ΟΜΑΔΑ ΑΘΗΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΕΚΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΠολιτική ομάδα για "Δημοκρατία εν δράσει" στο λεκανοπέδιο της Αττικής

Μια κριτική στις επίκαιρες προεκτάσεις της «κοσμοθεωρίας» της για τον σύγχρονο ελευθεριακό χώρο, με αφορμή κείμενο-λίβελο της για την ΠΔ

 

Θα προσπαθήσουμε να απαντήσουμε, έστω και σχετικά καθυστερημένα, στις εσκεμμένες διαστρεβλώσεις της Περιεκτικής Δημοκρατίας (ΠΔ) από την «Ομάδα του προτάγματος της αυτονομίας», αλλά και στις ίδιες τις θέσεις που εκφράζει η Ομάδα αυτή. Θέσεις που είναι απαράδεκτες για οποιαδήποτε ομάδα που θέλει να αυτο-αποκαλείται αντισυστημική, πολύ περισσότερο «επαναστατική», όπως θέλει η ομάδα του «Προτάγματος». Και αυτό, όχι γιατί έχει βέβαια καμιά ιδιαίτερη σημασία η ασήμαντη αυτή (βασικά ιντερνετική) ομάδα που ελάχιστοι την γνωρίζουν, αλλά γιατί οι απόψεις της καθώς και του εγκεφάλου της, του Ν. Μάλλιαρη, που αντικειμενικά λειτουργεί σαφώς σαν «συστημικός πράκτορας» (την πρακτορολογία δεν την αρχίσαμε άλλωστε εμείς, αλλά ο ίδιος που κάθε δυο γραμμές αποκαλεί απαξιωτικά στο κείμενο τον Τ. Φωτόπουλο ως «πράκτωρ Του Φου» και την Περιεκτική Δημοκρατία ως «περιπεκτική» ―όλα ενδεικτικά του άθλιου επιπέδου τους), εκφράζουν και ένα τμήμα του αντιεξουσιαστικού χώρου. Δηλαδή το τμήμα εκείνο που ουσιαστικά δεν έχει κανένα πρόταγμα (μεταμοντέρνοι «μετα-αναρχικοί», ομάδες άμεσης δράσης,  λαιφ-σταιλ «αναρχικοί» κ.λπ.). Το γεγονός, που από πρώτη ματιά φαίνεται αντιφατικό, δεν είναι καθόλου περίεργο εφόσον, όπως θα δούμε, ούτε η «ομάδα του προτάγματος της αυτονομίας» έχει κανένα αντισυστημικό πρόταγμα.
 

Η «επαναστατική Ομάδα του Προτάγματος» που δεν έχει πρόταγμα…

Ιστορικά, κάθε αντισυστημικό πρόταγμα αποτελούνταν από τρία βασικά συστατικά στοιχεία:

Α) την ιστορική ερμηνεία, καθώς και την ανάλυση του παρόντος, με βάση τις επιλογές του ίδιου του προτάγματος,, είτε αυτή η επιλογή είναι μια αξιωματική επιλογή, όπως στην περίπτωση του προτάγματος της ΠΔ που επιλέγει την αρχή της αυτονομίας και συνακόλουθα την άμεση δημοκρατία σε κάθε κοινωνική έκφανση, είτε συγκαλύπτει την επιλογή αυτή κάτω από κάποιους αντικειμενικούς «νόμους» της Ιστορικής εξέλιξης (Μαρξιστικό πρόταγμα) ή της φυσικής εξέλιξης (Μπουκτσινικό πρόταγμα του διαλεκτικού νατουραλισμού). Οι παραπάνω «αντιεξουσιαστές», καθώς και η ομάδα του «προτάγματος», δεν έχουν καμιά ιστορική ερμηνεία ούτε ανάλυση του παρόντος με βάση τις αρχές κάποιου προτάγματος: οι μεν μεταμοντέρνοι, λαιφ-σταιλ κ.λπ. «αναρχικοί» γατί δεν έχουν κανένα πρόταγμα, οι δε της ομάδας του προτάγματος γιατί υιοθετούν μια δογματική άποψη της (σωστής) αντίληψης ότι «η Ιστορία είναι δημιουργία», «ξεχνώντας» ότι η δημιουργία αυτή δεν αποτελεί ποτέ παρθενογένεση αλλά λαμβάνει χώρα πάντα σε δοσμένες κοινωνικο-οικονομικές, πολιτιστικές και ιστορικές συνθήκες που έχουν καθοριστικό ρόλο στον γενικό χαρακτήρα που παίρνει εκάστοτε η ιστορική δημιουργία, μολονότι βέβαια η εκάστοτε έκβαση της Κοινωνικής Πάλης είναι πάντα απροσδιόριστη. Με βάση όμως μια ιστορική ερμηνεία και ανάλυση του παρόντος, που θεμελιώνεται στις αρχές που υιοθετεί ένα πρόταγμα, μπορεί κανείς να προσπαθήσει να δώσει ερμηνεία, για φαινόμενα όπως η σημερινή παγκόσμια καπιταλιστική κρίση ή οι Αραβικές «επαναστάσεις» ―φαινόμενα στα οποία η «Ομάδα» και ο «συστημικός πράκτορας Ν. Μάλλιαρης» δεν δίνουν καμιά απάντηση γιατί, όπως λένε «η ομάδα μας έχει επιλέξει να μην πάρει θέση σε ζητήματα που θεωρούμε ήσσονος σημασίας σε σχέση με τα βασικά διακυβεύματα της περιόδου»! (σε λίγο θα δούμε τα διακυβεύματα αυτά).

Β) την περιγραφή των προυποθέσεων που πρέπει να ικανοποιεί μια μελλοντική κοινωνία (όχι βέβαια την ίδια τη συγκεκριμένη μορφή της κοινωνίας που θα καθοριστεί, όπως πάντα, από την έκβαση της Κοινωνικής Πάλης) ώστε να ικανοποιεί τις αξιωματικές επιλογές του προτάγματος. Αυτές ακριβώς τις προυποθέσεις περιγράψαμε στο πρόταγμα της ΠΔ και τα συστατικά στοιχεία μιας τέτοιας κοινωνίας είναι αυτό που ονομάσαμε «Περιεκτική Δημοκρατία». Αντίθετα, η ανίερη συμμαχία μεταμοντέρνων κ.λπ. «αναρχικών» μαζί με την Ομάδα του «συστημικού πράκτορα Ν. Μάλλιαρη» δεν έχουν να προτείνουν το παραμικρό για την μορφή μιας μελλοντικής κοινωνίας. Έτσι, ενώ κάποτε, οι πραγματικοί αναρχικοί μιλούσαν για κατάργηση του Κράτους και του καπιταλισμού, οι σημερινοί «αναρχικοί» μαζί με την «Ομάδα» δεν μιλούν πια ούτε γι’ αυτό, αλλά για την κατάργηση των…ιεραρχικών σχέσεων, δηλαδή για ένα στόχο που δεν μπορεί βέβαια ποτέ ν’ αποτελεί αυτοσκοπό, αφου οι ιεραρχικές σχέσεις είναι συνέπεια, όχι αιτία των πρωταρχικών ιεραρχικών δομών που καθιερώνουν οι θεσμοί της νεωτερικότητας: το καπιταλιστικό σύστημα της οικονομίας της αγοράς και το Κράτος. Οι συνακόλουθοι θεσμοί (πατριαρχική οικογένεια κ.λπ.), θα εξαφανίζονταν σταδιακά, αφού θα είχαν όμως εκλείψει οι πρωταρχικές ιεραρχικές δομές, όχι πριν. Είναι άλλωστε χαρακτηριστικό ότι αν έγινε μια «πρόοδος» το τελευταίο μισό του αιώνα π.χ. όσον αφορά το θέμα των ιεραρχικών σχέσεων μεταξύ των φύλων στη Δύση αυτό δεν οφείλεται σε κάποια αλλαγή των «ανθρωπολογικών τύπων» και παρόμοιες ανοησίες που υποστηρίζει η «Ομάδα», αλλά κυρίως στη μαζική αύξηση της συμμετοχής των γυναικών στην παραγωγή, για λόγους που είχαν σχέση με τις ανάγκες του μεταπολεμικού καπιταλισμού. Γι’ αυτό βέβαια και η «πρόοδος» αυτή είναι μερική και αποσπασματική.

Γ) τη διαμόρφωση των βασικών στοιχείων μιας μεταβατικής στρατηγικής που θα μας οδηγήσει από τη σημερινή σε μια απελευθερωτική κοινωνία. Δεν υπάρχει αντισυστημικό πρόταγμα, είτε στον κρατικοσοσιαλιστικό χώρο (π.χ. Μαρξιστικό) είτε στον ελευθεριακό (π.χ. Μπουκτσινικό) που να μην διαθέτει μεταβατική στρατηγική. Η «Ομάδα» δεν έχει βέβαια την παραμικρή μεταβατική στρατηγική, εκτός αν θεωρήσουμε ότι κάτι τέτοιο προσπαθεί να εκφράσει η ακόλουθη μπουρδολογία του συστημικού πράκτορα Ν. Μάλλιαρη και της Ομάδας του:

Όλα αυτά προϋποθέτουν, εκτός από μια ριζική πολιτική ρήξη, και ένα βαθύ ανθρωπολογικό μετασχηματισμό, εφόσον μια αυτόνομη και δημοκρατική κοινωνία δε μπορεί να απαρτίζεται ―ούτε φυσικά και να δημιουργηθεί― από τον τύπο ατόμου που δημιουργεί η καταναλωτική κοινωνία. Αυτός ο ανθρωπολογικός μετασχηματισμός δεν αποτελεί ούτε δευτερεύον εποικοδόμημα ούτε ρητορική γαρνιτούρα: είναι βασικό και αναπόσπαστο κομμάτι του αναγκαίου μετασχηματισμού των κοινωνιών μας”.

Με άλλα λόγια, δεν χρειάζεται να κάνουμε τίποτα, αλλά να αμπελοφιλοσοφούμε και να διαδίδουμε το «πρόταγμα» μας και την ανάγκη κατάργησης των ..ιεραρχικών σχέσεων (όχι βέβαια του καπιταλισμού ή του Κράτους γιατί «το πρόβλημα είναι πολύ βαθύτερο» από αυτά), και σε μερικές εκατοντάδες αν όχι χιλιάδες χρόνια θα αλλάξουν τα φαντασιακά μας και θα συντελεστούν οι ανθρωπολογικοί μετασχηματισμοί ώστε να φτάσουμε στην απελευθερωτική κοινωνία!

Διερωτόμαστε, αν τα συστημικά think tanks ήθελαν να ακινητοποιήσουν τη νεολαία στον καναπέ της και να νομίζει ότι κάνει και «αντίσταση», τι πιο ανώδυνη και βολική θεωρία για το σύστημα θα μπορούσαν να βρουν από αυτή με στόχο τον πλήρη αποπροσανατολισμό της; Να γιατί μιλάμε για μια συστημική θεωρία που παρουσιάζεται ως επαναστατική και για ανθρώπους που αντικειμενικά (δεν μας ενδιαφέρει αν αυτή είναι και η δουλειά τους) λειτουργούν σαν συστημικοί πράκτορες.

 

Η βολική κατάργηση της διάκρισης μεταξύ αντισυστημικής και ρεφορμιστικής Αριστεράς

Σε σχέση με τα παραπάνω, αξίζει να δούμε πώς η «επαναστατική» ομάδα του Προτάγματος ξεμπερδεύει και με την ιστορική διάκριση μεταξύ αντισυστημικών και ρεφορμιστικών κινημάτων, όπου στα πρώτα ανήκουν αυτά που ρητά αμφισβητούν το υπάρχον κοινωνικο-οικονομικό σύστημα που θεμελιώνεται στους νεωτερικούς θεσμούς του καπιταλισμού και της αντιπροσωπευτικής «δημοκρατίας» και στα δεύτερα αυτά που ουσιαστικά παίρνουν δεδομένους τους θεσμούς αυτούς, όπως π.χ. οι σοσιαλδημοκράτες και η μεταμοντέρνα εκδοχή τους των «συστημικών πρακτόρων τύπου Ν. Μάλλιαρη» και της Ομάδας τους. Γράφουν σχετικά:

θεωρούμε ότι η περίφημη διαφορά ανάμεσα σε «ρεφορμιστική» και «αντισυστημική» αριστερά, στην οποία βασίζεται ολόκληρο το πολιτικό οικοδόμημα της ΠΔ, είναι ένας ιδεολογικός μύθος, τον οποίο καλλιεργεί ένα κομμάτι της αριστεράς, προκειμένου να δικαιολογεί την ύπαρξή της στα μάτια των οπαδών της… Για εμάς, είτε κοινοβουλευτική είτε εξωκοινοβουλευτική, η αριστερά είναι εξίσου «συστημική», στο βαθμό που αναπαράγει τις σχέσεις ιεραρχίας, κυριαρχίας και πολιτικής ανισότητας, όπως προσπαθήσαμε να δείξουμε πρόσφατα. Για εμάς το «σύστημα» δεν είναι ούτε απλά ο καπιταλισμός ούτε η «οικονομία της αγοράς» ούτε μόνο η «Νέα Τάξη», όπως πιστεύει η ΠΔ. Για εμάς «σύστημα» είναι κάθε είδους ιεραρχική θέσμιση της κοινωνίας. Ως εκ τούτου δε θεωρούμε ότι γραφειοκρατικά και ιεραρχικά μορφώματα όπως αυτά της αριστεράς έχουν να επιδείξουν οτιδήποτε το «αντισυστημικό», ασχέτως αν στα λόγια είναι «αντικαπιταλιστικά» κι όχι απλώς «αντι-νεοφιλελεύθερα».

Όπως είναι φανερό από τα παραπάνω, για την «επαναστατική» αυτή ομάδα «“σύστημα” είναι κάθε είδους ιεραρχική θέσμιση της κοινωνίας», επομένως η αντισυστημική Αριστερά θα μπορούσε να υπάρχει  από τον καιρό των πρωτόγονων φυλών, και αν δεν υπήρχε ο λόγος ήταν γιατί δεν είχαν αναπτυχθεί τα φαντασιακά και οι ανθρωπολογικοί τύποι που τη γέννησαν (κατά σύμπτωση!) μαζί με την ανάδυση του καπιταλιστικού συστήματος ! Και φυσικά σήμερα μόνο γκρουπούσκουλα σαν την Ομάδα τους, που υποτίθεται λειτουργεί αμεσοδημοκρατικά (σε αντίθεση με το Δίκτυο ΠΔ –ΔΠΔ— όπως ισχυρίζονται, χωρίς βέβαια καμία απόδειξη) είναι πραγματικά αντισυστημικά! Έτσι δεν έχει καμιά σημασία να παλεύουμε κατά του Κράτους, του καπιταλισμού, της ΕΕ που σήμερα συνθλίβει τον Ελληνικό λαό μαζί με τις ντόπιες ελίτ, ή της Νέας Τάξης που κυριολεκτικά σφαγιάζει λαούς στη Μέση Ανατολή. Όλα αυτά είναι «ήσσονος σημασίας» όπως τα χαρακτηρίζουν! Γι’ αυτό και καταλήγουν:

Αρνούμαστε, από πολιτική πεποίθηση και θέση, να μπούμε στη διαδικασία πρότασης συγκεκριμένων μέτρων «εξόδου από την κρίση». Για εμάς το ζήτημα είναι πολύ βαθύτερο κι έχει να κάνει με τη συνολική, ανθρωπολογική όπως λέμε, χρεοκοπία της σύγχρονης κοινωνικής θέσμισης. Θωρούμε όχι απλώς ως ημίμετρα αλλά και ως μορφή συγκάλυψης του προβλήματος την ενασχόληση με την εξεύρεση τέτοιων «μεσοπρόθεσμων λύσεων», οι οποίες στο μεγαλύτερο μέρος τους εκφράζουν μια επιθυμία επιστροφής στην προ κρίσης ευημερία και στο μοντέλο της καταναλωτικής κοινωνίας, το οποίο σήμερα δείχνει να πεθαίνει.

Συνάγεται αβίαστα το συμπέρασμα πως δεν έχει καμιά σημασία αν κυριολεκτικά ένα μεγάλο τμήμα, του Ελληνικού πληθυσμού ιδιαίτερα, καταδικάζεται στην πείνα , την φτώχεια, τη μετανάστευση και την αυτοκτονία, ούτε έχουν σημασία οι εκατόμβες που δημιούργησαν τα ΝΑΤΟΪΚΑ καθάρματα και οι δήθεν επαναστάτες που τους κάλεσαν (αλλά υποκριτικά οι «αντιεξουσιαστές» που αναφέραμε παραπάνω λένε ότι απλά υποστήριζαν τους «εξεγερμένους», και όχι το ΝΑΤΟ, «ξεχνώντας»  ότι το Εθνικό Συμβούλιο των «εξεγερμένων» κάλεσε το ΝΑΤΟ και οι ίδιοι οι «εξεγερμένοι» δεν βγήκαν ποτέ να καταδικάσουν τη ΝΑΤΟϊκη επέμβαση ή το Συμβούλιο τους!). Το θέμα είναι, λένε, πώς θα ανατρέψουμε, (σε μερικές εκατοντάδες χρόνια), την «ανθρωπολογική χρεοκοπία της σύγχρονης κοινωνικής θέσμισης»!

Και ξαναρωτάμε: αν τα συστημικά think tanks ήθελαν να ακινητοποιήσουν τη νεολαία στον καναπέ της και να νομίζει ότι κάνει και «αντίσταση», τι πιο ανώδυνη και βολική θεωρία για το σύστημα θα μπορούσαν να βρουν από αυτή; Αυτό βέβαια δεν σημαίνει, όπως πιθανώς θα βγουν τώρα δόλια να λένε ο «συστημικός πράκτορας Ν. Μάλλιαρης» και η Ομάδα του ότι πήραν τη θεωρία τους από κάποια συστημική think tank. Αυτό που λέμε είναι ότι τόσο η θεωρία αυτή όσο και οι προπαγανδιστές της ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ λειτουργούν σαν συστημικά φερέφωνα, έστω και αν υποθέσουμε ότι δεν ήταν αυτή η πρόθεσή τους.

 

Η απατηλή έννοια άμεσης δημοκρατίας της «επαναστατικής «Ομάδας»

Όμως η «Ομάδα» εξαπατά ακόμη και ως προς την έννοια της άμεσης δημοκρατίας που επικαλείται. Έτσι ακολουθώντας και άλλους αντίστοιχους «αμεσοδημοκράτες» (τύπου Γ. Οικονόμου που είχαν προσκληθεί στο Σύνταγμα  στην ημερίδα άμεσης δημοκρατίας, για να μιλήσουν για την άμεση δημοκρατία μαζί με τους… βουλευτές Γλέζο, Κοροβέση κ.λπ.), η άμεση δημοκρατία ορίζεται στο πολιτικό επίπεδο, σαν να αρκούσε δηλαδή η «άμεση δημοκρατία ως πολιτειακή μορφή» για να κάνουμε και οικονομική δημοκρατία  κ.λπ.:

Είμαστε υπέρ της άμεσης δημοκρατίας, ως πολιτειακής μορφής που μπορεί να αποτελέσει θεσμικό υπόβαθρο μιας αυτόνομης κοινωνίας, η οποία θα προσπαθήσει να βγει από το καπιταλιστικό σύμπαν της ανισότητας, της λαγνείας του οικονομικού και της καταναλωτικής αποκτήνωσης του ανθρώπινου όντος.

Γι’ αυτό και δεν μιλούν για ισοκατανομή της οικονομικής δύναμης, που δεν έχει βέβαια σχέση με την ισότητα των εισοδημάτων, ούτε καν  για ανισοκατανομή πλούτου που οφείλεται στην ατομική ιδιοκτησία και έλεγχο των παραγωγικών πηγών (γιατί άραγε τα κάνουμε γαργάρα όλα αυτά;). Όμως άμεση δημοκρατία χωρίς οικονομική δημοκρατία με την παραπάνω έννοια της ισοκατανομής οικονομικής δύναμης είναι απάτη. Αντίστοιχη απάτη είναι η άμεση δημοκρατιία χωρίς αυτοδιαχείριση στα εργαστάσια, τα γραφεία, τα εκπαιδευτικά ιδρύματα κ.λπ. (αυτό που εμείς λέμε «δημοκρατία στο κοινωνικό επίπεδο»). Τέλος, δεν μιλά η «Ομάδα»  για οικολογική δημοκρατία, που δεν είναι απλά η απο-ανάπτυξη (άλλη μια ρεφορμιστική θεωρία αφού δεν αμφισβητεί το καπιταλιστικό σύστημα και την αντιπροσωπευτική «δημοκρατία», όπως έχουμε δείξει) αλλά η επανενσωμάτωση της κοινωνίας στη Φύση.

Εντούτοις, αυτή την απατηλή έννοια άμεσης «δημοκρατίας» προπαγανδίζουν στις πλατείες πολλοί «αγανακτισμένοι» με την έμμεση στήριξη του συστήματος (όπως έδειξε η μαζική προβολή τους από τα ΜΜΕ μέχρις ότου κάποιοι «από κάτω» στην πλατεία να αρχίσουν να τους ενοχλούν, οπότε βέβαια και οι συστημικές δυνάμεις τους διέλυσαν πάραυτα).

Και ξαναρωτάμε: λειτουργούν ή όχι αντικειμενικά υπέρ του συστήματος παρόμοιες θεωρίες περί άμεσης δημοκρατίας που ουσιαστικά στρέφουν τη λαϊκή αγανάκτηση, όχι κατά των υποστηρικτών του συστήματος που οφελούνται πρωταρχικά από αυτό (διάφορες ελίτ και προνομιούχα κοινωνικά στρώματα) και των θεσμών του, αλλά κατά των …ανθρωπολογικών τύπων, των φαντασιακών και των διεφθαρμένων πολιτικών τους οποίους στηρίζει η αντιπροσωπευτική «δημοκρατία»;

 

Οι συκοφαντίες των συστημικών φερέφωνων της Ομάδας κατά της ΠΔ

Όμως τα συστημικά φερέφωνα της «Ομάδας» είναι και γι’ άλλο λόγο απατεώνες. Γιατί κατηγορούν το ΔΠΔ ότι υιοθετεί προσωπολατρικές, σεχταριστικές και δογματικές πρακτικές στην εσωτερική του οργάνωση και λειτουργία, χωρίς βέβαια να παρουσιάζουν την παραμικρή απόδειξη γι’ αυτό. Και αυτό γιατί δεν υπάρχει βέβαια καμιά απόδειξη, εφόσον δεν βγήκε ποτέ κανένα ΕΝΕΡΓΟ μέλος του ΔΠΔ να καταγγείλει τέτοιες πρακτικές και μόνο 2-3 ΤΕΩΣ μέλη, αφου έφυγαν από το ΔΠΔ, έκαναν κάτι παρόμοιο, ενώ ποτέ στη διάρκεια που ήταν μέλη δεν υποστήριξαν παρόμοιες θέσεις για να συζητηθούν δημοκρατικά από όλο το δίκτυο, όπως συζητιέται και κάθε άλλο θέμα. Όμως αν βασιστούμε σε παρόμοιες «μαρτυρίες», θα πρέπει να δούμε και το πόσο μη προσωπολατρική κ.λπ. ήταν η Ομάδα Socialisme ou Barbarie που κατηγορήθηκε από μέλη της για τις άκρως αυταρχικές συμπεριφορές του γκουρού της «ομάδας του Προτάγματος», του Καστοριάδη, ο οποίος και ουσιαστικά μονοπωλούσε τη συγγραφή των κειμένων της ομάδας (βλ. και εδώ).

Αλλά δεν συμφωνούμε με παρόμοια κρετίνικα κριτήρια γιατί φυσικά δεν έχουν όλα τα μέλη μιας ομάδας τις ίδιες αντικειμενικές και υποκειμενικές προυποθέσεις για να συγγράφουν θεωρητικά κείμενα, όπως δεν έχουν και όλοι οι πολίτες τις προυποθέσεις για να είναι πιλότοι ή αστροναύτες! Το αν μια ομάδα λειτουργεί δημοκρατικά ή όχι κρίνεται από το εάν υπάρχει μέσα σε αυτή ισοκατανομή της πολιτικής δύναμης και αυτό είναι άσχετο και πρέπει να είναι άσχετο από τις υποκειμενικές και αντικειμενικές συνθήκες των μελών. Στην αναρχική βιβλιογραφία αυτές οι διακρίσεις ως προς την έννοια του ιεραρχικού και μη ιεραρχικού «κύρους» είναι γνωστές, αλλά όχι βέβαια σε συστημικά φερέφωνα.

Τελος, η συκοφαντία του συστημικού πράκτορα Ν. Μάλλιαρη, που προφανώς συνέγραψε τον παραπάνω οχετό, φαίνεται και από τα άθλια ψέματα που γράφει για τις «παρανοϊκές κατηγορίες» των μελών του ΔΠΔ “προς πάσα κατεύθυνση, «συμπεριλαμβανομένης και της Wikipedia!», τη στιγμή που σήμερα έχει γίνει διεθνές σκάνδαλο το πώς παραποιούνται λήμματα της, ακόμη και από πληρωμένους κονδυλοφόρους διαφημιστικών  εταιρειών, και αν διαβάσει κανείς τις κατηγορίες μας θα δει ότι η ίδια η ΔΟ του Wikipedia είχε συλλάβει επ’ αυτοφόρω τέως μέλος του ΔΠΔ να παραποιεί συκοφαντικά τα λήμματα για την ΠΔ και τον ΤΦ  (πριν αυτοότο μέλος να βρει μετά απασχόληση σε ερευνητικό κέντρο του Αμερικανικού Πενταγώνου!). Το ίδιο ισχύει και για τους διαλόγους της ΠΔ που, όπως δείξαμε πρόσφατα με διεθνή έκδοση για την ΠΔ, δεν είχαμε αντίρρηση να δημοσιεύσουμε πραγματικούς διαλόγους σχετικά με την ΠΔ, ακόμη και αν οι αντιτιθέμενες απόψεις ήταν κάποτε άκρως επικριτικές στην ΠΔ (βλ. και εδώ).
 

Η αναπαραγωγή της συστημικής προπαγάνδας για τα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα και τον Σιωνισμό από τα συστημικά φερέφωνα της «Ομάδας»

Το πόσο συστημικό φερέφωνο αποτελεί η «Ομάδα» αυτή γίνεται φανερό και από αποσπάσματα όπως το παρακάτω, που όχι μόνο διαστρεβλώνουν τον πραγματικό ρόλο ενός ρατσιστικού κράτους όπως το σιωνιστικό Ισραήλ αλλά και χαρακτηρίζουν την Ιντιφάντα ως το μόνο λαϊκό και εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα (που «τυχαίνει» σήμερα να έχει ακριβώς εγκαταλείψει αυτόν τον ιστορικό της ρόλο και να παίζει τον ρόλο του καλού παιδιού της υπερεθνικής ελίτ στη Μέση Ανατολή) και απορρίπτει σαν «Ισλαμιστικές» τις ίδιες οργανώσεις και κράτη, που «κατά σύμπτωση» καταδικάζει ως «τρομοκρατικά»  και το παγκόσμιο σύστημα (Χαμάς, Χεζμπολά, Ιράν)!:,

Όπως ο φιλοσιωνισμός είναι απαράδεκτος, ακριβώς επειδή συγκαλύπτει την πολιτική και τα εγκλήματα του ισραηλινού ιμπεριαλισμού στο όνομα της αντίθεσης στον ισλαμισμό (και της προστασίας του κράτους του Ισραήλ από τους εχθρούς του), έτσι κι η αντισημιτίζουσα εμμονή με το Ισραήλ και τους «εβραίους» ενεργεί υποστηρικτικά προς τους ισλαμιστές, μην κάνοντας διάκριση ανάμεσα σε λαϊκά και εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα όπως η Ιντιφάντα, από τη μια μεριά, και σε ισλαμιστικές οργανώσεις ή κράτη όπως η Χαμάς, η Χεζμπολά, το Ιράν, από την άλλη.

Έτσι ένα λαϊκό εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα ή κράτος δεν μπορεί να είναι και Ισλαμικό (ή Χριστιανικό ορθόδοξο, όπως το δικό μας κίνημα της επανάστασης του 1821)! Και φυσικά, όσο μας αφορά,  ποτέ δεν υποστηρίξαμε κανένα Ισλαμικό καθεστώς σαν καθεστώς αλλά μόνο για τον εθνικοαπελευθερωτικό ρόλο που παίζουν έναντι της Νέας Διεθνούς Τάξης, που για την «Ομάδα» είναι βέβαια ανύπαρκτη…

Και φυσικά μόνο ένα συστημικό φερέφωνο θα έγραφε πως «αυτή η γεωπολιτική αντίληψη περί πολιτικής οδηγεί στο συμπέρασμα ότι μια κοινωνία είναι εξ ορισμού περισσότερο ελεύθερη όταν το κράτος της δε συνιστά προτεκτοράτο των μεγάλων δυνάμεων». Με τη λογική αυτή η υπό Γερμανική στρατιωτική κατοχή Ελλάδα δεν ήταν λιγότερο ελεύθερη από τη μετακατοχική, όπως και η σημερινή Ελλάδα –προτεκτοράτο της υπερεθνικής ελίτ- δεν είναι λιγότερο ελεύθερη, σαν κοινωνία, από μια Ελλάδα που θα είχε τη δυνατότητα να καθορίζει την οικονομική πολιτική της στο εσωτερικό της χώρας, πράγμα που είναι αναγκαία προυπόθεση για να μπορέσει ποτέ ο λαός της να οδηγηθεί σε μια οικονομική δημοκρατία σαν αυτή που περιγράψαμε παραπάνω. Και για να μην έχουμε και καμιά αμφιβολία, ξεκαθαρίζουν τα συστημικά φερέφωνα :

Με άλλα λόγια: η Ελλάδα μπορεί να είναι προτεκτοράτο των ΗΠΑ, αλλά το επίπεδο της πολιτικής ελευθερίας μέσα στο ελληνικό κράτος είναι (ακόμα και σήμερα) κατά πολύ ανώτερο αυτού της Βενεζουέλας, της Ρωσίας ή του Ιράν.

Αλήθεια ε; Ο λαός ελέγχει τα ΜΜΕ στην Ελλάδα, τα σχολικά βιβλία, τα Πανεπιστημιακά συγγράμματα, και ο λαός είναι ελεύθερος να κάνει διαδηλώσεις (όπως και είναι και ελεύθερος να του σπάνε το κεφάλι τα ΜΑΤ και να τον πνίγουν στα χημικά), αλλά είναι και ελεύθερος να απεργεί (όπως και να τον επιστρατεύουν αν τους ενοχλεί) κ.λπ.

Και καταλήγουν τα άθλια συστημικά φερέφωνα:

ολόκληρη αυτή η ανάλυση περί της «Νέας Τάξης» και των αντιπάλων της είναι απλώς ένα ιστορικό κατάλοιπο του μαοϊκού και γκεβαρικού τριτοκοσμισμού της δεκαετίας του ’60, που απλώς στρέφει την ανάλυσή μας προς λαϊκιστικές και συνομωσιολογικές εμμονές, μπλέκοντάς μας στα ανόητα διλήμματα του διεθνούς πλέγματος κυριαρχίας.

 

Ερώτηση: Το γεγονός ότι ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΟΥΣ ΚΑΙ  ΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΤΟΥΣ ΣΥΜΠΙΠΤΟΥΝ ΑΚΡΙΒΩΣ ΜΕ ΤΙΣ ΣΥΣΤΗΜΙΚΕΣ ΘΕΣΕΙΣ ΠΟΥ ΒΛΕΠΟΥΝ ΣΑΝ ΣΥΝΩΜΟΣΙΕΣ ΚΑΘΕ ΑΝΤΙΣΥΣΤΗΜΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ ΚΑΙ ΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΤΗΣ (ενώ βέβαια εκτιμούν, όπως και η ίδια η Ομάδα, σαφώς συνωμοσιολογικές «αναλύσεις»,  αλλά και βαθύτατα ρεφορμιστικές όπως της Ναόμι Κλάιν, για τον νεοφιλελευθερισμό) ΕΙΝΑΙ ΤΥΧΑΙΟ;

ΑΚΟΜΗ, ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΟΤΙ ΟΛΕΣ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥΣ ΠΟΥ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΝ ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΙΠΟΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΛΙΤ ΚΑΙ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΣΗΣ ΤΥΧΑΙΟ; ΤΕΛΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΥΧΑΙΟ ΟΤΙ Ο ΠΡΩΤΑΡΧΙΚΟΣ ΣΥΣΤΗΜΙΚΟΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟΣ ΣΤΟΧΟΣ ΓΙΑ ΑΔΡΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΘΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΥΣΤΗΜΙΚΗΣ ΔΡΑΣΗΣ ΣΥΜΠΙΠΤΕΙ ΑΠΟΛΥΤΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΗΘΕΝ «ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΥΣ» ΣΤΟΧΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΙΕΡΑΡΧΙΚΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ, (ΑΦΟΥ ΠΡΩΤΑ ΕΞΑΛΕΙΦΘΟΥΝ ΟΙ ΣΗΜΕΡΙΝΟΙ …ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΚΟΙ ΤΥΠΟΙ ΚΑΙ ΤΑ ΣΗΜΕΡΙΝΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΦΑΝΤΑΣΙΑΚΑ);

Η ΑΒΙΑΣΤΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΠΟΥ ΒΓΑΙΝΕΙ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΟΜΑΔΕΣ ΟΠΩΣ Η «ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ» ΟΜΑΔΑ ΤΟΥ ΠΡΟΤΑΓΜΑΤΟΣ, ΟΙ ΜΕΤΑ-ΜΟΝΤΕΡΝΟΙ ΑΝΑΡΧΙΚΟΙ ΤΥΠΟΥ ΑΚ, ΟΙ ΛΑΪΦ-ΣΤΑΪΛ «ΑΝΑΡΧΙΚΟΙ» Κ.ΛΠ. ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΝ ΣΑΝ ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΣΥΣΤΗΜΙΚΑ ΦΕΡΕΦΩΝΑ ΜΕ ΣΤΟΧΟ ΤΗΝ ΑΔΡΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΘΕ ΑΝΤΙΣΥΣΤΗΜΙΚΗΣ ΔΡΑΣΗΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΞΕΚΙΝΑ ΑΠΟ ΠΑΡΩΧΗΜΕΝΑ ΑΝΤΙΣΥΣΤΗΜΙΚΑ ΠΡΟΤΑΓΜΑΤΑ ΟΠΩΣ ΤΟ ΜΑΡΞΙΣΤΙΚΟ.

ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΠΙΟ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΙ…

 

 

ΔΙΚΤΥΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΕΚΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

22 ΔΕΚΕΜΒΡΗ 2011