Η ΥΠΕΡΕΘΝΙΚΗ ΚΑΙ ΣΙΩΝΙΣΤΙΚΗ ΕΛΙΤ, Η ΕΕ, ΤΟ “ΑΡΙΣΤΕΡΟ” ΤΟΥΣ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΚΑΙ Η “ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ” ΤΗΣ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗΣ

0

 

Εκτύπωση Εκτύπωση Στείλτο με emailΣτείλτο με email

 

 

Μάρτης, 14 2013

 

 

 

 

O Πέρες στην ομιλία στο Ευρωκοινοβούλιο

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Η ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ-«ΚΑΡΑΜΕΛΑ»  ΤΗΣ ΕΚΦΥΛΙΣΜΕΝΗΣ «ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ» ΟΤΙ «ΣΥΝΩΜΟΣΙΟΛΟΓΟΥΜΕ» ΟΤΑΝ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΥΠΕΡΕΘΝΙΚΗ ΕΛΙΤ ΚΑΙ ΤΗ ΘΕΣΜΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗΣ (ΒΛΕΠΕ «ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ») ΚΑΤΑΡΡΙΠΤΕΤΑΙ ΓΙΑ ΑΚΟΜΑ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΙΟ ΕΚΚΩΦΑΝΤΙΚΟ ΤΡΟΠΟ.

ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ:

– Η «ΑΡΙΣΤΕΡΑ» ΤΟΥ ΤΣΙΠΡΑ ΑΦΟΥ ΠΑΙΡΝΕΙ ΤΟ ΧΡΙΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΕΡΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΣΙΩΝΙΣΤΕΣ, ΠΕΡΙΟΔΕΥΕΙ ΣΤΑ THINK TANKS ΤΗΣ ΥΠΕΡΕΘΝΙΚΗΣ ΕΛΙΤ, ΥΠΟΣΧΕΤΑΙ  «ΑΡΙΣΤΕΡΕΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ» ΠΟΥ ΘΑ ΚΟΥΡΕΛΙΑΣΟΥΝ ΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΕ(!),

– Η ΕΚΦΥΛΙΣΜΕΝΗ «ΑΡΙΣΤΕΡΑ» ΠΟΥ ΠΡΟΩΘΟΥΣΕ ΤΗΝ ΑΠΑΤΗ ΤΗΣ ΕΛΕ (ΛΟΓΙΣΤΙΚΟ ΕΛΕΓΧΟ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ), ΤΗ ΧΡΕΟΛΟΓΙΑ ΚΤΛ. ΜΙΛΑΕΙ ΓΙΑ ΕΞΟΔΟ ΑΠΛΑ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩ ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΕ — ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΘΑ ΕΙΧΕ ΕΞΙΣΟΥ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΕΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ— ΕΝΩ ΒΕΒΑΙΑ ΔΕΝ ΑΣΧΟΛΕΙΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ… ΚΑΙ ΤΕΛΟΣ,

– Η «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΗ» ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΣΥΜΜΕΤΕΧΕΙ ΣΕ «ΜΕΤΩΠΑ ΑΝΤΙΦΑ» ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ «ΦΑΣΙΣΤΙΚΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ» ΜΕ ΠΑΣΟΚΟΥΣ ΚΑΙ ΣΤΕΛΕΧΗ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΚΦΥΛΙΣΜΕΝΗΣ «ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ», (ΠΡΟΦΑΝΩΣ Ο «ΦΑΣΙΣΤΙΚΟΣ ΚΙΝΔΥΝΟΣ» ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΣΟΒΑΡΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΙΝΔΥΝΟ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗΣ (!), ΕΝΩ ΟΡΓΑΝΩΝΕΙ ΤΗΝ «ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ» ΤΗΣ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΗΣ, ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΜΕ ΤΙΣ ΠΛΑΤΕΣ ΤΗΣ ΕΕ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ!…

 

Η ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΗ ΟΜΙΛΙΑ ΠΕΡΕΣ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΝΕΙ ΤΙΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΠΡΟΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΠΙΟ ΣΤΥΓΝΟ ΤΡΟΠΟ

12/03/2013 Παραθέτουμε ένα μικρό μόνο κομμάτι από την ανατριχιαστική (για την ωμότητα της) ομιλία του αρχι-Εγκληματία Σιωνιστή Προέδρου Σιμόν Πέρες στο κατάμεστο Ευρωκοινοβούλιο, που καταχειροκροτήθηκε, όπως μαθαίνουμε, από τους Συστημικούς λακέδες, παριστάμενους Ευρωβουλευτές.

Μας περιγράφει συνοπτικά το περίγραμμα της κυρίαρχης τάσης της παγκόσμιας διακυβέρνησης. Την πολιτική διακυβέρνηση (και τις αποφάσεις για τους μελλοντικούς πολέμους της υπερεθνικής ελίτ) αναλαμβάνουν ΗΠΑ, ΕΕ και Ισραήλ. Την οικονομική, τεχνολογική και εκπαιδευτική οι πολυεθνικές εταιρείες. Για τους λαούς επιφυλλάσουν την μοίρα του δούλου/πελάτη/καταναλωτή των προϊόντων των πολυεθνικών και της «τεχνολογίας» που θα ελέγχει και θα παράγει μια ελάχιστη μειοψηφία του πλανήτη. Η «εξαφάνιση του ρατσισμού» υπό την παγκοσμιοποίηση είναι η γνωστή θέση περί «Ατομικών Δικαιωμάτων» που υποτίθεται εξαφανίζουν τον ρατσισμό (όσο είσαι καλός καταναλωτής και ενσωματωμένος στο σύστημα!) και τα οποία «δικαιώματα» σε βάρος κάθε λαϊκής κυριαρχίας, προωθούν, όχι μόνο τα καθίκια της υπερεθνικής και σιωνιστικής ελίτ, αλλά και η εκφυλισμένη «Αριστερά» και «Αναρχία», με «προοδευτική» σάλτσα.

Οι πελάτες έχουν πάντα δίκιο (αν έχουν να πληρώσουν φυσικά) και δεν είμαστε βέβαια «ρατσιστές» να αρνούμαστε τα λεφτά των πελατών. Το μοναδικό Εθνικό Κράτος που μπορεί να υπερτερεί των «δικαιωμάτων» (και έτσι να μη βομβαρδίζεται από το ΝΑΤΟ ή να μακελεύονται οι λαοί του από εισαγόμενους μισθοφόρους) και που έχει μάλιστα το «θείο δικαίωμα» να είναι το πιο ρατσιστικό παγκοσμίως (αν κρίνουμε από τις πολιτικές εθνοκάθαρσης των σιωνιστών) είναι και θα παραμείνει το Ισραήλ.

 

«Ο Παγκοσμιοποιημένος κόσμος μας δεν έχει Παγκόσμια Κυβέρνηση. Έχει γίνει σχεδόν ακυβέρνητος. Θα πρέπει να κοιτάξουμε μια εναλλακτική λύση. Πιστεύω ότι οι μελλοντικοί τρόποι διακυβέρνησης θα πρέπει να βασίζονται σε τρεις πυλώνες: Οι εθνικές κυβερνήσεις θα συνεχίσουν να είναι υπεύθυνες για τη διαχείριση του εθνικού κράτους.

Παγκόσμιες εταιρείες θα επενδύουν στην έρευνα και την ανάπτυξη. Και το άτομο θα απολαμβάνει την ικανότητα να αυτό-κυβερνάται, γνωρίζοντας τον τρόπο που λειτουργεί ο εγκέφαλος του. Η επιστήμη σήμερα είναι πιο αποκαλυπτική από την πολιτική. Είναι καθολική και χωρίς σύνορα. Οι Στρατοί δεν μπορούν να κατακτήσουν τη σοφία. Η αστυνομία δεν μπορεί να συλλάβει την επιστήμη.

Πιστεύω ότι η επιστημονική βοήθεια προς τις αναπτυσσόμενες χώρες μπορεί να τις κάνει ικανές να ξεφύγουν από τη φτώχεια. Παγκόσμιες εταιρείες βασισμένες στην Επιστήμη μπορούν να συμβάλλουν να αλλάξουμε τον κόσμο. Η Παγκοσμιοποίηση έθεσε τέλος στον ρατσισμό.

Ενδυναμώνει το Άτομο. Οι Παγκόσμιες εταιρείες δεν επιβάλλουν τη θέλησή τους στους ανθρώπους. Αντιθέτως, σέβονται τη βούληση των πελατών τους. Μπορούν να παρέχουν επιστημονική τεχνογνωσία για την Ανάπτυξη. Μπορούν να βοηθήσουν τους νέους να αποκτήσουν υψηλού επιπέδου εκπαίδευση. Να δημιουργήσουν θέσεις εργασίας που αρμόζουν στις δεξιότητες τους.

Αυτή μπορεί να είναι η καλύτερη βοήθεια που μπορούμε να προσφέρουμε στη νέα γενιά στον αραβικό κόσμο για να απαντήσει στις προκλήσεις της νέας εποχής. Πρότεινα ένα σχέδιο για μια κοινή επιχείρηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης μεταξύ των εθνικών κυβερνήσεων και των παγκόσμιων εταιρειών, προκειμένου να αντιμετωπίσουν αυτές τις προκλήσεις.

Κυρίες και κύριοι, ξέρω ότι αυτό χρειάζεται την υποστήριξή σας, ως Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Αλλά επιτρέψτε μου να υπολογίζω στη βοήθειά σας.

Ενώνοντας τη σοφία της Ευρώπης και την εμπειρία του Ισραήλ, μπορούμε να ξεπεράσουμε τις προκλήσεις του αύριο. Αντιμετωπίζοντας την έλλειψη της Παγκόσμιας Διακυβέρνησης, μπορούμε να προάγουμε τη στενή συνεργασία μεταξύ των κυβερνήσεων και των παγκόσμιων εταιρειών. Αντιμετωπίζοντας τους κινδύνους που απειλούν τις αξίες για τις οποίες πολεμούμε, θα πολεμήσουμε την τρομοκρατία, όπου και αν είναι, αδυσώπητα.

Πρόεδρε Schulz, αξιότιμοι βουλευτές, ο Jean Monnet, ο πατέρας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, είπε κάποτε: «Ο καθένας είναι φιλόδοξος. Το ερώτημα είναι αν είναι φιλόδοξος να υπάρχει, ή φιλόδοξος να κάνει. "

Ήρθε η ώρα να κάνουμε. Ας μην ξεχνάμε ότι είμαστε μόνο τόσο σπουδαίοι όσο ο σκοπός που εξυπηρετούμε.

Ναι, οι προκλήσεις που έχουμε μπροστά μας είναι φοβερές, όμως, ποιος μπορεί καλύτερα να αψηφήσει το φαινομενικά αδύνατο, από δύο θαύματα; Ας ενώσουμε τις δυνάμεις μας, η Ευρωπαϊκή Ένωση και το Ισραήλ. Για να εκπληρώσουμε τις διδασκαλίες της κληρονομιάς μας.»

(Ολόκληρη η ομιλία στα αγγλικά που αξίζει να διαβάσετε και να διαδώσετε: http://www.haaretz.com/news/diplomacy-defense/full-text-of-peres-speech-to-european-parliament-1.508915 )

 

 

ΠΩΣ «ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ» ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ ΑΥΤΟ ΤΑ THINK TANKS ΚΑΙ ΟΙ ΤΕΧΝΟΚΡΑΤΙΚΕΣ ΕΛΙΤ ΤΗΣ ΕΕ

 

04/03/2013 ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΟΥΝ ΝΕΕΣ ΣΤΡΑΤΙΕΣ ΑΠΟ ΤΡΟΛ ΣΤΟ «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ» ΙΝΤΕΡΝΕΤ ΓΙΑ ΝΑ ΠΡΟΩΘΟΥΝ ΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ

(http://www.neakriti.gr/?page=newsdetail&DocID=1014749&srv=266)

«Το νόημα των μηνυμάτων δυσφορίας των ευρωπαϊκών κοινωνιών εξακολουθεί να παρερμηνεύεται και να υποβαθμίζεται από τους υψηλόβαθμους χαρτογιακάδες που πληρώνονται αδρά για να χτίσουν και να διατηρήσουν ζωντανή την Ευρώπη, την ευρωπαϊκή ιδέα και συνοχή. Έτσι, για να δικαιολογήσουν τον παχυλό μισθό τους ορισμένες φορές, κατεβάζουν ιδέες που επιδέχονται κριτικής, όπως αυτή που θα διαβάσετε παρακάτω.

Υπό τον φόβο εκπροσώπησης των άκρων στο Ευρωκοινοβούλιο, εν όψει των ευρωεκλογών του 2014, η ΕΕ με τον μειωμένο προϋπολογισμό για το 2014-2020 βρήκε πόρους για να χρηματοδοτήσει  μια στρατιά από ανώνυμα ''Trolls'', – σωστά διαβάσατε μια στρατιά από ανώνυμα ''Trolls'' (Ευρωπαίους αξιωματούχους που δρουν ανώνυμα)  – που ήδη έχουν λάβει θέσεις στα διαδικτυακά φόρουμ  συζητήσεων,  στο FB και στο twitter.  Αποστολή τους να  αντικρούουν όποιον εκφέρει αντίθετη, από την επιθυμητή,  άποψη για την ΕΕ –  εκείνη δηλαδή των ευρωενθουσιαστών όπως αποκαλούνται στη Γαλλία –  και σε γενικότερες γραμμές για την αντιμετώπιση του  αυξανόμενου ευρωσκεπτικισμού .»

 

22/01/2013 ΟΙ ΕΛΙΤ ΤΗΣ ΕΕ ΜΑΖΙ ΜΕ ΜΚΟ ΚΑΙ ΕΘΕΛΟΝΤΕΣ ΤΩΝ «ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ» ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΟΥΝ ΚΑΙ ΕΓΚΑΙΝΙΑΖΟΥΝ «ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΕΣ» ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ (http://www.oatye.gr/index.php?start_from=3&ucat=&archive=&subaction=&id=&)

 

«Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο υπερασπίζεται τη δημιουργία ενός Ευρωπαϊκού Καταστατικού για τα Αυτοδιαχειριζόμενα Ταμεία Υγείας της Ευρώπης"

Τα Αυτοδιαχειριζόμενα Ταμεία Υγείας στηρίζουν την οικονομία και το κοινωνικό πρόσωπο της Ευρωπαϊκής Eνωσης» 

«Η Αλληλεγγύη είναι η ύστατη ασπίδα προστασίας ενάντια στις ανισότητες», τόνισε ο Βέλγος Ευρωβουλευτής κ. Marc Tarabella (από την ομάδα της Προοδευτικής Συμμαχίας των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών)υπογραμμίζοντας ότι τα Αυτοδιαχειριζόμενα Ταμεία Υγείας στηρίζουν την οικονομία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς προσφέρουν υγειονομική κάλυψη και κοινωνικές υπηρεσίες σε περισσότερους από 160 εκατομμύρια Ευρωπαίους πολίτες.»

 

03/11/12 (Από https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1434218)

«Οι συνεταιρισμοί, τα αλληλοβοηθητικά ταμεία υγείας, οι ενώσεις και τα ιδρύματα (CMAF) σημειώνουν «μία διαφορετική προσέγγιση στην επιχειρηματικότητα», που βασίζεται στα κοινά χαρακτηριστικά και τις κοινές αξίες που ακολουθούν:· Το προβάδισμα των ατομικών και κοινωνικών στόχων έναντι του κεφαλαίου· Την υπεράσπιση και εφαρμογή των αρχών της αλληλεγγύης και της ευθύνης.· Σύνδεση συμφερόντων μελών και γενικού συμφέροντος · Δημοκρατικό έλεγχο από τα μέλη· Εθελοντική και ανοικτή συμμετοχή ως μέλος· Διαχείριση της αυτονομίας και της ανεξαρτησίας όσον αφορά τις αρχές· Τα πλεονάσματα να προορίζονται πρωταρχικώς  για τη διαρκή ανάπτυξη σχεδίων, για το συμφέρον των υπηρεσιών των μελών και για το κοινό συμφέρον. »

 

 

ΤΙ ΛΕΓΑΜΕ ΕΜΕΙΣ

 

10/2/13 ΓΙΑ ΤΗ ΝΕΑ ΔΙΕΘΝΗ ΤΑΞΗ ΚΑΙ ΤΗ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΗ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ

«Η Νέα Διεθνής Τάξη που σηματοδότησαν αφενός η άνοδος της διεθνοποιημένης καπιταλιστικής οικονομίας της αγοράς, σαν συνέπεια της ανάδυσης του νέου φαινόμενου των πολυεθνικών, και αφετέρου η κατάρρευση του «υπαρκτού σοσιαλισμού», χαρακτηρίζεται από δύο αλληλένδετα στοιχεία. Το ένα αφορά το οικονομικό επίπεδο, και συνοπτικά ονομάζεται «νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση», ενώ το άλλο, το πολιτικό επίπεδο, αφορά  τη μορφή που παίρνει στις συνθήκες παγκοσμιοποίησης η κοινοβουλευτική «δημοκρατία». Και τα δύο αυτά στοιχεία είναι μη αναστρέψιμα φαινόμενα μέσα στο διεθνοποιημένο καπιταλιστικό σύστημα, και δεν έχουν επομένως σχέση με συνωμοσίες, δόγματα και κακές πολιτικές «κακών» πολιτικών, όπως ισχυρίζεται αποπροσανατολιστικά η ρεφορμιστική Αριστερά.

Ανάλογα, η νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση δεν είναι απλά η συνέχιση της αποτυχημένης απόπειρας στις αρχές του περασμένου αιώνα για τη διεθνοποίηση της καπιταλιστικής οικονομίας της αγοράς, όπως ισχυρίζονται αναχρονιστικές εκδοχές του Μαρξισμού που βασίζονται σε αντίστοιχα αναχρονιστικές θεωρίες του ιμπεριαλισμού και του υπερ-ιμπεριαλισμού οι οποίες αγνοούν το θεμελιακό γεγονός που χαρακτηρίζει τη σημερινή παγκοσμιοποίηση: την ουσιαστική απώλεια της οικονομικής και, συνακόλουθα, της πολιτικής (αλλά και πολιτιστικής) κυριαρχίας. Η νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση είναι δηλαδή μια δομική αλλαγή του καπιταλιστικού συστήματος που γεννήθηκε και καθολικεύθηκε χάρη στην μαζική εξάπλωση των πολυεθνικών, οι οποίες σήμερα ελέγχουν το παγκόσμιο εμπόριο και παραγωγή, μέσα σε ένα θεσμικό πλαίσιο που καθορίσαν οι ίδιες, με βάση τους διεθνείς οργανισμούς κάτω απο τον έλεγχό τους, όπως ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου, το ΔΝΤ αλλά και οικονομικές ενώσεις όπως η ΕΕ και η NAFTA. Το θεσμικό αυτό πλαίσιο συνοψίζεται στο άνοιγμα και την απελευθέρωση των αγορών εμπορευμάτων και κεφαλαίου και τις «ελαστικές» εργασιακές σχέσεις που καθιερώνουν την ανταγωνιστικότητα σαν το παγκόσμιο κριτήριο του τι, πως και που θα παραχθεί…»

(Τάκης Φωτόπουλος «Παγκοσμιοποίηση και Κοινοβουλευτικές Χούντες» http://periektikidimokratia.org/fotopoulos/grE/02_10/pagkosmiopoiiisi-koinovouleftiki-xounta)

 

18/10/12 ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΘΕΣΜΟΘΕΤΗΣΗΣ ΤΗΣ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗΣ. ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΑΙ ΕΕ

«Στις διαβουλεύσεις αυτές και άλλες πολλές που γίνονται «κεκλεισμένων των θυρών», η EE εντείνει τις διεργασίες της προς την κατεύθυνση της λεγόμενης «πολιτικής ολοκλήρωσης». Δηλαδή της πολιτικής ένωσης των κυρίαρχων ελίτ της ΕΕ, που διαχειρίζονται την Παγκοσμιοποίηση μαζί με την Αμερικανική και Ιαπωνική ελίτ (η Τριάδα δηλαδή που συναπαρτίζει την υπερεθνική ελίτ), με βάση μια Δημοσιονομική και Τραπεζική Ένωση, η οποία θα μειώσει τις αστάθειες του συστήματος στην Ευρωζώνη, αλλά την ίδια στιγμή θα στερεί από όλα τα κράτη-μέλη την οποιασδήποτε οικονομική και, κατά συνέπεια, πολιτική κυριαρχία, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τους λαούς. Αυτό σημαίνει ότι η Παγκόσμια Διακυβέρνηση η οποία μέχρι τώρα υπήρχε ανεπίσημα (μέσω του G7, κλπ.), έχει μπει πλέον επίσημα στη φάση θεσμοποίησης της. Κάτι τέτοιο συνεπάγεται ότι είναι πολύ πιθανό στο όχι και τόσο μακρινό μέλλον η υπερεθνική ελίτ (δηλαδή οι ελίτ των G7 και γενικά οι Πολυεθνικές Επιχειρήσεις και οι γραφειοκράτες, ακαδημαϊκοί κλπ. που κινούνται και επωφελούνται γύρω από αυτές) να υιοθετήσει ακόμα και ένα ενιαίο νόμισμα για την οικονομική κυριαρχία της μέσα στη διεθνοποιημένη οικονομία της αγοράς, και ότι ακόμη περισσότερη εξουσία θα συγκεντρώνεται στα χέρια των ελίτ, μέσω κάποιας μορφής υπερεθνικής αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας που θα αποτελέσει πλέον το ιδανικό πολιτικό συμπλήρωμα της Νεοφιλελεύθερης Παγκοσμιοποίησης, ενώ οι Εθνικές Αντιπροσωπευτικές «Δημοκρατίες» θα αποτελούν τα τοπικά «δημοτικά συμβούλια» που θα εκτελούν τις αποφάσεις της.»

(Από την Ανακοίνωση του Δικτύου μας «Η ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ ΕΕ ΚΑΙ Η ΑΝΑΓΚΗ ΕΞΟΔΟΥ ΑΠΟ ΕΕ/ΟΝΕ ΜΕ ΕΝΑ ΜΕΤΩΠΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ»

http://www.periektikidimokratia.org/anakoinoseis/2012-10-18/egklima-ee-metopo-mekea )

 

 

ΤΙ ΕΚΑΝΕ Η «ΑΡΙΣΤΕΡΑ» ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΚΑΙ ΤΩΝ

ΣΥΝΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΜΑΓΑΖΙΩΝ ΤΟΥ

 

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΟΥ 2011 ΣΤΙΣ ΠΛΑΤΕΙΕΣ:

– ΣΤΗΝΟΝΤΑΙ ΚΕΝΤΡΙΚΕΣ ΚΑΙ «ΘΕΜΑΤΙΚΕΣ» ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ ΕΛΕΓΧΟΜΕΝΕΣ ΑΠΟ ΣΤΕΛΕΧΗ ΚΥΡΙΩΣ ΤΩΝ ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΤΑΡΣΥΑ-ΑΚ-ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΗ «ΑΡΙΣΤΕΡΑ», ΜΕ ΑΞΟΝΑ ΤΗΝ –ΕΠΙΧΟΡΗΓΟΥΜΕΝΗ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΕ- ΕΛΕ (ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΓΙΑ ΤΟ ΛΟΓΙΣΤΙΚΟ ΕΛΕΓΧΟ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ) ΠΟΥΛΩΝΤΑΣ ΧΡΕΟΛΟΓΙΑ, «ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ» ΚΑΙ ΑΠΟΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΟΥΣ ΑΠΟ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ (ΕΕ, ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ).

– ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΠΕΡΙΟΔΟ ΤΟ (ΕΠΙΣΗΣ ΕΠΙΧΟΡΗΓΟΥΜΕΝΟ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΕ) ΦΙΛΜ DEBTOCRACY –ΠΟΥ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΚΑΘΑΡΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΤΗΣ ΕΛΕ- ΑΝΑΓΕΙ ΤΗ «ΧΡΕΟΛΟΓΙΑ» ΣΕ ΒΑΣΙΚΟ ΘΕΜΑ ΣΥΖΗΤΗΣΗΣ ΚΑΙ ΔΙΕΙΣΔΥΕΙ ΜΕ ΤΗ ΒΟΗΘΕΙΑ ΤΩΝ «ΟΝΟΜΑΤΩΝ» (ΧΑΤΖΗΣΤΕΦΑΝΟΥ, ΒΑΤΙΚΙΩΤΗΣ, ΛΑΠΑΒΙΤΣΑΣ Κ.Α.) ΚΑΙ ΤΩΝ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ ΠΟΥ ΤΟ ΣΤΗΡΙΖΟΥΝ (ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟΙ» ΤΗΣ «ΑΜΕΣΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ»)  ΣΕ ΔΕΚΑΔΕΣ ΛΑΪΚΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗ ΧΩΡΑ.

 

– ΠΑΡΕΜΒΑΙΝΑΜΕ ΤΟΤΕ ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΕΚΚΛΗΣΗ ΣΤΗ ΛΑΪΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ: (http://periektikidimokratia.org/anakoinoseis/2011-06-10/ekseftelismos-amesi-dimokratia-syntagma-aristera):

«Απόκειται επομένως στην ίδια τη Λαϊκή Συνέλευση να αποδοκιμάσει τη σημερινή στημένη συνέλευση για το Χρέος όπου θα ακούσει παραλλαγές των ανώδυνων απόψεων που άκουσε και τη Δευτέρα και να αποφασίσει τη σύγκληση άλλης συνέλευσης με θέμα «Τα αίτια της κρίσης του συστήματος στην Ελλάδα και οι τρόποι διεξόδου από αυτήν» όπου θα κληθούν να μετάσχουν μόνο επιστήμονες που δέχονται την αρχή ότι έξοδος από την κρίση χωρίς έξοδο από την ΕΕ (και όχι απλά το Ευρώ) είναι αδύνατη. Και είναι αυτονόητο ότι θ’ αποφασίσει μόνο η Λαϊκή Συνέλευση ποιο θα είναι το θέμα της εκδήλωσης και οι ομιλητές σε αυτή, και όχι κάποιοι …για λογαριασμό της, με τις συνοπτικές διαδικασίες για λήψη βασικών αποφάσεων και το συστηματικό «καπέλωμα» μέσα από τις ουσιαστικά ελεγχόμενες «ανοιχτές» επιτροπές και ομάδες, όπως γίνεται στη σημερινή παρωδία άμεσης δημοκρατίας που έχει επιβάλλει η ρεφορμιστική Αριστερά στο Σύνταγμα»

 

 

11/2011-03/2012 ΤΟ ΔΙΚΤΥΟ ΠΔ (ΟΧΙ ΤΥΧΑΙΑ, ΤΗΝ ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟ) ΔΕΧΕΤΑΙ ΜΙΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΕΝΟΡΧΗΣΤΡΩΜΕΝΗ ΓΚΑΝΓΚΣΤΕΡΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΑΠΟ ΔΙΑΒΟΗΤΑ ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΑ «ΤΡΟΛ», ΣΕ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΣΤΕΛΕΧΗ ΤΗΣ ΕΚΦΥΛΙΣΜΕΝΗΣ «ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ» ΠΟΥ ΠΡΩΤΟΣΤΑΤΕΙ ΣΤΟΝ ΑΠΟΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ, ΟΠΩΣ ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΚΑΝΕ ΣΤΙΣ «ΠΛΑΤΕΙΕΣ».

(ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΤΟΥ ΔΙΚΤΥΟΥ ΠΔ – Ο βρώμικος πόλεμος εναντίον της ΠΔ και η αντίδραση στη συντεταγμένη λάσπη)

 

 

09/08/12 ΑΜΕΣΩΣ ΜΕΤΑ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ, Η «ΑΡΙΣΤΕΡΑ» ΤΟΥ ΤΣΙΠΡΑ ΠΑΙΡΝΕΙ ΤΟ ΧΡΙΣΜΑ ΑΠΟ ΤΗ ΣΙΩΝΙΣΤΙΚΗ ΕΛΙΤ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΕΡΕΣ

(Από άρθρο στο http://newpost.gr/post/145760/to-paraskinio-tis-synantisis-toy-aleksi-tsipra-me-ton-simon-peres/ για τη συνάντηση Τσίπρα-Πέρες)

«Προφανώς η προοπτική της εξουσίας αποδυναμώνει επι το ρεαλιστικότερον πάγιες θέσεις του κόμματος, στην εξωτερική πολιτική. Άλλωστε ο ΣΥΡΙΖΑ έχει κάνει τις μεγαλύτερες κυβιστήσεις με πρώτη την υπαναχώρηση από την θέση για έξοδο από το ΝΑΤΟ, αμέσως μετά τις εκλογές της 6ης Μαΐου. 

Και παρά το γεγονός ότι ο κ. Τσίπρας κράτησε κλειστά τα χαρτιά του, στη συνάντηση θα πρέπει να έγινε ουσιαστική συζήτηση, κράτησε άλλωστε μια ώρα. Να υπενθυμίσουμε ότι ο κ. Τσίπρας έχει αποδείξει ότι δεν έχει πρόβλημα να μην ανταποκριθεί σε προσκλήσεις για συνάντηση, όπως έγινε π.χ. με την τρόικα, ή στο παρελθόν με τον πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Κάρολο Παπούλια. 

Είναι πάντως ενδεικτικό ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, που στο πρόγραμμα του εμφανίζεται λάβρος κατά του Ισραήλ γνωρίζοντας ότι έχει κλειστεί ραντεβού Τσίπρα – Πέρες απέφυγε να βγάλει ανακοίνωση καταδίκης της επίσκεψης Πέρες και της ελληνοισραϊλινής συνεργασίας. Αυτό το έκανε μόνο το ΚΚΕ

 

 

28/10/2012 Η ΕΚΦΥΛΙΣΜΕΝΗ «ΑΡΙΣΤΕΡΑ» ΠΡΟΣΚΥΝΑΕΙ ΓΙΑ ΑΚΟΜΑ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΤΟΝ ΣΙΩΝΙΣΤΗ – ΛΑΚΕ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗΣ, «ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΟ» ΤΣΟΜΣΚΙ, Ο ΟΠΟΙΟΣ ΓΛΥΦΕΙ ΤΗ «ΜΕΓΑΛΟΨΥΧΗ» ΕΕ

(http://www.periektikidimokratia.org/2012-10-28/chomsky-kritiki)

 «Η συνέντευξη του "μεγάλου διανοητή" μιλάει αρχικά από μόνη της. Η μεγαλόψυχη ΕΕ απλά έπεσε θύμα της ίδιας της μεγαλοψυχίας της, με τις "κακές της πολιτικές" (που προφανώς πήραν κάποιοι μοχθηροί ή «ανόητοι» εγκέφαλοι), οι οποίες απλά δεν «ταιριάζουν» στην περιφέρεια όπως στην Ελλάδα. Το ανέκδοτο είναι ότι στην ίδια συνέντευξη ο Τσόμσκι αποποιείται τον χαρακτηρισμό του συνωμοσιολόγου, ενώ οι ίδιες οι θέσεις του αυτές είναι η πεμπτουσία της συνωμοσιολογίας, και μάλιστα μιας συνωμοσιολογίας από εντελώς -συστημική και φιλο-ΕΕ σκοπιά.» […]

« “Λογικό συμπέρασμα” για τον ίδιο και τους πρόθυμους ακόλουθους του Τσόμσκι είναι ότι για την κρίση ευθύνονται οι κακοί σχεδιασμοί των ελίτ μιας «μεγαλόψυχης» κατά τ’ άλλα ΕΕ (όπως τη χαρακτηρίζει ξεδιάντροπα ο μέγας αναλυτής), η διαφθορά, και άλλες συνέπειες της παγκοσμιοποίησης, και όχι η ίδια η καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση και ο φορέας της στην Ευρώπη που είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση!»

 

 

22/01/2013 Η «ΑΡΙΣΤΕΡΑ» ΤΩΝ «ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΩΝ» ΟΜΠΑΜΑ ΚΑΙ ΟΛΑΝΤ ΠΕΡΙΟΔΕΥΕΙ ΣΤΑ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΑ ΤΗΣ ΥΠΕΡΕΘΝΙΚΗΣ – ΣΙΩΝΙΣΤΙΚΗΣ ΕΛΙΤ

(Από  ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ – Brookings Institute, Levy, George Soros: Περαιτέρω οδηγίες απο τα Think Tanks της υπερεθνικής και σιωνιστικής ελίτ)

«Στην ανακοίνωσή του για την επερχόμενη ομιλία του Αλέξη Τσίπρα με τίτλο "Η Ελλάδα και οι οικονομικές προκλήσεις του μέλλοντος" που θα πραγματοποιηθεί στις 22 Ιανουαρίου, το Ινστιτούτο Brookings σημειώνει ότι οι θέσεις στην αίθουσα έχουν ήδη εξαντληθεί… Αυτό είναι αναμφισβήτητα μια μεγάλη τιμή για τον ΣΥΡΙΖΑ και την Ελλάδα ευρύτερα. Γιατί το Brookings δεν είναι απλώς άλλη μια "δεξαμενή σκέψης" της Ουάσινγκτον. Είναι, σύμφωνα με το σχετικό με το ινστιτούτο λήμμα της wikipedia, "η υπαριθμόν ένα δεξαμενή σκέψης στην ετήσια βαθμολογία δεξαμενών σκέψης που δημοσιεύει το περιοδικό Foreign Policy"…. Θυμίζουμε ότι το ίδιο περιοδικό ενέταξε φέτος τον φίλο του Αλέξη Σλαβόι Ζίζεκ στους εκατό σημαντικότερους στοχαστές του κόσμου…» […]

«Το Ινστιτούτο Levy, το οποίο συνδιοργανώνει την επίσκεψη του Αλέξη Τσίπρα και της αντιπροσωπείας του ΣΥΡΙΖΑ (Μηλιός, Δούρου, Σταθάκης, Παππάς) ιδρύθηκε από τον Leon Levy το 1986. Ο Leon Levy γεννήθηκε το 1925 και πέθανε το 2003. Ήταν, σύμφωνα με την Wall Street Journal, "μια επενδυτική ιδιοφυϊα της Wall Street", ο οποίος βοήθησε στη δημιουργία των hedge funds και των mutual funds. Ο πατέρας του, Jerome Levy, ήταν μεγαλοεπιχειρηματίας, και έδινε έμφαση στην σημασία των εταιρικών κερδών για την κατεύθυνση της εθνικής οικονομίας.» […]

«Η πιο πρόσφατη και η πιο διεφθαρμένη ως τώρα δημόσια στάση έρχεται από τον πρόεδρο των ΗΠΑ Ομπάμα, ο οποίος στάθηκε μπροστά στο Μουσείο του Ολοκαυτώματος στην Ουάσινγκτον και συσχέτισε τις προσπάθειες του προέδρου της Συρίας Μπασάρ Αλ Άσαντ να αποκαταστήσει την τάξη με την λατρεία θανάτου και της φυλετικής ανωτερότητας του εμπνευσμένου από την αμερικάνικη και βρετανική ευγονική, χρηματοδοτημένου από την οικογένεια Μπους και διευκολυμένου από την IBM Αδόλφου Χίτλερ. Ακόμα χειρότερο και από την πραγματική ιστορία πίσω απ' τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο είναι το γεγονός ότι από τότε οι ΗΠΑ έχουν διεξαγάγει μια παγκόσμια καμπάνια συστηματικών θηριωδιών, σκοτώνοντας άνετα τόσους Βιετναμέζους και Ιρακινούς όσους Εβραίους σκότωσε ο Χίτλερ.»[…]

«Όπως είναι γνωστό στα ελληνόφωνα ΜΜΕ, η τρίτη ομιλία του Αλέξη Τσίπρα και της αντιπροσωπείας του ΣΥΡΙΖΑ (εκτός δηλαδή αυτών στα Ινστιτούτα Levy και Brookings) στις ΗΠΑ θα διεξαχθεί στο Πανεπιστήμιο Columbia. Σύμφωνα με την σχετική ανακοίνωση του Institute for New Economic Thinking (Ινστιτούτου για τη Νέα Οικονομική Σκέψη), θα λάβει χώρα στις 24 Ιανουαρίου και θα έχει τίτλο "Το μέλλον της Ελλάδας και η Ευρωζώνη".

Όπως βλέπετε στην εικόνα από το σχετικό δελτίο Τύπου, το τρίτο αυτό Ινστιτούτο φιγουράρει στη λίστα των χορηγών αυτής της ομιλίας, μαζί με το Ινστιτούτο Levy.

Σύμφωνα με το σχετικό λήμμα της Wikipedia για το Ινστιτούτο για τη Νέα Οικονομική Σκέψη, πρόκειται για μια ακόμα "δεξαμενή σκέψης" η οποία δημιουργήθηκε το 2009 με δωρεά του George Soros (50 εκατομμυρίων δολαρίων), η οποία συμπληρώθηκε από δωρεές άλλων προσωπικοτήτων του χρηματοπιστωτικού συστήματος της Wall Street.»

 

10/03/2013 ΟΙ ΛΑΚΕΔΕΣ ΤΗΣ «ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ» ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΤΙΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΕΣ ΤΟΥΣ ΜΕ ΤΑ THINK TANKS ΤΩΝ ΞΕΝΩΝ ΚΑΙ ΝΤΟΠΙΩΝ ΕΛΙΤ

(http://www.enet.gr/?i=news.el.politikh&id=349568)

«Για «συμμαχίες» έκανε λόγο ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ – ΕΚΜ, Αλέξης Τσίπρας, μιλώντας χτες το βράδυ, αμέσως μετά την επιστροφή του από τη Βενεζουέλα, σε διημερίδα του ΙΝΕΡΠΟΣΤ και του Levy Economics Institute με θέμα της την έξοδο από την κρίση. Εκτίμησε πως είναι κορυφαίο ζήτημα η κοινωνική και πολιτική συμμαχία, αλλά παράλληλα αποτελεί «απειλή, μήπως, μέσα από την επιδίωξη της κυβερνητικής συμμαχίας χάσουμε τον ριζοσπαστισμό μας, την ψυχή μας», γι’ αυτό –είπε- «πρέπει οι άλλοι να γίνουν πιο ριζοσπάστες, όχι εμείς πιο συντηρητικοί».»

 

ΤΙ ΕΚΑΝΑΝ ΚΑΙ ΤΙ ΕΛΕΓΑΝ ΟΛΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟΙ»;

 

11/11 ΞΕΚΙΝΟΥΣΑΝ ΓΚΕΜΠΕΛΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΠΔ ΚΑΙ ΤΟΥ ΤΑΚΗ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΑ ΙΝΤΙΜΙΝΤΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΕ ΜΠΛΟΓΚΣ ΣΕ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΤΑ (ΠΙΘΑΝΟΤΑΤΑ ΕΠΙ ΠΛΗΡΩΜΗ) ΤΡΟΛ ΤΗΣ ΕΚΦΥΛΙΣΜΕΝΗΣ «ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ», ΤΗΣ ΕΕ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗΣ.

(http://www.periektikidimokratia.org/anakoinoseis/2011-11-30/indymedia-systimikoi-koukouloforoi)

(http://www.periektikidimokratia.org/anakoinoseis/2011-12-17/indymedia-gkempelikis-propagandas-sineheia)

(http://www.periektikidimokratia.org/%CF%84%CE%B1-%CF%83%CF%85%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CE%AC-%CF%86%CE%B5%CF%81%CE%AD%CF%86%CF%89%CE%BD%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%82-%C2%AB%CE%B5%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%82%C2%BB-%CE%BF%CE%BC%CE%AC%CE%B4%CE%B1%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-%C2%AB%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%84%CE%AC%CE%B3%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%82%C2%BB-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B1%CF%85%CF%84%CE%BF%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%AF%CE%B1%CF%82)

 

11/12/2012 ΓΙΝΟΝΤΑΝ ΣΥΝΟΜΙΛΗΤΕΣ & ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ ΤΩΝ ΠΙΟ ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΙΚΩΝ ΦΟΡΕΩΝ ΤΩΝ ΝΤΟΠΙΩΝ ΑΡΙΣΤΕΡΩΝ ΛΑΚΕΔΩΝ ΤΗΣ ΣΙΩΝΙΣΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΥΠΕΡΕΘΝΙΚΗΣ ΕΛΙΤ (ΣΤΑΘΑΚΗΣ, ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ-ΠΡΑΣΙΝΟΙ, «ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ» ΚΛΠ.)

Με αφορμή κοινή εκδήλωση «Ελευθεριακών» – ΣΥΡΙΖΑ – ΑΚ – ΟΙΚΟΛΟΓΩΝ ΠΡΑΣΙΝΩΝ για την «Αλληλέγγυα Οικονομία»

 «Η, και τυπική πλέον, συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ – ΑΚ και αυτοαποκαλούμενων "ελευθεριακών", αποτελεί σημείο καμπής και συνέπεια μιας συστηματικής διαδικασίας άλωσης απο τα μέσα των αντισυστημικών τάσεων του ελευθεριακού χώρου, αντίστοιχη με την άλωση του κομουνιστικού προτάγματος που έγινε στον ελλαδικό χώρο μετά την μεταπολίτευση και τοποθέτησε στο "σβέρκο" της ελληνικής κοινωνίας την "αριστερά" που το σύστημα έστησε ως την ενδεδειγμένη "αντιπολίτευση" προς αυτό.»

 

8/12/12 ΛΑΣΠΟΛΟΓΟΥΣΑΝ ΩΣ «ΣΥΝΩΜΟΣΙΟΛΟΓΙΑ» ΤΗ ΝΕΑ ΔΙΕΘΝΗ ΤΑΞΗ ΤΗΣ Ν. ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗΣ, ΕΝΩ «ΚΡΙΤΙΚΑ» ΥΙΟΘΕΤΟΥΣΑΝ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ!

(Από «Ελευθεριακό» πόρταλ που παλεύει κατά των… «κακών πολιτικών» -χωρίς ίχνος αντισυστημικής ανάλυσης- και εξαπατάει συστηματικά με φιλελεύθερες διαστρεβλώσεις της «Άμεσης Δημοκρατίας» και εξεγερσιακές «αναλύσεις» τους «Αγανακτισμένους» )

 «Μέρος της Παγκόσμιας Διακυβέρνησης θα μπορούσε να ονομαστεί η λειτουργία οποιουδήποτε διακρατικού θεσμού: από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, την Μαφία, την Καθολική Εκκλησία, τα Χρηματιστήρια, την Monsanto, την Google (της οποίας την πλατφόρμα Blogspot χρησιμοποιούν οι διάφοροι πολέμιοι της Παγκόσμιας Διακυβέρνησης!!!), μέχρι και την Διεθνής Αμνηστία, τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα, τον ΟΗΕ, το Human Rights Watch και το internet. Συνεπώς, η Παγκόσμια Διακυβέρνηση δεν είναι κάτι απαραίτητα αρνητικό, ιδιαίτερα αν συνυπολογίσουμε τις δυναμικές του διαδικτύου στην διάδοση πληροφοριών* από διάφορα μέρη του πλανήτη που τα επίσημα ΜΜΕ αποκρύπτουν

* Ο εν λόγω «ελευθεριακός αναλυτής» του πόρταλ «EAgainst» (γνωστός και ως "Julien Febvre"), ο οποίος εδώ δηλώνει διαπρύσιος θιασώτης της «δημοκρατίας» (της λάσπης;) του Ίντερνετ –όπως οι ΜΚΟ που εμφανώς συμπαθεί και πρωθούν την Παγκοσμιοποίηση των «δικαιωμάτων» και τις κτηνωδίες κατά των λαών–, συγκαταλέγεται στα «τρολ» της «Αυτονομίας» που συμμετείχαν πέρυσι μέσα από δημοσιεύσεις τους κυρίως σε δημόσιους τοίχους στο Facebook, στη λασπολογική επίθεση κατά του Τάκη Φωτόπουλου, με αναρτήσεις ακόμα και κηδειόσημων εναντίον του. Προφανώς είναι αυτή η παγκοσμιοποιημένη «ελευθερία» της λασπολογίας του ίντερνετ που θαυμάζει!

Είναι επίσης αποκαλυπτικό ότι ο ίδιος παραδέχτηκε πως μποϊκόταρε πρόταση, όχι από συμφοιτητές του για να κληθεί να μιλήσει ο Τ.Φ., στο Πανεπιστήμιου του όπως είχαμε παρανοήσει τα λόγια του, αλλά κάτι ακόμα χειρότερο: Τον μποϊκόταρε από το να μιλήσει στη Συνέλευση του Λονδίνου, με …εμπεριστατωμένες κραυγές του τύπου «ΌΟΟΟΧΙΙΙΙΙΙΙΙ», όπως αποκάλυψε πάλι «περήφανα» στους κρετίνους «ελευθεριακούς» “Facebook friends” του, σε δημόσιους τοίχους στο Facebook.

 

 

ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΩΡΑ

 

ΣΗΜΕΡΑ, ΜΕ ΤΗΝ ΔΙΑΦΑΙΝΟΜΕΝΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΛΑΪΚΩΝ ΣΤΡΩΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑΣ ΣΥΝΟΛΙΚΗΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ ΜΑΣ, ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΘΕΣΜΙΣΗΣ ΤΗΣ «ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ», Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΓΙΝΕΤΑΙ ΕΦΙΑΛΤΙΚΗ.

ΕΙΤΕ ΘΑ ΠΡΟΧΩΡΗΣΟΥΜΕ ΑΜΕΣΑ ΚΑΙ ΘΑΡΡΑΛΕΑ ΣΤΗ ΣΥΜΠΗΞΗ ΕΝΟΣ ΜΕΤΩΠΟΥ ΠΟΥ ΘΑ ΕΝΩΣΕΙ ΤΑ ΘΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗΣ ΚΑΙ ΘΑ ΠΕΤΑΞΕΙ ΣΤΟ ΧΡΟΝΟΝΤΟΥΛΑΠΟ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΤΗΝ ΥΠΕΡΕΘΝΙΚΗ – ΣΙΩΝΙΣΤΙΚΗ ΕΛΙΤ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΜΠΟΛΙΚΟΥΣ ΕΓΚΑΘΕΤΟΥΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΤΡΕΧΑΜΕΝΟΥΣ ΤΗΣ ΣΤΗΝ «ΑΡΙΣΤΕΡΑ», ΕΙΤΕ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΥΠΟΤΑΧΘΟΥΜΕ ΣΤΗ ΜΟΙΡΑ ΤΗΣ ΠΛΗΡΟΥΣ ΥΠΟΤΕΛΕΙΑΣ ΣΤΟ ΥΠΕΡΕΘΝΙΚΟ ΚΑΙ ΝΤΟΠΙΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΤΟΙΜΑΖΟΥΝ.

ΣΗΜΕΡΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΧΑΡΑΧΤΟΥΝ ΑΠΑΡΑΒΑΤΕΣ ΚΟΚΚΙΝΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΕΚΦΥΛΙΣΜΕΝΗ «ΑΡΙΣΤΕΡΑ» ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΠΑΙΞΕΙ ΧΡΟΝΙΑ ΤΩΡΑ ΤΟΝ ΡΟΛΟ ΣΤΥΛΟΒΑΤΗ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗΣ ΚΑΙ ΔΙΑΣΠΑΣΤΗ – ΑΠΟΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΤΗ ΤΟΥ ΛΑΪΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ.

Η «ΑΡΙΣΤΕΡΑ» ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΥΠΕΥΘΥΝΗ ΜΕ ΤΙΣ ΕΛΙΤ ΓΙΑ ΤΗ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΟΜΟΝΩΘΕΙ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΠΡΙΝ ΑΠΟΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΕΙ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΕΝΕΡΓΑ ΛΑΪΚΑ ΣΤΡΩΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΠΙΤΑΚΤΙΚΟ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΕΝΑ ΛΑΪΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ.

ΕΜΠΡΟΣ ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΠΕΡΑΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΤΗΝΩΔΙΑ ΤΩΝ ΕΛΙΤ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΞΑΠΑΤΗΣΗ ΤΗΣ «ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ», ΧΤΙΖΟΝΤΑΣ ΤΩΡΑ ΕΝΑ ΜΕΤΩΠΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ:

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΜΕΣΗ ΕΞΟΔΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΕ/ΟΝΕ, ΤΗΝ ΑΚΥΡΩΣΗ ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ, ΤΗ ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ, ΤΗΝ ΑΠΑΛΛΟΤΡΙΩΣΗ ΤΟΥ ΛΗΣΤΕΦΘΕΝΤΟΣ ΠΛΟΥΤΟΥ ΚΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΒΑΛΟΥΜΕ ΤΙΣ ΒΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΑΥΤΟΔΥΝΑΜΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΠΟΥ ΘΑ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΕΙ ΤΗΝ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗ ΔΟΜΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΛΑΩΝ ΤΗΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ, ΚΟΒΟΝΤΑΣ ΤΑ ΔΕΣΜΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΕΦΙΑΛΤΗ ΤΗΣ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗΣ.

 

 

 

ΔΙΚΤΥΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΕΚΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ – 14 ΜΑΡΤΙΟΥ 2013

Δείτε επίσης: 

 

 

 

 

 


Η Εγκληματική ΕΕ και η ανάγκη εξόδου από ΕΕ/ΟΝΕ με ένα Λαϊκό Μέτωπο Κοινωνικής και Εθνικής Απελευθέρωσης

0

 

Κατέβασε το – Εκτύπωσε το: Μέγεθος
2012-10-18_egklima_ee_metopo_mekea.pdf 482.32 KB
Οκτώβρης, 18 2012

 

πόστερ: οι εγκληματικές ελίτ της ΕΕ και η ανάγκη για ένα Λαϊκό Μέτωπο Κοινωνικής και Εθνικής Απελευθέρωσης

ΤΟ EUROGROUP ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ «ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΝΟΠΟΙΗΣΗ» ΤΩΝ ΕΛΙΤ ΤΗΣ ΕΕ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ

Η συνεδρίαση της Πέμπτης στο Eurogroup αποτελεί μια ακόμη συνεδρίαση σε μια ασταμάτητη σειρά διαβουλεύσεων των ληστρικών και, σαδιστικών, πλέον, ελίτ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Υπερεθνικής Ελίτ, όπως αυτή εκπροσωπείται στη χώρα μας από την Τρόικα (ΕΕ/ΔΝΤ/ΕΚΤ). Στις συνεδριάσεις αυτές, όπως και σε δεκάδες επαφές τους, τα στελέχη της ΕΕ και ιδιαίτερα οι οικονομικές και πολιτικές ελίτ των ισχυρών κρατών (αφού οι ελίτ χωρών της περιφέρειας όπως η Ελλάδα συνήθως παίζουν τον ρόλο μαϊντανού) αποφασίζουν για τους υπηκόους στα Προτεκτοράτα που στήνουν το ένα μετά το άλλο στον Ευρωπαϊκό Χώρο, και ειδικά στο Νότο, με πρώτη την Ελλάδα, η οποία βρίσκεται εδώ και 2 χρόνια κάτω από μια άγρια Οικονομική Κατοχή. Μια κατοχή που στηριζόταν βέβαια τόσο από την προηγούμενη «κοινοβουλευτική Χούντα» του ΠΑΣΟΚ και του Παπαδήμου, όσο και από τη σημερινή Ελληνική Τρόικα ΝΔ/ΠΑΣΟΚ/ΔΗΜΑΡ: Δηλαδή τους πολιτικούς λακέδες του συστήματος και των ντόπιων και ξένων ελίτ που δημιούργησαν την κρίση, με την καταστροφή που επέφερε η ένταξη της χώρας μας στην ΕΕ/ΟΝΕ. Όμως αυτή η κατοχή στηρίζεται σε τελική ανάλυση και από την «Αριστερά» του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία όχι μόνο δεν θέτει ζήτημα εξόδου από την ΕΕ που δημιούργησε την κρίση στην Ελλάδα, αλλά απειλεί ότι αν βγούμε από το ευρώ θα έρθει η καταστροφή, όπως ακριβώς οι καλύτεροι παπαγάλοι του συστήματος! Γι’ αυτό τον λόγο και για όλο το ιστορικό της ψευτο-«Αριστεράς» αυτής, τη στάση της σε κομβικά ζητήματα της εποχής μας (σύμπλευση με τη Νεοφιλελεύθερη Παγκοσμιοποίηση, την ΕΕ, τους πολέμους της υπερεθνικής ελίτ (,της οποιας βασικό στέλεχος είναι η ελίτ της ΕΕ,­­ κατά των λαών στη Μ. Ανατολή κτλ.) την φιλελεύθερη «Αριστερά» που εκπροσωπεί σήμερα επάξια ο ΣΥΡΙΖΑ, (μάλιστα ως αξιωματική αντιπολίτευση), την ονομάζουμε εκφυλισμένη.

Και όχι μόνο αυτό. Στις διαβουλεύσεις αυτές και άλλες πολλές που γίνονται «κεκλεισμένων των θυρών», η EE εντείνει τις διεργασίες της προς την κατεύθυνση της λεγόμενης «πολιτικής ολοκλήρωσης». Δηλαδή της πολιτικής ένωσης των κυρίαρχων ελίτ της ΕΕ, που διαχειρίζονται την Παγκοσμιοποίηση μαζί με την Αμερικανική και Ιαπωνική ελίτ (η Τριάδα δηλαδή που συναπαρτίζει την υπερεθνική ελίτ), με βάση μια Δημοσιονομική και Τραπεζική Ένωση, η οποία θα μειώσει τις αστάθειες του συστήματος στην Ευρωζώνη, αλλά την ίδια στιγμή θα στερεί από όλα τα κράτη-μέλη την οποιασδήποτε οικονομική και, κατά συνέπεια, πολιτική κυριαρχία, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τους λαούς. Αυτό σημαίνει ότι η Παγκόσμια Διακυβέρνηση η οποία μέχρι τώρα υπήρχε ανεπίσημα (μέσω του G7, κλπ.), έχει μπει πλέον επίσημα στη φάση θεσμοποίησης της. Κάτι τέτοιο συνεπάγεται ότι είναι πολύ πιθανό στο όχι και τόσο μακρινό μέλλον η υπερεθνική ελίτ (δηλαδή οι ελίτ των G7 και γενικά οι Πολυεθνικές Επιχειρήσεις και οι γραφειοκράτες, ακαδημαϊκοί κλπ. που κινούνται και επωφελούνται γύρω από αυτές) να υιοθετήσει ακόμα και ένα ενιαίο νόμισμα για την οικονομική κυριαρχία της μέσα στη διεθνοποιημένη οικονομία της αγοράς, και ότι ακόμη περισσότερη εξουσία θα συγκεντρώνεται στα χέρια των ελίτ, μέσω κάποιας μορφής υπερεθνικής αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας που θα αποτελέσει πλέον το ιδανικό πολιτικό συμπλήρωμα της Νεοφιλελεύθερης Παγκοσμιοποίησης, ενώ οι Εθνικές Αντιπροσωπευτικές «Δημοκρατίες» θα αποτελούν τα τοπικά «δημοτικά συμβούλια» που θα εκτελούν τις αποφάσεις της.

ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΑΤΟΧΗ: ΤΟ 1/3 ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΤΗΡΙΖΕΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΛΑΪΚΩΝ ΣΤΡΩΜΑΤΩΝ

Οι ιστορικοί συνειρμοί με τις στενές σχέσεις των κατοχικών δυνάμεων και των δωσίλογων κυβερνήσεων των Τσολάκογλου κ.λπ., δημιουργούνται αβίαστα στη λαϊκή κοινωνική συνείδηση με βάση την έννοια της «κατοχής» που φέρνει στο νου φρικαλέες εικόνες για τον Ελληνικό, και όχι μόνο, λαό. Όμως η κατοχή που είχαμε ήταν σε άλλες συνθήκες, σε σχέση με τη σημερινή ελληνική πραγματικότητα. Παρότι και σήμερα έχουμε μια κτηνώδη και βαμμένη με αίμα κατοχή (συνεχείς αυτοκτονίες, θάνατοι και δυστυχία από την καταστροφή της βασικής υγειονομικής, φαρμακευτικής περίθαλψης κτλ., υποσιτισμοί, στοχευμένες επιθέσεις του παρακράτους, κρατική βία κτλ.), πρέπει ο λαός να αντιληφθεί ότι η διαφορά με την τότε στρατιωτική κατοχή που ήταν Εξωτερική Κατοχή με τα όπλα, είναι ότι σήμερα έχει δώσει τη θέση της στην Οικονομική Κατοχή η οποία είναι Εσωτερική Κατοχή.

Αυτή η Κατοχή, λαμβάνει χώρα όχι μόνο με ωμή εφαρμογή Οικονομικής Βίας (μαζική ανεργία, οριζόντιες περικοπές μισθών και συντάξεων, ξεπάστρεμα τελευταίων παροχών του ήδη καχεκτικού Κοινωνικού Κράτους, απόσυρση συλλογικών συμβάσεων εργασίας και εισαγωγή ατομικών, ελαστικοποίηση εργασίας και ασφάλισης κ.λπ.) αλλά επίσης και με την εντεινόμενη χρήση φυσικής βίας και κρατικής καταστολής καθώς και βίας αντι-μεταναστευτικών ρατσιστικών ομάδων (Χρυσή Αυγή), οι οποίες χαίρουν την ανοχή του κράτους και επανδρώνονται από υπηρεσίες προστασίας της νύχτας (μπράβους κ.λπ.).

Είναι εσωτερική κατοχή αφού οι συμβάσεις με την Τρόικα ορίζουν θεσμικά την άσκηση οικονομικής – και κατ’ επέκταση πολιτικής – εξουσίας από τις ισχυρότερες οικονομίες, κάτι το οποίο συνεπάγεται την κατάργηση του δικαιώματος της εθνικής κυριαρχίας στις οικονομικές/πολιτικές αποφάσεις, ακόμη και με βάση το αστικό σύνταγμα. Ακριβώς γι’ αυτό, το καθεστώς οικονομικής κατοχής που βρίσκεται για πρώτη φορά η χώρα στη μεταπολεμική της ιστορία, είναι πολύ χειρότερο από τα στρατιωτικά καθεστώτα που έχει περάσει ο τόπος και τα οποία δε τόλμησαν να περάσουν τέτοια μέτρα ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας και των παραγωγικών πόρων. Και φυσικά η εσωτερική οικονομική κατοχή είναι πολύ χειρότερη από την εξωτερική γιατί την υποστηρίζουν και όλα τα προνομιούχα κοινωνικά στρώματα, δηλαδή έμμεσα ή άμεσα το 1/3 σχεδόν του ελληνικού λαού, με βάση και τα αποτελέσματα των τελευταίων εκλογών-φιάσκο! -Σε αυτά τα στρώματα συμπεριλαμβάνονται και πολλοί ψηφορόροι φυσικά της «Αριστεράς» του ΣΥΡΙΖΑ, που δεν θέλουν να ακούν ούτε καν για έξοδο από την ΟΝΕ, πόσο μάλλον από την ΕΕ.

Γι’ αυτό και ο αγώνας σήμερα δεν μπορεί να είναι απλά αγώνας εθνικής απελευθέρωσης, αλλά αγώνας πρωταρχικά κοινωνικής απελευθέρωσης, δηλαδή αγώνας τόσο ενάντια στις ξένες ελίτ όσο και στις ντόπιες, χωρίς την υποστήριξη των οποίων δεν θα ήταν δυνατή η σημερινή καταστροφή. Γι’ αυτό και η ανάγκη για ένα Λαϊκό Μέτωπο Κοινωνικής και Εθνικής Απελευθέρωσης, που όχι μόνο θα μας βγάλει από την ΕΕ, που είναι η βασικότερη αιτία της σημερινής καταστροφικής για τον λαό, κρίσης, αλλά θα θέσει και τις βάσεις της Οικονομικής και Πολιτικής Αυτοδυναμίας μας ως λαού, σε αλληλεγγύη και αλληλοβοήθεια με άλλους λαούς, αρχικά του Νότου, που αντιμετωπίζουν παρόμοια προβλήματα, ώστε στη συνέχεια, αφού έχει σταθεί στα πόδια του, να αποφασίσει με δημοκρατικές διαδικασίες τι είδους αλλαγή συστήματος θέλει.

ΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΤΩΝ ΠΑΠΑΓΑΛΩΝ ΤΩΝ ΜΜΕ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΗΣ «ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ» ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Θα κάνουμε ξεκάθαρο εξ αρχής ποια ΔΕΝ είναι τα αίτια της κρίσης,, κόντρα στους παπαγάλους του συστήματος που ασχολούνται με τις…τρίχες των αφεντικών τους καθημερινά στα ΜΜΕ των ελίτ, αλλά και στα ΜΜΕ της εκφυλισμένης «Αριστεράς» (μεγάλο μέρος της οποίας, και ιδίως ο ΣΥΡΙΖΑ, έχει οικονομικό και πολιτικό συμφέρον στην παραμονή στην ΕΕ), παρασύροντας μεγάλο μέρος του λαού σε αποπροσανατολιστικές συζητήσεις.

Το αίτιο της κρίσης:

– ΔΕΝ είναι η διαφθορά και οι «κλέφτες» πολιτικοί:

Η διαφθορά είναι μια αναπόφευκτη συνέπεια της «Ανάπτυξης» στην Ελλάδα, που ήταν πάντα παρασιτική στο Κράτος, τόσο από τον ιδιωτικό (σε αντίθεση με τα παραμύθια των φιλελεύθερων), όσο και αργότερα στον πελατειακό δημόσιο τομέα, ακριβώς επειδή ήταν πάντα εξαρτημένη από τις ελίτ και τις οικονομίες των χωρών του Ευρωπαϊκού Βορρά. Σε κάθε «Προτεκτοράτο» εμφανίζονται φαινόμενα ακραίας διαφθοράς και αρπαχτής, και στην Ελλάδα απλά όπως και σε άλλες χώρες της περιφέρειας, το «ψάρι βρωμάει από το κεφάλι» και μεγάλο μέρος του λαού ακολουθεί… Οι «κλέφτες πολιτικοί» που «τα τρώνε» και παρουσιάζονται ως η αιτία της κρίσης είναι άλλη μια συνηθισμένη καραμέλα του συστήματος και των περί αυτώ παπαγάλων, καθώς και κάποιων εθνικιστών κυρίως «αναλυτών», για να «προσωποποιήσουν» την κρίση και τα αίτια της , με μια …βολική ανάλυση που στόχο έχει να κάθεται ο λαός στον καναπέ του, περιμένοντας τους «Αδιάφθορους Ηγέτες» και Επαγγελματίες Πολιτικάντηδες να τον σώσουν: Σύμφωνα με αυτή την «ανάλυση» δεν υπάρχει σύστημα, Παγκοσμιοποίηση, ΕΕ, (οικονομικές κυρίως) ελίτ που δημιουργούν τις κρίσεις, αλλά απλά «κακοί πολιτικοί», «διεφθαρμένοι» κτλ., που, υποτίθεται, αν παταχτούν, τότε όλα τα προβλήματα λίγο-πολύ θα λυθούν. Φυσικά και υπάρχουν και κλέφτες Επαγγελματίες Πολιτικάντηδες που δρουν προκλητικά για τον λαό, αλλά αυτό είναι περίπου σα να κατηγορούμε τους στρατηγούς ότι σκοτώνουν στον Πόλεμο. Το ίδιο το σύστημα, ειδικά στα Προτεκτοράτα του διεθνοποιημένου συστήματος και της Υπερεθνικής Ελίτ, όπως στην Ελλάδα, δημιουργεί ΕΓΓΕΝΩΣ τη διαφθορά και την αρπαχτή, αρχικά στα ψηλά κλιμάκια και, στη συνέχεια, στη «βάση» των υπηκόων των ελίτ..

– ΔΕΝ είναι ο «μεγάλος» δημόσιος τομέας

Καραμπινάτο ψέμα των παπαγάλων των ελίτ στα καθεστωτικά ΜΜΕ. Ακόμη και πριν την απόλυση χιλιάδων υπαλλήλων, στην αρχή της κρίσης, ο αριθμός των υπαλλήλων στην Ελλάδα ήταν ΚΑΤΩ από τον μέσο Ευρωπαϊκό Μέσο Όρο στις χώρες των 15 της ΕΕ. Η Δανία π.χ. είχε σχεδόν ΔΙΠΛΑΣΙΟ αριθμό Δημοσίων υπαλλήλων αναλογικά με τον πληθυσμό της, σε σχέση με την Ελλάδα. Άλλο είναι το γεγονός ότι θα έπρεπε να εξορθολογιστεί ο Δημόσιος Τομέας, αλλά αυτό θα μπορούσε να γίνει μόνο μέσα στη διαδικασία ενός Λαϊκού Μετώπου Κοινωνικής και Εθνικής Απελευθέρωσης όπως αυτό που προτείνουμε, και όχι διαλύοντας κάθε κοινωνική υπηρεσία και καταστρέφοντας το όποιο κράτος-πρόνοιας για χάρη των εγκληματικών ντόπιων και ξένων ελίτ και των προνομιούχων στρωμάτων!

– ΔΕΝ είναι το ΧΡΕΟΣ το αίτιο της κρίσης

Η καθημερινή «πιπίλα», όχι μόνο των ΜΜΕ των ελίτ αλλά και της εκφυλισμένης Αριστεράς (ΣΥΡΙΖΑ, ΕΛΕ κτλ.). Το Χρέος είναι ΣΥΝΕΠΕΙΑ της κρίσης που δημιούργησε ένα εξωστρεφές μοντέλο ετερόνομης Ανάπτυξης στην Ελλάδα, η οποία γιγαντώθηκε με την είσοδο της χώρας της ΕΕ και απλά καλυπτόταν από τον συνεχή δανεισμό, ο οποίος και δημιούργησε στην πορεία το τεράστιο Χρέος. Ακόμη και αν μας χάριζαν ΟΛΟ το Χρέος αύριο, αν συνεχίζαμε μέσα στην ΕΕ και την Ευρωζώνη, μέσα στη Διεθνοποίηση των αγορών, θα είχαμε σε μερικά χρόνια ένα παρόμοιο Χρέος με τις τεράστιες αποκλίσεις που έχουμε στη παραγωγικότητα και ανταγωνιστικότητα μεταξύ των μελών της ΕΕ

– ΔΕΝ είναι η Παγκόσμια Χρηματοπιστωτική Κρίση

Η Παγκόσμια Οικονομική Κρίση που συνεχίζεται από το 2008, λειτούργησε απλά ως καταλύτης για την ελληνική κρίση και δεν ήταν το αίτιο της όπως ισχυρίζονται αρκετοί, ακόμα και στην αντισυστημική Αριστερά. Η Κρίση αυτή ξεκίνησε από τον Χρηματοπιστωτικό τομέα σε χώρες με ισχυρό Τραπεζικό τομέα, και όχι στην Ελλάδα που ποτέ δεν είχε ανοιχτεί σε τοξικά ομόλογα κ.λπ. όπως αυτά που δημιούργησαν την Παγκόσμια Κρίση.

Ποιο είναι λοιπόν το αίτιο της κρίσης;

Η ΕΝΤΑΞΗ ΣΤΗΝ ΕΕ/ΟΝΕ ΚΑΙ Η ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟ ΑΙΤΙΟ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ – Η ΜΕΤΑΠΟΛΕΜΙΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΗ ΦΟΥΣΚΑ

Σήμερα, τα λαϊκά στρώματα που καταστρέφονται οικονομικά δεν ανήκουν μόνο στα παραδοσιακά στρώματα των φτωχών εργατών, αγροτών καθώς και των αυτο-απασχολούμενων κάθε είδους, αλλά περιλαμβάνουν και την κρατικοδίαιτη μεσαία τάξη που δημιούργησε η ψευτο-ανάπτυξη «με ξένα κόλλυβα» (του ΠΑΣΟΚ κυρίως) στη μεταπολίτευση. Γιατί είναι ακριβώς αυτή η μεσαία τάξη που σήμερα κτυπιέται αλύπητα, όχι γιατί είναι οι «κακοί» Γερμανοί που το επιβάλλουν, ή η «κακιά» και «τιμωρητική» Ευρώπη, όπως παπαγαλίζει η εκφυλισμένη «Αριστερά», σε αντίθεση δήθεν με την «Ευρώπη των λαών» της «δημοκρατίας» και της «κοινωνικής δικαιοσύνης», που ήταν βέβαια απλά ένα ιδεολογικό κατασκεύασμα, στο οποίο στηριζόταν η ΕΟΚ και στη συνέχεια η ΕΕ.

Στην πραγματικότητα, όλα άρχισαν πολύ νωρίτερα, σχεδόν είκοσι χρόνια πριν, με την ολοκλήρωση της Ευρωπαϊκής Αγοράς το 1993, όταν θεσμοποιήθηκε η Πράξη Ενιαίας Αγοράς στο Μάαστριχτ, η οποία καθιέρωνε την ελεύθερη διακίνηση των εμπoρευμάτων, τoυ κεφαλαίoυ και της εργασίας μέσα στην Κoινότητα, με την κατάργηση όλων των μη δασμoλoγικών εμπoδίων. Αυτό σήμαινε, όχι μόνο το άνοιγμα, αλλά και την «απελευθέρωση» από Κοινωνικούς Ελέγχους των τεσσάρων αγορών (αγαθών, υπηρεσιών, κεφαλαίου και εργασίας) ―τις γνωστές «4 ελευθερίες». Η oλoκλήρωση της Ευρωπαϊκής αγoράς κρίθηκε αναγκαία στo πλαίσιo της εντεινόμενης διεθνoπoίησης της καπιταλιστικής oικoνoμίας της αγοράς και τoυ oξυνόμενoυ ανταγωνισμoύ με τα άλλα μπλόκ τoυ διεθνoύς κεφαλαίoυ, δηλαδή τo Αμερικανικό και των χωρών της Ν.Α. Ασίας. Όμως, τo πρόβλημα ανταγωνιστικότητας για τα μητροπολιτικά κέντρα των Βορείων Χωρών της ΕΟΚ/ΕΕ ήταν εντελώς διαφορετικό από το αντίστοιχο πρόβλημα στις περιφερειακές χώρες, όπως η Ελλάδα. Η βελτίωση της ανταγωνιστικότητας στoν Βορρά (με δεδoμένη την υψηλή παραγωγικότητα των μητρoπoλιτικών χωρών) εξαρτάται κυρίως από τη συγκράτηση τιμών και μισθών ώστε να μπορούν να ανταγωνιστούν τα Γερμανικά π.χ. βιομηχανικά προϊόντα τα φθηνότερα προϊόντα made in China, είτε αυτά παράγονται από θυγατρικές είτε από εγχώριες επιχειρήσεις, αφού αυτές οι χώρες είχαν χτίσει πολλές δεκαετίες πριν μια αυτοδύναμη οικονομική δομή. Από αυτές τις χώρες ξεκίνησε το ίδιο το σύστημα της Οικονομίας της Αγοράς και της ψευτο-Δημοκρατίας στην Ευρώπη. Αντίθετα, η βελτίωση της ανταγωνιστικότητας στις περιφερειακές και εξαρτημένες χώρες μέσα στην ΕΟΚ/ΕΕ, όπως η Ελλάδα, εξαρτάται από τη, μέσω νέων επενδύσεων, βελτίωση της παραγωγικότητας..

Το πρόβλημα δηλαδή στις χώρες της περιφέρειας, όπως η δική μας, ήταν αναπτυξιακό και αφoρούσε τη δημιoυργία μιας ισχυρής παραγωγικής βάσης με αντίστoιχα επίπεδα παραγωγικότητας προς αυτά των μητροπολιτικών κέντρων. Έχει δηλαδή να κάνει με το εξωστρεφές μοντέλο ανάπτυξης που η Ελλάδα υιοθέτησε, κατά κύριο λόγο, μετά τον πόλεμο, και, ειδικότερα, μόλις η Ελλάδα εισήλθε στην ΕΕ.

Βλέπουμε λοιπόν ότι η «κομπραδόρικη» ελληνική αστική τάξη δεν είχε καταφέρει ποτέ να αναπτύξει μια ανταγωνιστική παραγωγική βάση που να στηρίζει την καταναλωτική της βάση, κάνοντας παραγωγικές επενδύσεις. Έτσι μπαίνοντας στον ελεύθερο ανταγωνισμό και στη Νεοφιλελεύθερη Παγκοσμιοποίηση (όπως έκανε η Ελλάδα), ειδικά με την ένταξη στην ΕΕ, (χωρίς βέβαια ποτέ να ενημερωθεί για τις επιπτώσεις και να ρωτηθεί ο λαός), αυτό σήμαινε ότι η Ελλάδα άνοιξε σταδιακά τα σύνορά της σε ξένα προϊόντα, τα οποία δεν είχε κανένα μέσο για να ανταγωνιστεί, δεδομένου ότι η βιομηχανία, (ό,τι βιομηχανία υπήρχε), ήταν δασμοβίωτη, και σε μεγάλο βαθμό προστατεύονταν από διάφορους φόρους, τέλη κ.λπ., ενώ η γεωργία μας ήταν μη ανταγωνιστική σε σύγκριση με εκείνη των Βορείων χωρών της ΕΕ, και αργότερα σε σχέση με αυτή των Ασιατικών χωρών, κ.λπ..

Το αποτέλεσμα ήταν ότι σε πολύ λίγα χρόνια, το έλλειμμα στο ισοζύγιο πληρωμών, άρχισε να ανεβαίνει στα ύψη, γιατί η κομπραδόρικη και παρασιτική ελληνική οικονομική και πολιτική ελίτ επένδυσε μόνο στην εισαγωγή των προϊόντων και στην «υποδομή» για να εισάγονται προϊόντα (δρόμοι που σήμερα μάλιστα χρυσοπληρώνουμε, κτλ.). Αυτό ήταν φυσικά επιφανειακά καλό για τους καταναλωτές, δεδομένου ότι ήταν σε θέση να αγοράζουν φτηνά προϊόντα, με τον δανεισμό, αλλά βέβαια είχε καταστροφικές οικονομικές συνέπειες. Γιατί αν αγοράζεις, αλλά την ίδια στιγμή δεν έχεις την ικανότητα να πουλάς, δηλαδή να κάνεις εξαγωγές, σημαίνει ότι πρέπει να δανειστείς.

Και φυσικά μόνο ο Τουρισμός (όταν στέρεψαν τα μεταναστευτικά και ναυτιλιακά εμβάσματα) δεν επαρκούσε να καλύψει τις διογκούμενες συνεχώς εισαγωγές, αφού και η όποια προπολεμική βιομηχανία είχαμε, καταστράφηκε μέσα στον ανελέητο ανταγωνισμό της ΕΕ, ενώ η αγροτική επάρκεια που διέθετε η Ελλάδα στην κάλυψη πολλών βασικών αναγκών, επίσης αποδιαρθρώθηκε μέσα από την Κοινή Αγροτική Πολιτική της ΕΕ που μας επέβαλλε ποια και πόσα αγροτικά προϊόντα θα παράγουμε. Το «χρυσωμένο χάπι» των επιδοτήσεων σταμάτησε και αυτό, και τώρα μείναμε με μια κατεστραμμένη γεωργία, όπως και βιομηχανία, και η «ανάπτυξη» που υπόσχεται η ντόπια και ξένη Τρόικα βασίζεται στις «καλές προθέσεις» (αν υπάρξουν) κάποιων εμίρηδων του Κατάρ ή των Κινέζων άγριων καπιταλιστών και των αντίστοιχων Γερμανών (η, καταστροφική και για το τοπικό περιβάλλον, πράσινη φούσκα των Γερμανικών επενδύσεων «Πράσινης Ενέργειας» στην Ελλάδα είναι απλά μια ένδειξη)…

Και σήμερα, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και την Ισπανία, η Πορτογαλία και η Ιταλία έχουν ελλείμματα. Η Ελλάδα έχει έλλειμμα περίπου 12% του Εθνικού Εισοδήματος, στο ισοζύγιο πληρωμών ενώ η Γερμανία και άλλες χώρες της Βόρειας Ευρώπης έχουν 6% πλεόνασμα, δηλαδή βλέπουμε «καθρεπτιζόμενες» εικόνες: το πλεόνασμα των χωρών του Βορρά είναι το έλλειμμα των χωρών του Νότου! Αυτή ήταν λοιπόν η πρώτη πηγή του χρέους, που άρχισε να συσσωρεύεται.

Από την άλλη πλευρά, είχαμε το τεράστιο έλλειμμα στο δημόσιο τομέα. Κι αυτό διότι όταν το ΠΑΣΟΚ εξελέγη, για πρώτη φορά, στη δεκαετία του '80, ήθελε να φτιάξει ένα είδος κοινωνικού κράτους πρόνοιας, αλλά με «ξένα κόλλυβα»! Δηλαδή αντί της φορολόγησης στα προνομιούχα κοινωνικά στρώματα, την οποία υποτίθεται υπαγόρευε η «σοσιαλιστική» ιδεολογία του, έκανε κάτι άλλο! Δανεισμό, και, κυρίως εξωτερικό δανεισμό! Μόνο στη δεκαετία του '80, το χρέος τριπλασιάστηκε ως % του εθνικού εισοδήματος. Έτσι, όταν η συνθήκη του Μάαστριχτ υπεγράφη, και δημιουργήθηκε η κοινή Αγορά στην ΕΕ, με τις αγορές εντελώς ανοιχτές, οι Έλληνες αγρότες και εργαζόμενοι είχαν μείνει ανυπεράσπιστοι, και δεν μπορούσαν να προστατεύσουν τον εαυτό τους, στον βαθμό που ήταν δυνατό πριν την ένταξη στην ΕΕ.

Και βέβαια όταν οι ελίτ του «Εκσυγχρονισμού» μας έβαλαν στην ευρωζώνη «μετά βαΐων και κλάδων», η κατάσταση χειροτέρεψε. Κι αυτό επειδή μπήκαμε σε ακόμη μια φούσκα, αφού τώρα μπορούσε το Κράτος να δανειστεί ακόμα πιο εύκολα με την υποστήριξη του ευρώ. Έτσι, για παράδειγμα, πληρώθηκε το πανάκριβο φιάσκο των Ολυμπιακών Αγώνων και πολλά άλλα (μεγάλα έργα υποδομής σε σχέση με τους Ολυμπιακούς κτλ.). Καθώς όμως αυτό συνέβαινε, το χρέος φυσικά συνέχιζε να αυξάνει, και αυτό συνέβαινε καθώς οι ντόπιες και ευρωπαϊκές ελίτ μιλούσαν και μας «επιβράβευαν» για το «ελληνικό θαύμα» και την «ισχυρή οικονομία» της ψευτο-Ανάπτυξης. Κατά τη διάρκεια της περιόδου αυτής ο δανεισμός ήταν εύκολος γιατί υπήρχε αφθονία του χρήματος και μεγάλη αφθονία ρευστότητας στην παγκόσμια αγορά, και απο πίσω μας είχαμε το ισχυρό Ευρώ να στηρίζει τον δανεισμό μας, δηλαδή μέχρι την περίοδο 2007-2008, όταν άρχισε η Παγκόσμια Χρηματοπιστωτική κρίση.

Από το 2008 λοιπόν, ως αποτέλεσμα της Παγκόσμιας κρίσης, οι «σφιχτές» συνθήκες που επιβλήθηκαν στη διεθνή αγορά δανεισμού και η «στενότητα» στην κυκλοφορία του χρήματος και κεφαλαίου, έκαναν τα χρήματα για δανεισμό είδος εν ανεπαρκεία, και οι ευρωπαϊκές ελίτ και οι πιστωτές «κατάλαβαν» (στην πραγματικότητα το ήξεραν αλλά έκαναν μέχρι τότε τα στραβά μάτια γιατί δεν τους πείραζε μέχρι τότε) ότι τα ελληνικά οικονομικά ήταν, αν όχι τεχνητά, σε πολύ κακή κατάσταση. Επειδή το νόμισμά μας ήταν το Ευρώ, δηλαδή ένα ξένο νόμισμα, που δεν ελεγχόταν από τις ντόπιες πολιτικές ελίτ, προκειμένου το Ελληνικό Δημόσιο να δανειστεί για να καλύψει τις ανάγκες της, έπρεπε να κάνει κάτι διαφορετικό από τα Κράτη που δεν ανήκουν στην ΟΝΕ: Έπρεπε να στραφεί στις αγορές, κι αυτό επειδή το καταστατικό της ΕΚΤ έχει απαγορεύσει τον δανεισμό από αυτή, σε αντίθεση με τη δυνατότητα κάθε χώρας που έχει το δικό της νόμισμα να δανείζεται από την Κεντρική της Τράπεζα! Δηλαδή, η Ελλάδα είχε να ανταγωνιστεί στις ευρωπαϊκές αγορές, με τη Γερμανία, με τεράστιες πολυεθνικές επιχειρήσεις, κλπ.! Κάτι που, φυσικά, σημαίνει ότι κανείς δεν έδινε δεκάρα στην Ελλάδα στις αγορές, με αποτέλεσμα να σκάσει η κρίση, σπάζοντας την πολυετή αναπτυξιακή "φούσκα".

Η κρίση λοιπόν στην Ελλάδα, και γενικά στον Ευρωπαϊκό Νότο, η οποία σταδιακά οδηγεί στη «Λατινο-Αμερικανοποίησή» του (όσον αφορά μισθούς, ποιότητα ζωής κ.λπ.) και την Κινεζοποίηση του (όσον αφορά την ελαστικοποίηση εργασίας και ασφάλισης, την ποιότητα της εργασίας κ.λπ.), με το ξεπούλημα του κοινωνικού πλούτου, τις Ειδικές Οικονομικές Ζώνες κλπ. (ΕΟΖ) έχει, λοιπόν, τις ρίζες της στην ενσωμάτωση αυτών των χωρών στην ΕΕ και, μέσω αυτής, στη Νέα Διεθνή Τάξη της Νεοφιλελεύθερης Παγκοσμιοποίησης.

Στην πραγματικότητα, Ισπανία, Πορτογαλία, και αργότερα Ιταλία, είναι για τα καλά στο δρόμο για να γίνουν επίσης άτυπα προτεκτοράτα της Υπερεθνικής Ελίτ, μέσω της ΕΕ, αν και δεν έχουν ακόμη προσχωρήσει στο στάδιο Οικονομικής Κατοχής όπως η Ελλάδα. Οι λαοί της Νότιας Ευρώπης απλά πληρώνουν το τίμημα της άνισης οικονομικής ανάπτυξης που επιβάλλει η διεθνοποιημένη οικονομία της αγοράς και ο εξοντωτικός ανταγωνισμός που επιβάλλεται από την Νεοφιλελεύθερη Παγκοσμιοποίηση που εκφράζει στον χώρο μας η ΕΕ , γεγονός που καθιστά ακόμη πιο επιτακτική την ανάγκη για μια νέα «ανάπτυξη» που βασίζεται στην αυτοδυναμία, μέσα σε μία νέα ένωση των λαών με βάση τις αρχές της αλληλεγγύης και της αμοιβαίας βοήθειας. Μια ένωση που θα μπορούσε να αρχίσει με τις χώρες της περιφέρειας που βρίσκονται περίπου στο ίδιο επίπεδο ανάπτυξης, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι θα πρέπει να γίνει πρώτα η ένωση μέσα στην ΕΕ για να βγούμε από την κρίση, όπως π.χ. ζητά το αποπροσανατολιστικό, αν όχι γελοίο οικονομικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, που πρϋποθέτει να αλλάξουν …όλες οι κυβερνήσεις στην ΕΕ και να εγκαταλείψουν τον «κακό» νεοφιλελευθερισμό ώστε να σωθούμε και εμεις! Ωσάν ο νεοφιλελευθερισμός να είναι απλά μια κακιά πολιτική και συνωμοσία που εφαρμόζεται από κάποιους μοχθηρούς εγκεφάλους, την «κακιά Μέρκελ» κα., και όχι μια δομική αλλαγή του συστήματος, που ξεκίνησε από τις Πολυεθνικές και τη Νεοφιλελεύθερη Παγκοσμιοποίηση, και εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα και στους λαούς της Ευρώπης βασικά μέσω της ίδιας της ΕΕ!.

ΛΑΪΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ΓΙΑ ΑΜΕΣΗ ΕΞΟΔΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΕ

Παλαιότερες αλλά και πρόσφατες διαδηλώσεις κοινωνικών ομάδων και ανένταχτων ανθρώπων που πλήττονται βάναυσα από τις συνέπειες της ένταξης της χώρας σε ΕΕ/ΟΝΕ, όπως οι αγρότες στη Λάρισα και την Κρήτη ή οι συνταξιούχοι που καίγανε τη σημαία της ΕΕ με αφορμή την επίσκεψη Μέρκελ, δείχνουν ότι το αίτημα για άμεση έξοδο από ΕΕ/ΟΝΕ είναι κάτι παραπάνω από ώριμο σε μεγάλα τμήματα του λαού, παρά τον εσκεμμένο και χρόνιο αποπροσανατολισμό από την εκφυλισμένη «Αριστερά». Μια «Αριστερά» που μετά τις πρόσφατες εκλογές φιγουράρει ως η «νέα αριστερή αντιπολίτευση» της χώρας και που το βασικό της «κατόρθωμα» δεν είναι άλλο από τη συνέχιση του καπελώματος (με μπόλικα κονδύλια πλέον, και με δήθεν αμεσοδημοκρατικές, αλλά εντελώς κομματοκρατούμενες, συνελεύσεις που διοργανώνει «παντού» κτλ.) μεγάλου μέρους των μεσαίων κυρίως στρωμάτων, σε φιλο-ΕΕ/ΟΝΕ αλλά και εκ νέου αποπροσανατολιστικές ρητορολογίες για κατάργηση των Μνημονίων (μέσα στην ΕΕ!). Κι αυτό διότι ο μέχρι πρότινος πολιτικός φορέας που είχε αναλάβει για λογαριασμό του συστήματος τη διαδικασία αυτή, το ΠΑΣΟΚ, δεν δύναται να φέρει εις πέρας τη διαχείριση που «απαιτεί η εποχή» λόγω της απαξίωσής του στην Ελληνική κοινωνία.

Σωματεία εργαζομένων ξεπερνούν τα συντεχνιακά κομματικά πλαίσια και καλούν σε γενική συστράτευση για Γενική Απεργία ενώ οι δυναμικές πρωτοβουλίες όπως η εισβολή των εργαζομένων του Σκαραμαγκά στο υπουργείο άμυνας λοιδορούνται από την «Τροϊκανή κυβέρνηση» αλλά και την αντιπολίτευση του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Οι ντόπιοι λακέδες της υπερεθνικής και ντόπιας ελίτ απαντούν με πρωτοφανή μέτρα και διατάγματα απαγόρευσης των διαδηλώσεων χουντικής έμπνευσης όπως αυτά που εφαρμόστηκαν κατά την πρόσφατη διαδήλωση κατά της επίσκεψης Μέρκελ.!

Η άμεση μονομερής έξοδος από την ΕΕ/ΟΝΕ για την δημιουργία μιας αυτοδύναμης (όχι αυτάρκους) οικονομίας και την κατάργηση όλων των συμβάσεων με τη Τρόικα, αποτελεί προϋπόθεση για την περαιτέρω συστημική αλλαγή, ιδιαίτερα σήμερα που τα παραδοσιακά αντισυστημικά κινήματα, εν μέσω όξυνσης της κρίσης, αντί να μαζικοποιούνται, χάνουν δυνάμεις. Η συστημική αλλαγή βέβαια είναι αναγκαία γιατί μόνο στο πλαίσιο της μπορεί να επιτευχθεί πλήρης αυτοδυναμία του λαού και αυτοκαθορισμός των εργαζομένων, αλλά φυσικά δεν μπορούμε να περιμένουμε τη συστημική αλλαγή για να επιβιώσουμε, και σήμερα μιλάμε για πρόβλημα επιβίωσης των μεγάλων λαϊκών στρωμάτων. Γι’ αυτό καλούμε σε ένα «Λαϊκό Μέτωπο Κοινωνικής και Εθνικής Απελευθέρωσης» που θα μας βγάλει άμεσα από την ΕΕ/ΟΝΕ και δεν θα περιμένει την συστημική αλλαγή γι αυτό, όταν στο μεταξύ θα έχει συντελεστεί η καταστροφή των λαϊκών στρωμάτων. Το αίτημα αυτό είναι άμεσα εφικτό και αναγκαίο σήμερα που ο κόσμος υποφέρει και δίνεται η ευκαιρία στην πραγματική Αριστερά να δώσει χειροπιαστές απαντήσεις, βάζοντας τέλος στην σταδιακή απομάκρυνση των λαϊκών στρωμάτων από αυτή.

Ας δώσουμε την απάντηση τώρα!!

Μαζικοποίηση των λαϊκών κινητοποιήσεων μέσα από ένα Μέτωπο για την Κοινωνική και Εθνική Απελευθέρωση.

Όχι άλλος αποπροσανατολισμός από τους «αριστερούς» στυλοβάτες του «νέου ΠΑΣΟΚ»

Όχι στη συνέχιση της «σαλαμοποίησης» των αγώνων των κοινωνικών ομάδων, σωματείων εργαζομένων, αγροτών και αυτοαπασχολούμενων.

ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΥΠΟΛΟΙΠΗ ΕΥΡΩΠΗ ΒΙΑΙΗ ΑΝΤΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΕΛΙΤ

Εν τω μεταξύ, οι λαοί της Βόρειας Ευρώπη υποφέρουν επίσης από τις συνέπειες της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, η οποία έχει οδηγήσει σε ανοιχτές και απελευθερωμένες αγορές, ιδίως τις χρηματοπιστωτικές αγορές και στη συνέχεια, σε μια τεράστια οικονομική κρίση, μέσα από την οικονομική φούσκα που το άνοιγμα και η απελευθέρωση των χρηματοπιστωτικών αγορών αναπόφευκτα δημιούργησε. Στη συνέχεια, οι ελίτ, αντιμετωπίζοντας την προοπτική της πτώχευσης του τραπεζικού τους συστήματος και το δίλημμα της διάσωση των ιδιωτικών τους τραπεζών σε βάρος των λαών, ή την κοινωνικοποίηση των τραπεζών και τη δημιουργία νέων μοντέλων ανάπτυξης που θα βασίζεται στην αυτοδυναμία, προφανώς προτίμησαν το πρώτο. Το αποτέλεσμα αυτής της επιλογής ήταν πρωτοφανή μέτρα λιτότητας που λαμβάνονται από τις κυρίαρχες ελίτ της ΕΕ, με τη συνοδεία Κρατικής Βίας ενάντια κυρίως στην Υπόταξη (Αγγλία κ.λ.π.) που αντιδρούν στον σφετερισμό της ζωής τους. Έτσι, οι ευρωπαϊκές ελίτ (Οι πολυεθνικές και οι τραπεζίτες και οι λακέδες τους στο πολιτικό σύστημα) σε αυτές τις χώρες όλο και περισσότερο διασώζουν τις απώλειες τους λόγω της οικονομικής κρίσης που ίδιες δημιούργησαν, με μεταφορά των ελλειμμάτων που δημιουργούνται από τα πακέτα διάσωσης (δηλαδή το βάρος των εγκλημάτων τους) στην πλάτη των λαών. Από την Εκπαίδευση μέχρι την Υγεία, και από το Κράτος Πρόνοιας μέχρι τις Κοινωνικές Υπηρεσίες, όλοι οι τομείς ενός κάποτε ισχυρού Κράτους Πρόνοιας που οικοδομήθηκε κατά τη διάρκεια της Σοσιαλδημοκρατικής Φάσης του Συστήματος, μετά από μεγάλους και αιματηρούς κοινωνικούς αγώνες, σταδιακά καταρρέουν, χάριν του Ιδιωτικού Τομέα και της απελευθέρωσης όλων των Αγορών μέσα στην Παγκοσμιοποίηση.

ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΚΑΤΑ ΧΩΡΕΣ ΛΑΪΚΩΝ ΜΕΤΩΠΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΔΟΜΗΣΗ ΑΥΤΟΔΥΝΑΜΩΝ, ΑΠΟΚΕΝΤΡΩΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΩΝ

Εν όψει αυτής της γενικής αντεπανάστασης των ελίτ, οι λαοί της Ευρώπης (και γενικά του κόσμου), ιδιαίτερα του Νότου, θα πρέπει να ενταχθούν σε Λαϊκά Μέτωπα σε κάθε χώρα για να βγουν από την ΕΕ (και γενικά τα θεσμικά όργανα της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, το ΝΑΤΟ, το ΔΝΤ, την Παγκόσμια Τράπεζα κλπ.), ως το πρώτο βήμα προς την οικοδόμηση Αυτοδύναμων, πραγματικά αποκεντρωμένων και δημοκρατικών κοινωνιών, οι οποίες τελικά θα μπορούσαν να είναι μέρος μιας Συνομοσπονδιακής Περιεκτικής Δημοκρατίας των λαών της Ευρώπης, και παραπέρα.

«ΝΟΜΠΕΛ ΕΙΡΗΝΗΣ» ΣΤΗΝ ΕΕ!: ΑΠΟ ΤΗ ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΑ ΜΕΧΡΙ ΤΗ ΛΙΒΥΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΠΕΡΑ, ΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ «ΕΙΡΗΝΙΚΟ» ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΗΣ ΕΕ

Κανείς στη γνήσια Αντισυστημική Αριστερά δεν θα έπρεπε να εκπλαγεί από τη φετινή επιλογή της Επιτροπής του Βραβείου Νόμπελ Ειρήνης. Η επιτροπή αυτή είναι κατά βάση ένα όργανο που απαρτίζεται από ακαδημαϊκά και γραφειοκρατικά στελέχη, καθώς και πρώην πολιτικάντηδες – εγκάθετους του διεθνοποιημένου συστήματος της Οικονομίας της Αγοράς και της αντιπροσωπευτικής «δημοκρατίας», και συνεπώς της Υπερεθνικής Ελίτ, που ελέγχει τη Νεοφιλελεύθερη Παγκοσμιοποίηση. Από τη βράβευση του αρχιεγκληματία της Αμερικανικής ελίτ, Χένρυ Κίσινγκερ, το 1973, μέχρι αυτή του «περιβαλλοντιστή» της Ανάπτυξης Αλ Γκορ και του σημερινού Αμερικανού προέδρου (και εγκληματία πολέμου) Μπάρακ Ομπάμα, οι περισσότερες επιλογές αυτού του διακοσμητικού οργάνου του Συστήματος ήταν πάντα σε συμφωνία με τις προτεραιότητες της Υπερεθνικής ελίτ.

Τη φετινή χρονιά ωστόσο η επιλογή της Επιτροπής ήταν περισσότερο εργαλειακή και προπαγανδιστική προς το συμφέρον της Υπερεθνικής ελίτ από κάθε άλλη. Και αυτό γιατί η Επιτροπή επέλεξε να βραβεύσει, όχι απλά μια «σημαντική προσωπικότητα», αλλά έναν κεντρικό θεσμό της Νέας Δεθνούς Τάξης, όπως αυτή εκφράζεται από τη Νεοφιλελευθερη Παγκοσμιοποίηση και την αντιπροσωπευτική «δημοκρατία»: Την Ευρωπαϊκή Ένωση. Και όχι μόνο αυτό, αλλά επέλεξε να βραβεύσει την Ε.Ε. ακριβώς την «κατάλληλη» στιγμή… Εν μέσω – από τη μια- των σφαγών των λαών στην Ανατολή από το ΝΑΤΟ και των παρακρατικών οργανώσεών του, – και από την άλλη –κατά τη διάρκεια της διαδικασίας προτεκταροτο-ποίησης της Ελλάδας που για την ΕΕ αποτελεί εφαλτήριο για την εφαρμογή και στις υπόλοιπες χώρες της ένωσης του «ελληνικού μοντέλου». Μια βράβευση που ήρθε μόλις ένα χρόνο μετά το τέλος του εγκληματικού Πολέμου της εναντίον του λαού της Λιβύης, όπου η ευρωπαϊκή πολεμική μηχανή, σαν μέρος της κτηνώδους διεθνούς πολεμικής μηχανής του ΝΑΤΟ, σφάγιασε μαζικά τον Λίβυο λαό. Έναν λαό που αντιστάθηκε στην ξένη εισβολή και στους αυτό-καλούμενους «εξεγερμένους», που δεν ήταν τίποτα άλλο από μια μικρή μειονότητα των χειρότερων Ισλαμο-φασιστικών στοιχείων στη Λιβύη, οι οποίοι με τη βοήθεια όμοιων εισαγόμενων εγκληματιών από όλη τη Μέση Ανατολή, χρησιμοποιήθηκαν και εκπαιδεύτηκαν από το ΝΑΤΟ ως το πεζικό του, συνοδεύοντας την κτηνώδη αεροπορική δύναμη του.

Δεν χρειάζεται να αναφερθεί, φυσικά, ότι παρόμοια τρομοκρατική και αποπροσανατολιστική προπαγάνδα όπως αυτή που χρησιμοποιήθηκε στη Λιβύη, είναι σε εφαρμογή τώρα στη Συρία από την Υπερεθνική ελίτ, τους τεχνοκράτες και αυτούς που χαράσσουν πολιτική στην Ε.Ε., και από τα γλοιώδη αυτό-ανακηρυγμένα «αντικειμενικά» ΜΜΕ της Ευρωπαϊκής ελίτ (BBC, Γκάρντιαν κλπ.), που αναπαράγουν άλλωστε και τα ελεεινά ντόπια «μέσα εξαπάτησης». Αυτό γίνεται, έτσι ώστε να προετοιμαστεί το έδαφος για μια νέα εγκληματική πολεμική «ανάμειξη» των ΝΑΤΟ και ΕΕ στη Συρία με τη βοήθεια των επίσης εγκληματικών καθεστώτων του Κόλπου και της Τουρκίας, με τελικό στόχο την «αλλαγή καθεστώτος» στο Ιράν (στο οποίο συνεχίζεται και εντείνεται ένα εγκληματικό εμπάργκο με 100άδες χιλιάδες θύματα στον Ιρανικό λαό ενώ η «δημοκρατική» ΕΕ απαγόρευσε μόλις χτες στο Ιρανικό κανάλι Press TV να εκπέμπει σε όλη την επικράτεια της!), ακολουθώντας τις παρόμοιες «αλλαγές καθεστώτων» στη Λιβύη, Ιράκ και Αφγανιστάν, ώστε ολόκληρη η Μέση Ανατολή να ενσωματωθεί στη Νέα Τάξη της Νεοφιλελεύθερης Παγκοσμιοποίησης και της Αντιπροσωπευτικής «Δημοκρατίας».

Και βέβαια ακολουθούν κατά πόδας στην εξαπάτηση, στηρίζοντας άμεσα ή έμμεσα τον εξίσου εγκληματικό ρόλο της Ε.Ε. υποστηρίζοντας άμεσα ή έμμεσα (με τις «ίσες αποστάσεις») τους πολέμους της (Λιβύη, Συρία), οι «συνήθεις ύποπτοι»: Η εκφυλισμένη «Αριστερά» με τα διεθνή (Λε Μοντ κ.α.) αλλά και ντόπια μέσα της (Αυγή, TVXS, Indymedia κ.α ), οι Πράσινοι οικολόγοι και άλλοι, οι οποίοι ξεκίνησαν με την επιχείρηση πλήρους ενσωμάτωσης της Γιουγκοσλαβίας στη Νέα Διεθνή Τάξη, μετά τον διαμελισμό και βομβαρδισμό της από ΕΕ και ΝΑΤΟ.

Την ίδια στιγμή που ο αηδιαστικός «εορτασμός» των Ευρω-Ενωσιακών ελίτ και των μιντιακών και ακαδημαϊκών ανδρείκελων τους (και αρκετών στην εκφυλισμένη «Αριστερά» – οι περισσότεροι εκ των οποίων είναι ακαδημαϊκοί, των οποίων η έρευνα και τα λοιπά προνόμια προέρχονται από επιδοτήσεις της ΕΕ) δεν έχει κοπάσει ακόμα, οι λαοί της Ευρώπης έρχονται αντιμέτωποι με μια σκληρή οικονομική, αλλά και φυσική επίθεση από τις ίδιες ελίτ, με τον ίδιο στόχο της πλήρους ενσωμάτωσης κάθε λαού της ΕΕ στη Νέα Διεθνή Τάξη της Νεοφιλελεύθερης Παγκοσμιοποίησης. Η μόνη διαφορά είναι ότι η δική τους ενσωμάτωση επιχειρείται μέσω ενός εξίσου άγριου Οικονομικού Πολέμου ο οποίος οδηγεί στην αφαίρεση κοινωνικών και εργασιακών δικαιωμάτων τα οποία έχουν επιβιώσει για περίπου έναν αιώνα, μαζική ανεργία και φτώχεια, καταστροφή των κοινωνικών αγαθών της δημόσιας υγείας και εκπαίδευσης και αποδιάρθρωση κάθε κοινωνικής υπηρεσίας και κοινωνικού συστήματος ασφάλισης, και βέβαια σε ένα πρωτοφανές ξεπούλημα του κοινωνικού πλούτου σε χώρες όπως η Ελλάδα στα αρπακτικά των ξένων και ντόπιων ελίτ, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το μέλλον των λαών.

 

 

ΕΞΩ ΤΩΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΕΝΩΣΗ – ΜΟΝΟΜΕΡΗΣ ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ – ΑΠΑΛΛΟΤΡΙΩΣΗ ΚΑΘΕ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΑΓΑΘΟΥ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΞΕΠΟΥΛΗΘΕΙ ΣΤΙΣ ΝΤΟΠΙΕΣ ΚΑΙ ΞΕΝΕΣ ΕΛΙΤ

 

ΟΛΟΙ-ΟΛΕΣ ΓΙΑ ΕΝΑ ΜΕΤΩΠΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ

 

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΕΝΑ ΛΑΪΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ

ΔΙΚΤΥΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΕΚΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

www.mekea.org

www.periektikidimokratia.org

 

επικοινωνία και συμμετοχή: mekea@mekea.org

 

 


Συνέντευξη του Τάκη Φωτόπουλου εφ όλης της ύλης στην εκπομπή “Αντιθέσεις” στη “ΚΡΗΤΗ TV”

0
Eφ’ όλης της ύλης συνέντευξη:

Η Παγκόσμια Κρίση και η σχέση της με την Ελληνική δομική κρίση που οδηγεί στη σημερινή καταστροφή του λαού, ο ρόλος της Νεοφιλελεύθερης Παγκοσμιοποίησης, η έννοια της υπερεθνικής ελίτ, η ιδεολογία της Παγκοσμιοποίησης, ο ρόλος του συστήματος και των εθνών-κρατών πριν την ανάδυση της Παγκοσμιοποίησης (σοσιαλδημοκρατική συναίνεση, κρατικίστικος σοσιαλισμός κτλ.), ο Νέος Βορράς και ο Νέος Νότος μέσα στο διεθνοποιημένο σύστημα, οι αραβικές “επαναστάσεις”, το ελληνικό πολιτικό σκηνικό ειδικά μετά τις εκλογές, οι θέσεις των συστημικών πολικάντηδων και η τρομοκρατία για το Ευρώ, οι θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ, η ανάγκη για ένα Λαϊκό Μέτωπο Κοινωνικής και Εθνικής Απελευθέρωσης για την Αυτοδύναμη Οικονομία και τα βήματα προς αυτή την κατεύθυνση,  ο δρόμος και η προοπτική μιας Περιεκτικής Δημοκρατίας.


Η ΧΟΥΝΤΑ ΤΗΣ ΥΠΕΡΕΘΝΙΚΗΣ ΕΛΙΤ ΕΔΕΙΞΕ ΤΑ ΔΟΝΤΙΑ ΤΗΣ

0

 

Δεν πέρασε παρά μια εβδομάδα από τότε που η Χούντα της υπερεθνικής ελίτ, που κυβερνά τον πλανήτη χωρίς την παραμικρή νομιμοποίηση, διόρισε (με τη βοήθεια των κομμάτων εξουσίας και του συστημικού δεκανικιού που παριστάνει το «πατριωτικό» κόμμα) τη κυβέρνηση του εκπρόσωπου της Παπαδήμου, και αυτή ήδη άφησε τα χαμόγελα και έδειξε τα δόντια της. Με αστυνομοκρατία και την πρόθυμη «δικαιοσύνη» επιτέθηκε στους εργαζόμενους της ΔΕΗ, που τόλμησαν να προστατεύσουν το λαϊκό συμφέρον και όχι αυτό των τραπεζιτών και της υπερεθνικής ελίτ, εμποδίζοντας την έκδοση εντολών διακοπής του ηλεκτρικού σε όσους αρνούνται να πληρώσουν έναν φόρο που επιβλήθηκε μόνο και μόνο για να μη χάσουν λεφτά οι Τράπεζες που δάνεισαν τη δική μας ελίτ και όχι, όπως ξεδιάντροπα λέει η Χούντα των κομμάτων εξουσίας, για να μπορέσει να πληρώσει μισθούς και συντάξεις. Για τους μισθούς και συντάξεις υπάρχουν λεφτά αν δεν πληρώναμε τους τοκογλυφικούς τόκους που μας επέβαλαν η ξένη και η ντόπια Χούντα και βγαίναμε από την ευρωζώνη και την ΕΕ που μας οδήγησαν στη σημερινή καταστροφική για τα λαϊκά στρώματα κρίση, και πλήρωναν τους φόρους τους τα δικά μας προνομιούχα κοινωνικά στρώματα αντί να τους ρίχνουν στα λαϊκά στρώματα. Αντί γι' αυτά, η Χούντα των κομμάτων εξουσίας που πέρασαν ένα νόμο τον οποίο καμιά άλλη Χούντα στον κόσμο δεν τόλμησε να περάσει, δηλαδή να κόβει ένα κοινωνικό αγαθό που καλύπτει απόλυτα βασικές ανάγκες των λαϊκών στρωμάτων, στέλνει τα ΜΑΤ ενάντια σε όποιους διαμαρτύρονται. Ή τους σταματάμε ΤΩΡΑ ή θα προχωρήσουν και σε κανονική στρατιωτική Χούντα, ακολουθώντας το παράδειγμα των σφαγέων της Αιγύπτου.

 

ΚΑΤΩ Η ΧΟΥΝΤΑ ΤΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΠΡΙΝ ΜΑΣ ΞΕΠΟΥΛΗΣΟΥΝ ΟΛΟΥΣ

ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΕ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΥΡΩΖΩΝΗ

ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΑ ΤΗΣ 1ης ΔΕΚΕΜΒΡΗ ΝΑ ΚΤΙΣΟΥΜΕ ΤΩΡΑ ΕΝΑ ΜΕΤΩΠΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ.

24 NOEΜΒΡΗ 2011


ΕΚΚΛΗΣΗ ΓΙΑ ΕΝΑ ΝΕΟ ΕΘΝΙΚΟ-ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ

0

 

10 Θέσεις για ένα παλλαϊκό Μέτωπο με στόχο την αποτροπή της οικονομικής καταστροφής και την αυτοδύναμη οικονομία

 

[1] «ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ» ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΤΩ, Η ΜΟΝΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗΝ ΟΛΟΜΕΤΩΠΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΤΩΝ ΝΤΟΠΙΩΝ ΚΑΙ ΞΕΝΩΝ ΕΛΙΤ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΝΩ

[2] ΓΙΑ ΕΝΑ ΝΕΟ Ε.Α.Μ.

[3] ΕΘΝΙΚΗ AΛΛΑ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ

[4] ΤΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ

[5] ΑΠΕΞΑΡΤΗΣΗ ΑΠΟ ΤΗ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ

[6] ΑΜΕΣΟΙ ΣΤΟΧΟΙ: ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΕ, ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΧΡΕΟΥΣ ΚΑΙ ΑΠΑΛΛΟΤΡΙΩΣΗ ΤΩΝ ΛΗΣΤΕΥΘΕΝΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝ ΑΓΑΘΩΝ

[7] ΠΡΟΣ ΜΙΑ ΑΥΤΟΔΥΝΑΜΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΚΑΙ ΕΝΑ ΝΕΟ ΑΛΗΘΙΝΟ ΔΙΕΘΝΙΣΜΟ

[8] ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ & ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ

[9] ΣΥΝΙΣΤΩΣΕΣ ΤΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ

[10] ΟΙ ΜΟΡΦΕΣ ΑΓΩΝΑ

 

 

 

 

[1] «ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ» ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΤΩ, Η ΜΟΝΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗΝ ΟΛΟΜΕΤΩΠΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΤΩΝ ΝΤΟΠΙΩΝ ΚΑΙ ΞΕΝΩΝ ΕΛΙΤ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΝΩ

Η νέα κοινοβουλευτική Χούντα που επέβαλε, άμεσα πια και χωρίς προσχήματα και μεταμφιέσεις, η υπερεθνική Χούντα/ελίτ, (με Πρωθυπουργό μάλιστα ένα από τα ίδια τα μέλη της που εκπροσωπείται επάξια στο γνωστό λόμπι της ελίτ αυτής, την Trilateral Commission, και ήταν από τους πρωτεργάτες της κίνησης των ελίτ μας για την καταστροφική ένταξη στην ΕΕ/Ευρωζώνη!), έχει για βασικό στόχο να περάσει όλα τα προβλεπόμενα μέτρα που υλοποιούν τη δανειακή σύμβαση. Δηλαδή, τη σύμβαση που συμφώνησε στις 27 Οκτώβρη η προηγούμενη μονοκομματική κοινοβουλευτική Χούντα του ΠΑΣΟΚ, την οποία διαδέχθηκε η σημερινή διακομματική κοινοβουλευτική Χούντα. Η νέα δανειακή σύμβαση, την επικύρωση της οποίας από διακομματική κυβέρνηση είχε απαιτήσει η υπερεθνική Χούντα, (απειλώντας  εκβιαστικά, σαν κοινός γκάνγκστερ, ακόμη και να μην εκταμιεύσει την επόμενη δόση που είχε ήδη συμφωνήσει!), είναι σχεδιασμένη να αλλάξει ριζικά το Ελληνικό τοπίο, και όχι μόνο, στο οικονομικό επίπεδο.

Στο πολιτικό επίπεδο, τα τελεσίγραφα της υπερεθνικής Χούντας/ελίτ ήδη μετέτρεψαν το άτυπο Ελληνικό προτεκτοράτο, που είχε καθιερωθεί με την πρώτη δανειακή σύμβαση του 2010, και σε τυπικό, με το εκτελεστικό της όργανο στην Ελλάδα, την Τρόικα, να καθορίζει ουσιαστικά τη σύνθεση της νέας κοινοβουλευτικής μας Χούντας, τα καταστροφικά για τα λαϊκά στρώματα μέτρα που θα πάρει, καθώς και το στενό χρονικό πλαίσιο μέσα στο οποίο πρέπει να τα πάρει ―όλα αυτά χωρίς την παραμικρή λαϊκή εξουσιοδότηση, παρόλο που τα μέτρα αυτά αφορούν τη ζωή όλων μας τουλάχιστον για τα προσεχή 10 χρόνια. Δεδομένου ότι παρόμοιες κινήσεις παρατηρούνται και στην Ιταλία, είναι φανερό ότι ο Λαός στη δυτική «δημοκρατία» σήμερα παίζει μόνο διακοσμητικό ρόλο επικύρωσης των ειλημμένων αποφάσεων της υπερεθνικής Χούντας και της κάθε ντόπιας κοινοβουλευτικής Χούντας!

Στο οικονομικό επίπεδο, η συμφωνία της 27ης Οκτώβρη στην ουσία επικυρώνει την προηγούμενη συμφωνία της 21ης Ιουλίου 2011, δηλαδή την απόλυτα ελεγχόμενη (από τις ελίτ) «συναινετική» χρεοκοπία, όπου είχε αποφασιστεί «κούρεμα» κατά 21% της αξίας των Ελληνικών ομολόγων που κατέχουν ιδιώτες (εξαιρουμένου, δηλαδή, του μεγαλύτερου μέρους του Χρέους που σήμερα είναι στα χέρια της ΕΚΤ, του ΔΝΤ κ.λπ.). Το «κούρεμα» αυτό τώρα επεκτάθηκε στο 50% ώστε να γίνει «βιώσιμο» το υπόλοιπο Χρέος. Δηλαδή, να εξασφαλιστεί ακόμη και με διάφορες εγγυήσεις, ότι οι δανειστές μας θα εισπράξουν κάθε Ευρώ από αυτό, όπως από την αρχή δήλωνε ο Γιωργάκης και «ξόρκιζε» ο Σαμαράς. Έτσι, οι ελίτ όχι μόνο θα έχουν ελαχιστοποιήσει οποιαδήποτε τυχόν ζημιά αλλά και μεγιστοποιήσει τα οφέλη τους, σε βάρος βέβαια πάντα των λαϊκών στρωμάτων στη χώρα μας.

Τα μακροπρόθεσμα αυτά οφέλη των ελίτ περιλαμβάνουν όχι μόνο τις μαζικές απολύσεις και τους λεηλατημένους μισθούς και συντάξεις (μέτρα που δεν τόλμησαν να επιβάλλουν σε καμιά άλλη χώρα της Ευρωζώνης), την άκρατη ελαστικοποίηση της αγοράς εργασίας, την «καρτελοποίηση» των ελευθέρων επαγγελμάτων, και την τελική ιδιωτικοποίηση της Υγείας και Παιδείας (δηλαδή όλα τα μέτρα που θεσμοθετήθηκαν με στόχο οι επενδύσεις στην Ελλάδα των ξένων και ντόπιων ελίτ να γίνουν απόλυτα ευνοϊκές γι’ αυτές), αλλά και κάτι ακόμη πιο καταστροφικό για τα λαϊκά στρώματα: το ξεπούλημα σε τιμές εξευτελιστικές ολόκληρου του κοινωνικού μας πλούτου, από τα λιμάνια και τις παραλίες μας, μέχρι τα τρένα και τα αεροδρόμια, από το νερό και το ηλεκτρικό που χρειαζόμαστε για να καλύπτουμε τις βασικές μας ανάγκες, μέχρι την ίδια την ηλιοφάνεια. Πράγμα που σημαίνει ότι τεράστιες εκτάσεις της δημόσιας γης αντί να χρησιμοποιούνται για αγροτική χρήση, ή έστω σαν τμήμα του απαράμιλλου Ελληνικού τοπίου, τώρα θα καλυφθούν από μαζικές εγκαταστάσεις συλλογής ηλιακής ενέργειας, ώστε οι Γερμανοί καταναλωτές να απολαμβάνουν φθηνή και ανανεώσιμη ενέργεια —κάνοντας ευτυχισμένους και τους υποστηρικτές αυτής της νέας μπίζνας, Οικολόγους-Πράσινους, στη Γερμανία και το εδώ υποκατάστημά τους που έδειξε στην κρίση τον άθλιο συστημικό ρόλο που παίζει! Και ποια θα είναι η «ελάφρυνση» για τα λαϊκά στρώματα στην Ελλάδα, για την οποία πανηγυρίζουν οι απατεώνες πολιτικάντηδες που παριστάνουν την κυβέρνηση του τόπου; Όταν θα έχει συντελεστεί, σε μια δεκαετία, όλη αυτή η καταστροφή, το Χρέος σαν ποσοστό του ΑΕΠ, από 127% που ήταν το 2009 όταν εξερράγη η κρίση, ελπίζεται ότι θα έχει «κατέβει» στο 120%, γεγονός που για κάθε έγκυρο διεθνή οικονομικό αναλυτή σημαίνει ότι το Χρέος θα εξακολουθήσει να είναι μη βιώσιμο και θα απαιτεί στο διηνεκές νέα δάνεια για την αποπληρωμή του και νέα πιο ληστρικά μέτρα!

Με άλλα λόγια, η χώρα μας, με την απατηλή δικαιολογία της σωτηρίας της από τη χρεοκοπία, η οποία ήδη έγινε, αλλά απλά είναι «συναινετική» (και όχι ανεξέλεγκτη ―όπως φοβούνται οι ελίτ), για πρώτη φορά στην Ιστορία της, μετατρέπεται σήμερα και τυπικά σε μόνιμο προτεκτοράτο. Δηλαδή, σε προτεκτοράτο της υπερεθνικής ελίτ, όπως αυτή εκφράζεται στον Ευρωπαϊκό χώρο από τις κυρίαρχες ελίτ στην ΕΕ, χωρίς την παραμικρή οικονομική και, επομένως, εθνική κυριαρχία. Μιλάμε δηλαδή για την πιο αντιδραστική ολομέτωπη κοινωνική επίθεση των ελίτ «από πάνω» ενάντια στα λαϊκά στρώματα από καταβολής του Ελληνικού κράτους. Η ολομέτωπη αυτή επίθεση των ξένων και ντόπιων ελίτ δεν μπορεί πια ν’ ανατραπεί παρά μόνο με αντίστοιχα ολομέτωπη επίθεση «από κάτω», που πρέπει να πάρει τη μορφή επαναστατικών αλλαγών σε κάθε τομέα της οικονομικής, πολιτικής και γενικότερα κοινωνικής ζωής. Το ξεπούλημα του κοινωνικού πλούτου της χώρας και των δημόσιων αγαθών σημαίνει, όταν ολοκληρωθεί, όχι μόνο μελλοντική αδυναμία των λαϊκών στρωμάτων να καλύπτουν ακόμη και βασικές ανάγκες τους, αλλά και την καταστροφή κάθε δυνατότητας αυτοδύναμης οικονομικής ανάπτυξης στο μέλλον είτε αυτή είναι κρατικοσοσιαλιστική, είτε βασίζεται στην Οικονομική Δημοκρατία. Και η καταστροφή αυτή ΔΕΝ ανατρέπεται πια παρά μόνο με επαναστατικές αλλαγές, οι οποίες είναι ΑΔΥΝΑΤΕΣ ΣΤΟ ΘΕΣΜΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΗΣ ΕΕ όπως: η κοινωνικοποίηση των στρατηγικών κλάδων παραγωγής (συμπεριλαμβανομένων όλων όσων καλύπτουν βασικές ανάγκες των πολιτών), η συνταγματική προστασία της πλήρους απασχόλησης μέσα από τη μεγιστοποίηση της χρήσης των εγχώριων παραγωγικών πόρων, η καθιέρωση της αρχής κάλυψης των βασικών αναγκών όλων των πολιτών, με βάση την αρχή της αλληλεγγύης, στη θέση της σημερινής καπιταλιστικής «ανάπτυξης για την ανάπτυξη» με βάση την αρχή της ανταγωνιστικότητας κ.λπ.

 

[2] ΓΙΑ ΕΝΑ ΝΕΟ Ε.Α.Μ.

Η ολομέτωπη αυτή επίθεση που γίνεται σήμερα με τυφλό όργανο (των ντόπιων και ξένων ελίτ)  μια διακομματική («Κοινοβουλευτική») Χούντα, έχει μοναδικό στόχο την προστασία των συμφερόντων της διεθνοποιημένης καπιταλιστικής οικονομίας της αγοράς. Και, φυσικά, η νέα κοινοβουλευτική Χούντα απολαύει και της στήριξης των αριστερών «δεκανικιών» του συστήματος που, εσκεμμένα, μπερδεύουν τον κόσμο για τα αίτια και τις συνέπειες της κρίσης και τον τρόπο διεξόδου από αυτή, η οποία δήθεν είναι δυνατή μέσα στην Ε.Ε., έστω και αν κάποιοι, εντελώς αποπροσανατολιστικά, μιλούν μεν για έξοδο, αλλά  μόνο από το Ευρώ και όχι και από  την ΕΕ, «ξεχνώντας» τη συνθήκη του Μάαστριχτ και της Λισαβόνας , οι οποίες καθιερώνουν τις ανοικτές και απελευθερωμένες αγορές και αποκλείουν την προστασία της απασχόλησης για την οποία δήθεν κόπτονται ! Όλη αυτή η εκστρατεία έχει βέβαια από πίσω της σύσσωμο τον προπαγανδιστικό μηχανισμό, δηλαδή τα Μιντιακά και Πανεπιστημιακά παπαγαλάκια που δήθεν «επιστημονικά» προπαγανδίζουν τον «Μονόδρομο» της καταστροφής και Γκεμπελικά καταστροφολογούν για την έξοδο από την ΕΕ και την ΟΝΕ. Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό της κατάστασης της εκφυλισμένης «Αριστεράς» μας ότι στην εκστρατεία αυτή συμμετέχουν ασύστολα και «Μαρξιστές» Πανεπιστημιακοί ―«τρόφιμοι» και αυτοί συνήθως Ευρω-ερευνητικών κονδυλίων! ―  τη στιγμή μάλιστα που σήμερα δεν υπάρχει σχεδόν κανένας έντιμος (ανεξάρτητος από την ΕΕ) έγκυρος διεθνής οικονομολόγος που να μην επισημαίνει ότι χωρίς την έξοδο (τουλάχιστον από το Ευρώ) τα λαϊκά στρώματα οδηγούνται σε δραματική και μόνιμη φτωχοποίηση. Και, φυσικά, οι Χούντες αυτές έχουν στην πλήρη διάθεσή τους τον πιο τελειοποιημένο κατασταλτικό μηχανισμό (αστυνομία, ηγεσία στρατού, Ευρω-στρατοχωροφυλακή, «δικαιοσύνη» κ.λπ.) .

Με βάση τον προβληματισμό αυτό, η ολομέτωπη αυτή επίθεση ανατρέπεται μόνο με αγώνα για τη εγκαθίδρυση της λαϊκής εξουσίας, ανάλογο σε έκταση με τον αγώνα του ιστορικού ΕΑΜ κατά της ξένης Κατοχής. Όταν πέρυσι τον Μάη προτείναμε μέτρα που δεν προϋπέθεταν επαναστατικές αλλαγές (http://www.inclusivedemocracy.org/brochures/mprosoura_protomagia_2010.htm)

ακόμη δεν είχε διαφανεί το μέγεθος και το βάθος της ολομέτωπης επίθεσης και ήταν δυνατές και άλλες επιλογές. Τώρα πια που αυτό είναι ολοφάνερο, όσοι «μετά λόγου γνώσης» μιλούν ακόμη για ανακοπή της σημερινής καταστροφικής πορείας μέσα από την έξοδο μόνο από την Ευρωζώνη αλλά όχι και την ΕΕ, ή προτείνουν Λογιστικό Έλεγχο του Χρέους κ.λπ., αντικειμενικά, και κάποιοι ίσως και συνειδητά, εξαπατούν τον Ελληνικό λαό και πρέπει ν’ αντιμετωπιστούν από αυτόν ανάλογα. Η εξαπάτηση άλλωστε αυτή γίνεται σήμερα φανερή από το γεγονός ότι ο Λογιστικός Έλεγχος του Χρέους, για την ανάγκη του οποίου είχαν «πείσει» ακόμη και τους «Αγανακτισμένους» του Συντάγματος, είχε βασικό στόχο το δραστικό «κούρεμα» του Χρέους, που τώρα ήδη επιβάλλουν οι ίδιες οι ελίτ (κάτι που είχαμε προβλέψει από καιρό)! Αύριο, η έξοδός μας από την Ευρωζώνη, ―ή την «πρώτη κατηγορία» της αν διασπαστεί― θα γίνει ίσως γεγονός αλλα, στο μεταξύ, οι υποστηρικτές της εξόδου μας από την Ευρωζώνη (αλλά όχι και από την ΕΕ) θα έχουν προλειάνει και το έδαφος γι’ αυτό—όπως έκαναν και με τον Λογιστικό έλεγχο και το «κούρεμα».

Η συσπείρωση, επομένως, όλων των αντιστεκόμενων (είτε ανήκουν στις οργανωμένες δυνάμεις της ευρείας αντισυστημικής Αριστεράς, είτε είναι ανένταχτοι) με βάση συγκεκριμένους στόχους που θα συνενώσουν και θα συνεγείρουν τα λαϊκά στρώματα, είναι επιτακτικό καθήκον όλων μας, εάν πραγματικά επιδιώκουμε την αποτροπή μιας ιστορικής καταστροφής. Μιας καταστροφής που  αφορά όχι μόνο το βραχυπρόθεσμο βιοτικό επίπεδο του Ελληνικού λαού και τον κοινωνικό του πλούτο, αλλά και την ίδια την δυνατότητα αυτοδιάθεσης, τόσο στο παρόν, όσο και στο μέλλον (σε σχέση με την προοπτική για συστημική αλλαγή, πέρα από την καπιταλιστική οικονομία της αγοράς και την αντιπροσωπευτική «δημοκρατία»). Οποιαδήποτε, επομένως, οργανωμένη δύναμη της αντισυστημικής Αριστεράς δεν συμμετάσχει στην προσπάθεια για τη σύμπηξη παρόμοιου Μετώπου, θα φέρει το αναλογούν σ’ αυτήν μέρος της ευθύνης για την επερχόμενη ιστορική καταστροφή που θεσμοθετεί η υπό ψήφιση αποικιοκρατική «δανειακή σύμβαση».

Η δημιουργία μιας νέας δυναμικής και ενός νέου κοινωνικού συσχετισμού δυνάμεων για επαναστατικές αλλαγές, οι οποίες μπορεί να επιτευχθούν σε δύο στάδια, περιγράφονται στην πρόταση που αναπτύσσουμε στη συνέχεια.

 

 [3] ΕΘΝΙΚΗ AΛΛΑ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ

Αρχικά, είναι περισσότερο επείγουσα παρά ποτέ η δημιουργία ενός παλλαϊκού Μετώπου εθνικής και κοινωνικής απελευθέρωσης αν θέλουμε ν’ αποφευχθεί η ολοκληρωτική καταστροφή μας. Μιλάμε δηλαδή για απελευθέρωση που είναι:

(Α) ΕΘΝΙΚΗ, εφόσον η Ελλάδα δεν έχει πια την παραμικρή οικονομική και πολιτική κυριαρχία, δηλαδή ούτε αυτή που είχε από της ίδρυσης του Ελληνικού κράτους. Πάντα είχαμε δικό μας νόμισμα και επομένως νομισματική πολιτική, και δική μας δημοσιονομική πολιτική, δηλαδή ένα ελάχιστο επίπεδο οικονομικής κυριαρχίας. Τώρα έχουμε μια κυβέρνηση από ανδρείκελα της Τρόικας που θα υπακούουν άμεσα την κάθε εντολή της για να εκταμιεύεται η εκάστοτε δόση ενός Χρέους που δεν πρόκειται (ούτε μπορεί πρακτικά, ακόμα και με εκτιμήσεις/αναλύσεις κατεστημένων οικονομολόγων στο εξωτερικό) να ξεπληρωθεί ποτέ, ιδιαίτερα μέσα στην ΕΕ.  Επομένως, η δημιουργία των προϋποθέσεων εθνικής αυτοδυναμίας από μια κυβέρνηση Λαϊκής Ενότητας είναι αναγκαία για την πραγματική εθνική απελευθέρωση.

(Β) ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ, εφόσον είναι τέτοια η αλληλεξάρτηση συμφερόντων της ντόπιας με αυτά της υπερεθνικής ελίτ, και των προνομιούχων στρωμάτων της αστικής τάξης στη χώρα μας με τα αντίστοιχα στρώματα στην ΕΕ, ώστε μόνο αν ο απελευθερωτικός αγώνας στρεφόταν ενάντια στις ελίτ αυτές και τα αντίστοιχα προνομιούχα στρώματα θα μπορούσαμε να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις για την κοινωνική απελευθέρωσή μας, δηλαδή για την πολιτική και οικονομική αυτοδιεύθυνσή μας σαν Λαός.

Το νέο ΕΑΜ, επομένως, δεν μπορεί να είναι απλά μέτωπο εθνικής απελευθέρωσης όπως το παλιό. Σήμερα η εθνική απελευθέρωση ή είναι και κοινωνική απελευθέρωση, ή είναι απάτη. Γι’ αυτό και οι καλοπροαίρετοι μέσα στην «Πατριωτική Αριστερά» αν δεν συνειδητοποιήσουν τον κοινωνικό χαρακτήρα των απαιτούμενων επαναστατικών αλλαγών και παραμείνουν σε δήθεν εθνικιστικές (αν όχι και ύποπτες) ανοητολογίες του τύπου ότι πρέπει να μείνουμε στην ΕΕ για να μας …προστατεύσει από την Τουρκία κ.λπ. (τη στιγμή που ήδη έχουμε χάσει την εθνική κυριαρχία μας όχι από την …Τουρκία αλλά από την ΕΕ!) δεν έχουν θέση στο νέο Μέτωπο. Απαιτείται δηλαδή το κτίσιμο μιας πλατιάς αντισυστημικής συμμαχίας, που θα στοχεύει όχι μόνο στην εθνική απελευθέρωση, αλλά θα θέτει και τις βάσεις για την κοινωνική απελευθέρωση στο μέλλον. Όμως, το νέο ΕΑΜ δεν σημαίνει απλώς την «ενότητα της αντί-Μνημονιακής Αριστεράς», την καραμέλα που πιπιλίζει η ρεφορμιστική Αριστερά, με την υποστήριξη των ΜΜΕ. Το θέμα δεν είναι να αντικαταστήσουμε ένα «κακό» Μνημόνιο με ένα «καλό», αλλά να μην έχουμε κανένα Μνημόνιο να καθορίζει τις τύχες μας, τώρα αλλά και στο μέλλον, και αυτό είναι αδύνατο να γίνει όσο η χώρα είναι ενσωματωμένη στη διεθνοποιημένη οικονομία της αγοράς, μέσω της ΕΕ. Η ενότητα της Αριστεράς, επομένως, έχει νόημα μόνο αν στηρίζεται σε κοινούς στόχους και μέσα για την επίτευξή τους, που πραγματικά θα μας βγάλουν οριστικά από την κρίση― και αυτή ακριβώς την ενότητα προτείνουμε.

 

[4] ΤΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ

Μιλάμε μόνο για τις «βάσεις» της κοινωνικής απελευθέρωσης γιατί ξέρουμε ότι υπάρχουν μεγάλες διαφορές μεταξύ των δυνάμεων της αντισυστημικής Αριστεράς όσον αφορά το περιεχόμενό της.

Για παράδειγμα, για την «Περιεκτική Δημοκρατία», κοινωνική απελευθέρωση σημαίνει την οικοδόμηση μιας πραγματικής άμεσης δημοκρατίας όπου οι συνελεύσεις των πολιτών σε κάθε δήμο (οι «δημοτικές συνελεύσεις») σε συνεργασία με τις συνελεύσεις των εργαζομένων («συνελεύσεις στον τόπο δουλειάς») ελέγχουν τα «δημοτικοποιημένα» μέσα παραγωγής, δηλαδή την οικονομία, σε μια Συνομοσπονδιακή Περιεκτική Δημοκρατία όπου η κατανομή των οικονομικών πόρων γίνεται μέσα από ένα σύστημα που ξεπερνά τόσο την καπιταλιστική οικονομία της αγοράς, όσο και τον σοσιαλιστικό κεντρικό σχεδιασμό (οικονομική δημοκρατία). Οι ίδιες συνελεύσεις των πολιτών παίρνουν όλες τις σημαντικές πολιτικές αποφάσεις (άμεση πολιτική δημοκρατία), ενώ οι συνελεύσεις των τόπων δουλειάς, εκπαίδευσης κ.λπ. παίρνουν τις αποφάσεις που υλοποιούν μια γενικευμένη αυτοδιεύθυνση (δημοκρατία στο κοινωνικό επίπεδο) και, τέλος, οι ίδιες συνελεύσεις των πολιτών, εργαζομένων κ.λπ. θέτουν βασικό τους στόχο την κάλυψη των αναγκών των πολιτών και όχι την «ανάπτυξη» για την ανάπτυξη και το κέρδος (όπως στον καπιταλισμό), μέσα σε μια κοινωνία που επανενσωματώνεται στη Φύση (Οικολογική Δημοκρατία).

Αντίθετα, οι σύντροφοι που υποστηρίζουν τον κρατικιστικό σοσιαλισμό πιστεύουν στον κεντρικό σχεδιασμό και τον έλεγχο της οικονομίας και της Πολιτείας από την εργατική πρωτοπορία, ενώ οι πραγματικά αναρχικοί (πέρα από τους μεταμοντέρνους ή λάιφ στάιλ «αναρχικούς» και «αντι-εξουσιαστές», οι οποίοι δεν έχουν καν πρόταγμα ή υποστηρίζουν κάποια μορφή «συμμετοχικών οικονομικών» και «συμμετοχικής πολιτικής») υποστηρίζουν τον ελευθεριακό σοσιαλισμό ή τον αναρχοσυνδικαλισμό με βάση την αυτοδιεύθυνση που θεμελιώνεται στα εργατικά συμβούλια.

Σεβόμαστε τις διαφορές αυτές, με την προϋπόθεση ότι όλες οι συνιστώσες του Μετώπου θέτουν θέμα άμεσης εξόδου από την ΕΕ (και όχι απλά την Ευρωζώνη) που υλοποιεί τη νεοφιλελεύθερη καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση στον Ευρωπαϊκό χώρο. Γι’ αυτό και στο στάδιο αυτό του εθνικο-κοινωνικού απελευθερωτικού αγώνα δεν θέτουμε θέμα μελλοντικής μορφής που θα πάρει η μελλοντική απελευθερωμένη ελληνική κοινωνία, την οποία θα πρέπει να επιλέξει ο ίδιος ο Ελληνικός λαός στο μέλλον, αφού προηγουμένως έχει αποτρέψει την ιστορική οικονομική καταστροφή, μέσα από την εγκαθίδρυση της λαϊκής εξουσίας.

 

[5] ΑΠΕΞΑΡΤΗΣΗ ΑΠΟ ΤΗ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ

Ο απώτερος στόχος της λαϊκής εξουσίας, για την οποία μπορεί ν’ ανοίξει τον δρόμο η προτεινόμενη Συντακτική Συνέλευση [βλ. παρακάτω Θέση 10, β)], είναι η απεξάρτηση της Ελλάδας από την διεθνοποιημένη καπιταλιστική οικονομία της αγοράς και τη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση (όπως αυτή εκφράζεται στον χώρο μας με την ΕΕ), η οποία δεν αποτελεί απλά επιλογή κάποιων «κακών» πολιτικών, ή δόγμα, ή, ακόμη χειρότερα, συνωμοσία, όπως υποστηρίζουν βαθύτατα αντιδραστικές συνωμοσιολογικές θεωρίες (π.χ. η δήθεν «θεωρία» της Ναόμι Κλάιν για «σοκ και δέος» που υποστηρίζουν στελέχη της ρεφορμιστικής, της «πατριωτικής», αλλά και της δήθεν «ελευθεριακής» Αριστεράς), με στόχο την παραπλάνηση των λαών ότι αρκεί να αλλάξουμε τους «κακούς» πολιτικούς και τις πολιτικές τους για να ανατρέψουμε τη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση! Η νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση είναι ΣΥΣΤΗΜΙΚΟ φαινόμενο και ανατρέπεται μόνο μέσα από την ανατροπή των θεσμών της, και ιδιαίτερα των ανοικτών και «απελευθερωμένων» αγορών κεφαλαίου, εργασίας και εμπορευμάτων και υπηρεσιών. Οι αγορές αυτές είναι αποτέλεσμα της δυναμικής της καπιταλιστικής οικονομίας της αγοράς και επιβάλλονται σήμερα από τις ελίτ, είτε «ειρηνικά», μέσα από τους διεθνείς οργανισμούς που ελέγχουν (ΔΝΤ, ΕΕ κ.λπ.), ή ακόμη και με σφαγές (Ιράκ, Αφγανιστάν, Λιβύη), με στόχο την ένταξη κάθε χώρας σε αυτή. Στον γεωγραφικό χώρο μας, αυτό γίνεται μέσω της ΕΕ, και ήταν ακριβώς η ένταξή μας στην ΕΕ και στη συνέχεια στην ΟΝΕ και την Ευρωζώνη που οδήγησαν στην έκρηξη της χρόνιας καπιταλιστικής κρίσης της οικονομίας μας (η παγκόσμια οικονομική κρίση, αντίθετα με τις αποπροσανατολιστικές προσεγγίσεις «Μαρξιστών» και ρεφορμιστών, λειτούργησε μόνο ως καταλύτης της δικής μας κρίσης και όχι ως η αιτία της), τη σημερινή οικονομική καταστροφή και τη μετατροπή της χώρας, στη συνέχεια, σε προτεκτοράτο.

 

[6] ΑΜΕΣΟΙ ΣΤΟΧΟΙ: ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΕ, ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΧΡΕΟΥΣ ΚΑΙ ΑΠΑΛΛΟΤΡΙΩΣΗ ΤΩΝ ΛΗΣΤΕΥΘΕΝΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝ ΑΓΑΘΩΝ

Αυτό σημαίνει ότι άμεσοι και επιτακτικοί στόχοι του Μετώπου που πρέπει να επιτευχθούν στο πρώτο στάδιο των απαιτούμενων επαναστατικών αλλαγών γα την μόνιμη έξοδο από την κρίση είναι οι εξής:

[1] Άμεση μονομερής έξοδός μας από την ΕΕ (και όχι μόνο από την Ευρωζώνη), η οποία αποτελεί την αναγκαία συνθήκη για την ανάκτηση της απαραίτητης οικονομικής κυριαρχίας.

[2] Ακύρωση όλων των δανειακών συμβάσεων, Μνημονίων και σχετικών Νόμων που υπέγραψαν η μονοκομματική και η σημερινή διακομματική Χούντα με παράλληλη ολοκληρωτική στάση πληρωμών των τοκοχρεολυσίων (που σημαίνει μονομερή διαγραφή του χρέους), εφόσον πρωταρχικός στόχος σήμερα είναι να σταματήσουμε το ξεπούλημα του κοινωνικού μας πλούτου, με αφορμή το Χρέος (που δεν αναγνωρίζουμε, φυσικά, αφού δεν ρωτήθηκε ποτέ γι’ αυτό ο Λαός), στους ξένους τοκογλύφους, πράγμα που θα έκανε αδύνατη κάθε ιδέα οικονομικής αυτοδυναμίας στο ορατό μέλλον.

[3] Αναγκαστική απαλλοτρίωση χωρίς αποζημίωση κάθε κοινού αγαθού που έχει περιέλθει, μέσα από τη διαδικασία των ιδιωτικοποιήσεων, στην ιδιοκτησία των ξένων και ντόπιων ελίτ.

Απαραίτητα συμπληρωματικά μέτρα των παραπάνω πρέπει να είναι:

[4] Επανεισαγωγή της δραχμής και μερική υποτίμησή της με παράλληλη μετατροπή των καταθέσεων σε δραχμές, και μέτρα ώστε να μην πληγούν τα λαϊκά εισοδήματα και οι μικροκαταθέτες (π.χ. επιδοτήσεις των λαϊκών στρωμάτων χρηματοδοτούμενες από τα έσοδα ενός σημαντικού φόρου στη μεγάλη περιουσία ―κινητή και ακίνητη― καθώς και τα έσοδα από ένα βαρύ φόρο στα είδη πολυτελείας).

[5] Αυστηροί κοινωνικοί έλεγχοι στην κίνηση αγαθών, κεφαλαίων και υπηρεσιών (τελωνειακοί έλεγχοι, συναλλαγματικοί έλεγχοι, ποσοστώσεις κλ.π.) ώστε να θωρακιστεί η οικονομική αυτοδυναμία της χώρας.

[6] Επαναφορά μισθών και συντάξεων στα προ Μνημονίων επίπεδα με παράλληλη επαναπρόσληψη των απολυμένων στον δημόσιο τομέα, που θα αναδιοργανωθεί ορθολογικά, στο πλαίσιο της γενικότερης αναδιάρθρωσης της οικονομίας με βάση την αρχή της αυτοδυναμίας.

[7] Κοινωνικοποίηση των Τραπεζών και των στρατηγικών κλάδων παραγωγής, συμπεριλαμβανομένων όλων των κλάδων που καλύπτουν βασικές ανάγκες, στο πλαίσιο του προτεινόμενου παρακάτω μίγματος μορφών ιδιοκτησίας και μεθόδων κατανομής των οικονομικών πόρων.

[8] Γενική καταγραφή κινητής και ακίνητης περιουσίας, συμπεριλαμβανομένων των καταθέσεων στο εξωτερικό και επιβολή δραστικού «προοδευτικού» φόρου μεγάλης περιουσίας (φόρος δηλαδή ανάλογος με το μέγεθος της περιουσίας που μπορεί να φθάνει και στο 100% της περιουσίας για τις πολύ μεγάλες περιουσίες κ.λπ.), με στόχο τη δραστική ανακατανομή του εισοδήματος και του πλούτου.

[9] Δημιουργία ενός πραγματικά λαϊκού συστήματος Υγείας, Εκπαίδευσης και Κοινωνικών Υπηρεσιών που θα καλύπτει τις λαϊκές ανάγκες και θα ελέγχεται από τα λαϊκά στρώματα.

 

[7] ΠΡΟΣ ΜΙΑ ΑΥΤΟΔΥΝΑΜΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΚΑΙ ΕΝΑ ΝΕΟ ΑΛΗΘΙΝΟ ΔΙΕΘΝΙΣΜΟ

Πέρα όμως από τα παραπάνω μέτρα που είναι απλά αμυντικά για την αυτοπροστασία της κοινωνίας από τα ληστρικά μέτρα που επέβαλαν οι ελίτ μέσω της Χούντας, είναι αναγκαίο, σε ένα δεύτερο στάδιο, να κτιστούν οι βάσεις μιας αυτοδύναμης οικονομίας (είτε αυτή, στη μελλοντική απελευθερωτική κοινωνία, πάρει τη μορφή οικονομικής δημοκρατίας είτε κρατικοσοσιαλιστικής οικονομίας, αναρχοσυνδικαλιστικής κ.λπ.), δηλαδή να ληφθούν μέτρα για να ξανακτιστεί η παραγωγική δομή της χώρας, που έχει καταστραφεί ολοκληρωτικά μετά την πλήρη ενσωμάτωσή της στη διεθνοποιημένη οικονομία της αγοράς, και ιδιαίτερα μετά την ένταξή μας στην ΕΟΚ/ΕΕ, και να διαμορφωθεί ένα συναφές καταναλωτικό πρότυπο.

Στο δεύτερο αυτό στάδιο των επαναστατικών αλλαγών προτείνεται ένα μίγμα μορφών ιδιοκτησίας των μέσων παραγωγής (κρατική, δημοτική, συνεταιριστική, ατομική μικροϊδιοκτησία) και, επομένως, ένα αντίστοιχο μίγμα των μεθόδων κατανομής των οικονομικών πόρων (Ενδεικτικός Σχεδιασμός, Οικονομική Δημοκρατία, Αγορά). Η παραγωγή, δηλαδή, στο στάδιο αυτό θα μπορούσε να στηριχθεί σε μια ποικιλία μορφών ιδιοκτησίας, ώστε να δοθεί η πρακτική δυνατότητα στον Λαό να αποκτήσει άμεση εμπειρία απο τις διάφορες μορφές κοινωνικής οργάνωσης και να επιλέξει κατόπιν τις πιο κατάλληλες για την απελευθερωτική κοινωνία:

[Α] Στους κοινωνικοποιημένους κλάδους παραγωγής που καλύπτουν ανάγκες, οι οποίες ξεπερνούν τα όρια των δήμων και των συνεταιρισμών (Ενέργεια, Επικοινωνίες, Μεταφορές), αλλά και βασικές ανάγκες στο εθνικό επίπεδο. Η κατανομή των οικονομικών πόρων σε αυτούς τους κλάδους μπορεί να γίνεται μέσω ενός εθνικού μακρο-οικονομικού σχεδιασμού (Ενδεικτικός Σχεδιασμός) που θα θεμελιώνεται όχι μόνο στις καταναλωτικές προτιμήσεις που εκφράζει η αγορά αλλά και στις γνωμοδοτήσεις των δημοτικών συνελεύσεων (δηλαδή των συνελεύσεων των δημοτών ανά δήμο που συνομοσπονδιοποιούνται στο εθνικό επίπεδο), αλλά και των συνελεύσεων των εργαζομένων στους κλάδους αυτούς.

[Β] Στις δημοτικές επιχειρήσεις (που θα ανήκουν στους δήμους και θα ελέγχονται από τις δημοτικές συνελεύσεις καθώς και τις συνελεύσεις των εργαζομένων σε αυτές), των οποίων η παραγωγή θα είναι επίσης ενταγμένη στον εθνικό μακρο-οικονομικό σχεδιασμό.

[Γ] Στους συνεταιρισμούς που θα ανήκουν στα μέλη και θα ελέγχονται από τις συνελεύσεις τους. Η παραγωγή τους θα είναι επίσης ενταγμένη στον εθνικό μακρο-οικονομικό σχεδιασμό και, τέλος,

[Δ] Στην ατομική μικρο-ιδιοκτησία (μικρομάγαζα κάθε είδους, βασικά οικογενειακής μορφής, αυτό-απασχολούμενοι κ.λπ.), των οποίων η παραγωγή ―έμμεσα, όσον αφορά τουλάχιστον τη διαθεσιμότητα των πόρων― είναι επίσης ενταγμένη στον εθνικό μακρο-οικονομικό σχεδιασμό 

Οι σημερινές επομένως καπιταλιστικές επιχειρήσεις, εάν μεν ανήκουν σε πολυεθνικές θα απαλλοτριωθούν αναγκαστικά χωρίς αποζημίωση και θα υπαχθούν στους κοινωνικοποιημένους κλάδους παραγωγής (βλ. Α), ενώ η τύχη των υπολοίπων θα καθοριστεί σε εθνικό επίπεδο, μετά από γνωμοδότηση των συνελεύσεων των εργαζόμενων και των κατά τόπους δημοτικών συνελεύσεων, για το ποια από τις παραπάνω μορφές ιδιοκτησίας (εκτός της ατομικής μικρο-ιδιοκτησίας) θα υιοθετήσουν.

Η νέα αυτή παραγωγική δομή θα οδηγήσει και στη διαμόρφωση ενός νέου καταναλωτικού προτύπου, πέρα από αυτό που μας επέβαλαν η εξάρτησή μας από την ΕΕ και το υπάρχον σύστημα, και οδήγησαν στη σημερινή πολυδιάστατη κρίση και στη συνακόλουθη οικονομική, κοινωνική και οικολογική καταστροφή. Χρειάζεται δηλαδή στο στάδιο αυτό να δημιουργηθεί μια ΑΥΤΟΔΥΝΑΜΗ (όχι αυτάρκης) οικονομία που θα στηρίζεται κατ’ αρχήν στους εγχώριους παραγωγικούς πόρους για την κάλυψη των αναγκών μας, και μόνο κατ’ εξαίρεση σε ξένους παραγωγικούς πόρους, τους οποίους μπορούμε ν’ αποκτούμε μέσω των εξαγωγών των πλεονασμάτων μας, και ενός τουρισμού που θα σέβεται τον ελληνικό λαό και το περιβάλλον, προσφέροντας υπηρεσίες, όχι απλά στα προνομιούχα κοινωνικά στρώματα του εξωτερικού, όπως σήμερα, αλλά σε κάθε κοινωνικό στρώμα, σε ένα κλίμα διεθνούς αλληλεγγύης.

Η αυτοδύναμη οικονομία αποτελεί άλλωστε τη μόνη δυνατή διέξοδο από την διεθνοποιημένη οικονομία της αγοράς, που προσφέρει εναλλακτική λύση στη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση. Και φυσικά αυτό δεν σημαίνει «απομονωτισμό» όπως διαστρεβλώνουν την αυτονομία οι «Ευρωπαϊστές» στη ρεφορμιστική Αριστερά, τα Πανεπιστήμια κ.λπ. που έχουν άμεσα ή έμμεσα οικονομικά και άλλα συμφέροντα από την παραμονή μας στην ΕΕ. Αυτή είναι η μόνη φιλολαϊκή λύση, ιδιαίτερα αν αποτελέσει τμήμα οικονομικών ενώσεων με γειτονικές χώρες σε παρόμοιο επίπεδο οικονομικής ανάπτυξης (π.χ. χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου, Βαλκανικές χώρες, χώρες της Βόρειας Αφρικής κ.λπ.). Οι νέες αυτές οικονομικές ενώσεις που θα θεμελιώνονται στην αλληλεγγύη των λαών, αντί για τις σημερινές ληστρικές ενώσεις του κεφαλαίου, όπως η ΕΕ, αποτελούν τον μόνο αληθινό διεθνισμό σήμερα, σε αντιδιαστολή με τον ψευτοδιεθνισμό της ρεφορμιστικής «Αριστεράς» που δήθεν θα κτιστεί μέσα στην ΕΕ! Πιο σημαντικό, η ίδρυση αυτοδύναμων οικονομιών αποτελεί την αναγκαία προϋπόθεση για να γίνει δυνατή η ανάπτυξη του αγώνα για μια νέα μορφή κοινωνίας. Ούτε μια ΠΔ, ούτε μια σοσιαλιστική (κρατικοσοσιαλιστική ή ελευθεριακή) οικονομία, είναι δυνατές σήμερα σε μια χώρα που δεν έχει ανακτήσει την οικονομική αυτοδυναμία της και την απεξάρτησή της από την διεθνοποιημένη καπιταλιστική οικονομία της αγοράς.

Η δημιουργία μιας νέας παραγωγικής και καταναλωτικής δομής με αυτοδύναμο προσανατολισμό είναι η αναγκαία συνθήκη για να σταματήσει η Ελλάδα να είναι προτεκτοράτο και  να αποκτήσει ο ίδιος ο Λαος την δυνατότητα πραγματικής πολιτικής και οικονομικής αυτοδιεύθυνσης. Η επαρκής συνθήκη όμως γι αυτό εξαρτάται και απο το τι είδους αλλαγές θα γίνουν μακροπρόθεσμα, σε σχέση με τη μορφή της απελευθερωτικής κοινωνίας, η οποία θα καθοριστεί δημοκρατικά με  βαση τον επικρατούντα τότε συσχετισμό δυνάμεων.

 

[8] ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ & ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ

Υπάρχουν όμως οι υποκειμενικές συνθήκες (πέρα από τις αντικειμενικές που κανένας δεν αμφισβητεί) και ποιό θα είναι το νέο απελευθερωτικό υποκείμενο για έναν παρόμοιο αγώνα;

Όσον αφορά πρώτα το κοινωνικό υποκείμενο, τόσο στην Ελλάδα όσο και σε κάθε άλλη χώρα ενταγμένη στην διεθνοποιημένη οικονομία της αγοράς, αυτό αποτελείται από όλα τα θύματα της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, όχι μόνο δηλαδή το προλεταριάτο, αλλά και τους ανέργους, τους υποαπασχολούμενους και περιθωριακά απασχολούμενους, τους φοιτητές που καταλήγουν να κάνουν οποιαδήποτε δουλειά διαθέσιμη, ακόμη και εντελώς άσχετη με τις σπουδές τους (εάν δεν αναγκαστούν να μεταναστεύσουν στο εξωτερικό), τους συνταξιούχους που καταδικάζονται σε συντάξεις πείνας, αλλά και όλους αυτούς που έχουν συνειδητοποιήσει την απάτη της αντιπροσωπευτικής «δημοκρατίας», καθώς και την ανάγκη αυτοδιαχείρισης σε κάθε τομέα, και φυσικά αυτούς που βλέπουν την επερχόμενη οικολογική καταστροφή όσο συνεχίζεται η σημερινή «ανάπτυξη».

Όσον αφορά τις υποκειμενικές συνθήκες, είναι αλήθεια ότι δεν έχουν αναπτυχθεί ακόμη στον απαραίτητο βαθμό για παρόμοιες επαναστατικές αλλαγές, αλλά αυτό σε σημαντικό βαθμό εξηγείται από την απουσία ενός παλλαϊκού Μετώπου που θα έκανε λαϊκή συνείδηση το γεγονός ότι διέξοδος από την κρίση μέσα στην ΕΕ και τη διεθνοποιημένη οικονομία της αγοράς αποκλείεται. Η απουσία μάλιστα αυτή γίνεται ιδιαίτερα σημαντική σήμερα που είναι τέτοια η γκεμπελική προπαγάνδα των ΜΜΕ η οποία βαφτίζει οργουελικά τη μεγαλύτερη συμφορά ως τη μεγαλύτερη νίκη και «σωτηρία» της Πατρίδας, ώστε πολλά από τα θύματα ακόμη να ελπίζουν ότι με τα δήθεν μέτρα σωτηρίας και το «κούρεμα» του Χρέους που προβλέπει η καταστροφική «δανειακή σύμβαση», την οποία, άμεσα ή έμμεσα υιοθέτησαν τώρα όλα τα κόμματα εξουσίας (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ) και τα δεκανίκια τους (ΛΑΟΣ, Δημοκρατική Συμμαχία, Δημοκρατική Αριστερά, Οικολόγοι-Πράσινοι) θα περάσει η κρίση, το πολύ σε μια δεκαετία, όπως υπόσχονται οι δύο Χούντες –υπερεθνική και ντόπια. Είναι όμως τέτοια η αγανάκτηση του κόσμου ενάντια στη Χούντα και την γκεμπελική προπαγάνδα των ΜΜΕ, η οποία ξεδιάντροπα δικαιώνει τη ραγδαία εξαθλίωσή του, ώστε γίνεται όλο και περισσότερο φανερή η αναζήτηση από μεγάλη μερίδα του λαού μιας επαναστατικής λύσης που θα στηρίζεται σε ένα νέο ΕΑΜ. Η προ-εξεγερσιακή κατάσταση που φανερώθηκε με τις απεργίες και συγκεντρώσεις της 19/20 Οκτώβρη και η εξεγερσιακή κατάσταση που εκδηλώθηκε στις 28 Οκτώβρη, η οποία κατατρόμαξε τις δύο Χούντες, ήταν αυτή που οδήγησε στη σημερινή τρομερή εξαπάτηση του λαού, που σύσσωμο πια το κατεστημένο επιχειρεί με τη «μεταβατική κυβέρνηση». Είναι όμως ολοφάνερο ότι αυτό είναι και το τελευταίο χαρτί των ελίτ, που αν καεί, όπως είναι σχεδόν σίγουρο και σύντομα μάλιστα, θα είναι και η αρχή του τέλους του πολιτικο-οικονομικού συστήματος που με τόση συστηματικότητα στήνουν. Και αυτό, γιατί, όσο στο προσεχές μέλλον θα αποδείχνονται φρούδες οι ελπίδες των εξαπατημένων λαϊκών στρωμάτων και θα προσγειώνονται ανώμαλα στη μαζική φτωχοποίηση και απώλεια του καταναλωτικού τους επιπέδου, την Κινεζοποίηση των εργατικών συνθηκών και τη Λατινοαμερικανοποίηση της χώρας, τόσο θα γίνονται ακόμη πιο ώριμες οι συνθήκες για να ανθήσει ο εθνικο-κοινωνικός απελευθερωτικός αγώνας.

Τέλος, το πολιτικό υποκείμενο αυτού του αγώνα θα είναι βέβαια το νέο ΕΑΜ που θα γίνει ο καταλύτης των εξελίξεων, κάτω από την αιγίδα του οποίου θα διεξαχθεί ένας μαζικός αγώνας για την επίτευξη των παραπάνω στόχων, βραχυπρόθεσμα, για να επιτευχθεί η συνολική ανατροπή της σημερινής καταστροφικής ολομέτωπης επίθεσης των ελίτ και, μεσοπρόθεσμα, για την δημιουργία των βάσεων της οικονομικής αυτοδυναμίας.

 

[9] ΣΥΝΙΣΤΩΣΕΣ ΤΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ

Η σύμπηξη επομένως του εθνικο-κοινωνικού απελευθερωτικού μετώπου από πολιτικές δυνάμεις και ανένταχτους που θα αποδέχονταν τους παραπάνω στόχους για την οικοδόμηση μιας αυτοδύναμης οικονομίας, σαν το πρώτο βήμα στην μακροπρόθεσμη οικοδόμηση μιας απελευθερωτικής κοινωνίας, θα αποτελούσε αποφασιστικό βήμα στη δημιουργία τόσο των υποκειμενικών συνθηκών όσο και του πολιτικού υποκειμένου.

Σε αυτό το Μέτωπο θα πρέπει να μετέχουν επομένως όλες οι αντισυστημικές δυνάμεις (είτε είναι οργανωμένες πολιτικές δυνάμεις, είτε συνδικάτα και σύλλογοι, είτε ανένταχτοι), προϋποτιθεμένου βέβαια ότι θα δεσμεύονταν από τους παραπάνω στόχους για την πραγματοποίηση των επαναστατικών αλλαγών που προτείνουμε στα δύο στάδια που περιγράψαμε. Εννοείται ότι οι συνιστώσες πολιτικές δυνάμεις θα διατηρούσαν την ιδεολογική και οργανωτική αυτονομία τους ως προς την μελλοντική μορφή κοινωνίας που επιδιώκει η καθεμία και, επομένως, η δέσμευση όλων των συνιστωσών θα ήταν μόνο στους συγκεκριμένους στόχους που αφορούν τα στάδια οικοδόμησης μιας αυτοδύναμης οικονομίας, ενώ για την τελική μορφή της απελευθερωτικής κοινωνίας θα αποφασίσει ο επαναστατημένος λαός

 

[10] ΟΙ ΜΟΡΦΕΣ ΑΓΩΝΑ

Το βασικό επομένως αίτημα του Μετώπου θα έπρεπε να είναι η άμεση διεξαγωγή εκλογών  –τις οποίες η  υπερεθνική Χούντα μαζί με τη δική μας Χούντα είναι πολύ πιθανόν, εαν διαπιστώσουν οτι τα κόμματα που στηρίζουν τη διακομματική Χούντα δεν πρόκειται να εξασφαλίσουν  τη πλειοψηφία στη Βουλή, να προσπαθήσουν να τις αναβάλλουν επ’ αόριστο. Στις εκλογές αυτές το Μέτωπο θα κατέβαινε με πρόγραμμα :

α) για την άμεση υλοποίηση των άμεσων στόχων και των συμπληρωματικών μέτρων που περιγράφηκαν παραπάνω για το πρώτο στάδιο, ώστε να επιτευχθεί η άμεση έξοδος απο την κρίση (βλ 6η Θέση), και,

β) με δέσμευση, αφού θα έχει υλοποιήσει τους παραπάνω στόχους, να προχωρήσει στην προκήρυξη εκλογών για Συντακτική Συνέλευση, η οποία θα θεσμοθετούσε τις αλλαγές που απαιτούνται στο δεύτερο στάδιο για την οικοδόμηση των βάσεων μιας αυτοδύναμης οικονομίας (βλ. 7η Θέση 

Οι μορφές του αγώνα για την επίτευξη αυτών  των στόχων  θα κυμαίνονταν από ένα κίνημα άγριων απεργιών από κάτω, που θα ξεπερνούσαν τις συνδικαλιστικές ηγεσίες (ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ κλπ) –οι οποίες δεν διανοούνται να θέσουν στόχους σαν τους παραπάνω– μέχρι τις καταλήψεις και, το κυριότερο, την οργανωμένη μαζική άρνηση πληρωμών των χαρατσιών. Το Μέτωπο θα μπορούσε να παίξει καθοριστικό ρόλο σε αυτή τη διαδικασία, συντονίζοντας και πολιτικοποιώντας τις απεργίες και άλλες κινητοποιήσεις διαφόρων κλάδων, που θα κλιμακώνονταν σε επαναλαμβανόμενες ανά εβδομάδα 48ωρες απεργίες, οι οποίες θα παρέλυαν την οικονομική και κοινωνική ζωή της Χώρας, και θα οδηγούσαν στον εξαναγκασμό της νέας διακομματικής Χούντας για άμεσες εκλογές 

Εάν η Χούντα κατέφευγε σε επιστρατεύσεις απεργών ή σε αναστολή άρθρων του Συντάγματος για να αφαιρέσει και τυπικά κεκτημένες ατομικές ελευθερίες με στόχο την παρεμπόδιση της ανάπτυξης του αγώνα αυτού, ή εάν αρνιόταν την άμεση διεξαγωγή εκλογών, ή, ακόμη σημαντικότερο, αν αρνιόταν να παραδώσει την εξουσία σε ένα νικηφόρο στις εκλογές Μέτωπο που θα δεσμευόταν από τους παραπάνω στόχους, τότε η προηγούμενη αγωνιστική δραστηριότητα θα έπρεπε να κλιμακωνόταν σε μια γενική πολιτική απεργία διαρκείας μέχρι την ανατροπή της Χούντας και την ανάδειξη μιας Κυβέρνησης Λαϊκής Ενότητας (από εντολοδόχους των λαϊκών συνελεύσεων, των συνελεύσεων εργαζομένων κ.λπ.), η οποία θα καλούσε σε εκλογές για Συντακτική Συνέλευση για την υλοποίηση ολόκληρου του προγράμματος του Μετώπου. Ο λαός στην περίπτωση αυτή θα είχε κάθε δικαίωμα να υποστηρίξει την αυτοάμυνα του, οι δε πραιτοριανοί της Χούντας που θα είχαν προτιμήσει ―αντί για την έντιμη παραίτηση και την συμπαράταξή τους με τα λαϊκά στρώματα― να χτυπήσουν τη λαϊκή Αντίσταση, θ’ αντιμετωπίζονταν σαν εσωτερικός στρατός Κατοχής, ενώ αντίστοιχα θα αντιμετωπιζόταν σαν κανονικός στρατός Κατοχής η οποιαδήποτε δύναμη Ευρωχωροφυλακής ή μισθοφόρων ερχόταν στη χώρα εκ μέρους της υπερεθνικής Χούντας/ελίτ. Η μαζική αυτή λαϊκή αντίσταση άλλωστε θα έβρισκε άμεση ανταπόκριση στους λαούς της Ευρώπης και του υπόλοιπου κόσμου, οι οποίοι μια σπίθα σαν αυτή περιμένουν να ξεσηκωθούν, παρόλη την καταστροφική πλύση εγκεφάλου, με την οποία έχουν αποπροσανατολίσει εντελώς τους λαούς τα διεθνή ΜΜΕ ―ποτέ τόσο αποτελεσματικά στη Ιστορία όπως, για παράδειγμα, έγινε σε σχέση με τον κυριολεκτικό σφαγιασμό του λαού της Λιβύης, χωρίς ούτε μια γνωστή απώλεια για τους ΝΑΤΟϊκούς εγκληματίες, οι οποίοι ήδη κατάφεραν να επιβάλουν το πελατειακό καθεστώς της αρεσκείας τους, με την άμεση ή έμμεση υποστήριξη της εκφυλισμένης «Αριστεράς».

Συμπερασματικά, μόνο αν οργανωθούμε, με βάση ένα Εθνικό-κοινωνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο, όπως αυτό που περιγράψαμε, και με συγκεκριμένο Πρόγραμμα και στόχους σαν τους προαναφερθέντες, αντί να περιοριζόμαστε σε αντικαπιταλιστικές ή «υπερ-επαναστατικές» ρητορείες και μεγαλοστομίες, θα μπορούσαμε να σταματήσουμε τη σημερινή καταστροφή και να ανοίξουμε τον δρόμο, αρχικά, για μια αυτοδύναμη οικονομία και, τελικά, για την απελευθερωτική κοινωνία που θα επέλεγε ο Λαός.

 

 13 ΝΟΕΜΒΡΗ 2011


ΚΑΤΩ Η ΠΙΟ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΗΣ ΝΤΟΠΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΥΠΕΡΕΘΝΙΚΗΣ ΧΟΥΝΤΑΣ

0

 

Έντρομες, μετά τα γεγονότα της 19, 20 και κυρίως 28 Οκτώβρη, οι δύο Χούντες που μας κυβερνούν, η υπερεθνική ελίτ/Χούντα, που στη χώρα μας εκπροσωπεί η Τρόικα, και η ντόπια Χούντα που τώρα έχει τη στήριξη και σύσσωμης της ελίτ και των προνομιούχων στρωμάτων της αστικής τάξης, τα οποία  εκπροσωπούν τα κόμματά εξουσίας, παίζουν τώρα το τελευταίο τους χαρτί: τη δήθεν κυβέρνηση «εθνικής σωτηρίας», που στην πραγματικότητα είναι κυβέρνηση εθνικής καταστροφής, ΑΝ ΔΕΝ ΤΗ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ ΤΩΡΑ ΣΤΑ ΣΠΑΡΓΑΝΑ ΤΗΣ, ΠΡΙΝ ΠΡΟΛΑΒΕΙ Ν’ ΑΡΧΙΣΕΙ ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟ ΕΡΓΟ ΤΗΣ.

Η κυβέρνηση αυτή προεδρεύεται όχι πια από έναν απλό καρπαζοεισπράκτορα της υπερεθνικής ελίτ, όπως ο Γιωργάκης, αλλά από ένα σημαίνον στέλεχος της ίδιας της ελίτ αυτής. Δηλαδή της ελίτ που αποτελείται όχι μόνο από αυτούς που διαχειρίζονται την οικονομική και πολιτική παγκοσμιοποίηση και τους θεσμούς της  (G7-ΔΝΤ, ΕΕ-ΕΚΤ, ΝΑΤΟ κ.λπ.), αλλά και από τα διεθνούς κύρους «think tanks», Πανεπιστήμια και ερευνητικά κέντρα, ΜΜΕ κ.λπ. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι ο νέος Πρωθυπουργός είναι και μέλος της Τριμερούς Επιτροπής (Trilateral Commission) που «φτιάχνει» παγκόσμιους ηγέτες, με στόχο την προστασία των συμφερόντων της διεθνοποιημένης καπιταλιστικής οικονομίας της αγοράς. Μπορούμε λοιπόν να είμαστε σίγουροι ότι η νέα Χούντα, που θα στηρίζεται μάλιστα από τη συντριπτική πλειοψηφία των βολεψάκηδων επαγγελματιών πολιτικών της Βουλής, θα είναι η πιο αδίστακτη και επικίνδυνη κυβέρνηση που έχει δει ποτέ ο τόπος, ώστε να περάσουν τα πιο καταστροφικά μέτρα ενάντια στα λαϊκά στρώματα, να ελαχιστοποιηθούν οι ζημιές των δανειστών μας και, το κυριότερο, να ξεπουληθεί κάθε κοινωνικό αγαθό αυτού του τόπου, σε εξευτελιστικές τιμές, στις πολυεθνικές και τους ντόπιους κλεπτοκράτες.

• Θα είναι η πιο αδίστακτη κυβέρνηση γιατί όχι μόνο δεν έχει την παραμικρή λαϊκή νομιμοποίηση (ακόμη και αυτή που με απάτη υφάρπαξε ο Γιωργάκης), αλλά ούτε θα έχει να φοβάται το οποιοδήποτε «πολιτικό κόστος» στις επόμενες εκλογές, εφόσον το μεν ΠΑΣΟΚ που βασικά τη στελεχώνει είναι ήδη «καμένο χαρτί» για τις ελίτ (γι' αυτό και ήδη άρχισαν να δημιουργούν νέες ΠΑΣΟΚογενείς κινήσεις που είναι επίσης Ευρωλάγνες κλπ), η δε ΝΔ, που προσποιούνταν την «αντιμνημονιακή» για ψηφοθηρικούς λόγους, σήμερα ισχυρίζεται ότι απλά στηρίζει τη νέα κυβέρνηση, και δεν αποκλείεται πριν τις εκλογές να διαφοροποιηθεί πλήρως από πολλά βασικά μέτρα της, για να τα πάρει στη συνέχεια στο ακέραιο, αν εκλεγεί πρώτο κόμμα!

• Θα είναι όμως και η πιο επικίνδυνη, όχι μόνο γι’ αυτό τον λόγο, αλλά και γιατί θα είναι πολύ πιο εύκολο να εξαπατήσει τεράστια τμήματα των λαϊκών στρωμάτων, ακριβώς λόγω του δήθεν οικουμενικού χαρακτήρα της, που υποστηρίζουν όλα τα αστικά κόμματα εξουσίας, σύσσωμα σχεδόν τα ΜΜΕ, αλλά και άμεσα ή έμμεσα η ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ κ.λπ. που θα προσπαθήσουν τώρα με κάθε τρόπο να ματαιώσουν κάθε απόπειρα, όχι μόνο για κλιμάκωση του αγώνα, αλλά ακόμη και για τη συνέχισή του…

Στις συνθήκες αυτές, είναι περισσότερο επείγουσα παρά ποτέ η δημιουργία ενός παλλαϊκού Μετώπου εθνικής και κοινωνικής απελευθέρωσης σαν αυτό που προτείνουμε (βλ. αναλυτικά πρόταση: ΕΚΚΛΗΣΗ ΓΙΑ ΕΝΑ ΝΕΟ ΕΘΝΙΚΟ-ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ) αν θέλουμε ν’ αποφευχθεί η ολοκληρωτική καταστροφή μας.

Μιλάμε δηλαδή για απελευθέρωση που είναι:

(Α) ΕΘΝΙΚΗ, εφόσον η Ελλάδα δεν έχει πια την παραμικρή οικονομική και πολιτική κυριαρχία, δηλαδή ούτε αυτή που είχε από της ίδρυσης του Ελληνικού κράτους. Πάντα είχαμε δικό μας νόμισμα και επομένως νομισματική πολιτική, και δική μας δημοσιονομική πολιτική, δηλαδή ένα ελάχιστο επίπεδο οικονομικής κυριαρχίας. Τώρα έχουμε μια κυβέρνηση από ανδρείκελα της Τρόικας που θα υπακούουν άμεσα την κάθε εντολή της για να εκταμιεύεται η εκάστοτε δόση ενός Χρέους που δεν πρόκειται (ούτε μπορεί πρακτικά, ακόμα και με εκτιμήσεις/αναλύσεις κατεστημένων οικονομολόγων στο εξωτερικό) να ξεπληρωθεί ποτέ. Όμως, η δημιουργία των προϋποθέσεων εθνικής αυτοδυναμίας από μια κυβέρνηση Λαϊκής Ενότητας είναι αναγκαία για την πραγματική εθνική απελευθέρωση.

(Β) ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ, εφόσον είναι τέτοια η αλληλεξάρτηση συμφερόντων της ντόπιας ελίτ με αυτά της υπερεθνικής ελίτ, και των προνομιούχων στρωμάτων της αστικής τάξης στη χώρα μας με τα αντίστοιχα στρώματα στην ΕΕ, ώστε μόνο αν ο απελευθερωτικός αγώνας στρεφόταν ενάντια στις ελίτ αυτές και τα αντίστοιχα προνομιούχα στρώματα θα μπορούσαμε να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις για την κοινωνική απελευθέρωσή μας, δηλαδή για την πολιτική και οικονομική αυτοδιεύθυνσή μας σαν Λαός.

Οι άμεσοι και επιτακτικοί στόχοι του Μετώπου αυτού θα έπρεπε να είναι:

[1]. η μονομερής έξοδος από την ΕΕ (και όχι μόνο από  την Ευρωζώνη, όπως αποπροσανατολιστικά υποστηρίζεται) που μας οδήγησε στη σημερινή τρομερή κρίση και στην επερχόμενη ολοκληρωτική καταστροφή και εξανδραποδισμό μας σαν Λαό,

[2]. η ολοκληρωτική στάση πληρωμών (που σημαίνει την μονομερή διαγραφή ολόκληρου του Χρέους) για το οποίο ποτέ δεν ρωτήθηκε ο Λαός μας αλλά τώρα καλείται να ξεπουλήσει τα πάντα για να εξοφλήσουν τους δανειστές μας, οι ελίτ που μας χρέωσαν, και

[3]. η αναγκαστική απαλλοτρίωση χωρίς αποζημίωση κάθε κοινωνικού αγαθού που έχει ιδιωτικοποιηθεί.

Οι άμεσοι αυτοί στόχοι μαζί με τα απαραίτητα συμπληρωματικά μέτρα (βλ. κείμενο προτεινόμενου Μετώπου) θα επιδίωκαν την οικονομική αυτοδυναμία σε έναν νέο διεθνισμό αλληλεγγύης, εφόσον η αυτοδύναμη οικονομία αποτελεί σήμερα τη μόνη δυνατή διέξοδο από τη διεθνοποιημένη οικονομία της αγοράς, δηλαδή τη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση

Οι στόχοι όμως αυτοί δεν μπορούν να επιτευχθούν με αποσπασματικές απεργίες και πορείες-λιτανείες, ούτε με παραπλανητικές δήθεν «επαναστατικές» ενέργειες αυτοδιαχείρισης «στη γειτονιά» μας κ.λπ., ή παροδικές καταλήψεις τόπων δουλειάς, ή ακόμη και «κινήματα» των πλατειών. Όλα αυτά μπορούν εύκολα να αγνοηθούν ή να συντριβούν (αν γίνουν ενοχλητικά) από τους τραπεζίτες στη κυβέρνηση και τον τρομερό μηχανισμό ιδεολογικής διαχείρισης και καταστολής στη διάθεσή τους. Οι μορφές του αγώνα για την επίτευξη αυτών των στόχων θα κυμαίνονταν από ένα κίνημα άγριων απεργιών από κάτω, που θα ξεπερνούσαν τις συνδικαλιστικές ηγεσίες (ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ κλπ) οι οποίες δεν διανοούνται να θέσουν στόχους σαν τους παραπάνω, μέχρι τις καταλήψεις και, το κυριότερο, την οργανωμένη μαζική άρνηση πληρωμών των χαρατσιών. Το Μέτωπο θα μπορούσε να παίξει καθοριστικό ρόλο σε αυτή τη διαδικασία, συντονίζοντας και πολιτικοποιώντας τις απεργίες και άλλες κινητοποιήσεις διαφόρων κλάδων, που θα κλιμακωνόντουσαν σε επαναλαμβανόμενες ανά εβδομάδα 48ωρες απεργίες, οι οποίες θα παρέλυαν την οικονομική και κοινωνική ζωή της Χώρας, και θα οδηγούσαν στον εξαναγκασμό της νέας διακομματικής Χούντας για άμεσες εκλογές. Τις εκλογές αυτές εύκολα θα κέρδιζε το Μέτωπο με ένα πρόγραμμα σαν το παραπάνω, ιδιαίτερα όταν ακόμη και οι τελευταίοι εξαπατημένοι θα συνειδητοποιούσαν ότι δεν υπάρχει καμία δυνατότητα εξόδου από την καταστροφική για τη ζωή τους κρίση μέσα στην ΕΕ και τη διεθνοποιημένη οικονομία της αγοράς.

Εάν, όμως, η Χούντα κατέφευγε σε επιστρατεύσεις απεργών ή σε αναστολή άρθρων του Συντάγματος για να αφαιρέσει και τυπικά κεκτημένες ατομικές ελευθερίες με στόχο την παρεμπόδιση της ανάπτυξης του αγώνα αυτού, ή εάν αρνιόταν την άμεση διεξαγωγή εκλογών, ή, ακόμη σημαντικότερο, αν αρνιόταν να παραδώσει την εξουσία σε ένα νικηφόρο στις εκλογές Μέτωπο που θα δεσμευόταν από τους παραπάνω στόχους, τότε η προηγούμενη αγωνιστική δραστηριότητα θα έπρεπε να κλιμακωνόταν σε μια γενική πολιτική απεργία διαρκείας μέχρι την ανατροπή της Χούντας και την ανάδειξη μιας Κυβέρνησης Λαϊκής Ενότητας (από εντολοδόχους των λαϊκών συνελεύσεων, των συνελεύσεων εργαζομένων κ.λπ.), η οποία θα καλούσε σε εκλογές για Συντακτική Συνέλευση για την υλοποίηση ολόκληρου του προγράμματος του Μετώπου. 

 

ΟΛΟΙ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ
ΠΟΥ ΘΑ ΚΑΘΟΡΙΣΕΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΜΑΣ

 

13 ΝΟΕΜΒΡΗ 2011


ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΤΥΟΥ ΠΔ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΡΑΒΙΚΕΣ ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ

0

1) Το δίκτυο Περιεκτικής Δημοκρατίας χαιρετίζει τις λαϊκές εξεγέρσεις που συγκλονίζουν όλο τον Αραβικό κόσμο ενάντια στα πελατειακά καθεστώτα της υπερεθνικής και σιωνιστικής ελίτ που για δεκαετίες έσφαζαν, βασάνιζαν, και λήστευαν τους λαούς τους για χάρη των ξένων και ντόπιων ελίτ. Οι λαοθάλασσες στην Τυνησία, την Αίγυπτο, το Μπαχρέιν, την Υεμένη και αλλού, στην αρχή καταπνίγηκαν στο αίμα με εκατοντάδες (διαπιστωμένους) νεκρούς σε Τυνησία και Αίγυπτο και πολλούς «εξαφανισμένους».

2) Η υπερεθνική ελίτ δεν κούνησε το δαχτυλάκι της όλον αυτό τον καιρό μέχρι να σχεδιάσει την μεταβατική διαδικασία στα διάδοχα καθεστώτα, και μόνο όταν με τη στήριξη του Τυνησιακού και Αιγυπτιακού στρατού που ελέγχει, είχε σιγουρέψει ότι θα μπορούσε να εξαπατήσει τους Τυνήσιους και τους Αιγύπτιους επιβάλλοντας κάποια παραλλαγή των πελατειακών καθεστώτων με «δημοκρατικό» μανδύα τύπου κοινοβουλευτικής Χούντας (βλ. χούντα τύπου Γιωργάκη) έδωσε το πράσινο φως στους στρατιωτικούς να προχωρήσουν στην αντικατάσταση των στυγνών δικτατόρων. Στις άλλες περιπτώσεις (Μπαχρέιν, Υεμένη, Ιορδανία κ.λπ.) όπου αυτό είναι πιο δύσκολο, η άγρια καταστολή συνεχίζεται κανονικά.

3) Απόκειται στους Αραβικούς λαούς να ξεπεράσουν τα διάδοχα πελατειακά καθεστώτα και να ολοκληρώσουν τις σημερινές εξεγέρσεις σε πραγματικές απελευθερωτικές επαναστάσεις, έξω από την διεθνοποιημένη οικονομία της αγοράς και την κοινοβουλευτική «δημοκρατία», και προπαντός έξω από την εξάρτηση από την υπερεθνική και σιωνιστική ελίτ που λυμαίνονται την περιοχή εξαιτίας του ενεργειακού πλούτου της —αναγκαίου για την επιβίωση της καπιταλιστικής οικονομίας ανάπτυξης.

4) Παρα την εσκεμμένη συστηματική σύγχυση που δημιουργούν τα ελεγχόμενα από την υπερεθνική ελίτ διεθνή ΜΜΕ, τα γεγονότα στη Λιβύη δεν έχουν σχέση με τις παραπάνω λαϊκές εξεγέρσεις για τους παρακάτω λόγους:

Α) Πρώτον, γιατί όπως φάνηκε από την πρώτη στιγμή, η υπερεθνική και σιωνιστική ελίτ, μέσα από τα ελεγχόμενα από αυτές διεθνή ΜΜΕ κίνησαν γη και ουρανό μέσα από τα διεθνή ΜΜΕ που ελέγχουν για να δημιουργήσουν την εντύπωση ότι πρόκειται επίσης για σύγκρουση του «λαού» κατά κάποιου δικτάτορα τύπου Μουμπάρακ κ.λπ., δημιουργώντας έτσι τις προϋποθέσεις και για άμεση στρατιωτική επέμβαση τους, την οποία ήδη αρχίζουν τώρα, καταστρώνοντας σχέδια να απαγορεύσουν στα Λιβυκά αεροπλάνα να πετούν πάνω από τη χώρα τους. Με αυτό τον τρόπο δίνουν έτσι στον εαυτό τους το δικαίωμα να τα καταρρίπτουν χωρίς καμία προηγούμενη απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ γι’ αυτό!

Β) Δεύτερον, είναι φανερό ότι δεν πρόκειται για σύγκρουση «λαού» ενάντια σε ένα μισητό δικτάτορα, αλλά για ένα εμφύλιο πόλεμο, όπου από τη μια μεριά είναι μια συμμαχία Ισλαμιστών (τύπου Σαουδαραβίας και όχι Ιρανικού εθνικοαπελευθερωτικού τύπου), φυλών αντιτιθέμενων στη φυλή του Καντάφι και των συμμάχων του φυλών, και τμήματος του στρατού που στασίασε και συμπαρατάχθηκε μαζί τους ενώ από την άλλη μεριά, είναι οι λαϊκές πολιτοφυλακές και το τμήμα του λαού που υποστηρίζουν το καθεστώς και οι υπόλοιπες μονάδες του στρατού. Δεν είναι άλλωστε περίεργο ότι ένα βασικό αίτημα των φυλών στη δυτική Λιβύη είναι «το πετρέλαιο στη δύση» (δηλ. τη δυτική Λιβύη), ενώ το καθεστώς Καντάφι είχε καθιερώσει την ισότιμη διανομή των εσόδων από το πετρέλαιο μεταξύ όλων των Λιβύων ανεξάρτητα από φυλή, τόπο διαμονής κλπ. Έτσι αυξήθηκε το ποσοστό εγγράμματων από 17% όταν πήρε ο Καντάφι την εξουσία (με στόχο τη δημιουργία ενός εθνικοαπελευθερωτικού κινήματος ανάλογου του Νασερικού στην Αίγυπτο) σε 80% σήμερα. Και έτσι η Λιβύη έχει το μικρότερο ποσοστό φτώχειας στην Αφρική ενώ τα πελατειακά καθεστώτα (Αίγυπτος, Τυνησία κλπ) διακρίνονται για την πελώρια φτώχεια τους.

Γ) Αν πρόκειται για εμφύλιο πόλεμο και όχι, όπως διαστρεβλώνουν τα ΜΜΕ της υπερεθνικής ελίτ, για «λαϊκή εξέγερση κατά του τυράννου», τότε βέβαια δεν είναι περίεργο ότι σε ένα εμφύλιο πόλεμο γίνονται εγκλήματα και από τις δυο μεριές όπως σε κάθε άλλο εμφύλιο πόλεμο στην Ιστορία. Είναι όμως χαρακτηριστικό της εξαπάτησης της παγκόσμιας κοινής γνώμης το τεράστιο ψέμα που επαναλαμβάνουν όλα τα ΜΜΕ όταν, με επικεφαλής το ανεκδιήγητο ανδρείκελο της υπερεθνικής ελίτ, Γεν. Γραμματέα του ΟΗΕ, μιλούσαν και μιλούν για βομβαρδισμούς από αεροπλάνα των διαδηλωτών, τη στιγμή που ο ίδιος ο άμεσα υφιστάμενος του (undersecretaryofUN) το διέψευσε ρητά σε συνέντευξη τύπου, και όταν οι μόνοι αεροπορικοί βομβαρδισμοί που επιβεβαιώθηκαν ήταν κατά των στρατιωτικών μονάδων που στασίασαν κατά του καθεστώτος! Το γεγονός αυτό μόλις επιβεβαιώθηκε και από ρωσικούς δορυφόρους που έδειξαν ότι κανένας βομβαρδισμός αμάχων (και μάλιστα διαδηλωτών) από αεροπλάνα του Καντάφι δεν έγινε ποτέ. Και φυσικά, η υπερεθνική ελίτ και οι πολυποίκιλες ΜΚΟ για τα ατομικά δικαιώματα επιβάλλουν σήμερα τις πιο αυστηρές κυρώσεις, έχοντας ήδη αρχίσει έμμεσα στρατιωτικές ενέργειες κατά του καθεστώτος στη Λιβύη για τα ακόμα μη διαπιστωμένα απο διεθνή έρευνα εγκλήματα του κατά της ανθρωπότητας, ενώ όλα αυτά τα χρόνια δεν διανοήθηκαν να επιβάλλουν ανάλογες κυρώσεις για τα πολλαπλάσια και διαπιστωμένα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας του σιωνιστικού Ισραήλ…

Δ) Αυτά όλα δεν σημαίνουν βέβαια ότι το καθεστώς Καντάφι είναι κάποιο ιδανικό καθεστώς, όπως δεν είναι και το Ιρανικό. Όμως, το να βάζεις στο ίδιο τσουβάλι καθεστώτα που παίζουν εθνικοαπελευθερωτικό ρόλο για να προστατεύσουν τον εθνικό τους πλούτο με τα πελατειακά καθεστώτα που ξεπουλούν τον εθνικό πλούτο τους στην υπερεθνική ελίτ, είναι το ίδιο πράγμα με το να βάζεις στο ίδιο τσουβάλι τους Σιωνιστές σφαγείς στην Παλαιστίνη με το εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα των Παλαιστινίων —χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι είναι της ίδιας φύσης ο εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας ενός κινήματος με αυτόν ενός κράτους. Και αυτό ακριβώς κάνει σήμερα η γιαλαντζί «Αριστερά» (δηλαδή η ρεφορμιστική κρατικοσοσιαλιστική ή ελευθεριακή αριστερά), μαζί με τα διεθνή και ντόπια ΜΜΕ, και την υπερεθνική, τη σιωνιστική και την ντόπια ελίτ.

 

 

δίκτυο Περιεκτικής Δημοκρατίας

1/3/2011

 

 


Ο ΓΙΩΡΓΑΚΗΣ ΚΑΙ Η ΧΟΥΝΤΑ ΤΟΥ ΣΕ ΕΝΤΕΤΑΛΜΕΝΗ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΠΝΙΞΗ ΤΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ ΤΟΥ ΑΙΓΥΠΤΙΑΚΟΥ ΛΑΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΥΠΕΡΕΘΝΙΚΗ ΚΑΙ ΣΙΩΝΙΣΤΙΚΗ ΕΛΙΤ

0

– Η ΑΝΑΓΚΗ ΣΦΟΔΡΗΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗΣ ΤΟΥ ΑΝΤΙΣΥΣΤΗΜΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΣΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΟΥΣ

Σε ένα ντόμινο δραματικών εξελίξεων στη Μέση Ανατολή, οι λαϊκές αντικαθεστωτικές εξεγέρσεις που ξέσπασαν από την Τυνησία και επεκτάθηκαν σε Υεμένη, Ιορδανία και κυρίως ―τώρα― Αίγυπτο, αμφισβήτησαν μετά από πολύ καιρό ―έστω έμμεσα― το υπερεθνικό σύστημα εξουσίας (διεθνοποιημένο σύστημα της οικονομίας της αγοράς και αντιπροσωπευτική «δημοκρατία») και τα φιλοσιωνιστικά αυταρχικά καθεστώτα (Μπεν Άλι, Μπουμπάρακ κ.λπ), που είχαν εγκατασταθεί στην περιοχή για δεκαετίες. Η έξοδος από το τέλμα αυτό, που εμφανίστηκε βέβαια ύστερα από την πιο συστηματική και βάρβαρη εξαθλίωση των λαών της περιοχής, και με αφορμή απεγνωσμένες και αιματοβαμμένες εκδηλώσεις απελπισίας (αυτοπυρπολισμοί κ.α.), συνοδεύτηκε, όπως αναμενόταν, από μια μαζική κινητοποίηση του μηχανισμού προπαγάνδας της υπερεθνικής ελίτ και των προτεκτοράτων της ανά τον κόσμο.

Έτσι, μετά τη συστηματική εξαπάτηση του ελληνικού λαού και την επιβολή των πιο άγριων, αντιλαϊκών μέτρων εδώ και δεκαετίες κάτω από την μπότα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΔΝΤ, μετά τον εντεινόμενο οικονομικό και πολιτικοστρατιωτικό εναγκαλισμό με το εγκληματικό σιωνιστικό καθεστώς, η ντόπια κοινοβουλευτική Χούντα και ο λοχίας της Γιωργάκης, προχωρούν αδίστακτα ένα βήμα παραπέρα:

Αναλαμβάνουν το ρόλο δουλοπρεπούς εντολοδόχου της ΕΕ και ουσιαστικά και των υπολοίπων τμημάτων της υπερεθνικής ελίτ στο «παζάρεμα» με τον σαδιστή δικτάτορα του συστήματος, Μουμπάρακ, ο οποίος ήδη ευθύνεται για τον θάνατο άνω των 300 διαδηλωτών τις μέρες της εξέγερσης. Στόχος των ελίτ και του εντεταλμένου αρχι-λακέ τους, Γιωργάκη, είναι η επιβολή μιας μεταβατικής κυβέρνησης (είτε με τον Μουμπάρακ είτε εναλλακτικά με άλλους «μετριοπαθείς» κομπάρσους του συστήματος), που θα «αποσυμπιέσει» την εξέγερση, στέλνοντας τις μεσαίες τάξεις στο σπίτι τους και συντρίβοντας στο μεταξύ τα πιο ριζοσπαστικά της στοιχεία. Ο βασικός λόγος της σημερινής αναβολής της επίσκεψης είναι βέβαια για να αποφύγει να ξεγυμνωθεί τελείως ο ντόπιος καρπαζοεισπράκτορας του συστήματος, αφού στην πραγματικότητα αυτά που πήγαινε να «διαπραγματευτεί» (τα οποία δεν έχουν φυσικά καμία σχέση με αυτά που απαιτούσαν τα ριζοσπαστικά λαϊκά στρώματα ανάμεσα στους εξεγερθέντες), τα έδωσε ήδη ο Μουμπάρακ!

Σε αυτό το έγκλημα που είναι σε πλήρη εξέλιξη ενάντια στον Αιγυπτιακό λαό και ενάντια στους λαούς της Μέσης Ανατολής, όπου αν επικρατήσουν τα σχέδια της υπερεθνικής ελίτ για την εγκαθίδρυση αντιπροσωπευτικών «δημοκρατιών» στην περιοχή το λαϊκό κίνημα για απεξάρτηση από το διεθνοποιημένο σύστημα μπορεί να καταδικαστεί σε δεκαετίες απραξίας, δεν μπορούμε και δεν πρέπει να μείνουμε αμέτοχοι!

– ΟΡΓΑΝΩΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΜΕ ΣΕ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΚΑΤΑΔΙΚΗΣ ΤΗΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΑΚΗ ΣΤΗΝ ΑΙΓΥΠΤΟ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΗΣ ΥΠΕΡΕΘΝΙΚΗΣ ΕΛΙΤ ΚΑΙ ΤΗΣ ΥΠΟΤΕΛΟΥΣ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΧΟΥΝΤΑΣ.

ΠΡΕΠΕΙ Ο ΑΙΓΥΠΤΙΑΚΟΣ ΛΑΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΡΑΒΙΚΟΙ ΛΑΟΙ ΓΕΝΙΚΟΤΕΡΑ ΝΑ ΜΑΘΟΥΝ ΟΤΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΑΟ Ο ΓΙΩΡΓΑΚΗΣ ΚΑΙ Η ΧΟΥΝΤΑ ΤΟΥ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΔΕΝ ΤΟΝ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥΝ ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΥΠΟΛΟΓΟΙ ΓΙΑ ΤΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥΣ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΤΟΥ.

– ΚΑΛΟΥΜΕ ΤΙΣ ΑΝΤΙΣΥΣΤΗΜΙΚΕΣ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ ΣΕ ΑΜΕΣΗ ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗ ΔΡΑΣΕΩΝ ΚΑΙ ΑΝΤΙΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗΣ ΓΙΑ ΤΟ ΕΞΕΛΙΣΣΟΜΕΝΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ ΤΗΣ ΑΙΓΥΠΤΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ Μ. ΑΝΑΤΟΛΗΣ.

 

δίκτυο Περιεκτικής Δημοκρατίας

6/2/2011


Εκδήλωση για την παρουσίαση του νέου βιβλίου του Τ. Φωτόπουλου “Η ΕΛΛΑΔΑ ΩΣ ΠΡΟΤΕΚΤΟΡΑΤΟ ΤΗΣ ΥΠΕΡΕΘΝΙΚΗΣ ΕΛΙΤ: Η ανάγκη για άμεση έξοδο από την ΕΕ και για μια αυτοδύναμη Οικονομία”

0

Στις 9 Νοεμβρίου, στην Κεντρική Αίθουσα της ΕΣΗΕΑ (Ακαδημίας 20) και ώρα 7μμ θα παρουσιαστεί το νέο βιβλίο του Τάκη Φωτόπουλου με τίτλο:

«Η ΕΛΛΑΔΑ ΩΣ ΠΡΟΤΕΚΤΟΡΑΤΟ ΤΗΣ ΥΠΕΡΕΘΝΙΚΗΣ ΕΛΙΤ: Η ανάγκη για άμεση έξοδο από την Ε.Ε. και για μια Αυτοδύναμη Οικονομία» (Εκδόσεις Γόρδιος).

Το βιβλίο αυτό πραγματεύεται τα πραγματικά (συστημικά) αίτια της σημερινής βαθιάς ελληνικής οικονομικής κρίσης, για την οποία δείχνεται ότι η ένταξή μας στην ΕΕ και την ΟΝΕ έπαιξε καθοριστικό ρόλο. Αυτό σημαίνει ότι η άμεση έξοδος από την ΕΕ, στο πλαίσιο του προτεινόμενου πλήρως επεξεργασμένου πακέτου εναλλακτικών μέτρων, δεν αποτελεί μόνο την αναγκαία και επαρκή συνθήκη για την έξοδο από την κρίση χωρίς τη σημερινή κατεδάφιση των κοινωνικών κατακτήσεων δεκαετιών απο τα ληστρικά μέτρα που επέβαλε η υπερεθνική ελίτ και η κοινοβουλευτική Χούντα. Είναι, επίσης, και η βασική προϋπόθεση για τη δημιουργία των βάσεων οικονομικής αυτοδυναμίας (όχι αυτάρκειας) και τη συμβολή στο κτίσιμο μιας νέας Ευρώπης των λαών και των περιφερειών που θα βασίζεται στον αυτοκαθορισμό και την ποιοτική ανάπτυξη, στον δρόμο προς μια Περιεκτική Δημοκρατία.

To θέμα της συζήτησης στην παρουσίαση θα είναι: «Είναι αναγκαία η έξοδος από την ΕΕ για την έξοδο από την κρίση;»

Στο πάνελ των ομιλητών συμμετέχουν οι: Γιάννης Ελαφρός, Παναγιώτης Λαφαζάνης, Γιώργος Οικονομάκης, Γιάννης Ραχιώτης, Πανος Δράκος και ο συγγραφέας.

Διοργάνωση: Εκδόσεις Γόρδιος και Δίκτυο για την Περιεκτική Δημοκρατία.

ΚΕΙΜΕΝΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟΥ

Η θέση που αναπτύσσεται στο βιβλίο αυτό, τόσο για τα αίτια της σημερινής οικονομικής κρίσης όσο και για τον τρόπο διεξόδου από αυτή, διαφέρει ριζικά τόσο από τη θέση των σοσιαλφιλελευθέρων, όσο και από αυτή της παραδοσιακής Αριστεράς.

Οι πρώτοι αποδίδουν την ουσιαστική (αν και ακόμη όχι τυπική) χρεοκοπία  στη διαφθορά, την κακοδιαχείριση, τον υπέρογκο δημόσιο τομέα, τις ανελαστικές σχέσεις εργασίας, τα κλειστά επαγγέλματα κ.λπ.. Γι’ αυτό και η «λύση» που προτείνουν είναι τα ληστρικά κατά των λαϊκών στρωμάτων– μέτρα που ήδη παίρνει η κοινοβουλευτική «Χούντα» του ΠΑΣΟΚ χωρίς την παραμικρή λαϊκή εξουσιοδότηση, κατ’ εντολή των ντόπιων και ξένων ελίτ, τα οποία στοχεύουν στη πλήρη ενσωμάτωση της οικονομίας στη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση και οδηγούν στη συνεχή επιδείνωση της κρίσης, τουλάχιστον όσον αφορά στα λαϊκά στρώματα.

Από την άλλη μεριά, οι εξηγήσεις της παραδοσιακής Αριστεράς συνήθως αποδίδουν τα αίτιά της στον «κακό» σχεδιασμό της ΟΝΕ που εγγενώς ευνοεί τα μητροπολιτικά  κέντρα και κυρίως την Γερμανία, η οποία αυξάνει την ανταγωνιστικότητά της σε βάρος των χωρών του Ευρωπαϊκού Νότου, ή στις «κακές» νεοφιλελεύθερες πολιτικές που εφαρμόζει το Διευθυντήριο των Βρυξελλών . Γι’ αυτό και η εναλλακτική «λύση» της Αριστεράς αυτής επικεντρώνεται στην έξοδό μας από την ΟΝΕ, αλλά όχι και την ΕΕ, πράγμα που κάνει εντελώς αντιφατικές τις προτάσεις της για παράλληλη διαγραφή όλου ή μέρους του Χρέους.

Αντίθετα, για το βιβλίο αυτό η απώτερη αιτία της κρίσης θεμελιώνεται στην μεταπολεμική υιοθέτηση από τις ντόπιες πολιτικές και οικονομικές ελίτ ενός εξωστρεφούς μοντέλου οικονομικής «ανάπτυξης», το οποίο έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη δημιουργία ενός διαστρεβλωμένου παραγωγικού προτύπου και ενός αντίστοιχου καταναλωτικού που οδήγησε σε ένα χρόνιο και συνεχώς διευρυνόμενο άνοιγμα μεταξύ του τι παράγουμε και τι καταναλώνουμε και σε μια χρόνια δομική κρίση που με την σημερινή έκρηξη του Χρέους σηματοδότησε το σκάσιμο της αναπτυξιακής «φούσκας». Όπως δείχνει το βιβλίο, η ένταξή μας στην ΕΕ και την ΟΝΕ έπαιξε καθοριστικό ρόλο σε αυτή τη διαδικασία. Αυτό σημαίνει ότι η άμεση έξοδος από την ΕΕ αποτελεί όχι μόνο την αναγκαία και επαρκή συνθήκη για την έξοδο από την κρίση χωρίς τη σημερινή κατεδάφιση των κοινωνικών κατακτήσεων δεκαετιών, αλλά και την βασική προϋπόθεση για τη δημιουργία των βάσεων οικονομικής αυτοδυναμίας (όχι αυτάρκειας) και τη συμβολή στο κτίσιμο μιας νέας Ευρώπης των λαών και των περιφερειών που θα βασίζεται στον αυτοκαθορισμό και την ποιοτική ανάπτυξη.