Ο σύγχρονος και διαχρονικός ρόλος στηρίγματος της Νεοφιλελεύθερης Παγκοσμιοποίησης και της υπερεθνικής ελίτ από τον «μεγάλο διανοητή».

Ακολουθεί κριτική μας σε μια νέα συνέντευξη του Τσόμσκι την οποία αναμενόμενα έσπευσε να υιοθετήσει η εκφυλισμένη «Αριστερά» όπως το («δημοσιογραφικό» κατά τ’ άλλα) χωνευτήρι- πόρταλ ρεφορμιστικών απόψεων για την «ένωση» της Αριστεράς αυτής, Press Project, που ας μη ξεχνάμε ήταν και το κύριο διαφημιστικό πόρταλ της –επίσημα επιχορηγούμενης και από την ΕΕ– ΕΛΕ ("Μαζί με την ΕΕ πολεμούμε τα βασανιστήρια" έλεγε το ανεκδιήγητο διαφημιστικό που συνόδευε το Debtocracy του  δημοσιογράφου – διαφημιστή της ΕΛΕ, Άρη Χατζηστεφάνου):

Η συνέντευξη του "μεγάλου διανοητή" μιλάει αρχικά από μόνη της. Η μεγαλόψυχη ΕΕ απλά έπεσε θύμα της ίδιας της μεγαλοψυχίας της, με τις "κακές της πολιτικές" (που προφανώς πήραν κάποιοι μοχθηροί ή «ανόητοι» εγκέφαλοι), οι οποίες απλά δεν «ταιριάζουν» στην περιφέρεια όπως στην Ελλάδα. Το ανέκδοτο είναι ότι στην ίδια συνέντευξη ο Τσόμσκι αποποιείται τον χαρακτηρισμό του συνωμοσιολόγου, ενώ οι ίδιες οι θέσεις του αυτές είναι η πεμπτουσία της συνωμοσιολογίας, και μάλιστα μιας συνωμοσιολογίας από εντελώς -συστημική και φιλο-ΕΕ σκοπιά.

Έτσι, για τον «αναρχικό» (όπως αυτοδιαφημίζεται) Τσόμσκι, ο νεοφιλελευθερισμός  είναι απλά απόρροια των πολιτικών της «κακιάς» Θάτσερ και του «κακού» Ρήγκαν, πράγμα που σημαίνει ότι αν αύριο έλθουν κάποιοι «προοδευτικοί» πολιτικοί θα τον ανατρέψουν, και όχι συστημικό φαινόμενο, όπως έδειξε άλλωστε και το γεγονός ότι καμιά σοσιαλιστική ή σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση μέχρι τώρα δεν μπόρεσε να τις ανατρέψει, και όποιος το αποπειράθηκε έφαγε τα μούτρα του (Μιτεράν, Λαφοντέν κ.α.), ακριβώς γιατί βέβαια ο νεοφιλελευθερισμός ειναι συστημικό φαινόμενο αλληλένδετο με την καπιταλιστική παγκομσιοποίηση. Η συνέπεια είναι ότι μόνο αν ένας Λαός αποκοπεί από την καπιταλιστική διεθνοποιημένη οικονομία της αγοράς (και επομένως απο τη «μεγαλόψυχη» ΕΕ), μέσα απο πολιτικές οικονομικής αυτοδυναμίας, όπως προτείνει η ΠΔ, μπορει να ανατρέψει τον νεοφιλελευθερισμό, και όχι όπως μας συστήνει ο μέγας «αναρχικός» Τσόμσκι ψηφίζοντας τον Ομπάμα ή τον Κλίντον και αντίστοιχα στην Ελλάδα τον…Τσίπρα.

Για την ακρίβεια, στην κατάπτυστη συνέντευξη του ο Τσόμσκι υιοθετεί πλήρως τη συστημική ανάλυση για την κρίση, ότι φταίει η διαφθορά, ο κακός σχεδιασμός της Ευρωζώνης κτλ., ενώ βέβαια όπως έχει δείξει η αντισυστημική και αντι-παγκοσμιοποιητική ανάλυση, οι ανισότητες κέντρου-περιφέρειας σε μια ενιαία Αγορά μέσα στην παγκοσμιοποίηση είναι αναπόφευκτες και αυτά απλά συνεπικουρούν το δομικό αίτιο.

«Λογικό συμπέρασμα» για τον ίδιο και τους πρόθυμους ακόλουθους του Τσόμσκι είναι ότι για την κρίση ευθύνονται οι κακοί σχεδιασμοί των ελίτ μιας «μεγαλόψυχης» κατά τ’ άλλα ΕΕ (όπως τη χαρακτηρίζει ξεδιάντροπα ο μέγας αναλυτής), η διαφθορά, και άλλες συνέπειες της παγκοσμιοποίησης, και όχι η ίδια η καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση και ο φορέας της στην Ευρώπη που είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση!

Αναφέρει επίσης το ρεπορτάζ:

«Όσο για το τι μέλλει γενέσθαι; Ο Τσόμσκι πιστεύει ότι για να βγει η Ελλάδα από την κρίση πρέπει να δοθούν ευρωπαϊκοί πόροι που θα «πυροδοτήσουν» αναπτυξιακές δομές. Να υπάρξει ανάπτυξη, να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας.»

Δηλαδή ο Τσόμσκι υιοθετεί τις ίδιες θέσεις που υποστηρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ, αν όχι και ο Σαμαράς!

Με άλλα λόγια ο «αναρχικός» Τσόμκι μάς λέει «ζήτω η παγκοσμιοποίηση», «Ζήτω η ΕΕ», αρκεί να πάψουν να εφαρμόζουν κακές πολιτικές και να κάνουν ανάπτυξη. Βέβαια αν αυτό θα σήμαινε στην Ελλάδα Κινέζικη ανάπτυξη δεν απασχολεί τον μεγάλο διανοητή της «Αριστεράς» και των προσκυνητών του, όπως άλλωστε δεν απασχολεί και τον Σαμαρά ή τον ΣΥΡΙΖΑ όπως έκανε φανερό το άρθρο του ‘σκιώδη’ Υπ. Οικονομικών του, του Σταθάκη, στο Βήμα της Κυριακής, ο οποίος περιμένει την ανάπτυξη απο τις ξένες βασικά επενδύσεις και τις ντόπιες ιδιωτικές!

 ΤΟ «ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ» ΤΣΟΜΣΚΙ

Περί του Τσόμσκι λοιπόν ο λόγος. Τι εστί Τσόμσκι; Είναι απλά κάποιος μεγάλος πολιτικός στοχαστής που άρχισε μόνο τελευταία να "κουρκουτεύει" και να συνωμοσιολογεί όπως πιστεύουν αφελώς κάποιοι; 

Ή είναι ένας από τους μπόλικους και δοξασμένους (από τα «εναλλακτικά» ΜΜΕ του συστήματος -Γκάρντιαν, Μοντ, Λιμπερασιόν κλπ) βολεμένους "διανοητές" της διεθνούς εκφυλισμένης "Αριστεράς",  που συστηματικά περιοδεύει χρόνια τώρα – πολλές φορές με το αζημίωτο- ως ποπ-σταρ της εκφυλισμένης διανόησης στα Πανεπιστήμια, με την άπλετη προβολή όλων των μέσων της Αριστεράς αυτής στο εξωτερικό και εδώ, με αποτέλεσμα να «κρέμονται από τα χείλη του» εκατομμύρια ανθρώπων, παρά τις απόλυτα συστημικές  θέσεις του, που τις συγκαλύπτει με «αριστερή» φρασεολογία,;

Και αυτό γιατί ο Τσόμσκι, όπως θα σταχυολογήσουμε, έχει στηρίξει σε όλες τις κρίσιμες στιγμές της Κοινωνικής Πάλης τα τελευταία 10-15 χρόνια τη Νέα Διεθνή Τάξη όπως εκφράζεται με τη Νεοφιλελεύθερη Παγκοσμιοποίηση και την Αντιπροσωπευτική «Δημοκρατία» και άμεσα ή έμμεσα τους εγκληματικους πολεμους που εξαπελυσε η υπερεθνική ελίτ την τελευταια 20ετια (Γιουγκοσλαβία, Ιράκ, Αφγανιστάν, Λιβύη και επίκεινται Συρία, Λίβανος) .

Ας ρίξουμε λοιπόν μια ματιά στις πρόσφατες αλλά και διαχρονικές θέσεις του Τσόμσκι σε κομβικά ζητήματα που έκριναν και κρίνουν τον αγώνα και το μέλλον των λαών απέναντι στη λαίλαπα της Νεοφιλελεύθερης Παγκοσμιοποίησης και έτσι κρίνουν και τη δυνατότητα αυτό-καθορισμού και απελευθέρωσης των λαών στο μέλλον.

Read the rest of this entry »

Αναδημοσιεύουμε το παρακάτω άρθρο από το μπλοκ της ανεξάρτητης δημοσιογράφου και ακτιβίστριας Lizzie Phelan.

Μετά την καταστροφή της Λιβύης και τον εξανδραποδισμό του λαού της που αποτελούσε ένα από τα καθεστώτα που δεν ήταν ενταγμένα στη Νέα Διεθνή Τάξη της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, αναρωτιόμασταν πως θα δικαιολογηθεί επικοινωνιακά πλέον η επερχόμενη επιχείρηση ανατροπής του καθεστώτος Ασαντ, κυρίως στον Αραβικό κόσμο και στις αλληλέγγυες πολιτικές ομάδες στον αγώνα των Παλαιστινίων και του Λιβάνου. Η επικοινωνιακή συστημική προπαγάνδα, έπρεπε να λύσει αυτό το «γρίφο» ώστε να στηριχθούν σε επιπεδο προπαγάνδας οι παραστρατιωτικές επιχειρήσεις των δολοφονικών ταγμάτων που υποστηρίζονται από τις μυστικές υπηρεσίες και βαφτίστηκαν «εξεγερμένοι», «ελεύθερος στρατός της Συρίας» κλπ… Έπρεπε να βρεθεί μια φόρμουλα που να δικαιολογεί  στα ματια των Αράβων κυρίως, τους Ισλαμιστές «εξεγερμένους» που αγωνίζονται κατά του βασικού υποστηριχτή της Παλαιστινιακής και Λιβανέζικης αντίστασης.

Γι αυτό ακριβώς το παρακάτω κείμενο είναι σημαντικό, αφού αποδομεί το συγκεκριμένο επικοινωνιακό δόγμα που χρησιμοποιείται για το νέο έγκλημα κατά του λαού της Συρίας.

Εχει υπάρξει μια γελοία αντίληψη ανάμεσα σε πολλές αριστερές ομάδες, αυτών που αντιτίθενται στη συριακή κυβέρνηση, ότι το καθεστώς του Ισραήλ δεν θέλει να δει την πτώση του Άσαντ. καθώς οι αυτο-διακηρυγμένοι “αντισιωνιστές”, πολλοί σε αυτές τις ομάδες ικανοποιούνται να αυταπατώνται πιστεύοντας ότι και οι δύο εχθροί είναι στην ίδια πλευρά. στην περίπτωση των διαφόρων σοσιαλιστικών ομάδων, πιστεύουν ότι ερμηνεύοντας την Συριακή κρίση με την “αντιεξουσιαστική ” κάλυψη της εκδοχής τους (ανεξάρτητα από την κατάσταση στην οποία έχει εφαρμογή η εν λόγω εκδοχή) τους επιτρέπει να διατηρούν μια πρόσοψη του αντι-ιμπεριαλισμού .

Η Λονδρέζικη σοσιαλιστική εφημερίδα The Socialist Review γράφει: “Το Ισραήλ, αν και εχθρικό προς τη Συρία, θα μπορούσε να βασισθεί στο καθεστώς του κόμματος Μπάαθ για να κρατήσει ήσυχα τα σύνορα. γι’ αυτό η κριτική του Μπασάρ είναι πιο υποτονική στο Τελ Αβίβ. ”

και ο Simon Assaf του SocialistWorker γράφει:

η ιδέα ότι οι απλοί Σύριοι που αγωνίζονται για να αλλάξουν τη χώρα τους είναι τα πιόνια της “Δυτικής πλεκτάνης» είναι παράλογη … στην πραγματικότητα, ο Αραβικός Σύνδεσμος προσπαθεί να ρίξει το καθεστώς ανέκαθεν.

Η άποψη αυτή είναι επίσης διάχυτη μεταξύ της ισλαμικής αντιπολίτευσης της Συρίας. ο Rafiq Α. Tschannen των The Muslims Times γράφει:

το Ισραήλ πιστεύει ότι θα ήταν ασφαλέστερο υπό καθεστώς Άσαντ από ότι με τη νέα κυβέρνηση της οποίας η ταυτότητα είναι άγνωστη ή από το νέο ισλαμικό καθεστώς των εξτρεμιστών που θα ανοίξει ένα νέο μέτωπο του πολέμου με το Εβραϊκό κράτος.

Τα κρατικά μέσα ενημέρωσης του Ισραήλ έχουν τροφοδοτήσει ενεργά αυτή τη χειραγώγηση, καθώς αποδείχθηκε ευεργετική για το κράτος του Ισραήλ για να δυσφημίσουν την κυβέρνηση της Συρίας στα μάτια των Αράβων αλλά και των Σύριων μεταξύ των οποίων η συνεργασία με το Ισραήλ ήταν ανέκαθεν μια κόκκινη γραμμή. ως εκ τούτου ο στόχος των εκθέσεων αυτών ήταν να δημιουργήσει την εσφαλμένη αντίληψη ότι το Ισραήλ είναι αμέτοχο στην εξέγερση εναντίον της κυβέρνησης της Συρίας. ομοίως για το πώς οι δυνάμεις του ΝΑΤΟ ήταν πρόθυμες να απεικονίσουν τη λιβυκή εξέγερση ως “γηγενή επανάσταση”.

Σε αυτό το άρθρο, η Haaretz στις αρχές του 2011 με τίτλο “ο αγαπημένος δικτάτορας του Ισραήλ”, προσπάθησε να ζωγραφίσει τον Πρόεδρο της Συρίας ως ένα αδύναμο υποχείριο του Ισραηλινού κράτους. το άρθρο ανάγεται στην κριτική των απλών Συρίων και σε πηγές απογοήτευσης για την αποτυχία της συριακής κυβέρνησης να πάρει πίσω τα Υψίπεδα του Γκολάν. φτάνει μάλιστα στο σημείο να ισχυρίζεται τιμωρία του Ασαντ για τη μη επίθεση στο Ισραήλ. Η ειρωνεία είναι ότι to ισραηλινό “χαρτί” θα είναι κρίσιμης σημασίας στην αποτυχία ενός προέδρου να επιτεθεί στο Ισραήλ και προφανώς αποτέλεσμα να χαθούν πολλά. Το πιο απίστευτο  γεγονός είναι ότι αυτές οι «αντι-σιωνιστές» ομάδες επέλεξαν να πιστεύουν στην αναστροφή των ισραηλινών κρατικών μέσων ενημέρωσης.

Η Συριακή αντιπολίτευση το Syrian National Council (SNC) που έχει τη βάση του στην Τουρκία ακολούθησε την ίδια μόδα. ο έκπτωτος πια ηγέτης της SNC, Burghan Ghallion είπε στην ισραηλινή εφημερίδα Ynetnews “Είμαστε πεπεισμένοι ότι ο ισχυρότερος σύμμαχος στο συριακό καθεστώς είναι το Ισραήλ”.

Απομυθοποιώντας το Μύθο

Ωστόσο, τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά εκθέτουν όλα τα παραπάνω απλώς ως μέρος της μηχανής του ψυχολογικού πολέμου που κατευθύνεται από το Κατάρ, τη Σαουδική Αραβία, το Ισραήλ και τις χώρες του ΝΑΤΟ, η οποία αποτελεί ουσιαστικό μέρος της συνολικής επίθεσης ενάντια στη Συρία, και ότι οι αριστεροί έχουν γίνει πρόθυμα ένα μέρος της:

Ο πιο σημαντικός σύμμαχος του Ισραήλ, οι ΗΠΑ, μεταξύ των άλλων συμμάχων τους έχει εκφράσει επανειλημμένα την επιθυμία για αλλαγή καθεστώτος στη Συρία.

Ο πιο σημαντικός σύμμαχος του Ισραήλ, οι ΗΠΑ, έχουν πιεσθεί για αλλαγή καθεστώτος στη Συρία πριν αρχίσουν τα πρώτα σημάδια της “εξέγερσης”. Το πιο διάσημο (σημάδι) το 2007, ο στρατηγός Wesley Clarke, ο οποίος υπηρέτησε ως Ανώτατος Διοικητής του ΝΑΤΟ μεταξύ 1997 και 2000 δήλωσε ότι είχε λάβει ένα σημείωμα από το Γραφείο του Αμερικανού Υπουργού Άμυνας των ΗΠΑ, στο οποίο διάβασε ότι η κυβέρνηση της Συρίας θα είναι μία από τις επτά κυβερνήσεις, που θα καταστρέψει στα επόμενα πέντε χρόνια (στο παραπάνω βίντεο η συνέντευξη του Clarke στην Amy Goodman).

Ο πρόσφατος τίτλος του Guardian “η Σαουδική Αραβία σχεδιάζει να χρηματοδοτήσει το στρατό ανταρτών στη Συρία” είναι στο χαρακτηριστικό στιλ των ελεύθερων μέσων μαζικής ενημέρωσης από τις χώρες του ΝΑΤΟ, μια κακοήθης χειραγώγηση. Το κείμενο του εν λόγω άρθρου αναφέρεται στα σχέδια των ΗΠΑ και κατ’ επέκταση των σημαντικότερων συμμάχων του Ισραήλ, το Κατάρ και τη Σαουδική Αραβία, για την πληρωμή των μισθών των ανταρτών. Αλλά, θαμμένο πιο κάτω, το ίδιο άρθρο αναφέρει επίσης ότι η στήριξη αυτή άρχισε μήνες πριν. Ενας λιγότερος παραπλανητικός τίτλος ως εκ τούτου θα αντικαταθιστούσε το “προγράμματα για τη χρηματοδότηση” με “αυξήσεις για την υποστήριξη”, και, ένας ειλικρινής κύριος τίτλος θα ανέφερε ότι ο εξωτερικός έλεγχος της εξέγερσης της Συρίας έχει υπάρξει από την εμφάνιση του.

Πράγματι, τόσο το Κατάρ όσο και η Σαουδική Αραβία έχουν μια μακρά ιστορία εχθρότητας με το κόμμα Μπάαθ της Συρίας και την εξωτερική πολιτική της Συρίας, γεγονός που αντικατοπτρίζεται και στην από τα δύο από τα κορυφαία μέσα ενημέρωσης τους (Al Jazeera και το Al Arabiya, αντίστοιχα) σοβαρά διαστρεβλωμένη κάλυψη των γεγονότων στη Συρία από την αρχή.

Αλλά για να τονίσουμε αυτό το πλαίσιο, θα δώσουμε πολύ μεγάλο βάρος στη συνεπή ανάλυση της συριακής κυβέρνησης ότι η κρίση εντός των συνόρων της δημιουργήθηκε εξωτερικά. Ενα γεγονός στο οποίο «αριστερές» ομάδες πέφτουν έξω και προσπαθούν να υποβαθμίσουν ή να απορρίψουν, με αποτέλεσμα την ενίσχυση της αντίπαλης άποψης που ο ιμπεριαλισμός έχει καταστήσει κυρίαρχη μέσα από τον ενημερωτικό μηχανισμό του.

Γιατί το ίδιο άρθρο του Guardian, και οι δυτικοι αριστεριστές οι οποίοι ισχυρίζονται ότι ο Άσαντ είναι καλός για το Ισραήλ, δεν ανέφεραν ότι για παράδειγμα στις αρχές Απριλίου, οι ΗΠΑ ανοιχτά υποσχέθηκαν να διπλασιάσουν τη βοήθειά τους προς τους αντάρτες της τάξης των πλέον των 12 εκατ. $, υπό την κάλυψη της «ανθρωπιστικής ενίσχυσης”; ή η πρόσφατη παραδοχή των ΗΠΑ ότι ενεργά εξοπλίζει την εξέγερση χρησιμοποιώντας το Κατάρ ως πληρεξούσιο; ή ότι τον Φεβρουάριο, ο συμπαγής σύμμαχος του Ισραήλ Βρετανός υπουργός Εξωτερικών William Hague δεσμεύθηκε περισσότερο εξοπλισμό των ανταρτών, επιμένοντας ότι “δεν υπάρχει όριο σχετικά με το τι πόρους” η Βρετανία θα προσφέρει;

Δεν θα πρέπει να εξηγηθεί στους «αντι-Σιωνιστές» ότι η αμερικανική και την ισραηλινή εξωτερική πολιτική είναι ένα και το αυτό.

Άξονας της Αντίστασης

Η Συρία είναι μέλος του Άξονα της Αντίστασης, η οποία είναι η μόνη αποτελεσματική στρατιωτική αντίσταση που έμεινε ενάντια στο Ισραήλ. Αποτελείται από τη Συρία, το Ιράν και την αντίσταση στο εσωτερικό του Λιβάνου, με τη Χεζμπολάχ στο τιμόνι. Μακράν του να είναι «ασφαλής» επιλογή για το Ισραήλ, όπως η συγγραφέας Amal Saad-Ghorayeb στο Al Akhbar αναφέρει στην τριμερή κριτική της στην θέση του τρίτου-δρόμου ότι έχει αδράξει πολλά από τη δυτική αριστερά, η Συρία έχει θέσει εαυτόν με συνέπεια στην πρώτη γραμμή, διακινδυνεύοντας τη δική της επιβίωση, και έχει συμμετάσχει σε όλες τις αραβο-ισραηλινές διενέξεις, απ’ όταν ανέλαβε την εξουσία. Η Συρία υπήρξε ο ισχυρότερος υποστηρικτής των κινημάτων αντίστασης του Λιβάνου κατά της ισραηλινής κατοχής: Η Χεζμπολάχ έχει επανειλημμένα αποδώσει απερίφραστα την ικανότητά της να κερδίσει αποτελεσματικά το 2006 τον πόλεμο κατά της ισραηλινής εισβολής στο Λίβανο στην υποστήριξή της από τη Συρία και το Ιράν.

Ενα χρόνο μετά την έναρξη της εξέγερσης στη Συρία, η γελοία ιδέα ότι το Ισραήλ δεν επιδιώκει καθεστωτική αλλαγή στη Συρία άρχισε να καταρρέει. Ο υπουργός Πληροφοριών του Ισραήλ, Νταν Μέριντορ αναφέρθηκε στο ισραηλινό ραδιόφωνο, επισημαίνοντας αυτό που ήταν προφανές σε όλο το μήκος: η αλλαγή καθεστώτος στη Συρία θα έσπαζε το σύμφωνο αμοιβαίας άμυνας Ιράν-Συρίας, απομονώνοντας το Ιράν και μειώνοντας την προμήθεια όπλων στη Χεζμπολάχ. Τέλος, ο μεγαλύτερος αντίπαλος του Ισραήλ, η Συρία, θα παρέλυε.

Αυτό δεν αναφέρθηκε στα ισραηλινά μέσα μαζικής ενημέρωσης, τα οποία διασφάλισαν ότι η κάλυψη στο προφανές, καθαρά υπ’ όψιν ότι θα έκανε την τοποθέτηση των εξεγερμένων μαριονέτων των αυτο-αποκαλούμενων «αντι-Σιωνιστών» στη Δύση και τον αραβικό κόσμο πιο ανυπόφορη. Ωστόσο, οι μαζορέτες που υποστηρίζουν ότι ο Άσαντ είναι καλός για το Ισραήλ δεν είναι ικανές να συμβιβάσουν τότε το γιατί το Ισραήλ χτυπάει ανελέητα τα τύμπανα του πολέμου εναντίον ενός από τους πιο σημαντικούς συμμάχους της Συρίας, του Ιράν.

Εκτός από την επιθυμία να απαλλαγεί από τον Άσαντ για να εξασφαλίσει στρατιωτική ηγεμονία του στην περιοχή, το Ισραήλ έχει επίσης οικονομικό συμφέρον να τορπιλίσει τον αγωγό πετρελαίου της Συρίας, του Ιράν, του Ιράκ που θα ανταγωνιστεί τόσο τον αγωγό BTC του Ισραήλ όσο και τα αιώνια εν τη γενέσει σχέδια για τον αγωγό Nabucco της Ευρώπης.

 Φιλο-Ισραηλινή Αντιπολίτευση [μέσα στο καθεστώς Ασαντ]

Με μια αυξανόμενη δυναμική, η ήδη αδύναμη βιτρίνα του «φιλο-Ασαντικού» [Δόγματος] στα ισραηλινά μέσα ενημέρωσης άρχισε να καταρρέει όλο και περισσότερο, οι φωνές μέσα από το εσωτερικό της αντιπολίτευσης της Συρίας, έχουν διασχίσει την κόκκινη γραμμή, ηχώντας φιλικές προς το Ισραήλ.

Το μέλος της Κνεσσέτ Γιτζάκ Χέρτσογκ, ο οποίος στο παρελθόν κατείχε θέσεις σε υπουργικά αξιώματα στην Ισραηλινή Βουλή, είπε ότι οι ηγέτες της αντιπολίτευσης της Συρίας έχουν πει ότι θέλουν ειρήνη με το Ισραήλ μετά την πτώση του Σύριου προέδρου Μπασάρ αλ Άσαντ.

Πράγματι, το μέλος του SNC Bassma Kodmani παρακολούθησε το συνέδριο Bilderberg 2012 όπου η αλλαγή καθεστώτος στη Συρία ήταν στην ημερήσια διάταξη. Η Kodmani έχει ήδη ζητήσει για τις φιλικές σχέσεις μεταξύ της Συρίας και του Ισραήλ σε ένα γαλλικό talk show, φτάνοντας μέχρι του σημείου να πει: «χρειαζόμαστε το Ισραήλ στην περιοχή».

Ενα άλλο μέλος της SNC, ο Ammar Abdulhamid δήλωσε την υποστήριξή του στις φιλικές σχέσεις μεταξύ Ισραήλ και Συρίας σε μια συνέντευξη στην Ισραηλινή εφημερίδα Ynetnews.

Στις αρχές του έτους σε μια τηλεφωνική συνομιλία μεταξύ του Radwan Ziyade και του Mouhammad Abdallah του SNC παρακάλεσαν τον ισραηλινό υπουργό Άμυνας Εχούντ Μπαράκ για περισσότερη υποστήριξη.

Εκτός από το SNC τα παιδιά των πρώην ηγετών, τώρα πια στην αντιπολίτευση, έχουν προσχωρήσει στην φιλο-Ισραηλινή φυλή των αρουραίων. ο Ribal al-Assad, ο γιος του θείου του Μπασάρ Άσαντ και ο εξόριστος πρώην αντιπρόεδρος Αλ-Rifaat Asaad δέχθηκαν τη δυνατότητα της Συρίας να κάνει ειρήνη με το Ισραήλ. Και ο γιος του πρώην πρωθυπουργού της Συρίας Nofal Αλ-Dawalibi, δήλωσε σε συνέντευξή του στο ισραηλινό ραδιόφωνο ότι ο συριακός λαός θέλει την ειρήνη με το Ισραήλ. Ο Dawalibi αποτέλεσε την “Ελεύθερη Μεταβατική Εθνική Κυβέρνηση της Συρίας», μια άλλη ομάδα εξωτερικής αντιπολίτευσης που ανταγωνίζεται την SNC για την εξουσία στην περίπτωση όπου η συριακή κυβέρνηση πέσει. Η θρησκευτική φαγωμάρα και ο διχασμός, που είναι ένας καθρέφτης της μετα-Καντάφι Λιβύης, απειλούν τώρα να μαστίσουν τη Συρία.

Ακόμη χαμηλότερα την ιεραρχία της αντιπολίτευσης, έχουν βρεθεί φωνές υπέρ του Ισραήλ.

Ο Σύριος Danny Abdul-Dayem, ο σχεδόν ανεπίσημος εκπρόσωπος της FSA, εμφανίστηκε στο CNN να επαιτεί το Ισραήλ να επιτεθεί στη Συρία.

Και σε μια συνέντευξη στο κανάλι 2 του Ισραήλ, ο σεΐχης Abdullah Tamimi, ένας εξόριστος ιμάμης από τη συριακή πόλη Χομς, δήλωσε ότι η συριακή αντιπολίτευση δεν έχει καμία εχθρότητα προς το Ισραήλ. Ο Tamimi έφτασε να ζητήσει τη νομισματική και στρατιωτική υποστήριξη για τους Σουνίτες στη Συρία και το Λίβανο.

Αντι-Άσαντ Σιωνιστές και ηγέτες του Ισραήλ

Οι σοσιαλιστές επέλεξαν να εθελοτυφλούν για το γεγονός ότι εξέχοντες σιωνιστές έχουν υποστηρίξει την εξέγερση στη Συρία από την έναρξή της.

Ο γερουσιαστής των ΗΠΑ Τζον Μακέιν και Τζο Λίμπερμαν, που είναι πολύ γνωστοί ως στενοί φίλοι της σιωνιστικής οντότητας, αφού συναντήθηκαν με το SNC και τους αντάρτες της Συρίας στα τουρκικά σύνορα, στη συνέχεια, κάλεσαν τις ΗΠΑ να τους εξοπλίσει. Στην πραγματικότητα, Τζο Λίμπερμαν έχει ζητήσει πόλεμο κατά της Συρίας από το 2011.

Ενας άλλος γνωστός σιωνιστής ο Bernard Henri-Levy, ο οποίος ήταν επικεφαλής στην καταστροφή της Λιβύης από τον εναέριο βομβαρδισμό του ΝΑΤΟ , απηύθυνε επίσης έκκληση για μια επίθεση στην Συρία.

Πιο πρόσφατα φωνές στο εσωτερικό της ισραηλινής κυβέρνησης ήταν πιο έντονες και απαιτητικές στην επιθυμία τους να δουν την αντικατάσταση της συριακής κυβέρνησης με ένα πιο φιλικό κατοχικό καθεστώς.

Ο Ισραηλινός πρόεδρος Σιμόν Πέρες, κατά την παραλαβή του “Μετάλλιου της Ελευθερίας” από τον αμερικανό πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα, δήλωσε ότι ο κόσμος έπρεπε να ξεφορτωθεί τον Άσαντ. Η απονομή τέτοιου μεταλλίου είναι θέμα για ψυχανάλυση τη στιγμή που ενώ αποτελεί γεγονός ότι αυτός είναι μέρος ενός συστήματος που πραγματοποιεί μια από τις μεγαλύτερες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην ανθρώπινη ιστορία (κατοχή Παλαιστίνης), επικαλείται “ανθρωπιστικούς” λόγους για την απομάκρυνση του Άσαντ. Αυτή είναι η λεγόμενη Σιωνιστική σκέψη.

Άλλα μέλη της ισραηλινής κυβέρνησης, όπως ο Ισραηλινός αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, Σαούλ Μοφάζ, προέτρεψε παγκόσμιες δυνάμεις να εξαπολύσουν ένα Λιβυκό στυλ αλλαγής καθεστώτος στη Συρία.

και ο ισραηλινός υπουργός Άμυνας Εχούντ Μπαράκ ζήτησε την «διεθνή δράση» για την απομάκρυνση Άσαντ.

Τέλος, ο Ισραηλινός αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών Ντάνι Αγιαλόν κατηγόρησε τον «κόσμο» που κάνει λάθος για την απραξία κατά της κυβέρνησης της Συρίας και, στη συνέχεια, προσέφερε Ισραηλινή «βοήθεια» στους «πρόσφυγες» της Συρίας. Σικάτος ευφημισμός για τους οπλισμένους αντάρτες στα σύνορα.

Τελικό συμπέρασμα

Παρά την έκδηλη επιθυμία της κυβέρνησης των ΗΠΑ για την αλλαγή καθεστώτος στη Συρία, την οποία έχουν καταστήσει σαφή ξανά και ξανά, το Ισραήλ έχει προφανή οικονομικά και στρατιωτικά συμφέροντα για την επιδίωξη αλλαγής καθεστώτος στη Συρία, και κυρίως τη διάσπαση του Άξονα της Αντίστασης και την καταστροφή των σχεδίων για τους αντίπαλους πετρελαιαγωγούς. παρά τις επανειλημμένες δημόσιες δηλώσεις από μέλη της αντιπολίτευσης της Συρίας ότι είναι υπέρ του Ισραήλ και το πλήθος των ισραηλινών κυβερνητικών αξιωματούχων να ζητά την πτώση της κυβέρνησης της Συρίας καθώς και το σιωνιστικό λόμπι και τα βασικά σιωνιστικά στελέχη όπως ο Bernard Ανρί Λεβί να υποστηρίζουν την εξέγερση, οι λεγόμενες “σοσιαλιστές αντι-σιωνιστικές” και ισλαμικές ομάδες εξακολουθούν να επιμένουν στον ισχυρισμό τους ότι το Ισραήλ δεν έχει μερίδιο στην αλλαγή καθεστώτος στη Συρία και ότι η εξέγερση στο εσωτερικό της Συρίας προέρχεται από τα λαϊκά στρώματα. αν και όλες οι πληροφορίες που αντιβαίνουν σ’αυτήν την αυταπάτη είναι ξεκάθαρες, φαίνεται ότι οι σοσιαλιστικές και ισλαμικές ομάδες είναι εκούσια τυφλές.

Αυτή η θέση έχει γίνει ολοένα και πιο αφόρητη, καθώς και πιο πρόσφατα η δολοφονία του αναπληρωτή Άμυνας της Συρίας υπουργού Asef Shawkat, που μαζί με την ταυτόχρονη δολοφονία του υπουργού Άμυνας Raoud Dajiha και βοηθού Αντιπροέδρου Χασάν Turkomani, που η κυβέρνηση της Συρίας ρίχνει την ευθύνη στο Ισραήλ, τη Σαουδική Αραβία και το Κατάρ, νέα στοιχεία έρχονται στο φως, όπως αποκαλύπτεται από τον αρχισυντάκτη της Αλ Akhbar, Ιμπραήμ αλ-Αμίν.

Σε άρθρο που δημοσιεύτηκε, ο Αμίν γράφει ότι ο Shawkat, ότι παρά τις συνεχείς προσπάθειες από τις ΗΠΑ, το Ισραήλ κ.α. να τον δαιμονοποιήσουν, στην πραγματικότητα, έπαιξε σημαντικό ρόλο στην αντίσταση στην ισραηλινή κατοχή και γύρω από την Παλαιστίνη. Απ’ την αρχή ως στο τέλος, ανέλαβε την πρακτική χρέος να ανταποκριθεί στις ανάγκες των δυνάμεων της αντίστασης στην Παλαιστίνη και στο Λίβανο, και των μελών και των στελεχών τους στη Συρία. Επέβλεψε τα πάντα από τη διαμονή και τη μεταφορά τους, σε στρατόπεδα εκπαίδευσης και τις διατάξεις τους, και μεριμνώντας για στελέχη από το εσωτερικό της Παλαιστίνης για να έρθουν στη χώρα κρυφά για την εκπαίδευση.

Για την αντίσταση στο Λίβανο, ο Shawkat ήταν ένας αληθινός σύντροφος, παρέχοντας ό,τι βοήθεια χρειάζεται, χωρίς να χρειάζεται έγκριση ή εντολές από την ηγεσία. Ήταν ένας κεντρικός παίκτης στον πόλεμο του Ιουνίου του 2006. Πέρασε όλο το χρόνο στην κεντρική αίθουσα επιχειρήσεων που συστάθηκε σύμφωνα με την οδηγία του Άσαντ να παρέχει στην αντίσταση τα αναγκαία όπλα, ιδίως πυραύλους, από τα αποθέματα του στρατού της Συρίας. Ο Shawkat και άλλοι αξιωματικοί και άνδρες του συριακού στρατού – συμπεριλαμβανομένου του Muhammad Suleiman ο οποίος δολοφονήθηκε από τη Μοσάντ στη συριακή ακτή το 2008 – πέρασε εβδομάδες στον συντονισμό της διαδικασίας της προμήθειας που βοήθησε την αντίσταση στις επιτυχίες που οδήγησαν στην ήττα του Ισραήλ.

Παρά τις κατηγορίες που διατυπώνονται εναντίον του Asef Shawkat σχετικά με την ασφάλεια, τα πολιτικά ή άλλα θέματα, για τον Imad Mughniyeh, δολοφονημένο στρατιωτικό ηγέτη της Χεζμπολάχ, ήταν απλά ένας άλλος σύντροφος, ένας σεμνός άνθρωπος ο οποίος θα υποκλινόταν, όταν έκανε χειραψία με τον Χασάν Νασράλα, και ήθελε να ακούσω τα νέα από την Παλαιστίνη ως το τελευταίο πράγμα τη νύχτα.

Όμως, ότι και να διακηρύσσουν οι αυταποκαλούμενοι «αντι-σιωνιστές» [του δόγματος Αντί-Ασαντ], υπάρχουν λίγοι σε αυτόν τον κόσμο που να μπόρεσαν να κάνουν όσα οι παραπάνω για την παλαιστινιακή αντίσταση ενάντια στην σιωνιστική οντότητα. Αλλά έχοντας αποδείξει ότι αγνοούν εσκεμμένα το σύνολο των γεγονότων και της ιστορίας της μακράς ιστορίας της Συριακής αντίστασης ενάντια στο Ισραήλ, είναι μια μεγάλη τραγωδία το γεγονός ότι εκείνοι που προσκολλώνται στο επιχείρημα που πραγματεύεται το παρόν δοκίμιο, θα ήταν μόνο ίσως σε θέση να αφήσουν τη Συρία να νικηθεί. και στη συνέχεια η πραγματικότητα της συνολικής στρατιωτικής εγκατάλειψης της Παλαιστίνης να είναι πολύ οφθαλμοφανώς καταστροφική.

το άρθρο δημοσιεύθηκε αρχικά στο μπλογκ της Lizzie Phelan

*μετέφρασα ως “αριστεριστές” τη λέξη leftist και όχι ως “αριστεροί” για να μην αδικήσω το κομμάτι της αριστεράς που έχει πάρει θέση κάθετα εναντίον της όποιας εξωτερικής παρέμβασης στα εσωτερικά της Συρίας και συγκεκριμένα στα Κ.Κ. Συρίας, Τουρκίας και Ελλάδας που στάθηκαν στο ύψος της αντι-ιμπεριαλιστικής θέσης τους καταδικάζοντας τους υποδαυλιστές της κρίσης στην περήφανη χώρα.

http://lizzie-phelan.blogspot.gr/search/label/Greek

Η μετάφραση του κειμένου έγινε εδώ:

http://iridizon.blogspot.gr/2012/07/blog-post.html

Η σοσιαλφασιστική κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ προχωρά ακάθεκτη στην πύκνωση των διακρατικών επαφών ανάμεσα σε υψηλόβαθμους κυβερνητικούς αξιωματούχους με σκοπό τη σύναψη στρατηγικής συμμαχίας με το σιωναζιστικό κράτος του Ισραήλ. Την προσεχή Τετάρτη ετοιμάζεται για μια ακόμη φορά να «γκρεμίσει τα τείχη», για να υποδεχτεί στη χώρα μια εμβληματική προσωπικότητα του ρατσιστικού Σιωνιστικού πολιτικού κατεστημένου, τον υπουργό εξωτερικών Αβιγκντόρ Λίμπερμαν, τον άνθρωπο που στο παρελθόν πρότεινε ως λύση του Παλαιστινιακού την τελική εξολόθρευση των Παλαιστινίων με ρήψη μικρής ατομικής βόμβας.

Γνήσιο πνευματικό τέκνο του σκοταδιστή ραβίνου Μέιρ Καχάνε, ο Λίμπερμαν οικοδόμησε την κατάπτυστη πολιτική σταδιοδρομία του ξερνώντας ρατσιστικό δηλητήριο και κάνοντας εκκλήσεις για την ολοκληρωτική εξόντωση των Παλαιστινίων που ζουν στα κατεχόμενα, την εκδίωξη τους από τις πατρογονικές τους εστίες και, εσχάτως, την επιβολή πιστοποιητικών νομιμοφροσύνης στις μειονοτικές Αραβικές κοινότητες που ζουν στο εσωτερικό του Ισραήλ, επισύροντας την ποινή άμεσης απέλασης για όσους δεν συμμορφώνονται. Η ανέλιξη ενός τραμπούκου σαν τον Λίμπερμαν στα ύπατα αξιώματα του καθαρού εβραϊκού κράτους δεν πρέπει να προκαλεί έκπληξη. Παρόμοιες εθνοφυλετικές δοξασίες διαποτίζουν απ’ άκρου εις άκρον τη διαδικασία κοινωνικοποίησης στο Ισραήλ. Μέσα στη γενικευμένη παράνοια της ρατσιστικής ισραηλινής κοινωνίας, τέτοιες απόψεις  δεν αντιμετωπίζονται ως ακραίες ή περιθωριακές, αλλά εξαργυρώνονται με την απόκτηση πολιτικής δύναμης από αυτόν που τις εκφέρει.

Θέλουμε να καταστήσουμε σαφές ότι για μας η συμμαχία που προωθεί η φιλοσιωνιστική κυβέρνηση του ελληνικού προτεκτοράτου με το Ισραήλ είναι πολλαπλά ανεπιθύμητη και επιζήμια για τα λαϊκά στρώματα, τόσο επειδή είναι ηθικά επιλήψιμη αφού συνεπάγεται την έμμεση υποστήριξη της γενοκτονίας του Παλαιστινιακού λαού, όσο κι επειδή μακροπρόθεσμα ενδέχεται να αποδειχτεί καταστροφική για τα λαϊκά στρώματα στο πεδίο της Κοινωνικής Πάλης.

Πρώτον, διότι τυχόν προσέγγιση με το Ισραήλ κινδυνεύει να δημιουργήσει συνθήκες άμεσης εμπλοκής της Ελλάδας στη συνεχιζόμενη γενοκτονία του Παλαιστινιακού λαού, πέρα από τις έμμεσες ευθύνες που ήδη βαρύνουν την υποτελή ελληνική ελίτ, στο βαθμό που επιδεικνύει ανοχή για τα εγκλήματα που διαπράττουν κατ’ εξακολούθηση οι σιωνιστές, όπως της υπαγορεύουν οι επικυρίαρχοι της στην υπερεθνική ελίτ. Η συνεργασία με το δολοφονικό σιωνιστικό καθεστώς σε οποιοδήποτε επίπεδο, συνεπάγεται άμεση υλική υποστήριξη και παροχή νομιμοποίησης σε διπλωματικό επίπεδο της εγκληματικής εκστρατείας που εδώ και χρόνια διεξάγεται συστηματικά από τους Σιωνιστές για την εθνοκάθαρση των εδαφών της Παλαιστίνης από τον Αραβικό πληθυσμό τους.

Δεύτερον, διότι το Ισραήλ, που έχει δημιουργήσει ένα από τα σκληρότερα καθεστώτα φυλετικών διακρίσεων στο εσωτερικό του, και ενεργεί ως βάρβαρη κατοχική δύναμη στο εξωτερικό, έχει συσσωρεύσει τεράστια αποθέματα εμπειρίας και τεχνογνωσίας πάνω σε τεχνικές αντεπανάστασης και συντριβής των λαϊκών κινημάτων, έχει εξειδικευτεί σε μεθόδους παρακολούθησης κι ελέγχου του πληθυσμού και λειτουργεί ως βασικός προμηθευτής τεχνικού εξοπλισμού αλλά και ως  ιμάντας μεταβίβασης γνώσεων προς τις υπόλοιπες ελίτ, σε ό,τι αφορά μεθόδους χειραγώγησης και βίαιης καταστολής των κινημάτων αντίστασης που δημιουργούνται «από τα κάτω».

Τρίτον, διότι ο κοινός μεγαλύτερος εχθρός των ετεροκαθοριζόμενων κοινωνικών στρωμάτων είναι το σύστημα της διεθνοποιημένης οικονομίας της αγοράς, η κυριαρχία του οποίου τείνει να καθολικευτεί επί των ημερών μας λαμβάνοντας οικουμενικές διαστάσεις. Στη Μέση Ανατολή, φορέας του διεθνοποιημένου συστήματος κυριαρχίας είναι το Σιωνιστικό μόρφωμα που μέσω της ωμής στρατιωτικής κατοχής των Παλαιστινιακών εδαφών από την πολεμική μηχανή του Ισραήλ και με τη συνδρομή των αμερικανόδουλων αραβικών προτεκτοράτων της περιοχής, αναπαράγει τον έλεγχο της υπερεθνικής ελίτ πάνω σε αυτή τη νευραλγική για τα συμφέροντα της περιοχή. Από την άλλη, στην Ελλάδα ο έλεγχος αυτός μεταφράζεται στην οικονομική κατάληψη της χώρας από το ΔΝΤ, την ΕΚΤ και την ΕΕ που έχει οδηγήσει στην γενικευμένη επίθεση κατά των μη-προνομιούχων κοινωνικών ομάδων, την πλήρη χουντοποίηση του καθεστώτος και στην επιβολή μιας μορφής ολοκληρωτικής «δημοκρατίας».   

ΟΙ ΣΙΩΝΙΣΤΕΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΕΣ ΜΕ ΤΗ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΥΠΕΡΕΘΝΙΚΗΣ ΕΛΙΤ ΕΔΕΙΞΑΝ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΙ ΓΙΑ ΟΛΑ

ΑΠΟΜΟΝΩΣΤΕ ΣΙΩΝΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΣΙΩΝΙΣΤΕΣ ΠΑΝΤΟΥ!

1. Το νέο γκανγκστερικό κακούργημα των Σιωνιστών εγκληματιών δεν είναι ούτε το πρώτο, ούτε προπαντός το τελευταίο. Από τη στιγμή που το ρατσιστικό έκτρωμα του Ισραήλ ιδρύθηκε με απόφαση του ΟΗΕ, δηλαδή των δυτικών δυνάμεων που είχαν αποφασίσει ήδη από τον Πρώτο Παγκόσμιο πόλεμο την ίδρυση του, με την καιροσκοπική επιδοκιμασία του Σταλινικού καθεστώτος, και ενώ σχεδόν όλη η προοδευτική Αριστερά της εποχής, συμπεριλαμβανομένης της προοδευτικής Εβραϊκής Αριστεράς, ήταν εναντίον παρόμοιας λύσης, αντί για τη λύση ενός πολυεθνικού και πολυπολιτισμικού κράτους όπως πάντοτε ήταν ο πληθυσμός της Παλαιστίνης, άρχισε ο κύκλος του αίματος. Οι Σιωνιστές, πάνοπλοι και με δισεκατομμύρια δολάρια να ρέουν κάθε χρόνο στο κρατίδιο τους, άρχισαν από το 1948 μια συνεχή εκστρατεία επέκτασης και κατάκτησης και άλλων εδαφών, με στόχο (ρητό ή σιωπηρό) να δημιουργήσουν ενα “καθαρό” Εβραϊκό κράτος σε ολόκληρη την Παλαιστίνη. Στη διαδικασία, κατέπνιξαν στο αίμα κάθε Παλαιστινιακή αντίσταση εφαρμόζοντας πιστά τις μεθόδους των δασκάλων τους και πρώην καταπιεστών τους, των εγκληματιών Γερμανών ναζιστών: συλλογικά αντίποινα, γκετοποίηση πληθυσμών κ.λπ. φθάνοντας στο σημείο οι “δημοκράτες” αυτοί της Μέσης Ανατολής να γκετοποιήσουν ολόκληρο τον πληθυσμό της Γάζας επειδή τόλμησε να μην ψηφίσει τον εκλεκτό της Δύσης, Αμπάς.

2. Ανεξάρτητα από τις διαστρεβλώσεις και τα χοντρά ψέματα στα οποία θα καταφύγουν τώρα οι Σιωνιστές εγκληματίες για να “εξηγήσουν” το κακούργημα τους που είναι σίγουρο θα προκαλέσει παγκόσμια οργή (οι Σιωνιστές έχουν διδαχτεί παρά πολλά και από τον Γκέμπελς, όπως έχουν δείξει με την κατάφωρη παραβίαση της αλήθειας μετά από κάθε σφαγή ομαδική (των Παλαιστίνιων) ή ατομική (ξένων ακτιβιστών κ.α.) είναι ΣΙΓΟΥΡΟ ότι τα πλοία για την Γάζα ήταν πλοία με άοπλους ακτιβιστές και τα Σιωνιστικά καθάρματα δεν είχαν κανένα δικαίωμα να κάνουν ένοπλη επίθεση εναντίον τους (με τα όπλα και τα χρήματα που τους δίνει άφθονα η υπερεθνική ελίτ) επειδή προσπάθησαν να σπάσουν τον κτηνώδη και εντελώς παράνομο διεθνώς αποκλεισμό στραγγαλίζοντας το λαό της Γάζας εδώ και πολλούς μήνες. Ακόμη και αν αντιστάθηκαν οι ακτιβιστές με οποία μέσα είχαν διαθέσιμα, αυτό βέβαια είναι καθαρή ΛΑΪΚΗ ΑΥΤΟΑΜΥΝΑ μπροστά στην γκανγκστερική κρατική βία του Σιωνιστικού εκτρώματος.

3. Το Σιωνιστικό έγκλημα όμως παίρνει μια ιδιαίτερη σημασία για τους λαούς της Μέσης Ανατολής κι ακόμη και για μας. Όταν φθάνουν οι Σιωνιστές εγκληματίες σε παρόμοιο επίπεδο αποχαλίνωσης ώστε να μη δίνουν δεκάρα για τη διεθνή οργή που θα ξεσπάσει εναντίον τους μετά από τέτοιο διεθνές κακούργημα, είναι  φανερό ότι με την υποστήριξη του αλλού “προοδευτικού” εγκληματία Ομπάμα και των γκανγκστερικών ελίτ της υπερεθνικής ελίτ που σήμερα καταδικάζουν στη φτώχεια και την εξαθλίωση τεράστια λαϊκά στρώματα, όχι μόνο στον παλιό Τρίτο Κόσμο, όπως μέχρι σήμερα, αλλά ακόμη και στον Ευρωπαϊκό Νότο, είναι φανερό ότι δεν θα έχουν κανένα δισταγμό να κτυπήσουν με στρατιωτικό εγκληματικό πλήγμα το λαό του Ιράν για να παγιώσουν την αποικιοποίηση όλης της Μέσης Ανατολής και τη μετατροπή σε προτεκτοράτων τους χωρών όπως η Ελλάδα, της οποίας τον σημερινό πρωθυπουργό (τον πρωταγωνιστή κάθε σημερινής υποτέλειας προς τις ξένες και ντόπιες ελίτ, “Γιωργάκη”) όχι τυχαία υποδέχτηκε μετά λαμπάδων το Σιωνιστικό Αμερικανικό “λόμπι” που παίζει καθοριστικό ρόλο στην διαμόρφωση της Αμερικανικής πολιτικής, όπως έχουν δείξει επιστημονικές έρευνες.

4. Η στάση που θα ακολουθήσει η Δύση είναι γνωστή και προβλεπτή. Πλατωνικές ανακοινώσεις διαμαρτυρίας, ίσως και κάποια επιτροπή έρευνας που θα κουκουλώσει το έγκλημα και θα αποδώσει κάποιες ευθύνες στα Σιωνιστικά καθάρματα αλλά….και στους ακτιβιστές. Η παραμικρή τιμωρία, πολλώ δε μάλλον αποβολή Ισραηλινών πρεσβευτών κ.λπ., δεν πρόκειται να επιβληθεί και φυσικά ούτε καμία διακοπή του πακτωλού χρημάτων και όπλων από τις ΗΠΑ και έμμεσης οικονομικής βοήθειας από την ΕΕ

5. Η φιλοσιωνιστική κοινοβουλευτική Χούντα στην Ελλάδα δεν κούνησε το δακτυλάκι της για να προστατεύσει Έλληνες πολίτες σε ελληνικό πλοίο εναντίον επίθεσης από ξένη στρατιωτική δύναμη, παρά τις εκκλήσεις των ακτιβιστών πάνω στα πλοία. Προφανώς οι Γραικύλοι που μας κυβερνούν (είναι γνωστός ο ρόλος Πάγκαλου με τον Οτσαλάν που του εξασφάλισε και την αντιπροεδρία) δεν θα διανοούνταν ποτέ να αντιταχθούν στη βούληση της υπερεθνικής ελίτ και του τοπικού επιτηρητή τους, του Σιωνιστικού κράτους. Άλλωστε μέχρι χθες έκαναν πολεμικά γυμνάσια με τους Σιωνιστές (με πιθανό στόχο την προετοιμασία για την επίθεση στο Ιράν) που τώρα αναγκάστηκαν να σταματήσουν. Άλλος ένας λόγος πέρα από τη μετατροπή της Ελλάδας σε προτεκτοράτο της ΕΕ και του ΔΝΤ που θα πληρώσει ακριβά ο λαός μας, για να ξεκινήσει μαζικός αγώνας για την ανατροπή αυτής της επικίνδυνης κοινοβουλευτικής Χούντας ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΗ ΠΑΡΑΜΙΚΡΗ ΝΟΜΙΜΟΠΟΠΙΗΣΗ ΓΙΑ ΤΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΑ ΜΕΤΡΑ ΠΟΥ ΠΑΙΡΝΕΙ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΑΟ

6. Η γνωστή Γκεμπελική προπαγάνδα των Σιωνιστών θα αρχίζει από σήμερα κιόλας που θα ξεσπάσει η διεθνής λαϊκή οργή εναντίον τους να μιλά για “αντισημιτισμό” όσων θα εξοργιστούν από το νέο έγκλημα τους. Και από κοντά οι φιλοσιωνιστές “ελευθεριακοί” θα αρχίσουν να μας καλούν σε “σύνεση” δήθεν καταδικάζοντας Πλατωνικά το έγκλημα αλλά κάνοντας βέβαια την πάπια για τις πραγματικές ευθύνες του Σιωνισμού και καλώντας όλους να αποφύγουν τις δήθεν “αντισημιτικές” ενέργειες κατά του νέου πελώριου εγκλήματος. Ακόμη και αυτή την ανακοίνωση και άλλες παρόμοιες είμαστε σίγουροι ότι οι διάφοροι φιλοσιωνιστές «ελευθεριακοί» θα τις καταδικάσουν ως «αντισημιτικές» όπως έκαναν και με παρόμοιες ανακοινώσεις μας για Σιωνιστικές σφαγές. Εάν όμως πράξουν όπως προβλέπουμε τότε θα αποδείξουν όλοι αυτοί για άλλη μια φορά τον σαφώς πεμπτοφαλαγγίτικο ρόλο που παίζουν στο ελευθεριακό κίνημα, για τον οποίο θα πρέπει να απομονωθούν άμεσα από κάθε αναρχικό και ελευθεριακό αγωνιστή.

7. Φυσικά η δράση μας δεν πρέπει να στραφεί ποτέ κατά αθώων Εβραίων πολιτών. Όμως έχουν και αυτοί υποχρέωση, όπως έκαναν άλλοτε και οι πολίτες άλλων χωρών των οποίων οι κυβερνήσεις έκαναν παρόμοια εγκλήματα (Γερμανοί, Αμερικανοί κ.λπ.), να ΔΙΑΧΩΡΙΣΟΥΝ ΣΑΦΩΣ ΤΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥΣ ΑΠΟ ΤΑ ΣΙΩΝΙΣΤΙΚΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ και τότε θα μας βρουν μαζί τους στην απόκρουση οποιασδήποτε ρατσιστικής επίθεσης εναντίον τους.

8. Δεδομένου ότι καμία τιμωρία και για το νέο έγκλημα δεν πρόκειται να επιβληθεί στο Ισραήλ, ήλθε καιρός να απομονώσουμε εμείς “από κάτω” τους Σιωνιστές και φιλοΣιωνιστές σε όλο τον κόσμο. Ήδη έχουν αρχίσει διεθνή μποϊκοτάζ Σιωνιστών και φιλοσιωνιστών “από κάτω” ανάμεσα στους καλλιτέχνες, τους πανεπιστημιακούς, τους φοιτητές, ακόμη και τους καταναλωτές. ΝΑ ΑΠΟΜΟΝΩΣΟΥΜΕ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥΣ ΣΙΩΝΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΣΙΩΝΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΕΣ ΤΟΥΣ. ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΜΟΝΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΒΡΩΜΕΡΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΤΟΥΣ ΠΟΥ ΕΔΕΙΞΕ ΟΤΙ ΜΑΣ ΓΡΑΦΟΥΝ ΟΛΟΥΣ ΣΤΑ ΠΑΛΙΟΤΕΡΑ ΤΩΝ ΠΑΠΟΥΤΣΙΩΝ ΤΟΥΣ.

ΌΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΙΣ 7:00 ΣΤΗΝ ΙΣΡΑΗΛΙΝΗ ΠΡΕΣΒΕΙΑ

31/5/2010

[ΔΙΚΤΥΟ ΠΕΡΙΕΚΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ]

Δίκτυο για την Περιεκτική Δημοκρατία: www.inclusivedemocracy.org

περιοδικό Περιεκτική Δημοκρατία: www.inclusivedemocracy.org/pd

Επικοινωνία: [email protected]