ΟΜΙΛΗΤΕΣ : ΤΑΚΗΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ, JOHN SARGIS, ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΥΜΕΝΤΑΚΗΣ κ.ά.

ΟΜΙΛΙΑ/ΣΥΖΗΤΗΣΗ : «ΠΡΟΣ ΜΙΑ ΣΥΝΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΚΗ ΠΕΡΙΕΚΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ»

ΗΜΕΡΑ : 21 ΔΕΚΕΜΒΡΗ 2008

ΠΟΛΗ : ΑΘΗΝΑ

ΑΙΘΟΥΣΑ : ΝΟΜΙΚΗ ΣΧΟΛΗ ΑΘΗΝΩΝ, ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ 45, 2ος ΟΡΟΦΟΣ, ΑΜΦΙΘΕΑΤΡΟ 1

ΩΡΑ : 18:00

ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗ : ΔΙΚΤΥΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΕΚΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΟΜΙΛΙΑ – ΣΥΖΗΤΗΣΗ

• Για τηνεντεινόμενη πολυδιάστατη κρίσηπου υπερβαίνει το οικονομικό και εκτείνεται σε όλα τα επίπεδα της κοινωνικής ζωής, πολιτικό, κοινωνικό, οικολογικό.
• Για τηνκρίση θεσμών και των αντίστοιχων αξιώνπου τους στηρίζουν.
• Γιατίδεν είναι δυνατή η αποτελεσματική βελτίωση του συστήματοςκαι γιατί αντιθέτως οι κρίσεις και η μαζική έμμεση και άμεση συστημική βία είναι αναπόφευκτες μέσα στο σύστημα της καπιταλιστικής οικονομίας της αγοράς και της αντιπροσωπευτικής «δημοκρατίας.
• Γιατί σήμερα είναιπερισσότερο αναγκαίο από ποτέ ένα συνολικό αντισυστημικό πρόταγμαως η μοναδική διέξοδος στη διογκούμενη κρίση.
• Γιατίη ανατροπήτου σημερινού αδιέξοδου και αποτυχημένου κοινωνικο-οικονομικού συστήματος μπορεί να γίνει μόνο με έναν μετασχηματισμό των θεσμών και των αξιών από τα κάτω.
• Ποιες είναιοι προτάσεις της Περιεκτικής Δημοκρατίας

― για το τώρα

― για το βραχυπρόθεσμο και το μεσοπρόθεσμο μέλλον

― ποιος ο τελικός στόχος του κινήματος.

• Ποιες είναιοι προϋποθέσεις για μια πραγματική δημοκρατίασε όλες τις σφαίρες της ανθρώπινης δραστηριότητας: πολιτική, οικονομική, κοινωνική, οικολογική ― δηλαδή για μια περιεκτική δημοκρατία.
• Πώς χτίζεται συλλογικάη ευρεία λαϊκή αυτόνομη/δημοκρατική συνείδηση.Ο ρόλος της δημοκρατικής Παιδείας.

ΑΥΤΟ-ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΚΑΙ ΣΤΑΔΙΑΚΗ ΜΕΤΑΤΟΠΙΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ, ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΣΤΙΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ ΤΩΝ ΔΗΜΩΝ Η ΜΟΝΗ ΔΙΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΕΙΝΟΜΕΝΗ ΒΙΑ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ

ΠΕΡΙΕΚΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Ενώ η οικονομική κρίση, όπως πάντα στην Ιστορία, συνοδεύεται από μεγαλύτερο βάθεμα της πολιτικής κρίσης, όπως εκτυλίσσεται ραγδαία στην αντιπροσωπευτική -κατ’ όνομα- «δημοκρατία», με τους πραιτοριανούς του συστήματος να καταφεύγουν τώρα στο τελευταίο όπλο τους, την ωμή βία, ο μύθος για την «ιστορική δικαίωση» της καπιταλιστικής οικονομίας της αγοράς έναντι του πρώην υπαρκτού σοσιαλιστικού κεντρικού σχεδιασμού κατέρρευσε.

Για όλους εμάς, η «ώρα της αλήθειας» έχει φτάσει. Είναι ανάγκη πλέον να συνειδητοποιηθούμε και να αντιληφθούμε ότι η τωρινή πολυδιάστατη κρίση, που διογκώνεται και ασκεί εντατική και, πλέον, αδίστακτη βία ανάμεσα μας, δεν οφείλεται σε κάποιους «θεϊκούς» ή φυσικούς νόμους, όπως κανένα κοινωνικό φαινόμενο, αλλά σε συγκεκριμένες αξίες και θεσμούς που έχουν εγκατασταθεί και αναπαράγονται από κοινωνικά συστήματα και τις οφελημένες από αυτά ελίτ. Ο «υπαρκτός σοσιαλισμός», μολονότι όσον αφορά τουλάχιστον την ικανοποίηση των βασικών αναγκών όλων των πολιτών, ήταν ασύγκριτα ανώτερο σύστημα από αυτό της οικονομίας της αγοράς, κατέρρευσε όχι απλά γιατί ήταν αποτυχημένος, αλλά διότι ο κόσμος έπαυσε να το παίρνει δεδομένο ―ιδιαίτερα αφού δεν είχε ιστορία παρά μερικών δεκαετιών. Το ερώτημα είναι γιατί σήμερα ο κόσμος να εξακολουθεί να παίρνει δεδομένο τον «υπαρκτό καπιταλισμό», ένα εξίσου αποτυχημένο σύστημα που έχει ιστορία 200 χρόνων και είναι αποδεδειγμένα καταστροφικό, τόσο οικονομικά ―για την μεγάλη πλειοψηφία του παγκόσμιου πληθυσμού, όσο και οικολογικά ―για όλους.

Η πρόταση της Περιεκτικής Δημοκρατίας για μια πραγματική οικονομική δημοκρατία σημαίνει ότι οι πολίτες θα μπορούν να ελέγχουν την καθημερινότητα τους, χωρίς αόρατες δυνάμεις της αγοράς, χωρίς κρατική γραφειοκρατία, χωρίς τραπεζίτες, κερδοσκόπους και καπιταλιστές, και χωρίς χρήμα. Σε μια τέτοια ριζικά αποκεντρωμένη κοινωνία οι Δήμοι, δηλαδή οι συνελεύσεις των πολιτών σε κάθε κοινότητα, θα παίρνουν όλες τις πολιτικές και οικονομικές αποφάσεις, ενώ οι συνομοσπονδίες των δήμων σε περιφερειακό και εθνικό επίπεδο, δηλαδή οι συνελεύσεις των ανακλητών εντολοδόχων των δημοτικών συνελεύσεων, θα παίρνουν αντίστοιχα τις σημαντικές περιφερειακές και εθνικές αποφάσεις.

Η Περιεκτική Δημοκρατία προτείνει να αυτο-οργανωθούμε προς την κατεύθυνση μιας  «δημοκρατίας εν δράσει», στην οποία θα αναλαμβάνουμε διάφορες μορφές παρέμβασης στο τοπικό επίπεδο, δηλαδή προς τη:

• Συλλογική λήψη όλων των σημαντικών πολιτικών αποφάσεων από συνελεύσεις άμεσηςδημοκρατίαςπου συνέρχονται ανά Δήμο και συντονίζονται μεταξύ τους με εκλεγμένες επιτροπές (από εξουσιοδοτημένους και ανακλητούς με ειδικές εντολές και όχι «αντιπροσώπους») σε τοπικό επίπεδο και σε περίπτωση συνομοσπονδιών παρομοίων δήμων, σε περιφερειακό, εθνικό, ή ακόμα και σε διηπειρωτικό επίπεδο.
• Συλλογική ιδιοκτησία και έλεγχο των μέσων παραγωγής και διανομής(που θα διαχειρίζονται οι «δημοτικές» επιχειρήσεις τις οποίες θα ελέγχουν οι δήμοι μαζί με τους εργαζόμενους σε αυτές) ώστε να ικανοποιούνται για όλους οι βασικές ανάγκες (σίτιση, στέγαση, ιατρική κάλυψη, εκπαίδευση, συγκοινωνίες, πλήρης κοινωνική πρόνοια για όλους τους πολίτες κλπ).
• Δημιουργία δημοτικών τραπεζώνπου σταδιακά θα αντικαταστήσουν τις σημερινές Τράπεζες και τους Τραπεζίτες μαζί με τους κερδοσκόπους κ.λπ. που σήμερα λυμαίνονται το λαό και δημιουργία τοπικού χρήματος που στην αρχή θα συμβιώνει με το σημερινό για να το αντικαταστήσει στο μέλλον με ένα σύστημα «διατακτικών» ή ειδικών πιστωτικών καρτών που θα ελέγχουν οι δήμοι, με στόχο την κάλυψη των πραγματικών βασικών και μη βασικών αναγκών των πολιτών, χωρίς κρίσεις όπως η σημερινή που οδηγούν και σε άλλη ανεργία και φτώχεια.
• Αυτοδιαχείριση και εκδημοκρατισμό στους τόπους δουλειάς και εκπαίδευσηςκαι κατάργηση των διακρίσεων με βάση το φύλο, τη φυλή, την εθνικότητα ή την ταυτότητα.
• Επανένσωματωση της κοινωνίας με τη φύση.

ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΩΡΑ ΑΜΕΣΑ;

• Συμμετοχή στους αγώνες (πορείες, συλλαλητήρια, καταλήψεις και πολιτική ανυπακοή)ενάντια στους υπάρχοντες πολιτικούς και οικονομικούς θεσμούς και τις δραστηριότητές τους.
• Άμεση συλλογική δράση κατά της καταστροφής της Φύσης από τις επιχειρήσεις.
• Δημιουργία «σκιωδών» πολιτικών θεσμών (τακτικές συνελεύσεις)που θα παρακολουθούν τη δράση των υπαρχόντων θεσμών (π.χ. Δημοτικό Συμβούλιο) και θα κάνουν αντιπροτάσεις με βάση τις αποφάσεις μας.  Οι συνελεύσεις αυτές πρέπει να έχουνμόνιμο χαρακτήρα και να συγκαλούνται τακτικά ώστε να λαμβάνονται ουσιαστικές αποφάσεις με λαϊκή υποστήριξη για το Δήμο και παράλληλα, βέβαια, να αναπτύσσεται μια ευρεία δημοκρατική συνείδηση.
• Δημιουργία νέων οικονομικών θεσμώνπου δεν χρειάζονται την χρήση χρήματος, π.χ. συστήματαLETS ανταλλαγής υπηρεσιών μέσω ενός κεντρικού υπολογιστή, οργάνωση ανταλλαγών αγροτικών προϊόντων με βιοτεχνικά προϊόντα κ.λπ., οργάνωση πώλησης αγροτικών προϊόντων στις τοπικές αγορές άμεσα από τους παραγωγούς χωρίς εμπόρους, μεσάζοντες κ.λπ. σε φτηνότερες τιμές.
• Προώθηση της δημοκρατίας στους τόπους εργασίας, στους τόπους εκπαίδευσηςκ.λπ. με την εγκαθίδρυση αυτοδιαχειριζόμενων, οριζόντιων αντι-ιεραρχικών δομών.

ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ :

• Ριζική διοικητική αποκέντρωσημε βάση νέους πολιτικούς και οικονομικούς θεσμούς που θεσμοθετούν την οικονομική και πολιτική δημοκρατία, την κοινωνική αυτοδιαχείριση καθώς και την οικολογική δημοκρατία.
• Δημιουργίαοικολογικά βιώσιμων δημοτικών μονάδων παραγωγής και κατανάλωσηςμε την χρηματοδότηση των Δήμων και την χρήση τοπικών πόρων, που θα προωθούν την τοπική απασχόληση και θα στοχεύουν στην τοπική αγορά και όχι στις εξαγωγές.
• Πλήρη απασχόλησημε βάση την δημιουργία θεσμών οικονομικής δημοκρατίας στο τοπικό επίπεδο που συνομοσπονδιοποιούνται στο περιφερειακό και εθνικό επίπεδο.
• Απο-ιδιωτικοποίηση και αντίστοιχη κοινωνικοποίησητων υπηρεσιών που καλύπτουν βασικές ανάγκες (Υγεία, Παιδεία, Ασφάλιση, μεταφορές, ΕΡΤ κ.λπ.).
• Δημιουργία δημοτικών τραπεζών/πιστωτικών συνεταιρισμώνγια την χρηματοδότηση των ανωτέρω δημοτικών οικονομικών μονάδων και κοινωνικών υπηρεσιών.
• Έξοδο από την Ε.Ε. και το Ν.Α.Τ.Ο.που θα μείωνε την σημερινή ασφυκτική πολιτική, οικονομική και στρατιωτική εξάρτηση της χώρας από την υπερεθνική ελίτ και την διεθνοποιημένη καπιταλιστική οικονομία της αγοράς, η οποία κάνει σχεδόν ανέφικτη την μετάβαση σε μια νέα κοινωνική, οικονομική και πολιτική  οργάνωση από τα «κάτω».
• Απόλυτο χωρισμό Εκκλησίας από το κράτοςσαν ένα πρώτο βήμα στην δημιουργία μιας ορθολογικής κοινωνίας.
• Δημιουργία εναλλακτικών αντισυστημικών Μ.Μ.Ε. σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο ώστε να σπάσει το σημερινό μονοπώλιο που ασκεί η πολιτική και οικονομική ελίτ και με βάση τα οποία καθιερώνει την ιδεολογική ηγεμονία της.