ΔΙΚΤΥΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΕΚΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ • 12 ΜΑΗ 2011

---

Όπως ήταν αναμενόμενο, η άκρατη οικονομική βία που έχει εξαπολύσει εναντίον των λαϊκών στρωμάτων εδώ και ένα χρόνο η κοινοβουλευτική Χούντα, ώστε να "πληρώσει μέχρι δεκάρας" τους δανειστές μας για τα χρέη που δημιούργησαν οι ντόπιες και ξένες ελίτ (όπως δηλώνει ο δωσίλογος αρχηγός της), ήδη βάφει τα χέρια της και με το αίμα διαδηλωτών. Και ήταν αναμενόμενο, γιατί δεν υπάρχει ιστορικό παράδειγμα που ανάλογη ωμή οικονομική βία δεν οδήγησε σε φυσική βία των ελίτ και των προνομιούχων κοινωνικών στρωμάτων που τα υποστηρίζουν για να διατηρήσουν τα προνομία τους. Όταν λοιπόν ο εκπρόσωπος της Χούντας δηλώνει "Η βία είναι σαφώς καταδικαστέα, από όπου και αν προέρχεται", αποπροσανατολίζοντας με το γνωστό κόλπο που χρησιμοποιούν ανά τον κόσμο τα απατηλά ΜΜΕ και οι εξίσου απατηλές "Αριστερές" των ίσων αποστάσεων ότι φταίνε τα "παρεκτρεπόμενα" κρατικά όργανα (που όμως εντολές των ελίτ εκτελούν, έστω και με υπερβάλλοντα ζήλο), όπως φταίνε και οι διαδηλωτές που αμύνονται για την καταστροφή της ζωής τους, "ξεχνά" να αναφέρει ότι η βία προέρχεται ΜΟΝΟ από μια πλευρά: από την πλευρά των ελίτ, που ξεκινά ως οικονομική βία, για να καταλήξει ως κρατική βία.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΥΤΟΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΩΝ ΔΙΑΔΗΛΩΤΩΝ ΑΠΟ ΤΙΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΚΕΣ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ ΤΩΝ ΜΑΤ

Δεν είναι πλέον δυνατόν τα μπλοκ των διαδηλωτών να κατεβαίνουν ως έρμαια στη βορά των δολοφονικών διαθέσεων των ταγμάτων ασφαλείας της κοινοβουλευτικής χούντας. Επιβάλλεται η αυτοπροστασία των διαδηλωτών μέσα στα μπλόκα που πρέπει να λειτουργούν πλέον και ως πολιτοφυλακές εξασφαλίζοντας συντεταγμένα την απόκρουση των δολοφονικών επιθέσεων και την προστασία των διαδηλωτών. Καλούνται οι συλλογικότητες να οργανώσουν την αυτοπροστασία των μελών τους, πριν η Χούντα καταφέρει με την τρομοκρατία της να κάνει τις μαζικές διαδηλώσεις τμήμα της Ιστορίας…

ΕΜΠΡΟΣ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ:

ΓΙΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗ ΤΗΣ ΒΑΣΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΟΜΑΔΩΝ ΚΑΙ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΩΝ ΓΕΙΤΟΝΙΑΣ ΚΑΙ ΣΥΝΔΙΚΑΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗΣ ΧΟΥΝΤΑΣ ΚΑΙ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΛΑΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ ΜΕ ΣΤΟΧΟΥΣ:

Α) ΤΗΝ ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΜΟΝΟΜΕΡΗ ΕΞΟΔΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΝΕ ΠΟΥ ΕΠΙΒΑΛΛΟΥΝ, ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ ΕΛΙΤ, ΤΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ

Β) ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ ΠΟΥ ΓΟΝΑΤΙΖΟΥΝ ΤΟΝ ΛΑΟ

Γ) ΤΗΝ ΑΥΤΟΔΥΝΑΜΗ ΠΕΡΙΕΚΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΩΝ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ

 

12 ΜΑΗ 2011

ΔΙΚΤΥΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΕΚΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ • 11 ΜΑΗ 2011

---

Η ΑΥΤΟΔΥΝΑΜΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗΝ Ε.Ε., Η ΜΟΝΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΑΝΤΙΣΥΣΤΗΜΙΚΗ ΛΥΣΗ

---

Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΕΛΙΤ ΚΑΙ Η ΧΟΥΝΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΨΕΥΤΟ-“ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ”

Σήμερα, είναι ορατό πως οι οικονομικές και πολιτικές ελίτ στο εξωτερικό και την Ελλάδα καθημερινά “ανοίγουν σαμπάνιες” με την ουσιαστικά πενιχρή αντίσταση του λαού απέναντι στην πρωτοφανή λαίλαπα του συστήματος, τόσο στην Ελλάδα όσο και γενικά στην περιφέρεια, αλλά και στον Βορρά. Οι ντόπιοι δοσίλογοι της υπερεθνικής ελίτ –δηλαδή της κυρίαρχης ελίτ που ελέγχει το διεθνοποιημένο σύστημα της Οικονομίας της Αγοράς και της Aντιπροσωπευτικής ψευτο- “Δημοκρατίας”–, η κυβέρνηση του “Γιωργάκη” και ο κοινοβουλευτικός του λόχος, εξαπατούν ξεδιάντροπα και συστηματικά τον ελληνικό λαό, παίρνοντας μέτρα τελείως αντίθετα απ' ό,τι υπόσχονται, ενώ: 

• Εφαρμόζουν νέα μέτρα και προετοιμάζουν νέα Μνημόνια, τα οποία θα οδηγήσουν στο ξεπούλημα πελώριου τμήματος του κοινωνικού μας πλούτου, με «αντάλλαγμα» νέο δάνειο που θα αυξήσει παραπέρα το Χρέος και θα οδηγήσει στην ανάγκη και για άλλα ξεπουλήματα στο μέλλον, μέχρι να καταλήξουμε ξένοι στη χώρα μας, όπως άλλωστε ακριβώς έγινε σε όλες τις Λατινοαμερικάνικες «Μπανανίες» τα τελευταία χρόνια!  Και φυσικά το προηγούμενο Μνημόνιο ήδη έχει οδηγήσει σε ανάκληση κοινωνικών κατακτήσεων πολλών δεκαετιών, και σε  εργασιακό Μεσαίωνα του 19ου αιώνα. Από  το πετσόκομμα των μισθών και συντάξεων, την αποδόμηση βασικών κοινωνικών υπηρεσιών, μέχρι τον “Καλλικράτη στην Παιδεία και την Υγεία” (με συγχωνεύσεις νοσοκομείων και σχολείων, κατάργηση βασικών παροχών), αντιμετωπίζουμε μια ομοβροντία συστημικών μέτρων που είναι μαθηματικά βέβαιο ότι οδηγούν στην ανεργία (ήδη πάνω από 1.000.000 επίσημα άνεργοι), την πτωχοποίηση τεράστιου τμήματος του λαού και την κοινωνική υποτέλεια της μεγάλης πλειοψηφίας του.
• Ταυτόχρονα, παίζουν ρόλο πρόθυμων συμμάχων-ανδρείκελων στο γκανγκστερικό έγκλημα κατά των αραβικών λαών από την υπερεθνική και σιωνιστική ελίτ, και ιδιαίτερα κατά του λαού της Λιβύης και σύντομα της Συρίας, που ετοιμάζονται και αυτές να ενσωματωθούν “δημοκρατικότατα” στο διεθνές σύστημα, ώστε να γευτούν οι λαοί τους τα “καλά” της δυτικής ψευτο-“δημοκρατίας” και της πλήρους οικονομικής υποτέλειας. Μια εκστρατεία που έλαβε χώρα με τη βοήθεια των ψευτο- “εξεγερμένων”, που ελέγχονται από πράκτορες της CIA και άλλες “δημοκρατικές δυνάμεις” που κατέφτασαν από τη Δύση στις εξεγερμένες περιοχές. “Εξεγερμένοι” που ανακηρύχτηκαν από τα ΜΜΕ και μέρος της Αριστεράς “λαϊκοί άμαχοι επαναστάτες”, τους οποίους “αιματοκυλούσαν μαζικά” οι “χασάπηδες παρανοϊκοί δικτάτορες” με παραπλανητικά βίντεο και ρεπορτάζ, ενώ ουδέποτε διαχώρισαν τη θέση τους από την επέμβαση της υπερεθνικής ελίτ και του ΝΑΤΟ εναντίον των ίδιων των συμπολιτών τους!

Οι σημερινές δραματικές εξελίξεις επιβεβαιώνουν τον όρο “κοινοβουλευτική Χούντα” για την πιο αδίστακτη κυβέρνηση της μεταπολίτευσης και τον καλοθρεμμένο μηχανισμό προπαγάνδας (με τη βοήθεια των κρατικοδίαιτων και συστημικών παπαγαλακιών της) που έχει στηθεί για την προώθηση του “Μονόδρομου” που επιβάλλει, και για τον οποίον δήθεν δεν διατυπώθηκε εναλλακτική λύση!

ΟΙ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΚΑΙ Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΣΤΗΝ ΑΠΑΘΕΙΑ ΤΩΝ ΛΑΪΚΩΝ ΣΤΡΩΜΑΤΩΝ

Τη στιγμή που η συστημική επίθεση κατά των λαών του Νότου έχει πάρει μορφή χιονοστιβάδας, η Αριστερά, κρατικο-σοσιαλιστική και ελευθεριακή, έχει αγγίξει τα όρια του εκφυλισμού, είτε “αντικειμενικά” είτε εσκεμμένα, προωθώντας:

• “Λύσεις” (όπως ο πολυδιαφημισμένος Λογιστικός Έλεγχος Χρέους) που δεν είναι μόνο αποπροσανατολιστικές όσον αφορά στα αίτια για την κρίση, αφού κάνουν “τουμπεκί ψιλοκομμένο” τη δομική εξάρτηση της χώρας από τα καπιταλιστικά κέντρα μέσα σε μια ενιαία αγορά όπως η ΕΕ, που είναι η απώτερη αιτία του Χρέους, αλλά και ουτοπικές με την πιο αρνητική έννοια. Κι αυτό γιατί ακόμα κι αν μπορούσε να γίνει ο έλεγχος για να κοπεί ένα μέρος του Χρέους ως παράνομο, με τη σημερινή εξάρτηση της ελληνικής οικονομίας μέσα στην ΕΕ, σε λίγα χρόνια θα είχαμε μεγαλύτερο χρέος, ενώ στο μεταξύ θα είχαμε χάσει και όλες τις κοινωνικές κατακτήσεις μας δεκαετιών.
• “Αναλύσεις” που μπλέκουν δύο διαφορετικά φαινόμενα του συστήματος: την Παγκόσμια Χρηματοπιστωτική Κρίση στα μητροπολιτικά κέντρα με τη Δημοσιονομική Κρίση στην περιφέρεια, η οποία οφείλεται στην αποδόμηση της παραγωγικής δομής σε χώρες όπως η Ελλάδα, που ήταν ανέκαθεν ένα προτεκτοράτο των δυτικών ελίτ, και αυτή η εξάρτηση εντάθηκε ακόμα περισσότερο μέσα σε μια ένωση οικονομικά άνισων χωρών, όπως είναι η ΕΕ! Αντί λοιπόν μεγάλο μέρος της Αριστεράς να εστιάσει στη δομική ανισότητα που δημιούργησε στην Ελλάδα το φαινόμενο της “καταναλωτικής κοινωνίας χωρίς παραγωγική βάση”, φαινόμενο που επιταχύνθηκε με την ένταξη στην ΕΕ και την ΟΝΕ, εντοπίζει τα αίτια στον Χρηματοπιστωτικό τομέα, ο οποίος όμως ποτέ δεν ήταν ιδιαίτερα αναπτυγμένος στην Ελλάδα και στην περιφέρεια της ΕΕ!
• “Υπερ-επαναστατικές” προτάσεις που απαιτούν τη συνολική διαγραφή του Χρέους σήμερα, λες και υπάρχουν επαναστατικές συνθήκες, όταν δεν υπάρχουν καν εξεγερσιακές, ενώ η κοινοβουλευτική Χούντα (είτε με τη μορφή Γιωργάκη είτε με άλλη “ενωτική” μορφή) συνεχίζει ακάθεκτη το έργο της!
• “Ψευτο-επαναστατικές” θέσεις που σχετίζονται και με τις “ίσες αποστάσεις” στο έγκλημα κατά του λιβυκού λαού (που κάθε άλλο παρά άσχετο είναι με το έγκλημα κατά του ελληνικού λαού σήμερα). Αυτές προφητεύουν κάποια… “διεθνιστική επανάσταση” των λαών της περιοχής, παρόλο το πλήθος στοιχείων που έχουν δει το φως για το είδος των “εξεγέρσεων” στη Λιβύη αλλά και στη Συρία, ως μέρος της εκστρατείας της υπερεθνικής ελίτ για ενσωμάτωση αυτών των χωρών –και τελικά, βέβαια, του Ιράν– στο διεθνοποιημένο σύστημα, με στόχο την αλλαγή του Χάρτη όλης της περιοχής. Έτσι, το μεγαλύτερο μέρος της Αριστεράς σήμερα καταλήγει να κάνει τελικά τον αριστερό ψάλτη του συστήματος..

Η ΛΥΣΗ ΠΟΥ ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΜΕ ΓΙΑ ΑΜΕΣΗ ΕΞΟΔΟ ΑΠΟ ΤΗ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΚΡΙΣΗ. ΓΙΑ ΜΙΑ ΣΥΝΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΑΥΤΟΔΥΝΑΜΩΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΩΝ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΩΝ, ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΠΡΟΣ ΜΙΑ ΠΕΡΙΕΚΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Συνεπώς, το Χρέος και η Χρεοκοπία είναι συμπτώματα της κρίσης στην Ελλάδα και όχι το αίτιο. Ακόμα και αν αύριο μας χάριζαν οι πιστωτές μας ολόκληρο το χρέος, θα ήταν θέμα χρόνου να ξαναβρεθούμε στην ίδια θέση, εφόσον παραμέναμε στην ΕΕ και διατηρούσαμε τις αγορές μας ανοιχτές και απελευθερωμένες, όπως αυτή επιβάλλει! Η Χρεοκοπία ή όπως αλλιώς ονομαστεί (αναδιάρθρωση, “κούρεμα” κτλ.) είναι δεδομένη.  Το ζητούμενο για εμάς είναι αν η Χρεοκοπία θα γίνει με τους δικούς μας όρους ή με τους όρους των ελίτ (οι οποίες ευθύνονται πλήρως για το Χρέος, που οι ίδιες δημιούργησαν), όπως γίνεται τώρα.

Η κίνηση της Περιεκτικής Δημοκρατίας έχει κάνει ολοκληρωμένη πρόταση για έξοδο από τη σημερινή κρίση,  με ένα πακέτο άμεσων μέτρων που θα πάρει μια Κυβέρνηση Λαϊκής Ενότητας, (χωρίς να περιμένουμε την «επανάσταση» κατά του καπιταλισμού που ανήκει αυτή τη στιγμή στη σφαίρα της επιστημονικής φαντασίας), η οποία θα ανέτρεπε όχι μόνο το καθεστώς Γιωργάκη και τους συνοδοιπόρους του δεξιά και “αριστερά”, αλλά και όλα τα ληστρικά μέτρα που πήραν με το λεγόμενο “Μονόδρομο”, ανοίγοντας σταδιακά το δρόμο για την οριστική αποτίναξη της καπιταλιστικής Οικονομίας της Αγοράς και τη δημιουργία μιας αυτοδύναμης Οικονομίας.

Αυτό απαιτεί συνολικά:

1) την Άμεση Έξοδο από την Ευρωζώνη, ως την αναγκαία συνθήκη για την ανάκτηση της απαραίτητης οικονομικής κυριαρχίας που θα μας επέτρεπε τη λήψη μέτρων σαν τα παρακάτω, που σήμερα είναι αδιανόητα μέσα στο θεσμικό πλαίσιο της ΟΝΕ.

2) τη Μονομερή Έξοδο από την ΕΕ, ως την επαρκή συνθήκη για την ικανοποίηση των παραπάνω αιτημάτων και κυρίως του τελευταίου, για τη δημιουργία των προϋποθέσεων αυτοδυναμίας. Και αυτό, διότι χωρίς την έξοδο από την ΕΕ η χώρα εξακολουθεί να δεσμεύεται από τις «4 ελευθερίες» της συνθήκης του Μάαστριχτ που κάνουν αδύνατη την εφαρμογή αποτελεσματικών κοινωνικών ελέγχων στις αγορές κεφαλαίου, εργασίας, αγαθών και υπηρεσιών και ουσιαστικά υπονομεύουν τα οφέλη από την όποια οικονομική κυριαρχία θα αποκτούσε η χώρα από την έξοδό της από την Ευρωζώνη.

3) Για να μην είναι όμως οδυνηρή η παραπάνω διαδικασία, θα πρέπει να συνδυαστεί με ένα Συμπληρωματικό «Πακέτο» Μέτρων όπως τα παρακάτω, που θα γίνουν εφικτά μετά την έξοδο από την ΕΕ/ΟΝΕ και τη συνακόλουθη αποδέσμευσή μας από το Σύμφωνο Σταθερότητας. Δηλαδή, μέτρα όπως:

5. Προσωρινή ολοκληρωτική Απαγόρευση της Εξόδου Κεφαλαίου από τη χώρα μέχρις ότου συντελεστεί η μετάβαση από το ευρώ στο νέο νόμισμα
5. Επανεισαγωγή της δραχμής που θα συνοδευόταν με μια λογική υποτίμηση π.χ. της τάξης του 30% που θα συνοδευόταν με ενίσχυση των λαϊκών εισοδημάτων
5. Ταυτόχρονη με την έξοδο από ΟΝΕ/ΕΕ εθνικοποίηση όλων των Τραπεζών
5. Δραχμοποίηση του Χρέους
6. Επαναδιαπραγμάτευση του Χρέους, από θέση ισχύος πλέον, και με την απειλή κήρυξης άμεσης χρεοκοπίας, (δηλαδή στάσης των πληρωμών τοκοχρεωλυσίων σε περίπτωση μη αποδοχής της), με στόχο τη σημαντική επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής και την περικοπή σημαντικού μέρους του (π.χ. του 50%), και
5. Σταδιακή Αποπληρωμή του Χρέους ΜΟΝΟ από τις ντόπιες και ξένες ελίτ που το δημιούργησαν, μετά από απογραφή της κινητής και ακίνητης περιουσίας καθώς και της αμύθητης εκκλησιαστικής περιουσίας.

Παλεύουμε για τη δημιουργία μιας εντελώς διαφορετικής παραγωγικής και καταναλωτικής δομής, η οποία θα επέτρεπε την οικονομική αυτοδυναμία (όχι αυτάρκεια) του ελληνικού λαού, σ' ένα πλαίσιο οικονομικής δημοκρατίας όπου ο ίδιος ο λαός, και όχι οι ντόπιες και ξένες ελίτ, ελέγχει τα μέσα παραγωγής και την οικονομική διαδικασία. Αυτό θα δημιουργούσε τις συνθήκες για τη μόνιμη οικονομική απεξάρτηση, σε πρώτο στάδιο, ξεκινώντας από την ίδια τη χώρα, με τη μονομερή έξοδο από την ΕΕ. Σε αμέσως επόμενο στάδιο, οι χώρες του ευρωπαϊκού Νότου που έχουν παρόμοιο επίπεδο Ανάπτυξης (και  πλήττονται μαζικά από τη σημερινή δομική κρίση), όταν βγουν από την ΕΕ, θα μπορούσαν να προχωρήσουν σε ξέχωρη ένωση, με στόχο στο τελικό βήμα μια συνομοσπονδία Περιεκτικών Δημοκρατιών των λαών της περιοχής.  

11 ΜΑΗ 2011

ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΑΠΟΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΤΥΟΥ ΠΕΡΙΕΚΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΘΕΜΑ ΤΟΥ ΛΟΓΙΣΤΙΚΟΥ ΕΛΕΓΧΟΥ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ

 

Τελευταία έχει αρχίσει μια μαζική διαφημιστική εκστρατεία της ρεφορμιστικής Αριστεράς (δηλαδή της Αριστεράς που δεν αμφισβητεί το ίδιο το σύστημα της διεθνοποιημένης οικονομίας της αγοράς και της έκφρασής της στον γεωγραφικό μας χώρο, της Ε.Ε.) για την προβολή μιας δήθεν «λύσης» στη βαθιά και κάθε μέρα επιδεινούμενη κρίση που μαστίζει τον Ελληνικό λαό. Σύμφωνα με την προτεινόμενη λύση που συνυπογράφουν όχι μόνο γνωστοί «ειδικοί» από τον ρεφορμιστικό χώρο, αλλά και κάποιοι που χρησιμοποιούν την αντικαπιταλιστική ρητορική όπως ανάλογα χρησιμοποιεί ο Γιωργάκης τη σοσιαλιστική, το αίτημα για Λογιστικό Έλεγχο του Χρέους, το λιγότερο, αποτελεί «ταξικό όργανο πάλης», ενώ, στην καλύτερη περίπτωση,  θα μπορούσε να οδηγήσει, αν γίνει κοινωνικά ευρέως αποδεκτό, στη διέξοδο από την κρίση. Στην πραγματικότητα, δεν ισχύει ούτε το πρώτο ούτε το δεύτερο και, αντίθετα, η πρόταση για τον Λογιστικό Έλεγχο του Χρέους είναι όχι μόνο πρακτικά αδύνατη σε μη εξεγερσιακές συνθήκες και ανεπιθύμητη σε εξεγερσιακές, αλλά και διπλά αποπροσανατολιστική, εφόσον αποπροσανατολίζει τόσο για τα πραγματικά συστημικά αίτια της κρίσης, όσο και για τον πραγματικό τρόπο εξόδου από αυτή.

Είναι πρακτικά αδύνατη σε μη εξεγερσιακές συνθήκες γιατί απαιτεί τη σύμπραξη των ελίτ στη διενέργεια του Λογιστικού Ελέγχου. Όπου άλλωστε έγινε παρόμοιος λογιστικός έλεγχος υπήρχε τουλάχιστον η συμπαράσταση του κυβερνώντος κόμματος (Ισημερινός κ.λπ.), ή όπου κηρύχθηκε τμήμα ή και ολόκληρο το χρέος παράνομο ή απεχθές, αυτό έγινε μετά από απόφαση της κυβερνώσας πολιτικής ελίτ. Στην Ελλάδα είναι φανερό ότι κανένα από τα κόμματα εξουσίας δεν πρόκειται να συναινέσει, για προφανείς λόγους, σε μια διαδικασία λογιστικού ελέγχου του χρέους, όση πίεση και αν αναπτυχθεί «από κάτω», εκτός βέβαια αν η πίεση αυτή οδηγήσει στη δημιουργία εξεγερσιακών συνθηκών.

Είναι ανεπιθύμητη σε εξεγερσιακές συνθήκες: Όμως,  ακόμη και αν το προσεχές παραπέρα βάθεμα της κρίσης οδηγήσει πράγματι σε εξεγερσιακές συνθήκες, θα ήταν πράγματι γελοίο το αίτημα των εξεγερμένων να ήταν η… διενέργεια Λογιστικού Ελέγχου (που δυνητικά θα μπορούσε να καταλήξει στη διαγραφή κάποιου μέρους του Χρέους),  αντί να είναι η ανατροπή της κοινοβουλευτικής Χούντας και η ανάδειξη μιας Κυβέρνησης Λαϊκής Ενότητας, όπως έχουμε προτείνει, η οποία θα προχωρούσε:

• πρώτον,  σε δημοψήφισμα για την ακύρωση ΟΛΩΝ των μέτρων που επέβαλλε η Χούντα σε σχέση με (ή με αφορμή) το Χρέος και οδήγησαν στην κατεδάφιση κοινωνικών κατακτήσεων δεκαετιών και,
• δεύτερον, στη λήψη των απαραίτητων μέτρων για τη δημιουργία των προϋποθέσεων μιας αυτοδύναμης οικονομικής ανάπτυξης, χωρίς εξαρτήσεις από Χρέη και τις ξένες και ντόπιες ελίτ (βλ. άρθρο Τ. Φωτόπουλου, «Η αποχώρηση από την ΕΕ μονόδρομος για την έξοδο από την κρίση και την αυτοδύναμη οικονομία», περιοδικό Περιεκτική Δημοκρατία τεύχος 22). Η ικανοποίηση αυτών των προϋποθέσεων θα έκανε δυνατή τη μελλοντική δημιουργία μιας εναλλακτικής κοινωνικής και οικονομικής οργάνωσης που θα την έλεγχαν άμεσα οι συνελεύσεις των πολιτώνκαι των εργαζόμενων.

Είναι αποπροσανατολιστική όσον αφορά τα αίτια της κρίσης, εφόσον δεν συζητάει καν τα συστημικά αίτιά της, αλλά απλά μια συνέπειά της: το Χρέος. Όμως, τα αίτια της χρόνιας οικονομικής κρίσης είναι δομικά και ανάγονται στη διαστρεβλωμένη οικονομική δομή που δημιούργησε το σύστημα της οικονομίας της αγοράς γενικά και η ενσωμάτωση της χώρας στη διεθνοποιημένη οικονομία της αγοράς ειδικότερα, μέσα από την ΕΕ και την ΟΝΕ. Η κρίση αυτή συγκαλυπτόταν σε ολόκληρη την Μεταπολίτευση, αρχικά από τις επιδοτήσεις κ.λπ. της ΕΕ, οι οποίες δινόντουσαν όχι βέβαια για να μας βοηθήσουν αλλά για να αποκρύψουν την παράλληλη αποδιάρθρωση της παραγωγικής δομής της χώρας, στην οποία οδήγησε το άνοιγμα και η απελευθέρωση των αγορών που μας επέβαλε η ΕΕ και, στη συνέχεια, από τα εύκολα δάνεια με χαμηλό επιτόκιο που επέτρεπε η είσοδός μας στην Ευρωζώνη.

Η παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση επομένως απλώς λειτούργησε σαν καταλύτης για να εκδηλωθεί η συστημική κρίση της Ελλάδος και όχι σαν η αιτία της, όπως υποθέτουν οι «Μαρξο-Κεϊνσιανές» αναλύσεις πίσω από την  πρόταση για Λογιστικό Έλεγχο. Η ουσιαστική αποδιάρθρωση της παραγωγικής δομής, αναπόφευκτα, οδήγησε στη δημιουργία μιας «καταναλωτικής κοινωνίας χωρίς παραγωγική βάση» και στη συνεχή αύξηση του εξωτερικού χρέους (και, συνακόλουθα, του δημόσιου τομέα), το οποίο έφτασε στα σημερινά εκρηκτικά επίπεδα.

Είναι λοιπόν φανερό ότι κάποια μελλοντική, τυπική η άτυπη, χρεοκοπία ήταν προαποφασισμένη όταν επιβαλλόταν το Μνημόνιο και ο στόχος των ελίτ από την αρχή ήταν, από τη μια μεριά, να ξεζουμίσουν όσο μπορούσαν περισσότερο τα λαϊκά στρώματα ώστε να ελαχιστοποιήσουν τις ζημιές των κατόχων των ομολόγων, και, από την άλλη, να ολοκληρώσουν τις «διαρθρωτικές» αλλαγές της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, οι οποίες  δεν είναι παρά η υλοποίηση των «4 ελευθεριών» του Μάαστριχτ (δηλαδή η «απελευθέρωση» των αγορών  κεφαλαίου, εργασίας, αγαθών και υπηρεσιών), και κυρίως να μας αναγκάσουν στο ξεπούλημα του εθνικού πλούτου, όπως κάνουν άλλωστε παντού οι δανειστές, είτε λέγονται ΔΝΤ, είτε ΕΕ.

Είναι αποπροσανατολιστική όσον αφορά τον τρόπο εξόδου από την κρίση, εφόσον ανάγει σε πανάκεια τη μερική ή ολική διαγραφή του Χρέους, την οποία (υποθετικά) θα μπορούσε να φέρει ο Λογιστικός Έλεγχός του! Το Χρέος, όμως, δεν είναι η αιτία της βαθιάς και επιδεινούμενης κρίσης, όπως υποστηρίζουν ανόητες συνωμοσιολογικές «θεωρίες» τύπου «Σοκ και Δέος» ρεφορμιστών «αναλυτών». Ακόμη και αν αύριο μας χάριζαν οι πιστωτές μας ολόκληρο το Χρέος θα ήταν θέμα χρόνου να ξαναβρεθούμε στην ίδια θέση, εφόσον παραμέναμε στην ΕΕ και διατηρούσαμε τις αγορές μας ανοικτές και απελευθερωμένες, όπως αυτή επιβάλλει!

Επομένως, ο μοναδικός τρόπος διεξόδου από την κρίση περνά μέσα από τη δημιουργία μιας εντελώς διαφορετικής παραγωγικής και καταναλωτικής δομής, η οποία θα επέτρεπε την οικονομική αυτοδυναμία (όχι αυτάρκεια) του ελληνικού λαού, σε ένα πλαίσιο οικονομικής δημοκρατίας όπου ο ίδιος ο λαός, και όχι οι ντόπιες και ξένες ελίτ, ελέγχουν τα  μέσα παραγωγής και την οικονομική διαδικασία. Αυτό θα δημιουργούσε τις συνθήκες για τη μόνιμη οικονομική απεξάρτηση, σε πρώτο στάδιο ξεκινώντας από την ίδια τη χώρα, με τη μονομερή έξοδο από την ΕΕ και τον εξαναγκασμό των ντόπιων και ξένων ελίτ να πληρώσουν αυτές το Χρέος, εφόσον άλλωστε αυτές το δημιούργησαν και όχι βέβαια τα λαϊκά στρώματα τα οποία κανένας δεν τα ρώτησε ποτέ.

Αυτό σημαίνει ότι ολόκληρο το χρέος είναι μη νομιμοποιημένο και όχι, όπως υποστηρίζουν οι υποστηρικτές του Λογιστικού Ελέγχου, κάποιο μέρος αυτού που οφείλεται σε καταχρήσεις, μίζες κ.λπ., το οποίο αν το έβρισκε κάποια Επιτροπή μετά από κάμποσα χρόνια, θα μπορούσαμε να το κηρύξουμε παράνομο ή απεχθές και κατόπιν να ζητήσουμε από τις ντόπιες και ξένες ελίτ να το διαγράψουν! Επομένως, μετά το δημοψήφισμα για την κατάργηση όλων των μέτρων, από θέση ισχύος πια, θα απαιτούσαμε τη διαγραφή μεγάλου μέρους του Χρέους δηλώνοντας αδυναμία να το πληρώσουμε, χωρίς ανόητους λογιστικούς ελέγχους, αλλά με μια απλή διαδικασία Στατιστικού Ελέγχου των μακροοικονομικών μεγεθών της χώρας. Μέσω αυτής της διαδικασίας είναι δυνατό να δειχθεί η αδυναμία πληρωμής του Χρέους, που επιβάλλει την ανάγκη για το «κούρεμά» του. Συγχρόνως, να επιβληθεί μια άγρια φορολόγηση περιουσίας στους προνομιούχους που θα πλήρωναν το υπόλοιπο Χρέος.

Όλα αυτά δεν σημαίνουν την «Αλβανοποίηση» της Ελληνικής οικονομίας, όπως υποστηρίζουν οι κομισάριοι του συστήματος, αλλά, αντίθετα, την αποφυγή της Λατιναμερικανοποίησής της, μέσα από ένα νέο διεθνισμό, ο οποίος υιοθετεί μεν τις βασικές αρχές του παραδοσιακού διεθνισμού της Αριστεράς, αλλά και τον υπερβαίνει διότι θεμελιώνεται στις αυτοδύναμες οικονομικές δημοκρατίες των λαών (βλ. σχετικές παραγράφους για την οικονομική ένωση των αυτοδύναμων οικονομιών και τον νέο διεθνισμό στο σχετικό άρθρο του Τ. Φωτόπουλου, «Η Λατινοαμερικανοποίηση του Ευρωπαϊκού «Νότου», περιοδικό Περιεκτική Δημοκρατία, τ. 22)

 

 

ΔΙΚΤΥΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΕΚΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

12/4/2011

http://www.inclusivedemocracy.org/pd

1) Το δίκτυο Περιεκτικής Δημοκρατίας χαιρετίζει τις λαϊκές εξεγέρσεις που συγκλονίζουν όλο τον Αραβικό κόσμο ενάντια στα πελατειακά καθεστώτα της υπερεθνικής και σιωνιστικής ελίτ που για δεκαετίες έσφαζαν, βασάνιζαν, και λήστευαν τους λαούς τους για χάρη των ξένων και ντόπιων ελίτ. Οι λαοθάλασσες στην Τυνησία, την Αίγυπτο, το Μπαχρέιν, την Υεμένη και αλλού, στην αρχή καταπνίγηκαν στο αίμα με εκατοντάδες (διαπιστωμένους) νεκρούς σε Τυνησία και Αίγυπτο και πολλούς «εξαφανισμένους».

2) Η υπερεθνική ελίτ δεν κούνησε το δαχτυλάκι της όλον αυτό τον καιρό μέχρι να σχεδιάσει την μεταβατική διαδικασία στα διάδοχα καθεστώτα, και μόνο όταν με τη στήριξη του Τυνησιακού και Αιγυπτιακού στρατού που ελέγχει, είχε σιγουρέψει ότι θα μπορούσε να εξαπατήσει τους Τυνήσιους και τους Αιγύπτιους επιβάλλοντας κάποια παραλλαγή των πελατειακών καθεστώτων με «δημοκρατικό» μανδύα τύπου κοινοβουλευτικής Χούντας (βλ. χούντα τύπου Γιωργάκη) έδωσε το πράσινο φως στους στρατιωτικούς να προχωρήσουν στην αντικατάσταση των στυγνών δικτατόρων. Στις άλλες περιπτώσεις (Μπαχρέιν, Υεμένη, Ιορδανία κ.λπ.) όπου αυτό είναι πιο δύσκολο, η άγρια καταστολή συνεχίζεται κανονικά.

3) Απόκειται στους Αραβικούς λαούς να ξεπεράσουν τα διάδοχα πελατειακά καθεστώτα και να ολοκληρώσουν τις σημερινές εξεγέρσεις σε πραγματικές απελευθερωτικές επαναστάσεις, έξω από την διεθνοποιημένη οικονομία της αγοράς και την κοινοβουλευτική «δημοκρατία», και προπαντός έξω από την εξάρτηση από την υπερεθνική και σιωνιστική ελίτ που λυμαίνονται την περιοχή εξαιτίας του ενεργειακού πλούτου της —αναγκαίου για την επιβίωση της καπιταλιστικής οικονομίας ανάπτυξης.

4) Παρα την εσκεμμένη συστηματική σύγχυση που δημιουργούν τα ελεγχόμενα από την υπερεθνική ελίτ διεθνή ΜΜΕ, τα γεγονότα στη Λιβύη δεν έχουν σχέση με τις παραπάνω λαϊκές εξεγέρσεις για τους παρακάτω λόγους:

Α) Πρώτον, γιατί όπως φάνηκε από την πρώτη στιγμή, η υπερεθνική και σιωνιστική ελίτ, μέσα από τα ελεγχόμενα από αυτές διεθνή ΜΜΕ κίνησαν γη και ουρανό μέσα από τα διεθνή ΜΜΕ που ελέγχουν για να δημιουργήσουν την εντύπωση ότι πρόκειται επίσης για σύγκρουση του «λαού» κατά κάποιου δικτάτορα τύπου Μουμπάρακ κ.λπ., δημιουργώντας έτσι τις προϋποθέσεις και για άμεση στρατιωτική επέμβαση τους, την οποία ήδη αρχίζουν τώρα, καταστρώνοντας σχέδια να απαγορεύσουν στα Λιβυκά αεροπλάνα να πετούν πάνω από τη χώρα τους. Με αυτό τον τρόπο δίνουν έτσι στον εαυτό τους το δικαίωμα να τα καταρρίπτουν χωρίς καμία προηγούμενη απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ γι’ αυτό!

Β) Δεύτερον, είναι φανερό ότι δεν πρόκειται για σύγκρουση «λαού» ενάντια σε ένα μισητό δικτάτορα, αλλά για ένα εμφύλιο πόλεμο, όπου από τη μια μεριά είναι μια συμμαχία Ισλαμιστών (τύπου Σαουδαραβίας και όχι Ιρανικού εθνικοαπελευθερωτικού τύπου), φυλών αντιτιθέμενων στη φυλή του Καντάφι και των συμμάχων του φυλών, και τμήματος του στρατού που στασίασε και συμπαρατάχθηκε μαζί τους ενώ από την άλλη μεριά, είναι οι λαϊκές πολιτοφυλακές και το τμήμα του λαού που υποστηρίζουν το καθεστώς και οι υπόλοιπες μονάδες του στρατού. Δεν είναι άλλωστε περίεργο ότι ένα βασικό αίτημα των φυλών στη δυτική Λιβύη είναι «το πετρέλαιο στη δύση» (δηλ. τη δυτική Λιβύη), ενώ το καθεστώς Καντάφι είχε καθιερώσει την ισότιμη διανομή των εσόδων από το πετρέλαιο μεταξύ όλων των Λιβύων ανεξάρτητα από φυλή, τόπο διαμονής κλπ. Έτσι αυξήθηκε το ποσοστό εγγράμματων από 17% όταν πήρε ο Καντάφι την εξουσία (με στόχο τη δημιουργία ενός εθνικοαπελευθερωτικού κινήματος ανάλογου του Νασερικού στην Αίγυπτο) σε 80% σήμερα. Και έτσι η Λιβύη έχει το μικρότερο ποσοστό φτώχειας στην Αφρική ενώ τα πελατειακά καθεστώτα (Αίγυπτος, Τυνησία κλπ) διακρίνονται για την πελώρια φτώχεια τους.

Γ) Αν πρόκειται για εμφύλιο πόλεμο και όχι, όπως διαστρεβλώνουν τα ΜΜΕ της υπερεθνικής ελίτ, για «λαϊκή εξέγερση κατά του τυράννου», τότε βέβαια δεν είναι περίεργο ότι σε ένα εμφύλιο πόλεμο γίνονται εγκλήματα και από τις δυο μεριές όπως σε κάθε άλλο εμφύλιο πόλεμο στην Ιστορία. Είναι όμως χαρακτηριστικό της εξαπάτησης της παγκόσμιας κοινής γνώμης το τεράστιο ψέμα που επαναλαμβάνουν όλα τα ΜΜΕ όταν, με επικεφαλής το ανεκδιήγητο ανδρείκελο της υπερεθνικής ελίτ, Γεν. Γραμματέα του ΟΗΕ, μιλούσαν και μιλούν για βομβαρδισμούς από αεροπλάνα των διαδηλωτών, τη στιγμή που ο ίδιος ο άμεσα υφιστάμενος του (undersecretaryofUN) το διέψευσε ρητά σε συνέντευξη τύπου, και όταν οι μόνοι αεροπορικοί βομβαρδισμοί που επιβεβαιώθηκαν ήταν κατά των στρατιωτικών μονάδων που στασίασαν κατά του καθεστώτος! Το γεγονός αυτό μόλις επιβεβαιώθηκε και από ρωσικούς δορυφόρους που έδειξαν ότι κανένας βομβαρδισμός αμάχων (και μάλιστα διαδηλωτών) από αεροπλάνα του Καντάφι δεν έγινε ποτέ. Και φυσικά, η υπερεθνική ελίτ και οι πολυποίκιλες ΜΚΟ για τα ατομικά δικαιώματα επιβάλλουν σήμερα τις πιο αυστηρές κυρώσεις, έχοντας ήδη αρχίσει έμμεσα στρατιωτικές ενέργειες κατά του καθεστώτος στη Λιβύη για τα ακόμα μη διαπιστωμένα απο διεθνή έρευνα εγκλήματα του κατά της ανθρωπότητας, ενώ όλα αυτά τα χρόνια δεν διανοήθηκαν να επιβάλλουν ανάλογες κυρώσεις για τα πολλαπλάσια και διαπιστωμένα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας του σιωνιστικού Ισραήλ…

Δ) Αυτά όλα δεν σημαίνουν βέβαια ότι το καθεστώς Καντάφι είναι κάποιο ιδανικό καθεστώς, όπως δεν είναι και το Ιρανικό. Όμως, το να βάζεις στο ίδιο τσουβάλι καθεστώτα που παίζουν εθνικοαπελευθερωτικό ρόλο για να προστατεύσουν τον εθνικό τους πλούτο με τα πελατειακά καθεστώτα που ξεπουλούν τον εθνικό πλούτο τους στην υπερεθνική ελίτ, είναι το ίδιο πράγμα με το να βάζεις στο ίδιο τσουβάλι τους Σιωνιστές σφαγείς στην Παλαιστίνη με το εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα των Παλαιστινίων —χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι είναι της ίδιας φύσης ο εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας ενός κινήματος με αυτόν ενός κράτους. Και αυτό ακριβώς κάνει σήμερα η γιαλαντζί «Αριστερά» (δηλαδή η ρεφορμιστική κρατικοσοσιαλιστική ή ελευθεριακή αριστερά), μαζί με τα διεθνή και ντόπια ΜΜΕ, και την υπερεθνική, τη σιωνιστική και την ντόπια ελίτ.

 

 

δίκτυο Περιεκτικής Δημοκρατίας

1/3/2011

 

 

– Η ΑΝΑΓΚΗ ΣΦΟΔΡΗΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗΣ ΤΟΥ ΑΝΤΙΣΥΣΤΗΜΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΣΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΟΥΣ

Σε ένα ντόμινο δραματικών εξελίξεων στη Μέση Ανατολή, οι λαϊκές αντικαθεστωτικές εξεγέρσεις που ξέσπασαν από την Τυνησία και επεκτάθηκαν σε Υεμένη, Ιορδανία και κυρίως ―τώρα― Αίγυπτο, αμφισβήτησαν μετά από πολύ καιρό ―έστω έμμεσα― το υπερεθνικό σύστημα εξουσίας (διεθνοποιημένο σύστημα της οικονομίας της αγοράς και αντιπροσωπευτική «δημοκρατία») και τα φιλοσιωνιστικά αυταρχικά καθεστώτα (Μπεν Άλι, Μπουμπάρακ κ.λπ), που είχαν εγκατασταθεί στην περιοχή για δεκαετίες. Η έξοδος από το τέλμα αυτό, που εμφανίστηκε βέβαια ύστερα από την πιο συστηματική και βάρβαρη εξαθλίωση των λαών της περιοχής, και με αφορμή απεγνωσμένες και αιματοβαμμένες εκδηλώσεις απελπισίας (αυτοπυρπολισμοί κ.α.), συνοδεύτηκε, όπως αναμενόταν, από μια μαζική κινητοποίηση του μηχανισμού προπαγάνδας της υπερεθνικής ελίτ και των προτεκτοράτων της ανά τον κόσμο.

Έτσι, μετά τη συστηματική εξαπάτηση του ελληνικού λαού και την επιβολή των πιο άγριων, αντιλαϊκών μέτρων εδώ και δεκαετίες κάτω από την μπότα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΔΝΤ, μετά τον εντεινόμενο οικονομικό και πολιτικοστρατιωτικό εναγκαλισμό με το εγκληματικό σιωνιστικό καθεστώς, η ντόπια κοινοβουλευτική Χούντα και ο λοχίας της Γιωργάκης, προχωρούν αδίστακτα ένα βήμα παραπέρα:

Αναλαμβάνουν το ρόλο δουλοπρεπούς εντολοδόχου της ΕΕ και ουσιαστικά και των υπολοίπων τμημάτων της υπερεθνικής ελίτ στο «παζάρεμα» με τον σαδιστή δικτάτορα του συστήματος, Μουμπάρακ, ο οποίος ήδη ευθύνεται για τον θάνατο άνω των 300 διαδηλωτών τις μέρες της εξέγερσης. Στόχος των ελίτ και του εντεταλμένου αρχι-λακέ τους, Γιωργάκη, είναι η επιβολή μιας μεταβατικής κυβέρνησης (είτε με τον Μουμπάρακ είτε εναλλακτικά με άλλους «μετριοπαθείς» κομπάρσους του συστήματος), που θα «αποσυμπιέσει» την εξέγερση, στέλνοντας τις μεσαίες τάξεις στο σπίτι τους και συντρίβοντας στο μεταξύ τα πιο ριζοσπαστικά της στοιχεία. Ο βασικός λόγος της σημερινής αναβολής της επίσκεψης είναι βέβαια για να αποφύγει να ξεγυμνωθεί τελείως ο ντόπιος καρπαζοεισπράκτορας του συστήματος, αφού στην πραγματικότητα αυτά που πήγαινε να «διαπραγματευτεί» (τα οποία δεν έχουν φυσικά καμία σχέση με αυτά που απαιτούσαν τα ριζοσπαστικά λαϊκά στρώματα ανάμεσα στους εξεγερθέντες), τα έδωσε ήδη ο Μουμπάρακ!

Σε αυτό το έγκλημα που είναι σε πλήρη εξέλιξη ενάντια στον Αιγυπτιακό λαό και ενάντια στους λαούς της Μέσης Ανατολής, όπου αν επικρατήσουν τα σχέδια της υπερεθνικής ελίτ για την εγκαθίδρυση αντιπροσωπευτικών «δημοκρατιών» στην περιοχή το λαϊκό κίνημα για απεξάρτηση από το διεθνοποιημένο σύστημα μπορεί να καταδικαστεί σε δεκαετίες απραξίας, δεν μπορούμε και δεν πρέπει να μείνουμε αμέτοχοι!

– ΟΡΓΑΝΩΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΜΕ ΣΕ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΚΑΤΑΔΙΚΗΣ ΤΗΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΑΚΗ ΣΤΗΝ ΑΙΓΥΠΤΟ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΗΣ ΥΠΕΡΕΘΝΙΚΗΣ ΕΛΙΤ ΚΑΙ ΤΗΣ ΥΠΟΤΕΛΟΥΣ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΧΟΥΝΤΑΣ.

– ΠΡΕΠΕΙ Ο ΑΙΓΥΠΤΙΑΚΟΣ ΛΑΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΡΑΒΙΚΟΙ ΛΑΟΙ ΓΕΝΙΚΟΤΕΡΑ ΝΑ ΜΑΘΟΥΝ ΟΤΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΑΟ Ο ΓΙΩΡΓΑΚΗΣ ΚΑΙ Η ΧΟΥΝΤΑ ΤΟΥ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΔΕΝ ΤΟΝ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥΝ ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΥΠΟΛΟΓΟΙ ΓΙΑ ΤΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥΣ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΤΟΥ.

– ΚΑΛΟΥΜΕ ΤΙΣ ΑΝΤΙΣΥΣΤΗΜΙΚΕΣ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ ΣΕ ΑΜΕΣΗ ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗ ΔΡΑΣΕΩΝ ΚΑΙ ΑΝΤΙΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗΣ ΓΙΑ ΤΟ ΕΞΕΛΙΣΣΟΜΕΝΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ ΤΗΣ ΑΙΓΥΠΤΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ Μ. ΑΝΑΤΟΛΗΣ.

 

δίκτυο Περιεκτικής Δημοκρατίας

6/2/2011

Η σοσιαλφασιστική κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ προχωρά ακάθεκτη στην πύκνωση των διακρατικών επαφών ανάμεσα σε υψηλόβαθμους κυβερνητικούς αξιωματούχους με σκοπό τη σύναψη στρατηγικής συμμαχίας με το σιωναζιστικό κράτος του Ισραήλ. Την προσεχή Τετάρτη ετοιμάζεται για μια ακόμη φορά να «γκρεμίσει τα τείχη», για να υποδεχτεί στη χώρα μια εμβληματική προσωπικότητα του ρατσιστικού Σιωνιστικού πολιτικού κατεστημένου, τον υπουργό εξωτερικών Αβιγκντόρ Λίμπερμαν, τον άνθρωπο που στο παρελθόν πρότεινε ως λύση του Παλαιστινιακού την τελική εξολόθρευση των Παλαιστινίων με ρήψη μικρής ατομικής βόμβας.

Γνήσιο πνευματικό τέκνο του σκοταδιστή ραβίνου Μέιρ Καχάνε, ο Λίμπερμαν οικοδόμησε την κατάπτυστη πολιτική σταδιοδρομία του ξερνώντας ρατσιστικό δηλητήριο και κάνοντας εκκλήσεις για την ολοκληρωτική εξόντωση των Παλαιστινίων που ζουν στα κατεχόμενα, την εκδίωξη τους από τις πατρογονικές τους εστίες και, εσχάτως, την επιβολή πιστοποιητικών νομιμοφροσύνης στις μειονοτικές Αραβικές κοινότητες που ζουν στο εσωτερικό του Ισραήλ, επισύροντας την ποινή άμεσης απέλασης για όσους δεν συμμορφώνονται. Η ανέλιξη ενός τραμπούκου σαν τον Λίμπερμαν στα ύπατα αξιώματα του καθαρού εβραϊκού κράτους δεν πρέπει να προκαλεί έκπληξη. Παρόμοιες εθνοφυλετικές δοξασίες διαποτίζουν απ’ άκρου εις άκρον τη διαδικασία κοινωνικοποίησης στο Ισραήλ. Μέσα στη γενικευμένη παράνοια της ρατσιστικής ισραηλινής κοινωνίας, τέτοιες απόψεις  δεν αντιμετωπίζονται ως ακραίες ή περιθωριακές, αλλά εξαργυρώνονται με την απόκτηση πολιτικής δύναμης από αυτόν που τις εκφέρει.

Θέλουμε να καταστήσουμε σαφές ότι για μας η συμμαχία που προωθεί η φιλοσιωνιστική κυβέρνηση του ελληνικού προτεκτοράτου με το Ισραήλ είναι πολλαπλά ανεπιθύμητη και επιζήμια για τα λαϊκά στρώματα, τόσο επειδή είναι ηθικά επιλήψιμη αφού συνεπάγεται την έμμεση υποστήριξη της γενοκτονίας του Παλαιστινιακού λαού, όσο κι επειδή μακροπρόθεσμα ενδέχεται να αποδειχτεί καταστροφική για τα λαϊκά στρώματα στο πεδίο της Κοινωνικής Πάλης.

Πρώτον, διότι τυχόν προσέγγιση με το Ισραήλ κινδυνεύει να δημιουργήσει συνθήκες άμεσης εμπλοκής της Ελλάδας στη συνεχιζόμενη γενοκτονία του Παλαιστινιακού λαού, πέρα από τις έμμεσες ευθύνες που ήδη βαρύνουν την υποτελή ελληνική ελίτ, στο βαθμό που επιδεικνύει ανοχή για τα εγκλήματα που διαπράττουν κατ’ εξακολούθηση οι σιωνιστές, όπως της υπαγορεύουν οι επικυρίαρχοι της στην υπερεθνική ελίτ. Η συνεργασία με το δολοφονικό σιωνιστικό καθεστώς σε οποιοδήποτε επίπεδο, συνεπάγεται άμεση υλική υποστήριξη και παροχή νομιμοποίησης σε διπλωματικό επίπεδο της εγκληματικής εκστρατείας που εδώ και χρόνια διεξάγεται συστηματικά από τους Σιωνιστές για την εθνοκάθαρση των εδαφών της Παλαιστίνης από τον Αραβικό πληθυσμό τους.

Δεύτερον, διότι το Ισραήλ, που έχει δημιουργήσει ένα από τα σκληρότερα καθεστώτα φυλετικών διακρίσεων στο εσωτερικό του, και ενεργεί ως βάρβαρη κατοχική δύναμη στο εξωτερικό, έχει συσσωρεύσει τεράστια αποθέματα εμπειρίας και τεχνογνωσίας πάνω σε τεχνικές αντεπανάστασης και συντριβής των λαϊκών κινημάτων, έχει εξειδικευτεί σε μεθόδους παρακολούθησης κι ελέγχου του πληθυσμού και λειτουργεί ως βασικός προμηθευτής τεχνικού εξοπλισμού αλλά και ως  ιμάντας μεταβίβασης γνώσεων προς τις υπόλοιπες ελίτ, σε ό,τι αφορά μεθόδους χειραγώγησης και βίαιης καταστολής των κινημάτων αντίστασης που δημιουργούνται «από τα κάτω».

Τρίτον, διότι ο κοινός μεγαλύτερος εχθρός των ετεροκαθοριζόμενων κοινωνικών στρωμάτων είναι το σύστημα της διεθνοποιημένης οικονομίας της αγοράς, η κυριαρχία του οποίου τείνει να καθολικευτεί επί των ημερών μας λαμβάνοντας οικουμενικές διαστάσεις. Στη Μέση Ανατολή, φορέας του διεθνοποιημένου συστήματος κυριαρχίας είναι το Σιωνιστικό μόρφωμα που μέσω της ωμής στρατιωτικής κατοχής των Παλαιστινιακών εδαφών από την πολεμική μηχανή του Ισραήλ και με τη συνδρομή των αμερικανόδουλων αραβικών προτεκτοράτων της περιοχής, αναπαράγει τον έλεγχο της υπερεθνικής ελίτ πάνω σε αυτή τη νευραλγική για τα συμφέροντα της περιοχή. Από την άλλη, στην Ελλάδα ο έλεγχος αυτός μεταφράζεται στην οικονομική κατάληψη της χώρας από το ΔΝΤ, την ΕΚΤ και την ΕΕ που έχει οδηγήσει στην γενικευμένη επίθεση κατά των μη-προνομιούχων κοινωνικών ομάδων, την πλήρη χουντοποίηση του καθεστώτος και στην επιβολή μιας μορφής ολοκληρωτικής «δημοκρατίας».   

ΑΝΤΙΣΥΣΤΗΜΙΚΗ ΣΥΣΤΡΑΤΕΥΣΗ ΚΑΙ ΑΥΤΟ-ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΜΕ ΣΤΟΧΟ ΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΜΕΤΡΩΝ ΤΗΣ

ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΝΕ ΧΩΡΙΣ ΕΞΟΔΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΕ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΤΗ!

ΧΑΡΑΤΣΙ ΣΤΙΣ ΕΛΙΤ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΠΡΟΝΟΜΙΟΥΧΟΥΣ

Ενώ οι ντόπιες και ξένες ελίτ ήδη άρχισαν να τρίβουν τα χέρια τους για την επιτυχία της κοινοβουλευτικής Χούντας στην επιβολή των πιο κτηνωδών μέτρων που έχει γνωρίσει η Ευρώπη, ήδη αρχίζουν όλο και περισσότεροι ν’ αντιλαμβάνονται το μέγεθος της εξαπάτησης, παρά τις «φιλότιμες» προσπάθειες των ΜΜΕ της ημι-ολοκληρωτικής «δημοκρατίας» σε μια συνεχή προσπάθεια διαστρέβλωσης της πραγματικότητας ενώ τελευταία επενδύουν σε νέο γύρο τρομοϋστερίας μετά την πρόσφατη επίθεση στο Υπουργείο «Προστασίας του Πολίτη». Παρόλα αυτά, είναι αλήθεια ότι ούτε οι ίδιες οι ελίτ περίμεναν ότι αυτοί οι κρίσιμοι πρώτοι μήνες θα περνούσαν με απόλυτα ελεγχόμενες (από τα κόμματα εξουσίας και τους τοποτηρητές τους στα συνδικάτα) σποραδικές απεργίες και διαδηλώσεις, τις οποίες η ημι-ολοκληρωτική κυβέρνηση περιορίζει παραπέρα με τη μαζική αστυνομοκρατία που έχει εξαπολύσει, σε συνδυασμό με την γκρι και μαύρη προπαγάνδα που χρησιμοποιεί, με τη βοήθεια της ΕΕ, του ΔΝΤ και των απεριόριστων κονδυλίων που μασούν τα πολλαπλασιαζόμενα παπαγαλάκια στα ΜΜΕ για τα οποία η κρίση είναι πράγματι ευκαιρία!

Σήμερα, τα λαϊκά στρώματα αντιμετωπίζουν τη μεγαλύτερη επίθεση από τις ντόπιες και ξένες ελίτ στη μεταπολεμική περίοδο και η κοινοβουλευτική Χούντα που μας κυβερνά είναι η πιο αδίστακτη κυβέρνηση στη μεταπολίτευση. Πρόκειται για μια στυγνή επίθεση που παρουσιάζεται ως «μονόδρομος», ένας ισχυρισμός – καθαρή απάτη και γι’ αυτό χρησιμοποιεί την άμεση ή έμμεση βία, καθώς και τη βοήθεια μιας αγέλης επαγγελματιών πολιτικών που έχουν ως βασικό κίνητρο τη διατήρηση των οικονομικών και κοινωνικών προνομίων που τους παρέχει το «βουλευτιλίκι», των τηλεοπτικών ΜΜΕ που ελέγχουν οι ελίτ, και των εργατικών συνδικάτων που ελέγχονται από κομματικούς εγκάθετους. Ο λαός, την ίδια στιγμή, δεν έχει να περιμένει τίποτα από τη ρεφορμιστική αριστερά η οποία παίρνοντας ως δεδομένους τους δυο πυλώνες του Ελληνικού «αναπτυξιακού» μοντέλου (την ένταξη μας στην Ε.Ε./ Ευρωζώνη και τις «απελευθερωμένες» αγορές εργασίας, κεφαλαίου και εμπορευμάτων) συμπεραίνουν ότι αρκεί η αλλαγή πολιτικής ΜΕΣΑ στην Ευρωζώνη και την ΕΕ για να ξεπεραστεί η κρίση, ακόμη και με ανοικτές και απελευθερωμένες αγορές, με διάφορες ρεφορμιστικές ουτοπίες που ανήκουν στον χώρο της επιστημονικής φαντασίας, αν όχι της παραπλανητικής α-νοησίας. Και αυτό, γιατί από τη στιγμή που οικονομίες σε διαφορετικά επίπεδα ανάπτυξης (εξαιτίας σημαντικών αποκλίσεων στην παραγωγικότητα, στις οικονομίες κλίμακος και τελικά την ανταγωνιστικότητα) είναι ενσωματωμένες σε ένα σύστημα ανοικτών και απελευθερωμένων αγορών όπως η ΕΕ, μπορεί εύκολα να δειχθεί, όχι μόνο με τη Μαρξιστική και τη γενικότερη ριζοσπαστική οικονομική θεωρία, αλλά ακόμη και την ορθόδοξη, ότι οι χώρες με τη μεγαλύτερη ανταγωνιστικότητα θα ωφεληθούν από το σύστημα αυτό, σε βάρος των χωρών με χαμηλότερη ανταγωνιστικότητα και οι αποκλίσεις θα μεγαλώσουν. Με άλλα λόγια η απώτερη αιτία της κρίσης είναι η ίδια η Ε.Ε. και όχι απλά η Ευρωζώνη και οι πολιτικές της, όπως υποστηρίζουν απατηλά διάφορες δήθεν «αντικαπιταλιστικές» απόψεις που αποπροσανατολίζουν το λαϊκό κίνημα ζητώντας μόνο έξοδο από την Ευρωζώνη (που ακόμη και κύκλοι στην ηγεσία της Ευρωζώνης προτείνουν για κάποιο στάδιο) ενώ το αίτημα για έξοδο από την ΕΕ είναι πιο ώριμο παρά ποτέ τώρα που είναι φανερό ότι γίναμε προτεκτοράτο της!

Όμως το ποια είναι η πραγματική αιτία της κρίσης έχει αποφασιστική σημασία όσον αφορά τα απαιτούμενα μέτρα για να ξεπεραστεί η κρίση. Η κατεδάφιση κάθε κοινωνικού ελέγχου στις αγορές εργασίας, στο ασφαλιστικό, όπου έμμεσα εισάγεται η ιδιωτική ασφάλιση, όπως το ίδιο σκοπεύουν να κάνουν με την ιδιωτικοποίηση της παιδείας και της υγείας και το ξεπούλημα ειδών βασικής ανάγκης όπως το νερό, τα τρένα κ.λπ. σε ληστρικούς καπιταλιστές όπως η δήθεν «κομμουνιστική» Κίνα, όλα αυτά δεν είναι απλά συνέπειες της συμμετοχής μας στην Ευρωζώνη αλλά στην ΕΕ και αν δεν βγούμε μονομερώς από την ΕΕ και την Ευρωζώνη, όχι μόνο δεν μπορούμε να επιβάλλουμε τους όρους μας στους δανειστές  μας ώστε να πληρώσουν οι ντόπιες και ξένες ελίτ που δημιούργησαν το χρέος μαζί με τα προνομιούχα στρώματα αλλά δεν θα έχουμε και καμιά δυνατότητα να επιβάλλουμε πραγματικούς ελέγχους στις αγορές και να προστατεύσουμε τις κοινωνικές κατακτήσεις ενός αιώνα! Με άλλα λόγια, ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΙΑ ΜΟΝΟ ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΤΟ ΠΛΗΡΩΣΕΙ ΑΛΛΑ ΤΑ ΙΔΙΑ ΤΑ ΒΑΣΙΚΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΜΑΣ.

Ο μόνος επομένως τρόπος που έχουν οι πολίτες για να αλλάξουν τους κανόνες του παιχνιδιού είναι η γενική απεργία διαρκείας, οργανωμένη «από τα κάτω» που θα ξεπερνούσε τους κομματικούς εγκάθετους στα συνδικάτα και θα παρέλυε την κρατικό μηχανισμό, με αίτημα το άμεσο δημοψήφισμα για την απόσυρση του συνόλου των μέτρων που θα εξέθετε με τον καλύτερο τρόπο στο σύνολο της κοινωνίας το έλλειμμα οποιασδήποτε δημοκρατικής νομιμοποίησης (ακόμα και με αστικά κριτήρια) στην επιβολή των βάρβαρων μέτρων. Η έγκριση ενός τέτοιου αιτήματος για απόσυρση των μέτρων θα οδηγούσε σε ανατροπή της κοινοβουλευτικής χούντας που τα εισήγαγε με περισσό θράσος, για χάρη των ντόπιων και ξένων ελίτ που υπηρετεί, υπό το βάρος της λαϊκής οργής, και θα ξεκινούσε τη δυναμική ανάδειξης μιας κυβέρνησης λαϊκής ενότητας που θα στηριζόταν, πρώτον, στις μη υποτελείς δυνάμεις της βάσης των κομμάτων εξουσίας (που θα υποχρέωναν τους επαγγελματίες πολιτικούς στην Βουλή σε αντίστοιχη ψήφο στήριξης της νέας κυβέρνησης) και τις αντίστοιχες δυνάμεις της Αριστεράς (κοινοβουλευτικής και εξωκοινοβουλευτικής, συμπεριλαμβανόμενης και της ελευθεριακής).

Σήμερα είναι φανερό ότι είναι εντελώς ώριμες οι συνθήκες για να συνδέσει η αντισυστημική Αριστερά το αίτημα για την ανατροπή των βάρβαρων μέτρων με τη μονομερή έξοδο από την ΟΝΕ και την ΕΕ και την κατάργηση της απελευθέρωσης των αγορών, μέτρα που θα μπορούσαν να παρθούν ακόμη και μέσα στο ισχύον θεσμικό πλαίσιο, από μια άλλη κυβέρνηση «λαϊκής ενότητας». Ακόμη και τώρα, επομένως, θα μπορούσε ένα λαϊκό μέτωπο όλων αυτών των δυνάμεων να θέσει ένα πακέτο άμεσων μέτρων και να αγωνιστεί ώστε να υιοθετηθεί από το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας.

Αυτά είναι:

1) άμεσο δημοψήφισμα για την απόσυρση όλων των μέτρων και συναφών νόμων/νομοσχεδίων (ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ, ΕΡΓΑΣΙΑΚΟ κ.λπ.)

2) σε περίπτωση έγκρισης του δημοψηφίσματος να σχηματιστεί άμεσα κυβέρνηση λαϊκής ενότητας (που θα αποκλείει βεβαία τη σημερινή κυβέρνηση)  στην οποία θα συμμετέχουν μονό όσοι συμφωνούν με τους παρακάτω  στόχους:

α) την άμεση έξοδο από ΟΝΕ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΕ

β) την επανεισαγωγή αυστηρών ελέγχων στις αγορές εμπορευμάτων, κεφαλαίου και εργασίας για την προστασία της κοινωνίας από τις αγορές

γ) υποτίμηση της “νέας δραχμής” που θα συνοδευόταν με επιχορηγήσεις των εισαγομένων ειδών πρώτης ανάγκης χρηματοδοτούμενες από ένα βαρύ φόρο στα είδη πολυτέλειας,

δ) δραχμοποίηση του χρέους για να μην κερδίσουν οι πιστωτές από την υποτίμηση και να ελέγχουμε το χρέος,

ε) κοινωνικοποίηση των Τραπεζών για να αποφευχθεί η κερδοσκοπία σε βάρος των Ελληνικών καταθέσεων κ.λπ.

3) Αφού έχει θωρακιστεί η Οικονομία με αυτά τα άμεσα μέτρα, τότε, από θέσης ισχύος, να επαναδιαπραγματευθούμε το χρέος με στόχους

α) τη δραστική μείωση του (για να πληρώσουν οι ξένες και ντόπιες ελίτ) και

β) τη σταδιακή αποπληρωμή του με έσοδα που θα προέλθουν αποκλειστικά από ένα άκρως προοδευτικό έκτακτο φόρο ακίνητης και κινητής περιουσίας μετά από καταγραφή/εγγραφή, (και όχι απλή αύξηση φορολογίας κεφαλαίου!) για να πληρώσουν και οι ντόπιες ελίτ και τα προνομιούχα στρώματα.

Άμεσα μετρά πάλης για την προώθηση του παραπάνω πακέτου μέτρων μπορούν να είναι:

Εάν η κυβέρνηση δεν υποχωρεί, να προκηρυχθεί άμεσα και νέα 48ωρη γενική πολιτική απεργία. Σε κάθε κλάδο, σε κάθε ομοσπονδία, να γίνουν συνελεύσεις και να παρθούν αποφάσεις για απεργιακούς αγώνες διαρκείας. Να παραλύσει η χώρα, να γίνει απεργιακό «μπλοκ άουτ» για να καταλάβουν κυβέρνηση, ΕΕ και ΔΝΤ ότι τα μέτρα δεν πρόκειται ούτε να περάσουν ούτε να εφαρμοστούν.

Να δημιουργηθεί ένα πραγματικό μέτωπο αγώνα, το αντίπαλο δέος σε κυβέρνηση, ΕΕ και ΔΝΤ. Με μαζικές γενικές συνελεύσεις και συγκρότηση απεργιακών επιτροπών σε κάθε σωματείο, σε ρήξη με τη συναίνεση και την υποταγή των γραφειοκρατικών ηγεσιών ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ. Με ενωτικές επιτροπές αγώνα σε κάθε πόλη και κάθε γειτονιά, ΠΟΥ ΘΑ ΕΚΛΕΓΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΤΑ ΤΟΠΟΥΣ ΓΕΝΙΚΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ.

Αιτήματα όπως τα παραπάνω θα έπρεπε ν’ αποτελέσουν ένα εναλλακτικό «πακέτο» μέτρων που, ακόμη και στο υπάρχον σύστημα της οικονομίας της αγοράς και της αντιπροσωπευτικής «δημοκρατίας», θα έβαζαν τις βάσεις για μια αυτοδύναμη ανάπτυξη και το άνοιγμα του δρόμου για πραγματική συστημική αλλαγή. Ο λαός έχει σήμερα τη δύναμη, αν αυτό-οργανωθεί, να επιβάλλει μια αντισυστημική πρόταση στην κρίση που θ’ ανοίξει τον δρόμο για μια κοινωνία ισοκατανομής κάθε είδους δύναμης, χωρίς να περάσουμε από ένα μακρύ Μεσαίωνα, με αβέβαιες πολιτικές εξελίξεις, περιμένοντας την αντικαπιταλιστική επανάσταση.

ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗΝ Ο.Ν.Ε. ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΗΝ Ε.Ε. –

ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ, ΠΡΟΣ ΜΙΑ ΠΕΡΙΕΚΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

[ΔΙΚΤΥΟ ΠΕΡΙΕΚΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ]

www.inclusivedemocracy.org, [email protected]

ΟΙ ΣΙΩΝΙΣΤΕΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΕΣ ΜΕ ΤΗ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΥΠΕΡΕΘΝΙΚΗΣ ΕΛΙΤ ΕΔΕΙΞΑΝ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΙ ΓΙΑ ΟΛΑ

ΑΠΟΜΟΝΩΣΤΕ ΣΙΩΝΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΣΙΩΝΙΣΤΕΣ ΠΑΝΤΟΥ!

1. Το νέο γκανγκστερικό κακούργημα των Σιωνιστών εγκληματιών δεν είναι ούτε το πρώτο, ούτε προπαντός το τελευταίο. Από τη στιγμή που το ρατσιστικό έκτρωμα του Ισραήλ ιδρύθηκε με απόφαση του ΟΗΕ, δηλαδή των δυτικών δυνάμεων που είχαν αποφασίσει ήδη από τον Πρώτο Παγκόσμιο πόλεμο την ίδρυση του, με την καιροσκοπική επιδοκιμασία του Σταλινικού καθεστώτος, και ενώ σχεδόν όλη η προοδευτική Αριστερά της εποχής, συμπεριλαμβανομένης της προοδευτικής Εβραϊκής Αριστεράς, ήταν εναντίον παρόμοιας λύσης, αντί για τη λύση ενός πολυεθνικού και πολυπολιτισμικού κράτους όπως πάντοτε ήταν ο πληθυσμός της Παλαιστίνης, άρχισε ο κύκλος του αίματος. Οι Σιωνιστές, πάνοπλοι και με δισεκατομμύρια δολάρια να ρέουν κάθε χρόνο στο κρατίδιο τους, άρχισαν από το 1948 μια συνεχή εκστρατεία επέκτασης και κατάκτησης και άλλων εδαφών, με στόχο (ρητό ή σιωπηρό) να δημιουργήσουν ενα “καθαρό” Εβραϊκό κράτος σε ολόκληρη την Παλαιστίνη. Στη διαδικασία, κατέπνιξαν στο αίμα κάθε Παλαιστινιακή αντίσταση εφαρμόζοντας πιστά τις μεθόδους των δασκάλων τους και πρώην καταπιεστών τους, των εγκληματιών Γερμανών ναζιστών: συλλογικά αντίποινα, γκετοποίηση πληθυσμών κ.λπ. φθάνοντας στο σημείο οι “δημοκράτες” αυτοί της Μέσης Ανατολής να γκετοποιήσουν ολόκληρο τον πληθυσμό της Γάζας επειδή τόλμησε να μην ψηφίσει τον εκλεκτό της Δύσης, Αμπάς.

2. Ανεξάρτητα από τις διαστρεβλώσεις και τα χοντρά ψέματα στα οποία θα καταφύγουν τώρα οι Σιωνιστές εγκληματίες για να “εξηγήσουν” το κακούργημα τους που είναι σίγουρο θα προκαλέσει παγκόσμια οργή (οι Σιωνιστές έχουν διδαχτεί παρά πολλά και από τον Γκέμπελς, όπως έχουν δείξει με την κατάφωρη παραβίαση της αλήθειας μετά από κάθε σφαγή ομαδική (των Παλαιστίνιων) ή ατομική (ξένων ακτιβιστών κ.α.) είναι ΣΙΓΟΥΡΟ ότι τα πλοία για την Γάζα ήταν πλοία με άοπλους ακτιβιστές και τα Σιωνιστικά καθάρματα δεν είχαν κανένα δικαίωμα να κάνουν ένοπλη επίθεση εναντίον τους (με τα όπλα και τα χρήματα που τους δίνει άφθονα η υπερεθνική ελίτ) επειδή προσπάθησαν να σπάσουν τον κτηνώδη και εντελώς παράνομο διεθνώς αποκλεισμό στραγγαλίζοντας το λαό της Γάζας εδώ και πολλούς μήνες. Ακόμη και αν αντιστάθηκαν οι ακτιβιστές με οποία μέσα είχαν διαθέσιμα, αυτό βέβαια είναι καθαρή ΛΑΪΚΗ ΑΥΤΟΑΜΥΝΑ μπροστά στην γκανγκστερική κρατική βία του Σιωνιστικού εκτρώματος.

3. Το Σιωνιστικό έγκλημα όμως παίρνει μια ιδιαίτερη σημασία για τους λαούς της Μέσης Ανατολής κι ακόμη και για μας. Όταν φθάνουν οι Σιωνιστές εγκληματίες σε παρόμοιο επίπεδο αποχαλίνωσης ώστε να μη δίνουν δεκάρα για τη διεθνή οργή που θα ξεσπάσει εναντίον τους μετά από τέτοιο διεθνές κακούργημα, είναι  φανερό ότι με την υποστήριξη του αλλού “προοδευτικού” εγκληματία Ομπάμα και των γκανγκστερικών ελίτ της υπερεθνικής ελίτ που σήμερα καταδικάζουν στη φτώχεια και την εξαθλίωση τεράστια λαϊκά στρώματα, όχι μόνο στον παλιό Τρίτο Κόσμο, όπως μέχρι σήμερα, αλλά ακόμη και στον Ευρωπαϊκό Νότο, είναι φανερό ότι δεν θα έχουν κανένα δισταγμό να κτυπήσουν με στρατιωτικό εγκληματικό πλήγμα το λαό του Ιράν για να παγιώσουν την αποικιοποίηση όλης της Μέσης Ανατολής και τη μετατροπή σε προτεκτοράτων τους χωρών όπως η Ελλάδα, της οποίας τον σημερινό πρωθυπουργό (τον πρωταγωνιστή κάθε σημερινής υποτέλειας προς τις ξένες και ντόπιες ελίτ, “Γιωργάκη”) όχι τυχαία υποδέχτηκε μετά λαμπάδων το Σιωνιστικό Αμερικανικό “λόμπι” που παίζει καθοριστικό ρόλο στην διαμόρφωση της Αμερικανικής πολιτικής, όπως έχουν δείξει επιστημονικές έρευνες.

4. Η στάση που θα ακολουθήσει η Δύση είναι γνωστή και προβλεπτή. Πλατωνικές ανακοινώσεις διαμαρτυρίας, ίσως και κάποια επιτροπή έρευνας που θα κουκουλώσει το έγκλημα και θα αποδώσει κάποιες ευθύνες στα Σιωνιστικά καθάρματα αλλά….και στους ακτιβιστές. Η παραμικρή τιμωρία, πολλώ δε μάλλον αποβολή Ισραηλινών πρεσβευτών κ.λπ., δεν πρόκειται να επιβληθεί και φυσικά ούτε καμία διακοπή του πακτωλού χρημάτων και όπλων από τις ΗΠΑ και έμμεσης οικονομικής βοήθειας από την ΕΕ

5. Η φιλοσιωνιστική κοινοβουλευτική Χούντα στην Ελλάδα δεν κούνησε το δακτυλάκι της για να προστατεύσει Έλληνες πολίτες σε ελληνικό πλοίο εναντίον επίθεσης από ξένη στρατιωτική δύναμη, παρά τις εκκλήσεις των ακτιβιστών πάνω στα πλοία. Προφανώς οι Γραικύλοι που μας κυβερνούν (είναι γνωστός ο ρόλος Πάγκαλου με τον Οτσαλάν που του εξασφάλισε και την αντιπροεδρία) δεν θα διανοούνταν ποτέ να αντιταχθούν στη βούληση της υπερεθνικής ελίτ και του τοπικού επιτηρητή τους, του Σιωνιστικού κράτους. Άλλωστε μέχρι χθες έκαναν πολεμικά γυμνάσια με τους Σιωνιστές (με πιθανό στόχο την προετοιμασία για την επίθεση στο Ιράν) που τώρα αναγκάστηκαν να σταματήσουν. Άλλος ένας λόγος πέρα από τη μετατροπή της Ελλάδας σε προτεκτοράτο της ΕΕ και του ΔΝΤ που θα πληρώσει ακριβά ο λαός μας, για να ξεκινήσει μαζικός αγώνας για την ανατροπή αυτής της επικίνδυνης κοινοβουλευτικής Χούντας ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΗ ΠΑΡΑΜΙΚΡΗ ΝΟΜΙΜΟΠΟΠΙΗΣΗ ΓΙΑ ΤΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΑ ΜΕΤΡΑ ΠΟΥ ΠΑΙΡΝΕΙ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΑΟ

6. Η γνωστή Γκεμπελική προπαγάνδα των Σιωνιστών θα αρχίζει από σήμερα κιόλας που θα ξεσπάσει η διεθνής λαϊκή οργή εναντίον τους να μιλά για “αντισημιτισμό” όσων θα εξοργιστούν από το νέο έγκλημα τους. Και από κοντά οι φιλοσιωνιστές “ελευθεριακοί” θα αρχίσουν να μας καλούν σε “σύνεση” δήθεν καταδικάζοντας Πλατωνικά το έγκλημα αλλά κάνοντας βέβαια την πάπια για τις πραγματικές ευθύνες του Σιωνισμού και καλώντας όλους να αποφύγουν τις δήθεν “αντισημιτικές” ενέργειες κατά του νέου πελώριου εγκλήματος. Ακόμη και αυτή την ανακοίνωση και άλλες παρόμοιες είμαστε σίγουροι ότι οι διάφοροι φιλοσιωνιστές «ελευθεριακοί» θα τις καταδικάσουν ως «αντισημιτικές» όπως έκαναν και με παρόμοιες ανακοινώσεις μας για Σιωνιστικές σφαγές. Εάν όμως πράξουν όπως προβλέπουμε τότε θα αποδείξουν όλοι αυτοί για άλλη μια φορά τον σαφώς πεμπτοφαλαγγίτικο ρόλο που παίζουν στο ελευθεριακό κίνημα, για τον οποίο θα πρέπει να απομονωθούν άμεσα από κάθε αναρχικό και ελευθεριακό αγωνιστή.

7. Φυσικά η δράση μας δεν πρέπει να στραφεί ποτέ κατά αθώων Εβραίων πολιτών. Όμως έχουν και αυτοί υποχρέωση, όπως έκαναν άλλοτε και οι πολίτες άλλων χωρών των οποίων οι κυβερνήσεις έκαναν παρόμοια εγκλήματα (Γερμανοί, Αμερικανοί κ.λπ.), να ΔΙΑΧΩΡΙΣΟΥΝ ΣΑΦΩΣ ΤΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥΣ ΑΠΟ ΤΑ ΣΙΩΝΙΣΤΙΚΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ και τότε θα μας βρουν μαζί τους στην απόκρουση οποιασδήποτε ρατσιστικής επίθεσης εναντίον τους.

8. Δεδομένου ότι καμία τιμωρία και για το νέο έγκλημα δεν πρόκειται να επιβληθεί στο Ισραήλ, ήλθε καιρός να απομονώσουμε εμείς “από κάτω” τους Σιωνιστές και φιλοΣιωνιστές σε όλο τον κόσμο. Ήδη έχουν αρχίσει διεθνή μποϊκοτάζ Σιωνιστών και φιλοσιωνιστών “από κάτω” ανάμεσα στους καλλιτέχνες, τους πανεπιστημιακούς, τους φοιτητές, ακόμη και τους καταναλωτές. ΝΑ ΑΠΟΜΟΝΩΣΟΥΜΕ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥΣ ΣΙΩΝΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΣΙΩΝΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΕΣ ΤΟΥΣ. ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΜΟΝΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΒΡΩΜΕΡΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΤΟΥΣ ΠΟΥ ΕΔΕΙΞΕ ΟΤΙ ΜΑΣ ΓΡΑΦΟΥΝ ΟΛΟΥΣ ΣΤΑ ΠΑΛΙΟΤΕΡΑ ΤΩΝ ΠΑΠΟΥΤΣΙΩΝ ΤΟΥΣ.

ΌΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΙΣ 7:00 ΣΤΗΝ ΙΣΡΑΗΛΙΝΗ ΠΡΕΣΒΕΙΑ

31/5/2010

[ΔΙΚΤΥΟ ΠΕΡΙΕΚΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ]

Δίκτυο για την Περιεκτική Δημοκρατία: www.inclusivedemocracy.org

περιοδικό Περιεκτική Δημοκρατία: www.inclusivedemocracy.org/pd

Επικοινωνία: [email protected]

εκτύπωση

ΛΑΪΚΗ ΑΝΤΙΣΥΣΤΗΜΙΚΗ ΣΥΣΤΡΑΤΕΥΣΗ ΓΙΑ ΤΗ ΜΑΤΑΙΩΣΗ ΤΗΣ ΑΠΟΙΚΙΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΚΥΡΩΣΗ ΤΩΝ ΛΗΣΤΡΙΚΩΝ ΜΕΤΡΩΝ – ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΝΕ/ΕΕ – ΧΑΡΑΤΣΙ ΣΤΙΣ ΕΛΙΤ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΠΡΟΝΟΜΙΟΥΧΟΥΣ

Η φετινή επέτειος της Πρωτομαγιάς μοιάζει πιο επίκαιρη από ποτέ και οι αιματοβαμμένες μέρες του Μάη του 1886 έρχονται σαν εικόνα από το μέλλον για τον ελληνικό λαό (αλλά και για λαούς άλλων χωρών της ημιπεριφέρειας της ΕΕ, όπως δείχνουν τα τελευταία γεγονότα) αφού η επέλαση των πρωτοφανών ληστρικών μέτρων που επιβάλει η υποτελής ντόπια ελίτ υπό τις διαταγές της ευρωπαϊκής και υπερεθνικής ελίτ του διεθνοποιημένου συστήματος της Οικονομίας της Αγοράς και της αντιπροσωπευτικής ψευτο-«δημοκρατίας» καλεί τα λαϊκά στρώματα να «ματώσουν», όσο ίσως ποτέ άλλοτε στη μεταπολεμική περίοδο, όχι μόνο με την καθίζηση των εισοδημάτων και των συντάξεων αλλά και με την  κατεδάφιση κάθε μετα-χουντικής κοινωνικής κατάκτησης, σηματοδοτώντας την αρχή μιας νέας εποχής σοσιαλφασιστικής βαρβαρότητας, που καταδικάζει τη μεγάλη πλειονότητα του λαού στην φτώχεια, τη μαζική ανεργία και την ανασφάλεια. Ο ΠΑΣΟΚικός λόχος, προεξάρχοντος του «πρωθ-ανδρείκελου» της εξαπάτησης που δε διστάζει ξετσίπωτα να δηλώνει «πιο σοσιαλιστής από παλιότερα» και «συμπόρευση» με τα αιτήματα των διαδηλωτών για διωγμό του ΔΝΤ (το οποίο ο ίδιος προσκάλεσε!), επιλέγει το ρόλο του φυσικού αυτουργού στο έγκλημα κατά του ελληνικού λαού: τη Λατινο-Αμερικανοποίηση της χώρας. Δηλαδή, την κατάσταση όπου οι ελίτ, αφού καταχρεώσουν τους λαούς τους, κλέβοντας ουσιαστικά το δημόσιο με τις μίζες, τις ύποπτες συμβάσεις και τα έργα βιτρίνας (π.χ. Ολυμπιακοί) ―αντί να επενδύσουν στην παραγωγική δομή της χώρας― ενώ συγχρόνως φοροδιαφεύγουν και εισφοροδιαφεύγουν ασύστολα, στη συνέχεια καλούν το ΔΝΤ (στη περίπτωσή μας, πασπαλισμένο με… Ευρωπαϊκή σάλτσα) να πετσοκόψει τα εισοδήματα των αδύνατων και τις κοινωνικές υπηρεσίες, ενώ οι ίδιοι φυγαδεύουν τα  κεφάλαια που συσσώρευσαν με παρόμοιους τρόπους στο εξωτερικό.

Η αγυρτεία του σοσιαλφασιστικού λόχου με τη συνέργεια των ακριβοπληρωμένων και «έγκριτων» λαμόγιων των ΜΜΕ εξαπατά συστηματικά τους πολίτες από την ημέρα της  υφαρπαγής της λαϊκής ψήφου πριν μερικούς μήνες, με κατάφωρα ψευδείς υποσχέσεις, και ενώ η πολιτική ελίτ γενικότερα, είχε πλήρη γνώση για την κρίση, η οποία ήταν από καιρό έτοιμη να εκραγεί. Δηλαδή, από τη στιγμή που έγινε κοινή συνείδηση ότι το μεταπολιτευτικό «αναπτυξιακό μοντέλο» της Ελλάδας ήταν μια «φούσκα» που βασικά στηριζόταν, πρώτον, στο δανεισμό, ο οποίος έγινε φθηνότερος με την ένταξη στο Ευρώ, και δεύτερον, στις Κοινοτικές επιχορηγήσεις, που στην πραγματικότητα δίνονταν από τις Ευρωπαϊκές ελίτ όχι για να βοηθήσουν την «ανάπτυξη» μας (ευκαιρία που, σύμφωνα  με τη ρεφορμιστική Αριστερά και τμήμα της «ελευθεριακής», απλώς σπατάλησε η δική μας «διεφθαρμένη και ανίκανη» ελίτ) αλλά για να συγκαλυφθεί η αναπόφευκτη παράλληλη αποδιάρθρωση της παραγωγικής δομής της χώρας που επέβαλε η συμμετοχή μας στην ΕΕ και στη συνέχεια στην ΟΝΕ. Έτσι, όταν ο δανεισμός έγινε πολύ πιο δύσκολος, εξαιτίας των συνεπειών της διεθνούς χρηματοπιστωτικής κρίσης του 2008, και ενώ παράλληλα οι Κοινοτικές επιχορηγήσεις άρχισαν να στερεύουν, εξαιτίας της  επέκτασης της Ε.Ε στην Ανατολική Ευρώπη, τότε ήλθε η ώρα να σκάσει η Ελληνική «φούσκα».

Στη συνέχεια, για να αιτιολογηθεί το αρχικό ψέμα της δήθεν άγνοιας για τα μέτρα (που και τα δυο κόμματα εξουσίας ήξεραν πολύ καλά ότι θα έπαιρνε οποιοδήποτε κόμμα εκλεγόταν, αφού άλλωστε όλες οι εκθέσεις των θεσμών της υπερεθνικής ελίτ ―ΔΝΤ, ΟΟΣΑ κ.λπ.― από καιρό μιλούσαν γι’ αυτά) ξεκίνησε μια εκστρατεία πατριδοκαπηλίας στην οποία μόνο χούντες συνήθως καταφεύγουν. Έπρεπε λοιπόν να συστρατευθούν «όλοι, από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας μέχρι τον τελευταίο πολίτη» για να σωθεί δήθεν η «πατρίδα» που κινδύνευε, και να δεχτούν τα άγρια μέτρα. Όμως, όχι μόνο εξαιρέθηκαν, ουσιαστικά, τα προνομιούχα κοινωνικά στρώματα από τη συστράτευση, αλλά και αν κινδυνεύει σήμερα η χώρα, κινδυνεύει από τους «εταίρους» της στην ΟΝΕ που της αφαίρεσαν και το τελευταίο ίχνος οικονομικής κυριαρχίας, ενώ ο πρωθυπουργός θρασύτατα βαφτίζει «απελευθέρωση» της χώρας την απαρέγκλιτη εφαρμογή των ληστρικών μέτρων που μας επέβαλε το διευθυντήριο στις Βρυξέλλες ―όπως ακριβώς στο Οργουελικό «1984» ο δικτάτορας βάφτιζε τον πόλεμο ειρήνη!

Έτσι ενώ η πελώρια προσπάθεια πλύσης εγκεφάλου και τρομοκράτησης του κόσμου από τα ΜΜΕ, και κυρίως τα κρατικά, βρισκόταν σε πλήρη εξέλιξη με στόχο να πεισθούν τα λαϊκά στρώματα ότι το πρώτο «πακέτο» ληστρικών μέτρων ήταν αναγκαίο για να αποκατασταθεί η αξιοπιστία της χώρας και να μπορεί να δανείζεται με τους ίδιους όρους όπως τα άλλα μέλη της Ευρωζώνης, φαίνεται ξεκάθαρα πλέον η αλήθεια αφού τα επιτόκια δανεισμού μας (και τα σχετικά spreads) όχι μόνο δεν άρχισαν καθοδική πορεία αλλά έφθασαν τις τελευταίες μέρες σε πρωτόγνωρα ύψη για χώρα της Ευρωζώνης, υποδηλώνοντας άμεση «εισβολή» του ΔΝΤ στην Ελλάδα με τη χορήγηση ενός υπέρογκου δανείου ύψους πάνω από 100δις ευρώ την επόμενη τριετία, μια καθαρή ένδειξη για ακόμα πιο βάρβαρη αποικιοποίηση της χώρας. Όλα αυτά ενώ ο «σοσιαλιστής με πατέντα!» πρωθυπουργός, μας διαβεβαίωνε πριν μερικούς μήνες ότι η προσφυγή στο ΔΝΤ είναι εκτός συζήτησης. Παράλληλα, η μυθολογία ότι για όλα φταίνε οι φημολογίες που διαδίδουν όσοι εποφθαλμιούν τον «τρισχιλιετή πολιτισμό μας!!!», οι «κακοί» Γερμανοί, οι κερδοσκόποι και οι «τεμπέληδες» δημόσιοι υπάλληλοι φαίνεται να πιάνει τόπο, δημιουργώντας μια κατάφωρα στρεβλή εικόνα για την αιτία της κρίσης και ξυπνώντας μικροαστικά απωθημένα που αποπροσανατολίζουν και διχάζουν το λαό.

Οι κερδοσκόποι (οι οποίοι συνήθως είναι τα ασφαλιστικά ταμεία, αμοιβαία κεφάλαια, hedge funds, οι τράπεζες κ.λπ.) ―και μερικοί από αυτούς Ελληνικής καταγωγής― δεν είναι παρά οργανικό τμήμα της διεθνοποιημένης οικονομίας της αγοράς, οι οποίοι κάνουν απλώς ό,τι επιβάλλει η δουλειά τους: να εντοπίζουν τους αδύνατους κρίκους στο σύστημα για να αποκομίζουν κέρδη με τις αγοραπωλησίες κρατικών ομολόγων κ.λπ. Ούτε βέβαια για την κρίση φταίνε οι «ρατσιστικές» αντιλήψεις των Γερμανικών ελίτ. Τόσο οι κερδοσκόποι όσο και οι Γερμανικές ελίτ (και αντίστοιχα οι δικές μας) φέρονται ακριβώς όπως τους επιτρέπουν οι κανόνες του συστήματος, στο οποίο φυσικά δεν αναφέρεται κανείς! Από τη στιγμή, που μια χώρα εισάγει ένα σύστημα σταθερών ισοτιμιών, όπως γίνεται με τη χώρα μας μέσα στην Ευρωζώνη, ο μόνος τρόπος που της απομένει σε περίπτωση «δομικών ανισορροπιών» είναι η καθήλωση των τιμών μέσα από την συμπίεση μισθών και εισοδημάτων, εφόσον ακόμη και η υποτίμηση του νομίσματος, που θα αντιστάθμιζε κάπως τα παραπάνω ανοίγματα, αποκλείεται στο σύστημα αυτό. Και οι «ανισορροπίες» αυτές είναι βέβαια αναπόφευκτες εξαιτίας των τεράστιων ανοιγμάτων στην παραγωγικότητα και ανταγωνιστικότητα που χωρίζουν την Ελλάδα, καθώς και άλλες χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου, από την βόρεια Ευρώπη και κυρίως τη Γερμανία.

Ήταν η ένταξη μας στον συστημικό θεσμό της Ε.Ε. που ολοκλήρωσε έναν εξαρτημένο ευρωπαϊκό καταμερισμό παραγωγής όπου η ελληνική βιομηχανική και αγροτική παραγωγή έγινε ένα ακόμα εξάρτημα/εργαλείο της αλυσίδας των ευρωπαϊκών πολυεθνικών και των μεγάλων «αγρομπίζνες» της Βόρειας Ευρώπης και η οποία επέτεινε την τεράστια ανισότητα μεταξύ Βορρά και Νότου. Σε αυτή την εξαρτημένη διαδικασία «Ανάπτυξης» ο λαός του Νότου παίζει το ρόλο φτηνής και ευέλικτης εργασίας από τη μία και μαζικής κατανάλωσης εισαγόμενων αγαθών πρώτης ανάγκης της Ε.Ε. από την άλλη. Και αυτό, αφού πρώτα οι ξένες ελίτ χρύσωσαν το «χάπι» της ένταξης με μια τεχνητή ευμάρεια μέσω των επιδοτήσεων (που όλοι ήξεραν ότι έχουν ημερομηνία λήξης) και της δυνατότητας εύκολου δανεισμού που μας έδωσε το Ευρώ, τις οποίες μάλιστα οι ντόπιες ελίτ εκμεταλλεύτηκαν για να φτιάξουν το γνωστό πελατειακό τους κράτος, οδηγώντας σε αστρονομικά ποσά το δημοσιονομικό χρέος και στην τωρινή κρίση.

Την ίδια στιγμή, μεσούσης αυτής της δύσκολης περιόδου για τα λαϊκά στρώματα με την ανεργία να φουντώνει και την ψυχολογική πίεση για το αβέβαιο μέλλον να χειραγωγεί τις όποιες αντιδράσεις, ο παρασημοφορημένος από το FBI για την προσφορά του στην ανθρωπότητα (!), υπουργός – κυνηγός «τρομοκρατών» – Προστάτης του Πολίτη, καταφέρνει με τη βοήθεια των υπαλλήλων του στα ΜΜΕ να δημιουργήσει ένα τεχνητό κλίμα τρομοϋστερίας ανάλογο της υπόθεσης 17Ν, χρησιμοποιώντας φαιδρά ενοχοποιητικά στοιχεία, σε μια προσπάθεια αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης και συσπείρωσης της γύρω από τις επιλογές της κυβέρνησης. Ταυτόχρονα, η λοιδορία, η γκεμπελική λασπολογία και η προσπάθεια απονομιμοποίησης στα «παράθυρα» της τηλεοπτικής μας «δημοκρατίας» σημαντικού μέρους της ελληνικής κοινωνίας που αντιστέκεται στη ληστρική και «νόμιμη» κατά τα άλλα, αυτή επιδρομή κατά των μη προνομιούχων στρωμάτων, είναι ενδεικτική της ημιολοκληρωτικής πλέον «δημοκρατίας» που απολαμβάνουμε.

Συνεπώς, το έγκλημα είναι καθαρά συστημικό και δεν είναι πρόβλημα «κακής» πολιτικής του ενός ή του άλλου κόμματος (ή «κακών» κερδοσκόπων) και γι’ αυτό οι φαντασιοπληξίες όσων μιλάνε για αναστροφή του νεοφιλελευθερισμού κι επιστροφή του κοινωνικού κράτους είναι πέρα για πέρα εκτός πραγματικότητας. Κοινωνικό κράτος θα σήμαινε αύξηση των κοινωνικών δαπανών, δηλαδή υψηλό επιχειρηματικό κι επενδυτικό κόστος και άρα μείωση των επενδύσεων και φυγή κεφαλαίων (όπως ήδη συμβαίνει), δηλαδή ταχύτερη χρεοκοπία.

Η «λύση» που ήδη άρχισαν να επιβάλλουν οι ξένες ελίτ (δηλαδή οι δανειστές μας) και οι ντόπιες ελίτ κατ’ εντολή τους, αποδεικνύεται καταδικαστική για τα λαϊκά στρώματα

Τα ψέματα, λοιπόν, τελείωσαν. Παρά τα ληστρικά μέτρα της Ε.Ε. και του ΔΝΤ, η ουσιαστική χρεοκοπία είναι εδώ, εφόσον ο «μηχανισμός» που συμφωνείται με την τρόικα δίνει λύση μόνο στο άμεσο πρόβλημα της ρευστότητας, αλλά όχι και στο μακροπρόθεσμο πρόβλημα της φερεγγυότητας  που δημιουργεί η δυναμική του υπέρογκου χρέους σε συνδυασμό με τα τοκογλυφικά επιτόκια (5%) που μας επιβάλλουν οι «εταίροι» μας για να μας «βοηθήσουν» με το αζημίωτο!  Έτσι, οδεύουμε αδυσώπητα σε μια νέα μορφή πολυετούς συστημικής βαρβαρότητας, οικονομικής, πολιτικής και κοινωνικής που δεν θα έχει προηγούμενο, με τα εξαρτημένα από τα κόμματα εξουσίας, συνδικάτα, να παίζουν το ρόλο συναίνεσης με την εξουσία και την «ανεξάρτητη δικαιοσύνη» να χαρακτηρίζει «παράνομες και καταχρηστικές» τις απεργίες που δεν βολεύουν τις ελίτ οι οποίες θα καταπνίγουν με τη βία κάθε προσπάθεια κοινωνικής εξέγερσης, αν δεν συγκροτηθεί άμεσα ένα μαζικό αντισυστημικό κίνημα με συνολική στρατηγική για άμεσα μέτρα που θα αναστρέψουν τη σημερινή προσπάθεια βάρβαρης αποικιοποίησης και μεσο-μακροπρόθεσμα μέτρα για το χτίσιμο μιας νέας δημοκρατικής κοινωνίας από τα κάτω όπου θα είναι αδιανόητη κάθε κοινωνική κρίση.

Η λύση που προκρίνει σημαντικό κομμάτι της αντισυστημικής Αριστεράς με το Σύνθημα για «ανατροπή του Συμφώνου Σταθερότητας» είναι εντελώς ανεπαρκής και αποπροσανατολιστική, καθώς μεταθέτει το πρόβλημα μέσα στην Ευρωζώνη, που με τους τωρινούς συσχετισμούς δυνάμεων και τις διαφορετικές συνθήκες σε κάθε χώρα που δημιουργήθηκαν λόγω της ίδιας της λειτουργίας του συστήματος, παραπέμπει τη  λύση του στον …αιώνα τον άπαντα, ενώ ο λαός θα έχει γονατίσει από το νέο Μεσαίωνα που μας προετοιμάζουν οι ντόπιες και υπερεθνικές ελίτ. Άλλωστε είδαμε το πού έγραψαν τα δημοψηφίσματα απόρριψης της Συνθήκης της Λισαβόνας οι ελίτ στην Ιρλανδία, στην Ολλανδία και αλλού και το θέμα αυτό (όπως και άλλα) έχει ήδη ξεχαστεί.

Ο στόχος δεν μπορεί να είναι, λοιπόν, να ανατρέψουμε απλά το «Σύμφωνο Σταθερότητας», αφού είναι η εξαρτημένη οικονομία και πολιτική μας στην Ευρωζώνη και στην Ε.Ε. που σε συνδυασμό με το Σύμφωνο αυτό δημιουργούν την ανισότητα με το εκρηκτικό κοινωνικό μίγμα και, φυσικά, μέσα στο πλαίσιο της ΟΝΕ, στη θέση του «Συμφώνου Σταθερότητας» οι ελίτ μπορούν να θεσμίσουν άλλα παρεμφερή «Σύμφωνα» που δεν θα αλλάζουν την ουσία της σημερινής αποικιοποίησης. Το ίδιο, η προτροπή απλά για «ανυπακοή» και απειθαρχία στην Ε.Ε., τη στιγμή μάλιστα που τα συνδικάτα ελέγχονται αποφασιστικά από τα κόμματα εξουσίας είναι τουλάχιστον ουτοπική, πόσο μάλλον όταν δεν έχει οδηγήσει ποτέ σε συστημική αλλαγή!

Το πραγματικό δίλημμα, για τον Ελληνικό λαό δεν είναι χρεοκοπία ή όχι. Το πραγματικό δίλημμα είναι:  χρεοκοπία με βάση τους επαχθείς όρους που μας επιβάλλουν οι «εταίροι» μας, ή χρεοκοπία στην οποία θα επιβάλουμε τους δικούς μας όρους. Εάν η απόφαση αφεθεί στις ντόπιες και ξένες ελίτ, θα συνεχιστεί η σημερινή διαδικασία που θα γονατίσει κυριολεκτικά τον ελληνικό λαό με στόχο να μη χάσουν οι πιστωτές μας. Αντίθετα, η εντατικοποίηση της κοινωνικής πάλης και ο αγώνας γι’ αυτο-οργάνωση, πέρα από τις ελίτ και τα ελεγχόμενα από αυτές συνδικάτα κ.λπ., μπορεί ν’ ανατρέψει  αυτή τη διαδικασία και θα αναγκάσει τη μεταφορά της πληρωμής του Χρέους σε αυτούς που το δημιούργησαν και ωφελήθηκαν βασικά από αυτό, ενώ συγχρόνως θα έβαζε τις βάσεις για μια πραγματική τοπική αυτοδυναμία (όχι αυτάρκεια) που θα κάλυπτε τις βασικές ανάγκες όλων μας, χωρίς την καταστροφή του περιβάλλοντος.

Είναι λοιπόν ανάγκη να συσπειρωθούν όλες οι αντισυστημικές δυνάμεις γύρω από ένα μαζικό «αμυντικό» μέτωπο που θα πρέπει ως αρχικό βραχυπρόθεσμο στόχο, να πιέσει με τον αγώνα διαρκείας όλων των πολιτών (και όχι μόνο των εργαζομένων) σε αυτο-οργάνωση και μακροχρόνιες καταλήψεις πολιτικών, δημοτικών και εργασιακών χώρων που θα συντονίζουν συνομοσπονδιακά, ανεξάρτητες από τα καθεστωτικά συνδικάτα απεργίες, με στόχο μια ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ που θα παραλύσει το σύστημα και θα παίξει ρόλο ρητής αντιπολίτευσης και αντιπληροφόρησης στις επιλογές των ελίτ και της συστημικής προπαγάνδας, και που θα έχει ως ΑΜΕΣΟ ΑΙΤΗΜΑ:

ΑΜΕΣΑ ΜΕΤΡΑ ΓΙΑ ΕΞΟΔΟ ΑΠΟ ΤΗ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ

1) άμεση και μονομερή έξοδο από την Ευρωζώνη (ΟΝΕ) και την ΕΕ για να μη δεσμευόμαστε πια από το Μάαστριχτ και το Σύμφωνο Σταθερότητας και να μη μας διατάζει το Διευθυντήριο της ΕΕ,

2) επανεισαγωγή της δραχμής, σε ισοτιμία με το Ευρώ και τα άλλα νομίσματα που θα συμφέρει τη χώρα μας,

3) επαναδιαπραγμάτευση του Χρέους ώστε να επιμηκυνθεί η εξόφληση του μέχρι να αποδώσουν τα μέτρα κατά των προνομιούχων στρωμάτων,

4) άμεση επιβολή φόρου μεγάλης περιουσίας (ακίνητης και κινητής) στις ελίτ και τα προνομιούχα κοινωνικά στρώματα (καθώς και της αμύθητης εκκλησιαστικής περιουσίας), που πρέπει να κληθούν να πληρώσουν για τη μακροχρόνια κρίση στην οποία έριξαν την χώρα (με το αζημίωτο φυσικά!), μετά από γενική απογραφή της ώστε να μην μπορούν να την κρύβουν, και στη συνέχεια την επιβολή ενός φόρου π.χ. 10%, με κατάσχεση ανάλογης αξίας από την καταγραφείσα περιουσία σε περίπτωση άρνησης πληρωμής του φόρου, ώστε να ξεπληρωθεί άμεσα όλο το Δημόσιο Χρέος,

5) εισαγωγή παράλληλων αυστηρών ελέγχων στη κίνηση κεφαλαίων για να μην μπλοκαριστούν τα παραπάνω μέτρα από τους κερδοσκόπους και τις ελίτ.

• σε περίπτωση που οι ελίτ και η ΕΕ δεν δέχονται τα παραπάνω, τότε η πάλη του κινήματος θα έπρεπε να είναι:

1)      για την άμεση έξοδο της χώρας από την Ε.Ε. και την κήρυξη χρεοκοπίας (δηλαδή την προσωρινή στάση πληρωμών των τοκοχρεολύσιων {ΚΑΙ ΜΟΝΟ}), ώστε να προχωρήσουμε στην αναδιαπραγμάτευση των όρων πληρωμής του Χρέους και

2)      για την εθνικοποίηση των Τραπεζών που θησαύρισαν από τη σημερινή κρίση, ώστε να μην μπορούν να εκμεταλλευθούν την κήρυξη προσωρινής χρεοκοπίας του Κράτους.

3)      για τη δημιουργία των προϋποθέσεων για μια αυτοδύναμη, άμεσα ελεγχόμενη από τους πολίτες οικονομία χωρίς καταναλωτισμό και χωρίς χρέη που θα ελέγχαν άμεσα οι ίδιοι οι πολίτες (οι «δήμοι») και όχι οι ντόπιες και ξένες ελίτ, για τη «δημοτικοποίηση» των μέσων παραγωγής (δηλαδή τον άμεσο συλλογικό τους ελέγχου από τους πολίτες, αντί της αποτυχημένης ιδιωτικοποίησης ή κρατικοποίησής τους) και, τέλος, για την συνομοσπονδιακή κατανομή των οικονομικών πόρων σε μια αποκεντρωμένη Ελληνική συνομοσπονδία «δήμων».

ΜΙΑ ΕΠΙΘΕΤΙΚΗ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΓΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΥΤΟΔΥΝΑΜΙΑ, ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΤΗΣ ΑΓΟΡΑΣ/ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ

Πέρα όμως από τα άμεσα μέτρα στα οποία θα έπρεπε να συμφωνήσουν όλες οι αντισυστημικές δυνάμεις της Αριστεράς, είναι επιτακτική η ανάγκη δημιουργίας εδώ και τώρα ενός μαζικού, αντισυστημικού, αμεσοδημοκρατικού κινήματος, που παράλληλα με την πάλη για την άμεση έξοδο της χώρας από την ΕΕ θα άρχιζε να χτίζει «από τα κάτω» εναλλακτικούς πολιτικούς και οικονομικούς θεσμούς με βάση τις δημοτικές συνελεύσεις των πολιτών, ΕΞΩ από την Οικονομία της Αγοράς, τους «αντιπροσωπευτικούς» πολιτικούς και αλληλένδετους ιεραρχικούς θεσμούς (Κοινοβούλιο, Κράτος, Εκκλησία κλπ.) ενώ θα δημιουργούσε λαϊκά εκπαιδευτικά εργαστήρια σε κάθε Δήμο που θα διέδιδαν τις απελευθερωτικές δημοκρατικές αξίες σε αντίθεση με τις ετερόνομες κυρίαρχες, μέσω των αυτό-διαχειριζόμενων δημοτικών ΜΜΕ και της δημοκρατικής Παιδείας. Αυτό σημαίνει:

Θεσμούς με:

• Συλλογική λήψη όλων των σημαντικών αποφάσεων από συνελεύσεις άμεσης δημοκρατίας που συνέρχονται ανά Δήμο και συντονίζονται μεταξύ τους με εκλεγμένες επιτροπές (από εξουσιοδοτημένους με ειδικές εντολές και όχι «αντιπροσώπους»,) σε τοπικό επίπεδο και, σε περίπτωση συνομοσπονδιών παρομοίων δήμων, σε περιφερειακό, εθνικό, ή και σε διεθνές επίπεδο.

• Συλλογική ιδιοκτησία και έλεγχο των μέσων παραγωγής και διανομής (που θα διαχειρίζονται οι «δημοτικές» επιχειρήσεις τις οποίες  θα ελέγχουν οι δήμοι μαζί με τους εργαζόμενους σε αυτές) ώστε να ικανοποιούνται για όλους οι βασικές ανάγκες (σίτιση, στέγαση, ιατρική κάλυψη, εκπαίδευση, συγκοινωνίες, πλήρης κοινωνική πρόνοια για όλους τους πολίτες κ.λπ.).

• Αυτοδιεύθυνση στη δουλειά, στο Πανεπιστήμιο κ.λπ. και κατάργηση των διακρίσεων με βάση το φύλο, τη φυλή, την εθνικότητα, την πολιτιστική και σεξουαλική ταυτότητα.

• Επανενσωμάτωση της κοινωνίας στη φύση, χωρίς την οικοκαταστροφική «Ανάπτυξη», με τη χρήση εναλλακτικών πηγών ενέργειας, την κατάργηση της καταναλωτικής κοινωνίας και την εξάλειψη όλων των δραστηριοτήτων που βλάπτουν το περιβάλλον και υποβαθμίζουν την ποιότητα ζωής και την ανθρώπινη υγεία.

Μεσοπρόθεσμος στόχος του κινήματος θα έπρεπε να είναι η ανάληψη από το λαό, μέσα από τις δημοτικές εκλογές, όσο το δυνατόν περισσότερων Δήμων, με ένα πρόγραμμα Περιεκτικής Δημοκρατίας, που θα σήμαινε την εξάπλωση των νέων θεσμών ισοκατανομής της πολιτικής και οικονομικής δύναμης σε μεγάλη κλίμακα, με στόχο την ουσιαστική αντικατάσταση της σημερινής δημοτικής εξουσίας την επόμενη μέρα των εκλογών από τις δημοτικές συνελεύσεις των πολιτών και την έναρξη υλοποίησης της μεταβατικής στρατηγικής για μια Περιεκτική Δημοκρατία.

ΑΥΤΟ-ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΩΡΑ ΜΕ ΑΜΕΣΟ ΣΤΟΧΟ ΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ

ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗΝ Ο.Ν.Ε./Ε.Ε. – ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ, ΠΡΟΣ ΜΙΑ ΠΕΡΙΕΚΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

[ΔΙΚΤΥΟ ΠΕΡΙΕΚΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ]

Δίκτυο για την Περιεκτική Δημοκρατία: www.inclusivedemocracy.org

περιοδικό Περιεκτική Δημοκρατία: www.inclusivedemocracy.org/pd

Eπικοινωνία: [email protected]