Ο Αντώνης Πολυχρόνου γεννήθηκε στις 17/2/1960 στον Βόλο και από 2 ετών βρέθηκε στη Θεσσαλονίκη. Στα 17 του κιόλας οργανώθηκε στην ΚΝΕ και όταν μετακόμισε στο Ηράκλειο Κρήτης για τις σπουδές του στο ΤΕΙ του τμήματος της Γεωπονικής Σχολής στα 18 του, έγινε μέλος του ΚΚΕ. Στη σχολή του ήταν Γενικός Γραμματέας και βασικός συνδικαλιστής. Μετακόμισε στα 21 του στη Νορβηγία, όπου λόγω της σύνδεσης του με το ΚΚΕ, ήρθε σε επαφή με το Κομμουνιστικό Κόμμα Νορβηγίας (NKP), με το οποίο συνεργαζόταν. Με αφορμή τα ταραχώδη πολιτικά γεγονότα εκείνης της εποχής (Επανάσταση στο Ιράν, πραξικοπήματα στη Λατινική Αμερική κλπ.) έγινε ενεργό μέλος σε οργανώσεις αλληλεγγύης για τους πολιτικούς πρόσφυγες. Το πάθος του γι’ αυτά τα θέματα τον έκαναν να δημιουργήσει μια οργάνωση που την είχε ονομάσει Καινούργιος Ήλιος (Sol από το Ήλιος και το Solidarity, δηλαδή αλληλεγγύη). Ιδιαίτερο αγώνα έδινε πάντα για τους Παλαιστίνιους. Στη Νορβηγία παντρεύτηκε και απέκτησε μια κόρη. Έζησε εκεί για 18 χρόνια, κάτι που του δημιούργησε την ανάγκη για επαφή με Έλληνες και τη διατήρηση του ελληνικού στοιχείου στην ομογένεια. Ήταν μέλος του συλλόγου των Ελλήνων της Νορβηγίας και ίδρυσε τον Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων Ελλήνων μαθητών. Ως πρόεδρος του Συλλόγου και στην προσπάθεια του να διδάσκονται τα Ελληνικά εκεί, συνέβαλε στο να φτιαχτεί το πρώτο σχολείο Ελληνοπαίδων της χώρας. Σήμερα ο Σύλλογος είναι από τους μεγαλύτερους με σημαντική προσφορά, αφού ειδικά τα τελευταία χρόνια γίνεται βέβαια μαζική μετανάστευση Ελλήνων προς τη Νορβηγία. Τα τελευταία 6 χρόνια εντάχθηκε και συμμετείχε ενεργά στο Δίκτυο Περιεκτικής Δημοκρατίας και το Μέτωπο Κοινωνικής και Εθνικής Απελευθέρωσης (ΜΕΚΕΑ), μέσα στο οποίο έλαμψε για το αγωνιστικό ήθος του σε συνδυασμό με τη σπάνια προσωπικότητα του, αποτελώντας παράδειγμα για όλους τους αγωνιστές του κινήματος μας που τον γνώρισαν.
Στο Όσλο ο Αντώνης εργαζόταν ως τυπογράφος ενώ τελείωσε Σχολή μάρκετινγκ και πολυμέσων. Το 2000 μετακόμισε στο Ηράκλειο Κρήτης, όπου άνοιξε εστιατόριο (“Παρδαλός Πετεινός”), το οποίο λειτούργησε για 8 χρόνια. Τα τελευταία χρόνια διατηρούσε τα καλοκαίρια καντίνα/ταβέρνα στον Λέντα στο νότιο Ηράκλειο ενώ τον χειμώνα μετέβαινε στη Νορβηγία όπου δούλευε σε καπνιστήριο σολωμού καθώς και ως βοηθός σεφ.
Πέθανε εντελώς αναπάντεχα από καρδιακή προσβολή την περασμένη Πέμπτη, αφού είχε λίγη ώρα πριν μεταβεί στο νοσοκομείο, στο οποίο δεν διαπιστώθηκε κάτι το ανησυχητικό από γιατρό άλλης ειδικότητας, παρά τα επίμονα και ύποπτα συμπτώματα. Θύμα και ο Αντώνης, όπως και πολλοί άλλοι, (και όχι μόνο στην Ελλάδα) ενός συστήματος υγείας που υπακούει στην ανταγωνιστικότητα και την «αποδοτικότητα», με τους ασθενείς συχνά να «ξεπετιούνται» στα γρήγορα για να έρθει ο επόμενος «πελάτης» (όπως αντιμετωπίζονται πλέον οι ασθενείς…). Όμως θύμα και μιας εργαλειακής εκπαίδευσης που ολοένα και περισσότερο δημιουργεί γιατρούς στενά «εξειδικευμένους», χωρίς επαρκή γενική γνώση της ιατρικής. Κάτι ανάλογο γίνεται σε όλους τους κλάδους της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, η οποία στοχεύει στη «μαζική παραγωγή» από τα πανεπιστήμια, εξειδικευμένου ανθρώπινου δυναμικού χωρίς ευρύτερη παιδεία στο αντικείμενο του, προκειμένου να στελεχώνει όσο πιο «αποδοτικά» και φτηνά γίνεται τις πολυεθνικές αλλά και τις υπηρεσίες υγείας, μεταφορών, εκπαίδευσης κλπ., που λειτουργούν πλέον ως επί το πλείστον με ιδιωτικο-οικονομικά κριτήρια…
Το ΜΕΚΕΑ και το Δίκτυο ΠΔ αποχαιρετούν τον σπουδαίο και συνεπή αγωνιστή στην πολιτική και στη ζωή. Τα θερμά μας συλλυπητήρια στην κόρη του, Ειρήνη, στην οικογένεια του, στην πρώην σύζυγο του, Χάιντι, και στη σύντροφο του Δήμητρα.
