ΟΜΑΔΑ ΑΘΗΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΕΚΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΠολιτική ομάδα για "Δημοκρατία εν δράσει" στο λεκανοπέδιο της Αττικής

Η Περιεκτική Δημοκρατία, με την προηγούμενη επείγουσα έκκληση της 4ης Ιούνη, θέλησε να ενημερώσει αλλά και να προειδοποιήσει την Λαϊκή Συνέλευση (ΛΣ) και τους πολίτες της Αθήνας που την πλαισίωσαν από την πρώτη μέρα νομίζοντας ότι μετείχαν σε ένα πρωτοφανές πείραμα αμεσοδημοκρατίας στη χώρα μας, ότι η πραγματικότητα που διαμορφωνόταν από κάποιους στην πλατεία ελάχιστη σχέση είχε με την αντίληψη της άμεσης δημοκρατίας την οποία επικαλούνταν. Δυστυχώς οι προειδοποιήσεις μας δεν εισακούστηκαν και σήμερα αποδεικνύεται πια περίτρανα ότι η ΛΣ καπελώνεται ξεδιάντροπα και θρασύτατα από μια ανίερη συμμαχία ρεφορμιστικής και πατριωτικής «Αριστεράς», η οποία όχι μόνο αποκλείει, με το πρόσχημα της συνέλευσης απλών πολιτών και όχι κομματικών ή συνδικαλιστικών στελεχών, κάθε άλλο προβληματισμό από αυτόν της ανίερης αυτής συμμαχίας (η οποία βέβαια αποτελείται από κομματικά στελέχη και μέλη που παριστάνουν τους απλούς πολίτες!), αλλά και περνά μέσα από υποτιθέμενα λαϊκές διαδικασίες τη συστημική γραμμή ότι η ένταξη μας στη διεθνοποιημένη οικονομία της αγοράς όπως αυτή εκφράζεται στον γεωγραφικό χώρο μας, με την ΕΕ και την ΟΝΕ, είναι ουσιαστικά απυρόβλητη. Έτσι, η χειραγωγούμενη αυτή δήθεν άμεση δημοκρατία όχι μόνο ευτελίζει την ίδια την έννοια της άμεσης δημοκρατίας πριν ακόμη δοκιμαστεί στην πράξη, αλλά και λειτουργεί σαν βασικό μέσο εκτόνωσης της λαϊκής οργής και αποπροσανατολισμού της από τους βασικούς ενόχους της συντελούμενης καταστροφής: τις ντόπιες και ξένες ελίτ και το ίδιο το σύστημα που τις θρέφει και μας οδήγησε στη σημερινή κατάσταση.

Τη στιγμή μάλιστα που οι ξένες ελίτ, δηλαδή το Ευρωπαϊκό (ΕΕ) και το Αμερικάνικο (ΔΝΤ) τμήμα της υπερεθνικής ελίτ επιβάλλουν, με πρόσχημα το Χρέος, και την τυπική κατοχή της χώρας διορίζοντας γκαουλάιτερ στα υπουργεία και τώρα ακόμη και αυτούς που θα ξεπουλήσουν τον κοινωνικό μας πλούτο, ενώ οδηγούν παράλληλα στην απόγνωση τα λαϊκά στρώματα, η ΛΣ το μόνο με το οποίο δεν ασχολείται ήταν πως να πολεμήσει το σύστημα που μας έφερε στη σημερινή καταστροφή και τις ντόπιες και ξένες ελίτ που το υπηρετούν κι ωφελούνται από αυτό σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων…

Αντίθετα, στη μοναδική ευκαιρία που δόθηκε στη ΛΣ να συζητήσει το θέμα, (όταν δεν αναλώνεται σε συζητήσεις επί παντός επιστητού που απλά αποσπούν τη προσοχή της από το κύριο θέμα για το οποίο άλλωστε συνέρρευσαν στο Σύνταγμα οι Αθηναίοι πολίτες), μετά από την ουσιαστική υφαρπαγή της ψήφου της στις 31 Μάη, αφού δεν προηγήθηκε καμιά ουσιαστική συζήτηση για το ποιο ακριβώς θα ήταν το θέμα και ποιοι οι ομιλητές, οργανώθηκε «ΔΙΗΜΕΡΙΔΑ ΛΑΪΚΗΣ ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΗΣ ΚΑΙ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΧΡΕΟΣ», αποκλείοντας στην πράξη κάθε άλλη συζήτηση για τις βαθύτερες αιτίες που οδήγησαν στο Χρέος, το οποίο είναι απλά το σύμπτωμα και όχι η αιτία της κρίσης (είναι σαν να συζητάμε για τον πυρετό και πώς θα τον κατεβάσουμε χωρίς ν ασχολούμαστε με τις αιτίες του!) Έτσι προχώρησε στη δημιουργία «ανοιχτής ομάδας οργάνωσής για την οποία συμμετοχές μπορούν να κατατίθενται στη γραμματεία», η οποία ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ απλά θα έκανε την πρακτική δουλειά της οργάνωσης της διαβούλευσης, όπως σε κάθε πραγματική αμεσοδημοκρατική διαδικασία όπου όλες τις σημαντικές αποφάσεις τις παίρνει η ίδια η ΛΣ. Στην πραγματικότητα όμως η ομάδα αυτή που τυπικά ήταν «ανοικτή» και όλοι μπορούσαν (θεωρητικά) να μετέχουν, επανδρώθηκε από μέλη και στελέχη της ρεφορμιστικής Αριστεράς και της ΕΛΕ (δηλαδή του “πνευματικού της τέκνου”, που πιστεύει ότι θα βγούμε από την κρίση αν μια Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου βρει ποιο είναι το τμήμα του Χρέους που είναι παράνομο και το κηρύξουμε άκυρο!) με τη γνωστή μεθοδολογία: τα στελέχη της ρεφορμιστικής «Αριστεράς», έχοντας προφανώς την οικονομική άνεση και άνεση χρόνου να βρίσκονται συνεχώς στο Σύνταγμα για να επανδρώνουν παρόμοιες επιτροπές και να καθοδηγούν τη ΛΣ, τη στιγμή που ο μέσος πολίτης αγωνίζεται για να βρει κάποια ώρα από το κυνήγι τη επιβίωσης να παραστεί απλά στη ΛΣ (κάτι που ήξερε ακόμη και ο Περικλής και επιδοτούσε τους φτωχούς Αθηναίους για να μετέχουν στις διαδικασίες της άμεσης δημοκρατίας ώστε να μην μονοπωλούνται από τους έχοντες την οικονομική άνεση και, επομένως, χρόνου). Περιττό λοιπόν να προστεθεί ότι η ΛΣ ποτέ δεν ρωτήθηκε για τους «ειδικούς» οι οποίοι θα έδιναν τα φώτα τους στη ΛΣ, οι οποίοι «κατά σύμπτωση» προέρχονταν όλοι από την ανίερη συμμαχία. Δεδομένου όμως ότι η ρεφορμιστική Αριστερά στο ευρύτερο κοινό δεν εκπροσωπεί ούτε το 4% του λαού, το ερώτημα είναι πώς τα “καταφέρνει” και κυριαρχεί στη ΛΣ και επιβάλλει τους ομιλητές της, πολλοί από τους οποίους είναι και αστέρες των τηλεοπτικών καναλιών (ακριβώς λόγω των «επικίνδυνων» για το σύστημα απόψεων που εκφράζουν), αστέρες που δεν χρειαζόταν καν να τους καλέσει μια ΛΣ! Έτσι, στην πρώτη εκδήλωση για τη διαβούλευση, στην ανίερη αυτή συμμαχία, κλήθηκαν μόνο πανεπιστημιακοί ― στελέχη της ΕΛΕ και της ρεφορμιστικής Αριστεράς που υποτίθεται είναι «ειδικοί» και άρα «ουδέτεροι» (πράγμα που δεν έχει καμιά σχέση με την αλήθεια στην ανάλυση οικονομικών ιδιαίτερα φαινομένων όπου δεν υπάρχουν «αντικειμενικές» αλήθειες) και ένας εκπρόσωπος της πατριωτικής «Αριστεράς», κατά του οποίου μάλιστα επιτέθηκαν οι υπόλοιποι ομιλητές γιατί τόλμησε να θέσει θέμα εξόδου από το Ευρώ, θίγοντας, έστω ουτοπικά και έμμεσα την ΕΕ, αφού δεν έθετε θέμα εξόδου αλλά απλά «διάλυσης» της ΕΕ σε τρία τέρμινα. Και φυσικά η αντίδραση της ΕΛΕ (και των στελεχών της ρεφορμιστικής Αριστεράς) ήταν απόλυτα δικαιολογημένη εφόσον έχει κηρύξει ταμπού την ΕΕ, με βάση τις εντολές των πατρώνων της που χρηματοδότησαν το πολυδάπανο διεθνές συνέδριο της στην Αθήνα τον περασμένο μήνα και έμμεσα το πολυπροβεβλημένο (χάρη στην προβολή των ΜΜΕ) φιλμ «debtocracy». (http://www.eurodad.org/uploadedFiles/Whats_New/News/Agenda draft_online2104(1).pdf?n=4317)

Παρά την προηγούμενη επείγουσα έκκληση και τις διαμαρτυρίες πολλών μελών της ΛΣ στα ιντιμίντια και αλλού (καθώς στη ΛΣ με διάφορες ”δικλείδες” διαδικαστικού τύπου αποκλείονταν για να τις εκφράσουν), η «ανοικτή» επιτροπή (που «κατά σύμπτωση» αποτελείται κατά κανόνα από τα ίδια περίπου πρόσωπα, κήρυξε «επιτυχημένο» το φιάσκο της περασμένης Δευτέρας και αποφάσισε να προχωρήσει στη νέα Ημέρα διαβούλευσης στις 10 Ιούνη, σύμφωνα με την αρχική δήθεν “λαϊκή εντολή” που υφαρπάχτηκε με συνοπτικές διαδικασίες, όπως είδαμε παραπάνω. Οι αρχικές προτάσεις της ήταν να καλέσουν πάλι άλλα μέλη της ρεφορμιστικής Αριστεράς και της ΕΛΕ. Η κατάπτυστη στάση της ΕΛΕ στον ρόλο πατροναρίσματος στις αποφάσεις της ΛΣ είναι ενδεικτική και από το γεγονός ότι διατηρούσε για 12 μέρες το πανό και το περίπτερο της μπροστά από τον χώρο που συνεδρίαζε η συνέλευση, παρά την απόφαση της ΛΣ της 31/5 και τις συνεχείς διαμαρτυρίες μελών της ΛΣ για την ύπαρξη του εκεί, ενώ κάθε άλλο κομματικό ή συνδικαλιστικό πανό αποκλείεται δια ροπάλου. Και βέβαια το πανό συνεχίζει ακόμα και σήμερα να βρίσκεται στο χώρο της πλατείας αλλά σε άλλο σημείο, ενώ όταν το ΚΚΕ(μ-λ) προσπάθησε να αναρτήσει πανό με τον τίτλο «Η Αριστερά της Πλατείας» και να μοιράσει κείμενο δέχτηκε τραμπούκικη επίθεση από μέλη της ομάδας περιφρούρησης που φαίνεται τα βρίσκει μια χαρά με τα μέλη της ΕΛΕ των απογοητευμένων ΠΑΣΟΚων πατριωτών και ρεφορμιστών Όταν μάλιστα κάποια νέα μέλη της ανοιχτής ομάδας για το Χρέος πρότειναν ν’ ακουστούν αυτή τη φορά άλλες απόψεις οικονομολόγων, οι οποίες εκφράζουν έναν εντελώς διαφορετικό προβληματισμό που θέτει το καίριο πρόβλημα της εξόδου από την ΕΕ (π.χ. Περιεκτική Δημοκρατία, Κίνηση Επαναστατικής Αριστεράς, ΚΚΕ) και μετά από προτάσεις πολιτών και τοπικών συνελεύσεων, απλά εδέησαν να προτείνουν ως πιθανούς ομιλητές τον Τάκη Φωτόπουλο και πανεπιστημιακό της Κίνησης Επαναστατικής Αριστεράς, με τη φανερή πρόθεση να τους περιθωριοποιήσουν ως «μειοψηφία του ενός», όπως κάποιο άλλο στέλεχος της ΕΛΕ είχε χαρακτηρίσει τον Τάκη Φωτόπουλο παλιότερα. Το πρόσχημα γι’ αυτή τη μεθόδευση ήταν ότι αρκεί οι ομιλητές να είναι “αντιμνημονιακοί”, οπότε όποιος απλά “δήλωνε” αντιμνημονιακός μπορούσε να μπει μέσα στη λίστα με τα ονόματα (πιθανόν και ο …Σαμαράς)! Και αυτό ενώ ο ΤΦ είχε διαμηνύσει στην επιτροπή αυτή ότι δεν θα δεχόταν μεθόδευση περιθωριοποίησης της αντισυστημικής θέσης, αν ήθελε να κρατήσει τα στοιχειώδη προσχήματα δημοκρατικής ισηγορίας, ειδικά μετά το φιάσκο της πρώτης ημερίδας. Τότε, οι ίδιοι «ινστρούχτορες» που αποτελούν τη μόνιμη πλειοψηφία της «ανοικτής» ομάδας, μετά την άρνηση, για τους ίδιους λόγους , και του Οικονομάκη, πανεπιστημιακού της ΚΕΑ να πάρει μέρος στην ημερίδα, προχώρησαν να καλέσουν εναλλακτικό θίασο της ρεφορμιστικής Αριστεράς και της ΕΛΕ, αυτή τη φορά μάλιστα προσκαλώντας δύο πολυπροβεβλημένους οικονομολόγους της. Φυσικά, μερικοί από τους ομιλητές και των δύο ημερίδων δηλώνουν «αντικαπιταλιστές» και όχι ρεφορμιστές, χωρίς βέβαια να διστάζουν να μιλούν μόνο για την καλύτερη διαχείριση της κρίσης του κεφαλαίου (δηλαδή τη διαχείριση της ΕΕ) και ενώ δεν διανοούνται βέβαια να θέσουν θέμα ΕΕ που θα ήταν το πρώτο βήμα στην αμφισβήτηση του συστήματος και των ελίτ που μας έφεραν στη σημερινή καταστροφική κρίση!.

Επειδή ξέρουμε ότι οι γκεμπελίσκοι της ρεφορμιστικής «Αριστεράς» θα μας κατηγορήσουν ότι υπονομεύουμε τις λαϊκές συνελεύσεις επαναλαμβάνουμε: υποστηρίζουμε ολόψυχα ένα γνήσιο αμεσοδημοκρατικό κίνημα που θα δίνει την εξουσία για όλες τις σημαντικές αποφάσεις στην ίδια τη ΛΣ χωρίς οποιαδήποτε δυνατότητα μεθόδευσης από εξωγενείς παράγοντες, εφόσον άλλωστε για την Περιεκτική Δημοκρατία, η Αμεση Δημοκρατία είναι το θεμέλιο του προτάγματος της και όχι απλά μια διαδικαστική τσόντα, όπως για την παραδοσιακή Αριστερά. Απόκειται επομένως στην ίδια τη ΛΣ να αποδοκιμάσει την σημερινή στημένη συνέλευση για το Χρέος όπου θα ακούσει παραλλαγές των ανώδυνων απόψεων που άκουσε και τη Δευτέρα και να αποφασίσει τη σύγκληση άλλης συνέλευσης με θέμα «Τα αίτια της κρίσης του συστήματος στην Ελλάδα και οι τρόποι διεξόδου από αυτήν» όπου θα κληθούν να μετάσχουν μόνο επιστήμονες που δέχονται την αρχή ότι έξοδος από την κρίση χωρίς έξοδο από την ΕΕ (και όχι απλά το Ευρώ) είναι αδύνατη. Και είναι αυτονόητο ότι θ’ αποφασίσει μόνο η Λαϊκή Συνέλευση ποιο θα είναι το θέμα της εκδήλωσης και οι ομιλητές σε αυτή, και όχι κάποιοι …για λογαριασμό της, με τις συνοπτικές διαδικασίες για λήψη βασικών αποφάσεων και το συστηματικό “καπέλωμα” μέσα από τις ουσιαστικά ελεγχόμενες “ανοιχτές” επιτροπές και ομάδες, όπως γίνεται στη σημερινή παρωδία άμεσης δημοκρατίας που έχει επιβάλλει η ρεφορμιστική Αριστερά στο Σύνταγμα. Μιας ρεφορμιστικής Αριστεράς, της οποίας άλλωστε το ενδιαφέρον για άμεση δημοκρατία είναι όψιμο, αν όχι ύποπτο, εφόσον η άμεση δημοκρατία μόνο σαν “διαδικασία” συμβαδίζει με την κοσμοθεωρία της, και όχι σαν πολίτευμα, όπως είναι η πραγματική έννοια της.

10 ΙΟΥΝΗ 2011