Το δίκτυο μας αποχαιρετά τον σύντροφο μας και συναγωνιστή, Παναγιώτη Κουμεντάκη, ενθουσιώδη υποστηρικτή της Περιεκτικής Δημοκρατίας και της Οικολογικής Ιατρικής. Τα συλλυπητήρια και η αλληλεγγύη μας είναι στο πλευρό της οικογένειας του και όλων όσων τον αγάπησαν και εμπνεύστηκαν από το πάθος και τη δουλειά του για τη σύνθεση ΠΔ και Οικολογικής Ιατρικής.
Χαιρετισμοί από συντρόφους-συντρόφισσες
1) Η υπερεθνική ελίτ μέσα από την Τρόικα (ΔΝΤ, ΕΕ) και τα τοπικά όργανα της στην Χούντα που παριστάνει την κοινοβουλευτική κυβέρνηση χτύπησαν με απίστευτο θράσος. Σε καμιά άλλη Ευρωπαϊκή χώρα δεν έχει τολμήσει κυβέρνηση να κτυπήσει μια απεργία με στρατιωτικά μέτρα όπως η επίταξη. Η δική μας Χούντα που δεν έχει καμία λαϊκή νομιμοποίηση για τα μέτρα που καταστρέφουν τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού (υποτίθεται εκλέχτηκε με πρόγραμμα επαναδιαπραγμάτευσης των μνημονίων!) τώρα έδειξε το πραγματικό της πρόσωπο. Αν δεν την σταματήσουμε ΤΩΡΑ πρέπει να υποταχτούμε στη μοίρα μας. Σήμερα θα κριθούν οι κάθε μορφής «προοδευτικές» ηγεσίες.
2) Παράλληλα, η ξεπουλημένη "αριστερή" ηγεσία των εργαζομένων στα ΜΜΜ που κομπορρημονούσε ότι θα τους βγάλουν νεκρούς από εκεί, μόλις έγινε η επίταξη, όπως κατήγγειλαν οι εργαζόμενοι στο Μετρό που ήταν στο αμαξοστάσιο, εξαφανίστηκε για να μην συλληφθεί και έστειλε τους δικηγόρους του συνδικάτου να συμβουλέψουν τους εργαζόμενους να παραλάβουν τα φύλλα επίταξης γιατί αλλιώς θα είχαν ποινικές κυρώσεις και πιθανή απόλυση! Και αυτό, ενώ ήξεραν πολύ καλά ότι αν ΚΑΝΕΝΑΣ δεν έπαιρνε το φύλλο πορείας και δεν γύριζε στη δουλειά, δεν θα μπορούσαν βέβαια να τους φυλακίσουν όλους, αφού άλλωστε και να τους φυλάκιζαν πάλι δεν θα έλυναν το πρόβλημα τους να κινήσουν τα ΜΜΜ! ΣΗΜΕΡΑ ΚΡΙΝΟΝΤΑΙ ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΑ.
Οι ηγεσίες των συνδικάτων πρέπει να καλέσουν σε άμεση γενική απεργία μέχρι ν’ ανακληθεί η επίταξη. Αν δεν το κάνουν, πρέπει «απο κάτω» ν’ αυτο-οργανωθούμε σε κάθε τόπο δουλειάς για γενική απεργία ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΠΑΡΑΛΥΣΕΙ Η ΧΩΡΑ, ΞΕΠΕΡΝΩΝΤΑΣ ΤΙΣ ΞΕΠΟΥΛΗΜΕΝΕΣ ΗΓΕΣΙΕΣ. Δεν αρκούν πια οι 24ωρες απεργίες για την τιμή των όπλων.
3) Τα κοινοβουλευτικά κόμματα και προπαντός αυτά της Αριστεράς (ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ κ.λπ.) πρέπει να δείξουν ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ ότι πιστεύουν αυτά που λένε. Πρέπει Ν‘ ΑΠΟΧΩΡΗΣΟΥΝ ΣΗΜΕΡΑ από τη Βουλή και να μην επανέλθουν αν δεν ανακληθεί πρώτα η επιστράτευση, καλώντας τον λαό σε μαζικές κινητοποιήσεις για γενική απεργία. ΈΤΣΙ ΜΟΝΟ ΘΑ ΣΠΑΣΟΥΝ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ‘ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑΣ’ ΠΟΥ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕΙ Η ΧΟΥΝΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΣΤΗ ΖΟΥΛΑ. Αν δεν το κάνουν και περιοριστούν σε ρητορείες για «αγώνα» κ.λπ. πρέπει να πεταχτούν ΑΜΕΣΑ στο καλάθι της Ιστορίας. ΣΗΜΕΡΑ ΚΡΙΝΟΝΤΑΙ ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΑ.
4) Οι φοιτητικές ηγεσίες πρέπει να καλέσουν σε άμεση απεργία και καταλήψεις των πανεπιστημιακών χώρων. Αν δεν το κάνουν πρέπει να τις ξεπεράσουν οι φοιτητές απο κάτω . ΣΗΜΕΡΑ ΚΡΙΝΟΝΤΑΙ ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΑ
5) Οι άνεργοι, υποαπασχολούμενοι κ.λπ. πρέπει ν’ αυτο-οργανωθούν σε πανελλήνιο κίνημα που θα συμβάλλει με όποιο τρόπο μπορεί στη γενική παράλυση της χώρας.
6) ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΚΙΝΗΜΑΤΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΚΤΥΩΘΟΥΝ ΣΕ ΕΝΑ ΛΑΪΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΤΩ ΣΑΝ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΠΕΡΙΓΡΑΨΑΜΕΣΤΗΝ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΜΑΣ
7) Η λύση δεν είναι η άμεση σύγκρουση με τον κατασταλτικό μηχανισμό. Έχουν τα μέσα να μας συντρίψουν και έχουν και τα πληρωμένα κανάλια και τους καλοπληρωμένους δημοσιογράφους και Πανεπιστημιακούς να μας διασύρουν, παρασύροντας όχι μόνο τους βολεμένους αλλα και αυτούς που περιμένουν τη μοίρα τους στον καναπέ. Η λύση είναι να παραλύσει η χώρα με γενική απεργία διαρκείας. Αυτο κανένας απο τις ελίτ και τα όργανα τους δεν μπορούν να το αντιμετωπίσουν. Τα ΜΑΤ δεν μπορούν να κουνήσουν τον παραγωγικό μηχανισμό, ούτε οι φαντάροι θα δεχτούν ποτέ —ακόμη και αν μπορούσαν — να αντικαταστήσουν τους εργαζόμενους.
ΑΝ ΠΕΡΑΣΕΙ Η ΕΠΙΤΑΞΗ, ΑΥΤΟ ΘΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΤΑΦΟΣ ΚΑΘΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΘΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΟΥΝ ΑΛΛΑ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ ΜΕΤΡΑ.
ΟΛΟΙ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΑΛΥΣΕΙ Η ΧΩΡΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΛΑΪΚΟ ΜΕΤΩΠΟ.
Ή ΤΩΡΑ Ή ΠΟΤΕ!
ΔΙΚΤΥΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΕΚΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
επικοινωνία: [email protected]
Η μαχητική απεργία των εργαζομένων στα Μαζικά Μέσα Μεταφοράς ανάγκασε την κοινοβουλευτική Χούντα ν' αποβάλλει τη "δημοκρατική" μάσκα της γι' άλλη μια φορά και να δείξει το πραγματικό πρόσωπό της.
Οι ντόπιες ελίτ και οι ελίτ που εκπροσωπεί η τρόικα, (δηλαδή η υπερεθνική ελίτ), χρειάζονται το δημοκρατικό "προσωπείο" μόνο όσο μπορούν να ελέγχουν τις λαϊκές αντιδράσεις μέσω:
– των ΜΜΕ που ελέγχουν και των καλοπληρωμένων δημοσιογράφων που προτιμούν να παπαγαλίζουν τη προπαγάνδα των ελίτ αντί για την παραίτηση και τη συμπαράταξη με τα λαϊκά στρώματα
– των βολεμένων "ειδικών" ακαδημαϊκών κλπ που επενδύουν την ίδια προπαγάνδα και με ψευτο "επιστημονικά " επιχειρήματα
– της "αριστεράς" που υποτίθεται αγωνίζεται ενάντια στην καταστροφή ενώ συγχρόνως αγωνίζεται να πάρει το χρίσμα της σώφρονος αντιπολίτευσης, με κυβερνητικές αξιώσεις, από τη Γερμανική και την Αμερικανική ελίτ,
– της "αριστεράς" που μιλά για έξοδο από την ευρωζώνη αλλά όχι και για έξοδο από την ΕΕ (που είναι άλλωστε και το "σχέδιο Β" της ελίτ στη περίπτωση που δεν επιζήσει η σημερινή κυβέρνηση), ενώ ξέρει ότι οι ελαστικές εργασιακές σχέσεις, για παράδειγμα, για τις οποίες γίνονται οι απεργίες στα ΜΜΜ δεν επιβάλλονται από το Ευρώ αλλά από την ίδια την ΕΕ!
Ανάλογο ρόλο αντικειμενικά, δηλαδή έστω και αν δεν το συνειδητοποιεί, παίζει:
– η αντισυστημική αριστερά που περιμένει τη Δευτέρα Παρουσία της σοσιαλιστικής επανάστασης για να βάλει τα παρακάτω αναγκαία αιτήματα.
– η "ελευθεριακή" αριστερά κάθε απόχρωσης που αποπροσανατολίζει και εξαπατά τα λαϊκά στρώματα ότι με τις ασπιρίνες της "αλληλέγγυας" η "κοινωνικής" οικονομίας (με σάλτσα άμεσης δημοκρατίας) θα τα καταφέρουν να επιβιώσουν μέσα στην ολοκληρωτική καταστροφή της ζωής τους που επιβάλλουν οι ελίτ και τα βολεμένα κοινωνικά στρώματα.
– ή, τέλος, η αναρχική αριστερά που πιστεύει ότι με «αυτοοργανωμένες κοινωνικές δομές», και καταλήψεις θα μπορούσε ποτέ ν΄ αλλάξει η κοινωνία , χωρίς να συνειδητοποιεί ότι παρόμοιες ενέργειες, εάν δεν αποτελούν τμήμα συνολικού πολιτικού προτάγματος για τη δημιουργία νέων κοινωνικών θεσμών άμεσης, οικονομικής, κοινωνικής και οικολογικής δημοκρατίας, δηλαδή μιας Περιεκτικής Δημοκρατίας, απλά οδηγούν σε «λάιφ-στάιλ αναρχισμό» από αυτούς που βλέπουν ως μοναδικό εχθρό τους την κρατική εξουσία γενικά και τον καταναλωτισμό, λες και είμαστε κάπου μετά το Μάη του 1968 και δεν έχει υπάρξει στο μεταξύ παγκοσμιοποίηση, δεν υπάρχει υπερεθνική και ντόπιες ελίτ που εκτελούν τις εντολές της, δεν υπάρχει ΕΕ και τρόικες…
ΕΜΠΡΟΣ ΟΛΟΙ ΓΙΑ:
1) ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΩΡΑ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΠΑΡΟΥΝ ΠΙΣΩ ΤΙΣ ΕΠΙΤΑΞΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΑΠΟΣΥΡΟΥΝ ΤΗ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΛΑΣΤΙΚΕΣ ΕΡΓΑΣΙΑΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ, ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΣΥΛΛΟΓΙΚΩΝ ΣΥΜΒΑΣΕΩΝ Κ.ΛΠ… ΚΑΙ
2) ΝΑ ΧΤΙΣΟΥΜΕ ΤΟ ΛΑΪΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΘΥΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΕΕ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗΣ ΓΕΝΙΚΟΤΕΡΑ ΠΟΥ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΦΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΜΕΧΡΙ ΤΟΝ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟ ΧΩΡΟ ΚΑΙ ΜΕ ΑΜΕΣΟΥΣ ΣΤΟΧΟΥΣ:
ΔΙΚΤΥΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΕΚΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
επικοινωνία: [email protected]
ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΣΥΝΤΑΞΗΣ: Αναδημοσιεύουμε εδώ από το μπλοκ «Lenin Reloaded», μια σειρά αναρτήσεων για τις επισκέψεις του ηγετικού κλιμακίου του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, με τα κορυφαία Think Tanks τα οποία καθορίζουν τη στρατηγική καθολίκευσης της διεθνοποιημένης μορφής της καπιταλιστικής οικονομίας της αγοράς.
Δεν χρειάζεται πλέον να επεκταθούμε αναλυτικότερα για να ερμηνεύσουμε από πού και με βάση ποια συμφέροντα καθορίζεται η συστηματική υποστήριξη του καθ’ ολοκληρία εκφυλισμένου αυτού «αριστερού κόμματος» και των «θυγατρικών» του στον ελευθεριακό χώρο, απέναντι στον εξανδραποδισμό των λαών είτε στην περιφέρεια – και ειδικά στην Ελλάδα – μέσω μηχανισμών όπως η ΕΕ/ΟΝΕ, ΔΝΤ, ΕΚΤ κλπ…, είτε στην ημιπεριφέρεια με τις επιχειρήσεις «εκδημοκρατισμού» μέσα από την «απελευθερωτική» διαμεσολάβηση παρακρατικών μισθοφορικών ομάδων θανάτου και του ΝΑΤΟ (Λιβύη, Συρία κλπ…). Οι επίσημες αυτές συναντήσεις του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ με τα κορυφαία αυτά συστημικά Think Tanks διατυμπανίζουν με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο την «ευτυχή» κατάληξη – από πλευράς συστήματος – της ανάδειξης και στην Ελλάδα ως «αριστερής αντιπολίτευσης» την «αριστερά» που το ίδιο το σύστημα έχει στήσει και επιλέξει να τοποθετήσει «απέναντί» του.
Ωστόσο θα πρέπει να κάνουμε εδώ μια απαραίτητη διευκρίνιση για μια υποτιθέμενη «αντίθεση» που ανακύπτει απο τις πολιτικές και την «ιδεολογία» των ισχυρών αυτών ινστιτούτων που δυστυχώς η αντισυστημική αριστερά εδώ στην Ελλάδα δεν έχει ασχοληθεί λόγω της απουσίας από την θεώρησή της, ανάλυσης για την Παγκοσμιοποίηση.
Έτσι έχουμε το εξής «παράδοξο» – αλλά όχι επί της ουσίας- φαινόμενο: Από τη μια η πολιτική των Think Tanks αυτών να αφορά την καθολίκευση της Νέας Διεθνής Τάξης που διαχειρίζεται η Νεοφιλελεύθερη Παγκοσμιοποίηση, δηλ. το άνοιγμα και απελευθέρωση όλων των αγορών (προϊόντων, κεφαλαίου, εργασίας, υπηρεσιών) σε διεθνή επίπεδο με τον ουσιαστικό έλεγχό της οικονομίας στις πολυεθνικές και την αντίστοιχη αποδόμηση κάθε κρατικού προστατευτικού παρεμβατισμού απέναντι στις αγορές, και από την άλλη η «ιδεολογία» των υπερεθνικών αυτών «δεξαμενών σκέψης» να αυτοχαρακτηρίζεται «Κεϋνσιανή»… Είναι περιττό να υπενθυμίσουμε επίσης ότι όλες οι Νατοϊκές επεμβάσεις (Γιουγκοσλαβία, Ιράκ, Αφγανιστάν, Λιβύη κλπ) για το άνοιγμα των αγορών των χωρών αυτών υποστηρίχτηκαν από αυτά τα ινστιτούτα. Να υπενθυμίσουμε επίσης την υποστήριξη του G. Soros – του βασικού υποστηρικτή και θεμελιωτή των παραπάνω Think Tanks, για την πρόσφατη «κρίση στην ευρωζώνη» να δίνει κατευθύνσεις για αποφυγή του «κινδύνου» «εθνικών λύσεων» κατά της οικονομικής κρίσης. Πολλά τέτοια παραδείγματα για την «δράση» του «σοσιαλιστή» Σορος και των αντίστοιχων «αριστερών» ιδρυμάτων μπορεί να βρει κανείς με ένα απλό ψάξιμο αν δε τα γνωρίζει. Πώς λοιπόν δικαιολογείται η Κευνσιανή προμετωπίδα; Η απάντηση είναι απλή και ουσιαστικά έχει απαντηθεί ήδη από την αρθογραφία του Τ. Φωτόπουλου από τη δεκαετία του 90 που έδειξε την ανεδαφικότητα της εφαρμογής κεϋνσιανών/προστατευτικών πολιτικών μέσα σε καθεστώς λειτουργίας της Νεοφιλελεύθερης Παγκοσμιοποίησης που ουσιαστικά προϋποθέτει το ακριβώς αντίθετο από τα προστατευτικά μέτρα του σοσιαλδημοκρατικού μοντέλου. Έτσι η επίκληση για την «σοσιαλδημοκρατία» και η συνακόλουθη ρητορολογία της εκφυλισμένης «αριστεράς» για τις «κακές νεοφιλελεύθερες πολιτικές» που εφαρμόζουν κάποιοι «κακοί πολιτικοί», η οποία δεν θίγει τους μηχανισμούς που μας ενσωματώνουν στην διεθνοποιημένη καπιταλιστική οικονομία (η ενσωμάτωση στον Ευρωπαϊκό χώρο γίνεται βασικά μέσα από την ΕΕ/ΟΝΕ), αποτελεί το καλοστημένο διαχειριστικό τέχνασμα της υπερεθνικής ελίτ και φυσικά των χρήσιμων για την συνέχιση της εξαπάτησης του κόσμου «αριστερών» της υποστυλωμάτων.
Και φυσικά ανάλογα μπορεί να προστεθούν για το μύθο του τέλους της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης που συνήθως αφορούν μόνο το επιθετικό συστατικό της λέξης, τον νεοφιλελευθερισμό, γιατί οι περισσότεροι από αυτούς που υποστηρίζουν αυτή την (θεωρητικά αλλά και στη πράξη) παραπλανητική ανοησία δεν έχουν πρόβλημα με την ίδια τη παγκοσμιοποίηση, που τη θεωρούν σαν ένα στάδιο πριν φτάσουμε στο τέλος του καπιταλισμού και από εκεί στον σοσιαλισμό και τον κομμουνισμό. Με αλλά λόγια, όλοι αυτοί είναι απλά ενάντια στη σημερινή παγκοσμιοποίηση που καταδικάζουν ως "κακό ιδεολόγημα" η "κακό δόγμα" αλλά όχι ενάντια στην ίδια τη παγκοσμιοποίηση. Όμως σε μια καπιταλιστική διεθνοποιημένη οικονομία της αγοράς με ανοικτές και απελευθερωμένες τις αγορές κεφαλαίου και εμπορευμάτων, η μόνη δυνατή παγκοσμιοποίηση είναι η σημερινή νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση απο την οποία καμιά μέχρι τώρα σοσιαλδημοκρατική ή αριστερή κυβέρνηση δεν μπόρεσε να αποκοπεί με δήθεν Κεϋνσιανές λύσεις.
ΚΕΕΡΦΑ, ΑΝΤΙΝΑΖΙΣΤΙΚΕΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΕΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΠΑΡΑΜΑΓΑΖΑ ΕΥΡΩΠΑΙΚΩΝ ΚΑΙ ΣΙΩΝΙΣΤΙΚΩΝ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ
Στις 19 Ιανουαρίου, γινόμαστε ακόμη μια φορά μάρτυρες μιας από τις πιο καλοστημένες επιχειρήσεις, για τον αποπροσανατολισμό των λαϊκών στρωμάτων απ’ τις αιτίες της εξαθλίωσής του που έχει φτάσει πλέον σε πρωτόγνωρα επίπεδα. Το σύστημα επιστρατεύει – όπως θα δούμε – όλες τις εφεδρείες του για τον αποπροσανατολισμό του λαού στη πιο κρίσιμη στιγμή που τα λαϊκά στρώματα πρέπει να αντιδράσουν για να σταματήσουν και να ανατρέψουν την πιο αισχρή επίθεση που δέχονται από την διεθνοποιημένη καπιταλιστική οικονομία και τους ντόπιους εντολοδόχους της.
Απέναντι στους αγώνες των εργαζομένων, των ανέργων, των αγροτών, των μικροεπαγγελματιών και όλων των κοινωνικών ομάδων που καταστρέφονται από την «κινεζοποίηση» των εργασιακών σχέσεων, την «βουλγαροποίηση» των μισθών και συντάξεων, απέναντι στην εκτόξευση της ανεργίας και στο πιο αισχρό ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και των πλουτοπαραγωγικών πόρων της στις πολυεθνικές, τα «παραμάγαζα» αυτά καλούν σε ένα «αντιφασιστικό» αγώνα κομμένο και ραμμένο στα συμφέροντα του πραγματικού σημερινού φασισμού, αυτού της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης και των «αριστερών» της «κλώνων». Ένας «αντιφα/αντιναζιστικός» αγώνας ξεπλυμένος από κάθε πολιτικό περιεχόμενο, δηλ στημένος έτσι ώστε να μην διατυπώνει πολιτική πρόταση κατά της Νεοφιλελεύθερης Παγκοσμιοποίησης και των μηχανισμών που μας εντάσσουν σε αυτή – ΕΕ/ΟΝΕ – αλλά αντίθετα άδειος από κάθε αντισυστημική προοπτική χρησιμοποιείται καταρχήν για τον αποπροσανατολισμό του λαού και δεύτερον ως προκάλυμμα για τον αντιδραστικό φιλοσυστημικό χαρακτήρα των κέντρων που τον χρησιμοποιούν. Δεν υπάρχει χρησιμότερο επικοινωνιακό εργαλείο για το σύστημα σήμερα, από το να προβάλλεται ο υποτιθέμενος «φασιστικός κίνδυνος» – από τα καθεστωτικά ΜΜΕ μέχρι τις ΜΚΟ και το κάθε λογής παραμάγαζο της εκφυλισμένης «αριστεράς» που συντηρούνται απο διαφόρων ειδών άμεσες ή έμμεσες χρηματοδοτήσεις – ενώ ταυτόχρονα εξασφαλίζεται η μετατόπιση της λαϊκής οργής από τις συστημικές αιτίες της κρίσης, ώστε να συνεχίζεται ανεμπόδιστα η διαδικασία για την καθολική εξάρτηση της χώρας μέσω της οικονομικής κατοχής και της παραίτησης – βάση νόμου του κράτους – από κάθε δυνατότητα άσκησης οικονομικής πολιτικής.
Εδώ θα πρέπει να αναφέρουμε ότι ακόμα και κόμματα του κρατικοσοσιαλισμού – που δεν ανήκουν φυσικά στην «εκφυλισμένη αριστερά» που αναφερόμαστε–, φαίνεται να ξεχνούν ότι η αυτοδιάθεση μιας χώρας που -στο σημερινό περιβάλλον της Παγκοσμιοποίησης – καθορίζεται από το βαθμό της οικονομικής αυτοδυναμίας της, αποτελεί την αναγκαία συνθήκη και για την συστημική αλλαγή που τα ίδια αγωνίζονται, ενώ η επαρκής συνθήκη αναφέρεται στην ωρίμανση των υποκειμενικών συνθηκών για την αλλαγή συστήματος. Αντί λοιπόν να συμπτύξουν ένα ενιαίο προγραμματικό Μέτωπο που θα οδηγούσε τον τόπο εκτός των κτηνωδών μηχανισμών ΕΕ/ΟΝΕ και συμβάσεων που μας επιβάλλουν την καταστροφή της παραγωγικής δομής μέσω της απελευθέρωσης των αγορών, βήμα για το οποίο οι υποκειμενικές συνθήκες – εκτός φυσικά από τις αντικειμενικές – είναι σε ένα βαθμό ώριμες εδώ και αρκετό καιρό, αποφάσισαν να κάνουν αγώνα για να ωριμάσουν οι υποκειμενικές συνθήκες για την «επανάσταση» όπως την εννοεί η δική τους κοινωνική θεώρηση, αφήνοντας τις κτηνώδεις συμβάσεις με τη Τρόικα ουσιαστικά στο απυρόβλητο και την απελπισία του λαού χωρίς άμεση ριζοσπαστική πολιτική πρόταση.
Είναι σαφές λοιπόν ότι η ανυπαρξία άμεσης ρεαλιστικής πρότασης από την αντισυστημική αριστερά, αφήνει τα αιτήματα που απαιτούν άμεση λύση και αποτελούν ταξικά αιτήματα να διαστρεβλώνονται από την εκφυλισμένη «αριστερά» και τα "μαγαζιά" της αλλά και από πολιτικούς σχηματισμούς σαν την Χρυσή Αυγή που θα παίξει το χρήσιμο ρόλο του «φασιστικού μπαμπούλα». Τα άλλοτε χρήσιμα συστημικά επικοινωνιακά εργαλεία «Καραμανλής ή τάνκς» και αργότερα «ΠΑΣΟΚ ή Δεξιά», αναβαπτίζονται και συνοψίζονται στο σημερινό «ΣΥΡΙΖΑ ή ΧΑ», ανακυκλωμένο από σύσσωμο τον καθεστωτικό ντόπιο και διεθνή τύπο.
Με βάση τα παραπάνω δε προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι ο περιβόητος «αντιφα/αντιναζί» «αγώνας», δεν προέρχεται «από τα κάτω» όπως θέλουν να τον παρουσιάσουν οι αστικές αναφορές και οι φιλελεύθεροι υπεργολάβοι τους στην ψευτο-«αριστερά», αλλά από πολύ συγκεκριμένα κέντρα από τα πάνω που αποτελούν και την «πρώτη γραμμή» υπεράσπισης και εγκαθίδρυσης της Νέας Διεθνής Τάξης που διαχειρίζεται τη Νεοφιλελεύθερη Παγκοσμιοποίηση. Και δεν θα μπορούσε να αποτελεί έτσι κι αλλιώς σήμερα ο «αντιναζιστικός» λόγος υπόθεση των λαϊκών στρωμάτων – όπως η αντίσταση επί κατοχής – γιατί ο πραγματικός αγώνας που επιζητεί ο λαός είναι αυτός κατά του φασισμού της οικονομικής κατοχής της χώρας και κατά αυτών που συνυπέγραφαν όλα αυτά τα χρόνια (βλ. ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ) ολόκληρη τη νεοφιλελεύθερη ατζέντα (βλ πχ η υπογραφή του Μάαστριχτ) που επέβαλε η Νέα Διεθνή Τάξη. Και βέβαια εδώ δε μιλάμε για την προστασία των πιο ανυπεράσπιστων θυμάτων όπως οι μετανάστες που στοχοποιούνται από γνωστές πλέον ομαδούλες, φαινόμενο το οποίο εύκολα θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί με ομάδες περιφρούρησης από όλο το φάσμα των πολιτικών οργανώσεων. Στην ουσία ήταν άλλωστε ο συνοδοιπορισμός της ρεφορμιστικής «αριστεράς» με τις ελίτ αυτός που εκτόξευσε ρατσιστικές οργανώσεις από την ανυπαρξία σε διψήφια νούμερα. Αναφερόμαστε στο αυτονόητο γεγονός ότι ο φασισμός που αντιμετωπίζει ο λαός είναι αυτός της ΕΕ/ΟΝΕ και των αντίστοιχων συμβάσεων που μας επιβάλουν την πιο ωμή οικονομική βία και την καταστροφή κάθε δυνατότητας οικονομικής αυτοδυναμίας, γεγονός που μας έφερε στο σημείο η χώρα να αποτελεί ακόμα και τυπικό προτεκτοράτο με τις πλουτοπαραγωγικές πηγές και την δημόσια περιουσία προς πώληση.
Για του λόγου το αληθές ας δούμε το πεμπτοφαλλαγγίτικο προφίλ των οργανώσεων που αγωνίζονται σήμερα για τον «αντιφασιστικό» τους αγώνα, που ακόμα και η βλακώδης ρητορολογία τους δε κρύβει την υποστήριξή τους, στον εξανδραποδισμό και του Ελληνικού λαού αλλά και των λαών στην ημιπεριφέρεια που σφάζονται από τις παρακρατικές ομάδες των μυστικών υπηρεσιών και του ΝΑΤΟ για την αφομοίωσή τους στη Νέα Διεθνή Τάξη.
Θα πρέπει να διευκρινίσουμε εδώ ότι η επιχείρηση στιγματισμού του Ελληνικού λαού ως «ρατσιστικού», «ομοφοβικού», «αντισημίτικου» και επομένως «φιλοναζιστικού», καλλιεργούνταν ανέκαθεν από τα διεθνή σιωνιστικά μεγαλο-ιδρύματα και τα ντόπια παραρτήματά τους – όπως το Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο και τις όμορες ομάδες του. Έτσι εξηγείται ότι ένα από τα βασικά σημεία που αποτελούν κοινό τόπο των παρακάτω ομάδων που ευαγγελίζονται τον «φασιστικό κίνδυνο» , εκτός από τα φίλο-νεοφιλελεύθερα στοιχεία τους, είναι ο άμεσος ή έμμεσος φιλοσωνισμός τους.
ΟΑΚΚΕ/ΑΝΤΙΝΑΖΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ.
Παραδοσιακά την «υπεργολαβία» για την υπεράσπιση των σιωνιστικών συμφερόντων στην Ελλάδα, όπως και τη διοργάνωση «αντιφα/αντιρατσιστικών» πανηγυριών της ΕΕ όπως το «EGAM» (Ευρωπαϊκό αντιρατσιστικό κίνημα) την κατείχε η εν λόγω οργάνωση-«φάντασμα». Εκτός από το να υπερασπίζεται κάθε σφαγή των Ισραηλινών κατά των Παλαιστινίων, η οργάνωση φροντίζει να επιτίθεται σε όλες τις αριστερές οργανώσεις που θίγουν τον σιωνισμό, έτσι διαβάζουμε από το μπλογκ τους: «η Αντιναζιστική Πρωτοβουλία αποκάλυψε και καταγγέλλει σταθερά το βαθύ ενοποιητικό συστατικό των ηγεσιών όλης της υποτιθέμενης «αντιρατσιστικής» αριστεράς, που είναι ο καλυμμένος της αντισημιτισμός, ο οποίος αποτελεί και το σήμα κατατεθέν του ναζισμού.»
Ο «ριζοσπαστισμός» όσον αφορά σε πολιτικό επίπεδο αυτής της «αντί-ΚΚΕ» σιωναζιστικής γκρούπας είναι ο εξής:
Επί δεκαετίες αγωνίζεται υπέρ του ξεπουλήματος ολόκληρης της δημόσιας περιουσίας και των πλουτοπαραγωγικών πόρων. Υπερασπίστηκε την ιδιωτικοποίηση της παιδείας και στιγμάτιζε ως «τάγματα εφόδου» και «τρομοκρατία» τους αγώνες των φοιτητών κατά των ιδιωτικοποιήσεων των πανεπιστημίων (http://oakke.blogspot.gr/2012/03/o_15.html)
Αγωνίστηκε υπέρ της αναθεώρησης του άρθρου 24 – για τον αποχαρακτηρισμό των δασικών εκτάσεων και αρχαιολογικών χώρων – για το ξεπούλημά τους στις πολυεθνικές. Το θράσος τους – με τις ανάλογες «πλάτες» φυσικά – έφτασε να υπερασπίζεται το ξεπούλημα των καμένων δασικών εκτάσεων και μη, σε πολυεθνικές εταιρείες την ώρα που η Ελλάδα θρηνούσε για τους καμένους ανθρώπους της Ηλείας και τη καταστροφή χωριών και κοινοτήτων από τις φωτιές. (http://www.oakke.gr/na427/fotiesekloges_427.htm)
Αγωνίζεται επί δεκαετίες για τα συμφέροντα του εφοπλιστικού κεφαλαίου στη ζώνη Περάματος καταγγέλλοντας κάθε απεργία των εργαζομένων – ως «σαμποταριστές» και το παραμάγαζό τους (Αυτοοργάνωση ζώνη περάματος) φιγουράρει στο κανάλι του εφοπλιστή Αλαφούζου. Αντίστοιχα, πρόσφατα καταγγέλλουν τις απεργιακές κινητοποιήσεις των συνδικάτου μετάλλου στο Βόλο που αγωνίζονται να μην ξεπουληθούν και κλείσουν τα εργοστάσια, στήνοντας το κατάλληλο σκηνικό για την υποβάθμιση των απεργιών με τη σύμπραξη της ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ (http://www2.rizospastis.gr/wwwengine/story.do?id=6650515&publDate=2012-01-22%2000:00:00.0)
Η πιο μεγάλη «εργολαβία» που ανέλαβε η γκρούπα αυτή όμως ,ήταν η προσπάθεια δημιουργίας «αντισημιτικού» κλίματος στην Ελλάδα με τηνδιαφήμιση της περιβόητης δίκης ενός περιθωριακού φιλοναζιστή, του Κ.Πλεύρη. Η δίκη Πλεύρη αποτελούσε μια φτηνή αντιγραφή της στρατηγικής του σιωνισμού σε διεθνές επίπεδο: ανακαλύπτουν έναν ξεπεσμένο περιθωριακό αντισημίτη και τον εξυψώνουν ως τον απόλυτο κίνδυνο. Παρά το ότι σε αυτό το γνωστό στημένο θέατρο που δημιουργήθηκε και υποστηρίχτηκε καταρχήν από το Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο, από τις αμιγώς σιωνιστικές γκρούπες (ΟΑΚΚΕ, Τέρμιναλ 119, και συγκεκριμένες ομάδες Αντιφα), αλλά και από το «βαρύ πυροβολικό» δημοσιογραφικών ομάδων σε εφημερίδες ευρείας κυκλοφορίας όπως ο «Ιός» (http://www.oakke.gr/na439_440/antinazi440.htm) που τα άρθρα τους διαφημίζονται από το σαιτ της ΟΑΚΚΕ, το εγχείρημα να στιγματιστεί ο ελληνικός λαός και να παραπλανηθούν κομμάτια της αριστεράς αποτυγχάνει. Έτσι μια φιλοσιωνιστική «αντιφα» λέει χαρακτηριστικά : Εκκωφαντικά απούσα και από την αίθουσα αλλά και από οποιαδήποτε εκδήλωση πολιτικής συμπαράστασης ήταν σύσσωμη η αριστερά, κοινοβουλευτική και εξωκοινοβουλευτική – με εξαίρεση την ΟΑΚΚΕ – και σύσσωμος ο αναρχικός χώρος – με εξαίρεση την ομάδα Τέρμιναλ 119. Χαρακτηριστικό σχόλιο για το πώς μεθοδεύουν το χαρακτήρα της ελληνικής αριστεράς οι σιωνιστές: ο Μαρξιστικός χώρος να εκπροσωπείται από σιωναζιστικές ομάδες τύπου ΟΑΚΚΕ και ο ελευθεριακός από σιωναζιστικές ομάδες τύπου Τέρμιναλ. Βέβαια, η αλήθεια είναι οτι τα παραρτήματα/γκρουπούσκουλα αυτά της Ισραηλινής πρεσβείας δεν ειχαν ποτέ ρόλο να γίνουν τα ίδια πλειοψηφικά κόμματα και ομάδες, αλλά να περνάνε τη γραμμή των συμφερόντων της υπερεθνικης και σιωνιστικής ελίτ με το να νομιμοποιούνται απο μεγαλύτερες οργανώσεις με παρόμοια αντζέντα. Το Τερμιναλ π.χ. φιλοξενείται και στηρίζεται απο την "Αντιεξουσιαστική Κίνηση" και η τελευταία αποτελεί το δεκανίκι του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και των νέων κυβερνητικών εφεδρειών που προορίζονται να παρατείνουν την ενσωμάτωση της χώρας στην ΕΕ/ΟΝΕ.
Παταγώδη αποτυχία θα έχει και η επόμενη επιχείρηση στησίματος αντισημιτικού κλίματος στην Ελλάδα, με το κάψιμο της συναγωγής των Χανίων από υποτίθεται «αντισημίτες» Έλληνες, που αποδείχτηκαν όμως Αμερικανοί και Άγγλοι από τη βάση της Σούδας και την εκει Νατοϊκή βάση. Οι παραπάνω όμως ομάδες/παραρτήματα της ισραηλινής πρεσβείας επιμένουν : «Οι φλόγες που έκαψαν τη συναγωγή των Χανίων δεν έχουν σβήσει»… (ΟΑΚΚΕ, Τέρμιναλ κλπ). Η ΟΑΚΚΕ/Αντιναζιστική Πρωτοβουλία ωστόσο χωρίς ίχνος ερείσματος σε οποιοδήποτε κομμάτι του πολιτικού φάσματος, κρίνεται ανίκανη να σηκώσει το βάρος του «αντιφα/αντιναζιστικού» αποπροσανατολισμού στην Ελλάδα. Η άλλη σιωνιστική γκρούπα «Τερμιναλ 119» επιβιώνει ακόμα χάρη στις φιλότιμες προσπάθειες της προστάτιδάς της, αυτής της «Αντιεξουσιαστικής Κίνησης». Για το ποια είναι η ομάδα Τερμιναλ έχουμε ήδη απαντήσει παλιότερα όταν οι τελευταίοι υπερασπιζόντουσαν την επέμβαση και τις εκτελέσεις ακτιβιστών απο τους δολοφόνους του IDF στα πλοία βοήθειας στη Γάζα το 2010, εφαρμόζοντας κατα γράμμα την οδηγία που είχε ανακοινώσει η Παγκόσμια Σιωνιστική Οργάνωση (WZO): http://www.inclusivedemocracy.org/pd/is22/issue_22_adam_sionistiki_propaganda_internetikes_omades.htm
ΣΕΚ/ΚΕΕΡΦΑ.
Ως συνεχιστές του «έργου» της ΟΑΚΚΕ αναλαμβάνουν από ένα σημείο και μετά οι «αντιρατσιστικές» και «αντιφασιστικές» πρωτοβουλίες (ΚΕΕΡΦΑ) του ΣΕΚ, βασική συνιστώσα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και δεκανίκι του ΠΑΣΟΚ και των εργατοπατέρων της ΓΣΕΕ.
Το ΣΕΚ, όπως και οι προκάτοχοί του της ΟΑΚΚΕ στον «αντιφα» «αγώνα», υπερασπίστηκε την εφαρμογή του φασισμού των νεοφιλελεύθερων πολιτικών στην Ελλάδα (βλ. παρακάτω) ενώ σήμερα παίζει το ρόλο του διαμεσολαβητή για την νομιμοποίηση των παρακρατικών οργανώσεων που καθοδηγούνται από της μυστικές υπηρεσίες και το ΝΑΤΟ στα πρότυπα των ταγμάτων εφόδου τύπου «Κόντρας» στη Συρία και Λιβύη, κατ’ εντολή της υπερεθνικής και σιωνιστικής ελίτ. http://www.youtube.com/watch?v=CnouhUwcovk&feature=player_embedded
Μέσα από τα μαγαζιά/πυροτεχνήματα του ΣΕΚ (πρωτοβουλία "Σταματήστε τον πόλεμο") αποξένωσαν τόσο το αντιπολεμικό κίνημα από το πολιτικό του περιεχόμενο, οδηγώντας το στην εξαφάνισή του. Οι άλλοτε μαζικές διαδηλώσεις των 150 χιλ. κόσμου κατά του πολέμου στη Γιουγκοσλαβία, κατάντησαν «συγκεντρώσεις» των 150 ατόμων την περίοδο επέμβασης στη Λιβύη και τώρα στην παρουσίαση των δολοφόνων του «Ελεύθερου Συριακού Στρατού» ως «εξεγερμένων»…
Το «δεξιό δεκανίκι του Πασοκ» όπως έχει χαρακτηριστεί το ΣΕΚ, καλούσε το 93 σε ψήφο υπέρ του ΠΑΣΟΚ με το σύνθημα «ψήφο στο ΠΑΣΟΚ χωρίς αυταπάτες», αγωνίστηκε για την καταξίωση της αφρόκρεμας του Πασοκικού αριβισμού (υποστήριξη στο Πάγκαλο για δήμαρχο Αθηνών το 94 και όχι μόνο) και ενώ στήριζε το ΠΑΣΟΚ για να εφαρμόσει τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές στην Ελλάδα, από την άλλη έχυνε κροκοδείλια δάκρυα για τα αποτελέσματά τους.
Η στάση του για τα μνημόνια ανάλογα αισχρή και υποκριτική για να χωθεί ακόμα περισσότερο ο Ελληνικός λαός στην εξαθλίωση. Με μια κωλοτούμπα 180 μοιρών οι ηγετίσκοι του ΣΕΚ παρατάνε το «καμένο χαρτί» του ΠΑΣΟΚ και στηρίζουν την εκφυλισμένη «αριστερά» του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ για να πείσουν ότι «το μνημόνιο είναι ανατρέψιμο μετά τις εκλογές» http://tvxs.gr/news/egrapsan-eipan/meta-tis-ekloges-mnimonio-einai-anatrepsimo-toy-petroy-konstantinoy
Αυτό είναι το πολιτικό «στριπτίζ» των «αντιφα» μαγαζιών και των κέντρων που τα στηρίζουν. Ο αγώνας των λαϊκών στρωμάτων θα είναι – όπως πάντα ήταν – και αγώνας κατά των δήθεν υπερασπιστών του λαού και των πιο σάπιων κοινωνικών στρωμάτων που επί της ουσίας σκάβουν τον ίδιο του το λάκκο, ευθυγραμμισμένοι με τα κελεύσματα των αφεντικών τους.
Ελευθεροτυπία, Πέμπτη10 Ιανουαρίου 2013
ΤΑΚΗΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ
http://inclusivedemocracy.org/
Μετά από αναγκαστική απουσία πάνω από ένα χρόνο η στήλη επανέρχεται με ιδιαίτερη χαρά στην τακτική δεκαπενθήμερη βάση της, και από τις 19/1 στη Σαββατιάτικη θέση της. Το γεγονός ότι η έκλειψη της μοναδικής πολυφωνικής εφημερίδας «συνέπεσε» με τον πιο κρίσιμο χρόνο, όπου το τρίτο Μνημόνιο έβαλε τις βάσεις για να συντελεστεί η σημερινή οικονομική καταστροφή της χώρας, την κάνει ελάχιστα συμπτωματική. Ιδιαίτερα, όταν στο φίμωμα της εφημερίδας έπαιξαν καθοριστικό ρόλο όχι μόνο συστημικές δυνάμεις, αλλά και δυνάμεις της χρεοκοπημένης Αριστεράς που στόχο είχαν την μονοπώληση του μη «μνημονιακού»Τύπου από φερέφωνα της (π.χ. νεοπαγείς εφημερίδες –η μια κακή απομίμηση της «Ε»–από τ. συντάκτες της εφημερίδας), καθώς και εργατοπατέρες που αντικειμενικά έπαιξαν ρόλο συνοδοιπόρων τους, σε μια λυσσώδη προσπάθεια να κλείσει και στη συνέχεια να αποτραπεί η επανέκδοση της εφημερίδας, εξαπατώντας τους εργαζόμενους (που, ορθότατα βέβαια, διεκδικούν δεδουλευμένα μηνών) ότι έτσι θα ικανοποιούνταν τα απαράγραπτα δικαιώματά τους!
Μιλώ για καταστροφή, και όχι απλά για κρίση,γατί ποτέ άλλοτε δεν είχε θεσμοποιηθεί, όπως σήμερα, η συστηματική φτωχοποίηση των λαϊκών στρωμάτων και η μετατροπή της χώρας σε καθαρό προτεκτοράτο των ξένων ελίτ με την αγαστή σύμπνοια των ντόπιων ελίτ και τη στήριξη των προνομιούχων στρωμάτων που ξεπουλάνε όλο τον κοινωνικό πλούτο της χώρας, και προσδοκούν μια«ανάπτυξη» που θα στηρίζεται στην Κινεζοποίηση των εργασιακών σχέσεων. Για να συγκαλυφθεί αυτή η ιστορική καταστροφή, που θα μετατρέψει τη χώρα σε μπανανία της ΕΕ και τα λαϊκά στρώματα σε άθυρμα των ξένων και ντόπιων ελίτ,καλλιεργούνται από το σύστημα μια σειρά ανώδυνοι αντιπερισπασμοί, με την αμέριστη βοήθεια της ρεφορμιστικής Αριστεράς, δηλ. αυτής που δεν αμφισβητεί,όχι το σύστημα, αλλά ούτε καν την ένταξή μας στην ΕΕ (πέρα απο αυτή που ζητά την απλή έξοδο από την Ευρωζώνη που είναι άλλη μια απάτη). Και αυτό, παρόλο που, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, η πλειοψηφία του Ελληνικού λαού αμφισβητεί σήμερα την ένταξή μας στην ΕΕ, εφόσον βλέπει «στο πετσί της» ότι μέσα στην ΕΕ είναι καταδικασμένη στη μόνιμη φτωχοποίηση, που θα προκαλεί η ανάπτυξη με βάση την ανταγωνιστικότητα. Δηλαδή, μια «ανάπτυξη» που συνεπάγεται είτε την ανοικτή ανεργία, είτε τη συγκαλυμμένη ανεργία της μερικής και περιστασιακής απασχόλησης, είτε, τέλος, μισθούς ανατολικής Ευρώπης.
Η Αριστερά αυτή εξαπατά διπλά τα λαϊκά στρώματα.
Πρώτον, με το να υπόσχεται ότι μέσα στην ΕΕ θα μπορούσε να εφαρμόσει ριζικά διαφορετική πολιτική από την ήδη εφαρμοζόμενη από την Τρόικα. Όμως, η νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση δεν είναι απλή επιλογή κάποιων «κακών» πολιτικών και οικονομικών ελίτ, όπως παραμυθιάζει τον λαό η Αριστερά αυτή. Η καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση, η οποία είναι δομικό φαινόμενο που οδήγησε στις ανοικτές και απελευθερωμένες αγορές (κεφαλαίου, εμπορευμάτων εργασίας), μόνο νεοφιλελεύθερη μπορεί να είναι, εφόσον αναγκαστικά θεμελιώνεται στην ανταγωνιστικότητα. Αλλά,η ανταγωνιστικότητα, στις συνθήκες αυτές, μπορεί να ενισχυθεί είτε μέσα από μαζικές επενδύσεις στην έρευνα και τεχνολογία σε συνδυασμό με τη δραστική μείωση του κόστους παραγωγής (δηλ. του εργατικού κόστους, των φόρων στο κεφάλαιο, εργοδοτικών εισφορών κ.λπ.) ––όπως κάνουν οι χώρες του κέντρου–– είτε μέσα μόνο από τη μείωση του κόστους που ελπίζεται να προσελκύσει τις επενδύσεις των πολυεθνικών ––όπως κάνουν οι χώρες στη περιφέρεια σαν την Ελλάδα. Όλες οι νεοφιλελεύθερες «διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις» επιβάλλονται με βάση αυτή τη λογική και καμιά ρεφορμιστική αριστερά δεν μπόρεσε να τις ανατρέψει: από αυτήν του Μιτεράν μέχρι του Ολάντ. Και αυτό,διότι η ανατροπή τους προϋποθέτει μονομερή έξοδο μιας χώρας από την ΕΕ, σαν πρώτο βήμα για την αποκοπή των δεσμών της, μέσω της οικονομικής αυτοδυναμίας(όχι αυτάρκειας), από τη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση.
Δεύτερον, με το να στρέφει την προσοχή των λαϊκών στρωμάτων είτε στις ανώδυνες (για το σύστημα) διαμάχες για την διαφθορά,ώστε να εκτονωθεί η διογκούμενη οργή, είτε στον φασιστικό μπαμπούλα που δήθεν απειλεί την Ελλάδα, αν όχι τον πλανήτη ολόκληρο! Όμως, η Ελλάδα είναι ήδη εκφασισμένη με την ωμή οικονομική βία που επιβάλλεται στα λαϊκά στρώματα και την απαιτούμενη για τη στήριξή της φυσική βία. Αν, επομένως, μεγάλα λαϊκά στρώματα στην Ελλάδα, αλλά και στην ΕΕ γενικότερα, στρέφονται σε εθνικιστικά κινήματα και κινήματα κατά των μεταναστών,δεν το κάνουν γιατί ξαφνικά έγιναν ρατσιστικά ή …φασιστικά. Το κάνουν διότι η Αριστερά σήμερα είναι απόλυτα χρεοκοπημένη στην Ευρώπη ––και σύντομα και στην Ελλάδα, όταν θα αποκαλυφθεί η απάτη της–– εφόσον δεν θέλησε να ηγηθεί ενός Μετώπου για να αποτρέψει τη συντελούμενη μέσα στην ΕΕ καταστροφή τους. Δεν είναι λοιπόν περίεργο ότι τα στρώματα αυτά, παραπλανημένα από την αντί-μεταναστευτική προπαγάνδα παρόμοιων κινημάτων, στρέφονται κατά των μεταναστών, ενώ βέβαια η μετανάστευση είναι απλό σύμπτωμα της παγκοσμιοποίησης.
Όπως είχαμε ενημερώσει ήδη εδώ και καιρό σε άρθρο του Τάκη Φωτόπουλου «Η «αυτοδιαχειριζόμενη» (και μεταλλαγμένη) Ελευθεροτυπία», ο «πόλεμος» που μαίνεται για την εξαφάνιση του πλουραλιστικού χαρακτήρα της Ε, έχει ξεκάθαρα πολιτικά κίνητρα. Πολιτικά κίνητρα τα οποία αναφέρονται στην φίμωση κάθε ίχνους αντισυστημικής φωνής που θίγει τα πραγματικά αίτια της κρίσης προτείνοντας άμεσες ρεαλιστικές λύσεις για την ανοικοδόμηση της οικονομίας και την κατάργηση κάθε σύμβασης με τη Τροϊκα, κάτι το οποίο είναι εφικτό μόνο εκτός των μηχανισμών της Νεοφιλελεύθερης Παγκοσμιοποίησης, δηλ πρώτιστα εκτός ΕΕ/ΟΝΕ. Κατ' επέκταση ο πλουραλιστικός χαρακτήρας της "Ε" θίγει άμεσα την «πρώτη γραμμή» της εκφυλισμένης «αριστεράς» (δημοσιογράφων, ακαδημαϊκών, οικονομολόγων κλπ…) η οποία φέρει ακέραια σήμερα την ευθύνη για την συνεχώς επιδεινούμενη εξαθλίωση των λαϊκών στρωμάτων, προασπίζοντας με απύθμενο θράσος τα συμφέροντα του συστήματος με το να αποπροσανατολίζουν το λαό για τα αίτια της κρίσης. Η "Ε" λοιπόν ή έπρεπε να αλλάξει σε ένα τυπικό φερέφωνο της εκφυλισμένης «αριστεράς» όπως η «Αυγή» ή έπρεπε να κλείσει με το γνωστό τρόπο. Παράλληλα με την επιχείρηση φίμωσης της Ε, οι γνωστοί βολεμένοι «εργατοπατέρες» που μεθόδευσαν τόσο καιρό το κλείσιμό της – και που αποτελούν στελέχη των «αριστερών» δεκανικιών του συστήματος – διανθίζοντάς το με τσιτάτα «αυτοδιαχείρισης» και «εργατικού ελέγχου»–, βρέθηκαν σε ελάχιστο χρονικό διάστημα με καινούργιες εφημερίδες/κλώνους της Ελευθεροτυπίας… όπου εκει προφανώς τα «εργατικά δικαιώματα» είναι λυμμένα…
Δεν είναι λοιπόν τυχαίο στις δυο εφημερίδες «μαϊμούδες» της Ε, όχι απλά δε χωράνε αντισυστημικές φωνές, αλλά αντίθετα προβάλουν «αμάσητη» τη συστημική προπαγάνδα που τους έρχεται έτοιμη από τα αφεντικά τους και τα αντιστοιχα ΜΜΕ. Έτσι η αναφορά στα αίτια της Ελληνικής κρίσης είναι κάτι απαγορευμένο στις φυλλάδες κακέκτυπα της Ε. (Εφημερίδα των Συντακτών/ 6 ημέρες) , ενώ η αισχρή συστημική προπαγάνδα για τις χώρες που μακελεύονται από τις ταγματασφαλήτικες παραστρατιωτικές ομάδες που τα Think Tanks της υπερεθνικής και σιωνιστικής ελίτ ονόμασαν «εξεγερμένους» (Λιβύη, Συρία, Ιραν ) ανακυκλώνεται συστηματικά.
Δυστυχώς, όπως πρόσφατα μάθαμε, στο παιχνίδι αυτό μπήκε και μια συνδικαλιστική ένωση που πρόσκειται στο Παμε, η οποία και καλεί σε διαμαρτυρία έξω απ τα γραφεία της Ε που πρόκειται να επαναλειτουργήσει. Προφανώς οι διαμαρτυρόμενοι του εν λόγω σωματείου ίσως θα έπρεπε να αναρωτηθούν για την περίεργη ταύτιση των "επιχειρημάτων" τους με αυτά της εκφυλισμένης «αριστεράς» και την κατα πως βολεύει χρησιμοποίησή τους. Εκτός αν οι εκβιαστικές επιθέσεις του προέδρου της ΕΣΗΕΑ κατά των «απολύσεων του Ριζοσπάστη» τόσο καιρό, έπιασαν τόπο…
Με βάση τα παραπάνω αναδημοσιεύουμε εδώ, μια αποκαλυπτική ανταλλαγή για τις πολιτικές σκοπιμότητες που παίζονται πάνω στις «πλάτες» του αναγνωστικού κοινού της εφημερίδας αλλά και των εργαζομένων της , που φανερώνει ταυτόχρονα και από ποια κέντρα στηρίζονται οι πρωτεργάτες αυτοί «εργατοπατέρες» θιασώτες της συστημικής προπαγάνδας.
Καταρχήν δημοσιεύουμε την αρχική ανακοίνωση της ΕΣΗΕΑ που ξανα-ανακάλυψε τα "εργατικά δικαιώματα" στην Ε, αλλά οχι πχ στο συγκρότημα Λαμπράκη…, κατόπιν οι αποκαλυπτικές απαντήσεις του παλαίμαχου δημοσιογράφου της Ε. Νίκου Ρούσση και στο τέλος ένα ακόμα μήνυμα δημοσιογράφου που αγαναχτεί με την επί μήνες αυτή υποκρισία και εμπαιγμό.
Εκτύπωση 
Στείλτο με email