ΚΑΤΩ Η ΝΕΑ ΔΙΕΘΝΗΣ ΤΑΞΗ της νεοφιλελεύθερης Παγκοσμιοποίησης
ΌΧΙ στα ΑΝΟΙΚΤΑ ΣΥΝΟΡΑ για το κεφάλαιο, εμπορεύματα και εργασία
ΝΑΙ στην ΕΘΝΙΚΗ και ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ
Σήμερα όλες οι τάσεις στο εργατικό κίνημα, «ταξικές» ή ρεφορμιστικές, εργοδοτικές ή κυβερνητικές, ιδίως όμως εκείνες με αριστερές αναφορές–και αυτό είναι το αξιοπερίεργο–διαδηλώνουν με τις «σημαίες» του κεφαλαίου και των πολυεθνικών ενάντια, ουσιαστικά, στα συμφέροντα των εργατών που υποτίθεται πως εκπροσωπούν αφού υιοθετούν απολύτως την ατζέντα της Νέας Διεθνούς Τάξης (ΝΔΤ) (βλ. Ανοιχτά σύνορα, ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίου και εργατών κλπ).
Έτσι, για το σημερινό «ταξικό» εργατικό κίνημα και την Παγκοσμιοποιητική «Αριστερά» εχθρός είναι οι «φράχτες», τα εθνικά σύνορα, και όσοι μιλάνε για οικονομική κυριαρχία απέναντι στην σημερινή οικονομική κατοχή, τη στιγμή που χωρίς οικονομική/εθνική κυριαρχία όχι απλά κοινωνική απελευθέρωση, αλλά ούτε «εργατική τάξη» μπορεί να υπάρχει σε χώρες όπως η Ελλάδα, που μετράει περισσότερα κλειστά εργοστάσια και μετανάστες παρά «εργάτες».
Γι’ αυτό και για την πεθαμένη εδώ και δεκαετίες «αριστερά», εχθρός δεν είναι η Παγκοσμιοποίηση και η επέλαση της ΝΔΤ, ούτε βέβαια και η ΕΕ, η οποία το πολύ-πολύ να χαρακτηριστεί κακή, αντιδημοκρατική, ρατσιστική, αλλά που αν γίνει πιο «δημοκρατική» (ΣΥΡΙΖΑ) και ανοίξει τα σύνορά της (ΚΚΕ) (!) τότε δεν μας χαλάει και πολύ ! Φυσικά δεν γίνεται λόγος για τους πουλημένους εργατοπατέρες των ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, οι οποίοι δηλώνουν ΕΕ και ξερό ψωμί !
ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ έγιναν έτσι–από υποτιθέμενη εμπροσθοφυλακή των εργατών–οι καλύτεροι υπερασπιστές και κράχτες της ΝΔΤ και της ατζέντας του Σόρος, καταδικάζοντας την εργατική τάξη σε έναν ανελέητο ανταγωνισμό ντόπιων και ξένων εργατών και σε μια δια βίου κινητικότητα στα πλαίσια των ανοιχτών και απελευθερωμένων αγορών –ρίχνοντας τους εργάτες στον Καιάδα της ΝΔΤ των νέων -Πολυεθνικών- αφεντικών.
Ως εκ τούτου, η επίκληση από τη σημερινή «αριστερά», παλαιότερων κοινωνικών αγώνων και επαναστάσεων της εποχής του έθνους – κράτους, τους οποίους συμπυκνώνει η Πρωτομαγιά, καταντά τουλάχιστον υποκριτική, αφού η ίδια αυτή «αριστερά» με μια σειρά προσχημάτων, δεν αμφισβητεί τους μηχανισμούς της διεθνοποιημένης καπιταλιστικής οικονομίας, ενώ ταυτόχρονα καλεί προς κάποια ….συνειδητοποίηση της «εργατικής τάξης», η οποία κάπου κάπως κάποτε θα πάρει και την εξουσία…
Ακόμα χειρότερα, η σύμπλευση με τα ιδεολογήματα της νεοφιλελεύθερης Παγκοσμιοποίησης στους κόλπους σύσσωμης της «Αριστεράς» είναι παροιμιώδης, αφού ο σίφουνας της νεοφιλελεύθερης Παγκοσμιοποίησης μετατόπισε πολλούς άξονες -όχι μόνο ταξικούς και κοινωνικούς – αλλά –συνακόλουθα- και πολιτικούς!
Έτσι, είναι η Λεπέν στη Γαλλία και ο Φάρατζ στη Βρετανία που συσπειρώνουν πλέον τα εργατικά στρώματα (και που χαρακτηρίζονται από τα συστημικά μέσα και την «Αριστερά ως «ακροδεξιοί», φασίστες και ρατσιστές)- αφού στρέφονται ξεκάθαρα ενάντια –σε πλευρές έστω- της Παγκοσμιοποίησης, εκφράζοντας όμως έτσι και τα εκατομμύρια θύματα των λαϊκών στρωμάτων που στο μεταξύ εγκαταλείφθηκαν από την «Αριστερά»…κι αυτό χάριν του «αντιρατσισμού» και του «αντιφασισμού»!
Ούτε είναι άλλωστε λίγες οι φορές που οι «αριστερές» δυνάμεις ακόμα και μέσα στα συνδικάτα προτάσσουν μια αντιφατική σούπα διεκδικήσεων, όπως π.χ. να ανοίξουν τα σύνορα (!!!) αλλά να φύγει και το ΝΑΤΟ από το Αιγαίο, «ξεχνώντας» ότι η μη φύλαξη των συνόρων (από τις χοντρές δουλειές του Ερντογάν, των δουλεμπόρων και όσων ακόμα παίζουν το παιχνίδι της Υπερεθνικής Ελίτ για το άνοιγμα συνόρων –αν και ο ίδιος ο Ερντογάν παίζει και το δικό του extra παιχνίδι σε σχέση με τους Κούρδους), άναψε το πράσινο φως στο ΝΑΤΟ.
Ξεχνούν με αυτόν τον τρόπο τις μεγάλες παρακαταθήκες των εργατικών-λαϊκών αγώνων ενάντια στην εξάρτηση και την υποτέλεια από την ΕΟΚ-ΕΕ και το ΝΑΤΟ.
Ξεχνούν τους μεγάλους αγώνες για την απελευθέρωση της χώρας από ξένους εισβολείς (Έπος του 40′ – Κατοχή- Αγγλοαμερικανική επέμβαση – Κυπριακή Τραγωδία).
Ξεχνούν τις μεγάλες και αιματηρές διαδηλώσεις του 114 στην προδικτατορική Ελλάδα, τις πιο σύγχρονες τεράστιες κινητοποιήσεις του Λαού μας (ενάντια στην παράδοση Οτσαλάν, ενάντια στην έλευση Κλίντον κλπ).
Βγάζουν φλύκταινες και διασύρουν τα φτωχά λαϊκά στρώματα που αγωνιούν για την παράδοση Εθνικής και Οικονομικής Κυριαρχίας στο ΝΑΤΟ στο ΔΝΤ και στην ΕΕ και καλούν εδώ και μήνες -ως άλλες ΜΚΟ- τον φτωχό εργάτη, τον άνεργο κλπ σε ψευτο-φιλανθρωπίες σαν και αυτές που προωθεί το ίδιο το σύστημα!
Χρησιμοποιούν τελικά και τους ίδιους τους πρόσφυγες και μετανάστες, έτσι ώστε να εγκαθιδρύσουν μια από τις βασικές αρχές της παγκοσμιοποίησης – αυτή της ελαστικοποίησης της εργασίας («κινητικότητα», ανοιχτά σύνορα)– και ταυτόχρονα στιγματίζουν κοινωνικές ομάδες ως «ρατσιστικές» αν τολμήσουν να εναντιωθούν ακόμη και στην τυπική παράδοση της εθνικής κυριαρχίας της χώρας, όπως η παράδοση των συνόρων στο ΝΑΤΟ.
Με τα ιδεολογήματα λοιπόν αυτά, που είναι η ατζέντα των «δεξαμενών σκέψης» της Υπερεθνικής Ελίτ (Υ/Ε), κοιμίζουν τα λαϊκά στρώματα, ανάγοντας σε κύριο εχθρό τον «φασισμό» και τον «ρατσισμό», την «Ευρώπη Φρούριο» κλπ., συμπλέοντας ουσιαστικά με την κυβέρνηση των πολιτικών απατεώνων του ΣΥΡΙΖΑ, και κάνοντας πλάτες στους Τσακαλώτους και Σταθάκηδες μέχρι αυτοί να μοντάρουν νομοθετικά τη λαϊκή εξαθλίωση και το ξεπούλημα της χώρας, στα χνάρια του …αξέχαστου Βαρουφάκη που τώρα κάνει πανευρωπαϊκή καριέρα!
Και δεν είναι τυχαίο που οι εργατοπατέρες του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ στη ΓΣΕΕ δέχθηκαν με μεγάλη ανακούφιση την εδώ και δύο μήνες (!) πρόταση του ΠΑΜΕ για 48ωρη Απεργία «όταν και εφόσον» η κυβέρνηση καταθέσει το νομοσχέδιο στην Βουλή…», θέλοντας προφανώς να αποκλείσει κάθε κουβέντα για μακροήμερη απεργία (πολύ περισσότερο για απεργία διαρκείας που ξορκίζεται από όλους….) [βλ. http://www.902.gr/eidisi/ergatiki-taxi/89620/klimakosi-me-48ori-apergia-i-kyvernisi-ferei-nomoshedio-sti-voyli]
Φυσικά η παραπάνω στάση αναμονής (πέρα από τα παχιά λόγια για το νόμο-λαιμητόμο) δεν προξενεί καμία εντύπωση σε όσους έχουν αντιληφθεί από τη μια την πολιτική γραμμή του «κομουνιστικού μεσσιανισμού» της ηγεσίας του ΚΚΕ (βλ π.χ. το ξήλωμα του Αντι-ιμπεριαλιστικού Αντιμονοπωλιακού Δημοκρατικού –ΑΑΔ–Μετώπου στο τελευταίο του συνέδριο) και κατά συνέπεια, από την άλλη, το ρόλο του ΠΑΜΕ ως βαλβίδα εκτόνωσης της λαϊκής οργής.
Ξεκάθαρα, η 48ωρη ντουφεκιά αποτελεί συνέχεια του πλέον χοντρού καπελώματος και στη συνέχεια ξεπουλήματος του αγώνα των αγροτών από τον Μπούτα και τα «ταξικά» σωματεία. (Οι αντίστοιχες φανφαρολογίες «νίκης» στις «ταξικές» φυλλάδες των αριστεριστών αποτελούσαν ουσιαστικά τον επικήδειο ενός πολλά υποσχόμενου αγροτικού κινήματος που οι ίδιοι το οδήγησαν στην αποτυχία του).
Ενός αγώνα εκρηκτικού στην αρχή αλλά και πολλά υποσχόμενου στη συνέχεια, αφού οι υπό εξαφάνιση αγρότες αντιλήφθηκαν τον ιστορικό ρόλο που έπαιζαν σε αυτή την συγκυρία ως εμπροσθοφυλακή ενός υπό συγκρότηση λαϊκού μετώπου όλων των κατεστραμμένων και υπό εξαθλίωση λαϊκών στρωμάτων!
Αυτό το άτυπο Λαϊκό Μέτωπο φρόντισαν να το διασύρουν αρχικά οι «αριστερές» μας δυνάμεις οι οποίες σε μια εκκωφαντική σύμπλευση με τη γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ (για ακροδεξιούς αγρότες κλπ.), έκαναν στη συνέχεια ό,τι ήταν δυνατόν για να το απονευρώσουν με τα τσίπουρα στο Μαξίμου και τα λοιπά πανηγυράκια στο Σύνταγμα, που σήμαναν τελικά και την απόσυρση των μπλόκων.
[βλ. http://www.mekea.org/to-diafainomeno-xepoulima-twn-agrotwn-kai-h-prosfygiki-krisi/]
Βλέπει δηλαδή ο Ελληνικός Λαός σήμερα, ότι παρά τις σκληρές προσπάθειες να αντισταθεί στην καταστροφή του, αυτός του ο αγώνας όχι μόνο αποπροσανατολίζεται σε ιδεολογικό-πολιτικό επίπεδο (με επικίνδυνες ανοησίες για ανοιχτά σύνορα κλπ), αλλά και σε καθαρά κινηματικό διασύρεται και ξεπουλιέται από την «φυσική» του «αριστερή» ηγεσία…
Σε αυτήν του την παραπλάνηση δεν θα μπορούσαν να λείπουν βέβαια και οι γνωστοί «αριστεροί» μαϊντανοί που κινούνται στις παρυφές των ΛΑΕ-ΑΝΤΑΡΣΥΑ κλπ., οι οποίοι ετοιμάζουν για τις 15 Μάη γενική κινητοποίηση των “αγανακτισμένων” —για τη Δημοκρατία και ενάντια στα Μνημόνια (με λίγη σάλτσα για την δικτατορία του κεφαλαίου…)
Όλες αυτές οι κινήσεις όμως , δεν είναι τίποτε άλλο παρά πιστές αντιγραφές προγενέστερων συστημικά ελεγχόμενων και χρηματοδοτούμενων πρότζεκτ, όπως ήταν παλιότερα το «Κοινωνικό Φόρουμ» και πρόσφατα οι «Αγανακτισμένοι».
Για αυτό και δεν πρόκειται κανείς στα ελεγχόμενα αυτά «events» να θέσει αίτημα άμεσης εξόδου της Ελλάδας από την ΕΕ και τους μηχανισμούς της νεοφιλελεύθερης Παγκοσμιοποίησης που κατά τα άλλα καταλύουν τη «Δημοκρατία», επιβάλλουν Μνημόνια και εγκαθιδρύουν την δικτατορία του κεφαλαίου!
Δυστυχώς για τα λαϊκά στρώματα η «ατζέντα Σόρος» που εφαρμόζουν όλοι αυτοί δεν περιλαμβάνει παρόμοια αιτήματα. Η εξ αριστερών νέα πολιτική εξαπάτηση των λαϊκών στρωμάτων στο αποκορύφωμά της δηλαδή, αφού, το πρόβλημα του Λαφαζάνη, της Κωνσταντοπούλου και των λοιπών βολεμένων της «Αριστεράς» δεν είναι η ΕΕ και η παγκοσμιοποίηση αλλά η Δημοκρατία! Ίσως εάν του χρόνου μπουν στη Βουλή να το ξεχάσουν και αυτό το «πρόβλημα»…!
Και όλα αυτά συμβαίνουν στην Ελλάδα και στην «Αριστερά» μας, την ίδια στιγμή που λαοί, οι οποίοι βιώνουν την ένταξη στην ΕΕ και τους μηχανισμούς της ΝΔΤ πολύ πιο «ήπια» από εμάς, ξεσηκώνονται, όπως στην Ολλανδία με το δημοψήφισμα που έτσουξε την ΕΕ, στη Γαλλία όπου στα «ολονύκτια» μιλούν ανοικτά κατά της παγκοσμιοποίησης, ενώ το τσουνάμι κατά της ΕΕ πιάνει από Βρετανία, μέχρι Αυστρία κλπ., και υπάρχει κίνδυνος το «μαγαζί» της ΕΕ να κλείσει αν καταφέρει ο Βρετανικός λαός να ξεπεράσει την τρομερή πίεση που ασκείται από σύμπασα την Υ/Ε που έχει πέσει με όλα τα μέσα της επάνω του…
Τίποτα όμως δεν είναι τυχαίο αφού το κίνημα ενάντια στην παγκοσμιοποίηση σήμερα ξαναφουντώνει και για αυτό απειλείται ΞΑΝΑ από την «ελεγχόμενη αντιπολίτευση», δηλαδή από την «Παγκοσμιοποιητική Αριστερά», η οποία στην χειρότερη περίπτωση διαδηλώνει για ανοιχτά σύνορα κλπ. και στην καλύτερη για «Δημοκρατία»!
Έτσι όμως αντιστρέφει πλήρως το σύγχρονο περιεχόμενο που πρέπει να πάρουν οι κοινωνικοί αγώνες που δεν είναι άλλο από τον αγώνα για την Εθνική και Κοινωνική απελευθέρωση, που πρώτο στόχο έχει την οικονομική και εθνική κυριαρχία, σε σύγκρουση με τη ΝΔΤ και την νεοφιλελεύθερη Παγκοσμιοποίηση της νέας «ταξικής δουλείας», της πολιτιστικής ομογενοποίησης και της αντίστοιχης απώλειας της ιστορικής μνήμης.
Αυτό δηλαδή που πρέπει να κατανοήσουν σήμερα τα θύματα της Παγκοσμιοποίησης και – στην Ελλάδα και αλλού- τα εργατικά και λαϊκά στρώματα, είναι ότι ο αγώνας για την Κοινωνική τους Απελευθέρωση είναι τόσο στενά συνυφασμένος με την Εθνική Απελευθέρωση και το αίτημα της εθνικής κυριαρχίας, που μάλιστα την προϋποθέτει.
Το μόνο που θα μπορούσε να εντοπισθεί ως πρόβλημα (το οποίο όμως το ΜΕΚΕΑ έχει ξεκαθαρίσει) είναι το γεγονός ότι το περιεχόμενο μιας Εθνικής Απελευθέρωσης σήμερα δεν είναι τόσο ευδιάκριτο με άλλες ιστορικές περιόδους (π.χ. Τουρκοκρατία-Κατοχή) μιας και σήμερα η Κατοχή δεν είναι στρατιωτική αλλά οικονομική και εξίσου –ή και περισσότερο-επώδυνη.
Ο εχθρός δηλαδή σήμερα δεν είναι πολλές φορές «φυσικό» πρόσωπο αλλά οι τεράστιες πολυεθνικές εταιρείες που ορίζουν την οικονομική παγκοσμιοποίηση, το αντίστοιχο πολιτικό προσωπικό που εφαρμόζει το θεσμικό πλαίσιο για την ενσωμάτωση των λαών στις ανοιχτές και απελευθερωμένες αγορές, και η πολιτιστική/μιντιακή ελίτ που όλες μαζί συγκροτούν την Υπερεθνική Ελίτ που διαχειρίζεται τη ΝΔΤ της νεοφιλελεύθερης Παγκοσμιοποίησης.
Αυτή την Υπερεθνική Ελίτ και τους μηχανισμούς της (ΕΕ-ΔΝΤ-ΠΟΕ-ΝΑΤΟ κλπ) που δεν τολμούν να πιάσουν στο στόμα τους οι άθλιοι της Παγκοσμιοποιητικής «Αριστεράς», και που στην Ελλάδα όχι μόνο παραπλανούν τον κατεστραμμένο Λαό μας για τα αίτια της σημερινής κατάντιας, αλλά κάνουν ότι περνά από το χέρι τους για να του επιβάλλουν την ατζέντα ΤΩΝ ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΩΝ με «αριστερό» μανδύα!
Αν λοιπόν τα λαϊκά στρώματα που είναι τα θύματα της ΝΔΤ δεν συμπήξουν ΑΜΕΣΑ μέτωπο ενάντια στους μηχανισμούς της ΝΔΤ (ΕΕ-ΝΑΤΟ-ΠΟΕ κλπ) με στόχο την αποδέσμευση της χώρας από αυτούς και την εθνική και οικονομική κυριαρχία μέσα από την Οικονομική Αυτοδυναμία, τότε είναι μαθηματικά βέβαιο ότι οι μηχανισμοί της Παγκοσμιοποίησης θα συντρίψουν οριστικά τα λαϊκά στρώματα και θα μετατρέψουν την Ελλάδα στο «Μεξικό» της ΕΕ, με ό,τι αυτό σημαίνει για την πολιτική, οικονομική και πολιτιστική κυριαρχία του λαού μας.
Βλέπε
